Cover Story





B- School





Small Biz





ถนนนักลงทุน





Local Biz





Property





ธุรกิจการตลาด





Travel Biz





Food Biz





I - Biz





Auto Biz




วันศุกร์ที่ 01 กรกฎาคม พ.ศ. 2548














บันไดของการลงทุน (2)

วิบูลย์ พึงประเสริฐ
บทความที่แล้วกล่าวถึงบันไดของการลงทุนสามารถแบ่งได้ 7 ระดับ ซึ่งได้อธิบายถึงระดับที่ศูนย์จนถึงระดับที่สามดังนี้

ระดับศูนย์: ไร้ระดับ (Non-Existent)

คนที่อยู่ในขั้นนี้เรียกว่าไม่มีความรู้ทางการเงินเลย มีเงินเท่าไหร่ก็ใช้หมด ไม่มีทั้งเงินเก็บหรือเงินลงทุนแต่อย่างใด

ระดับหนึ่ง: ช่างกู้ (Borrower)

คนอยู่ในระดับนี้มักจะใช้เงินที่หาได้ไปใช้จ่ายจนหมด เรียกว่าใช้เงินเดือนชนเดือน ถ้ามีเงินไม่พอใช้ วิธีแก้ปัญหาของคนกลุ่มนี้ก็คือ “กู้” พวก“ช่างกู้”มักจะจบลงในสภาพฐานะทางการเงินล้มเหลวและ โอกาสที่จะ”ล้มละลาย”มีอยู่สูงทีเดียว

ระดับสอง: ช่างเก็บ (Saver)

“ช่างเก็บ”มักจะเก็บออมเงินที่หาได้ในแต่ละเดือนอย่างสม่ำเสมอในบัญชีเงินฝากธนาคาร ส่วนใหญ่มักจะเก็บเงินเอาไว้เพื่อ”ใช้จ่าย”มากกว่านำไป”ลงทุน” เช่น เก็บเงินเพื่อซื้อโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ หรือ ซื้อเครื่องเสียงชุดใหม่ ฯลฯ

ระดับสาม: นักลงทุนผู้ล้าหลัง (Passive Investor)

คนกลุ่มนี้เป็นคนฉลาด มีการศึกษาดี ส่วนใหญ่อยู่ในกลุ่ม”คนชั้นกลาง”ของประทศ แต่ถ้าพูดถึงเรื่อง”การลงทุน”แล้ว คนกลุ่มนี้เรียกว่ามีความรู้เรื่องการเงินน้อยมาก

คราวที่แล้วได้กล่าวถึงนักลงทุนผู้ล้าหลังประเภทที่หนึ่งเรียกว่า พวกชอบอยู่ในกระดอง (Gone-into-a-shell Passive Investor) คือ กลุ่มคนที่มักจะอ้างอยู่เสมอว่าตนเองไม่มีวันที่จะเข้าใจเรื่องเงินๆ ทองๆ ได้ คำแก้ตัวส่วนใหญ่ของคนในกลุ่มนี้คือ “ไม่มีเวลา”

สัปดาห์นี้ จะกล่าวถึงรายละเอียดของนักลงทุนผู้ล้าหลังเพิ่มเติม

นักลงทุนผู้ล้าหลังประเภทสอง คือ พวกที่ชอบคิดว่า "ไม่มีทางทำได้" (It-Can’t-Be-Done Passive Investor) นักลงทุนประเภทนี้เข้าใจว่ามีทางที่จะได้ผลตอบแทนจากการลงทุนมากกว่าดอกเบี้ยเงินฝากในธนาคาร แต่การที่จะทำอย่างนั้นได้อยู่นอกเหนือความสามารถของตนเองและคนอื่น คนที่จะลงทุนได้ประสบความสำเร็จในความเห็นของคนกลุ่มนี้จะต้องเป็นคนที่มี”พรสวรรค์” หรือไม่ก็เป็นคนที่”โชคดี”ที่รู้ข่าววงใน หรือไม่ก็ต้องเป็น”ผู้เชี่ยวชาญ”ทางการเงินเท่านั้น

พวกเขามักจะอ้างว่า ที่คนอื่นรอบๆ ตัวประสบความสำเร็จในการลงทุนนั้นเป็นเพราะ”โชค”มากกว่า”ฝีมือ” ส่วนใหญ่มักจะพูดประชดประชันให้คนอื่นหมดกำลังใจ และพยายามให้มาอยู่เป็นพวกเดียวกัน พวกเขากลัวที่จะเห็นคนอื่นได้ดีกว่า เลยพยายามลากคนอื่นๆ รอบตัวไม่ให้เด่นกว่าตนเอง ส่วนใหญ่จะวิพากษ์วิจารณ์คนอื่น รวมทั้งหา”เหตุผล”ที่จะบอกว่าทำไมเราถึงไม่สามารถประสบความสำเร็จในการลงทุนได้ และมักจะโน้มน้าวให้คนอื่นเชื่อว่าสิ่งที่พวกเขาบอกนั้นเป็นความจริง

ถ้าเคยคุยกับคนเหล่านี้มักจะได้ยินว่า “โอ้ย ที่ทำได้นะเป็นเพราะฟลุ้คซะมากกว่า ผมไม่เชื่อหรอกว่าที่คุณบอกน่ะมันจะเป็นจริง ใครถือหุ้นไว้ไม่ยอมขายก็บ้าแล้ว ใครๆ เขาก็ซื้อมาขายไปทั้งนั้นหละ ผมไม่เชื่อหรอกว่าถือหุ้นนานๆ จะได้กำไร สักวันราคาก็กลับมาเท่าเดิม รีบๆ ขายไปเถอะ เดี๋ยว 'ขาดทุน' จะหาว่าไม่บอก”

สำหรับนักลงทุนแบบเน้นคุณค่ามักจะเจอกับสถานการณ์เช่นนี้อยู่บ่อยๆ ถ้าท่านได้พบได้เจอนักลงทุนประเภทนี้ ขอแนะนำให้อยู่ห่างๆ ไม่ต้องตอบโต้หรือ พยายามให้เขาเข้าใจในสิ่งที่คุณทำ อย่าท้อถอยกับคำสบประมาททั้งหลายที่ได้รับ จงมุ่งมั่นในแนวทางการลงทุนของคุณต่อไป เมื่อไหร่ที่คุณประสบความสำเร็จ เขาจะเข้าใจคุณเอง

นักลงทุนผู้ล้าหลังประเภทสุดท้ายคือ นักลงทุนผู้ตกเป็น "เหยื่อ" (Victim Passive Investor)

เช่นเดียวกับสองพวกแรก นักลงทุนประเภทนี้เป็นกลุ่มคนที่ฉลาด มีการศึกษา มีหน้าที่การงานดี แต่เมื่อพูดถึงการลงทุนแล้ว นักลงทุนประเภทนี้ไม่มี "หลักการ" หรือ "กฎ" ในการลงทุนแต่อย่างไร มักจะชอบซื้อหุ้นตอนราคาสูงเพราะกลัวตกรถไฟ แต่แล้วก็ตกใจขายเมื่อเห็นราคาหุ้นปรับตัวลง

ส่วนใหญ่มากกว่า 90% มักจะขาดทุนในตลาดหุ้น แต่กระนั้นก็ยังไม่เข็ดและพยายามค้นหา”เคล็ดลับ”ในการลงทุนในตลาดหุ้นต่อไป พวกเขามองตลาดหุ้นเหมือน”บ่อนพนัน”ที่ถูกกฎหมาย มีคนได้ก็จะต้องมีคนเสีย รวมทั้งมันน่าตื่นเต้นเร้าใจ มีเรื่องให้ลุ้นได้ทุกวัน

สังเกตดูคนกลุ่มนี้ได้ง่ายๆ ก็คือ ชอบพึ่งพาคนอื่นในการลงทุน มักชอบถามว่า”ตอนนี้ ซื้อหุ้นอะไรดี” หรือ “ตอนนี้ หุ้นตัวไหนน่าเล่น” กลยุทธ์คือ ถ้าถามหลายๆ คนแล้วได้ชื่อหุ้นมาตรงกัน แสดงว่าเป็น”หุ้นที่ดี” ซื้อได้ แต่เมื่อซื้อมาแล้วมักไม่ทราบว่าจะ”ขาย”ตอนไหนดี ส่วนใหญ่จะขายก็เมื่อพบว่าราคาหุ้นลดลงมาต่ำกว่าทุนไปแล้ว

ถ้าสังเกตจะพบว่า วันไหนซื้อหุ้นแล้ว”ขาดทุน”จะเห็นเขาเงียบๆ จ๋อยๆ แต่ถ้าเมื่อไหร่ได้”กำไร” เขาจะป่าวประกาศให้โลกรู้ว่า วันนี้ได้กำไรเท่านั้นเท่านี้

นักลงทุนประเภทนี้มักไม่ค่อยมี”ความอดทน”เท่าไหร่นัก อะไรที่ได้เงินมาง่ายๆ ก็จะรีบกระโดดเข้าไปทันที เช่น หุ้นจอง หรือ หุ้นเก็งกำไรทั้งหลาย พวกเขาอาจจะซื้อขายในเครื่องมือทางการเงินที่ทันสมัย เช่น Cover-Warrant เช่น SCIB-C1 แต่ถ้าถามว่าวอร์แรนท์ชนิดนี้คืออะไร ต่างกับวอร์แรนท์ธรรมดาอย่างไร พวกเขามักจะไม่ทราบว่ามันคืออะไรต่างกันอย่างไร แต่ที่รู้แน่ๆ ก็คือในตลาดกำลัง”เล่น” ตัวนี้กันอยู่

มีผู้รู้บอกเอาไว้ว่า นักลงทุนประเภทนี้พยายามค้นหา”สูตรสำเร็จ”ในการลงทุนเพื่อที่วันหนึ่งเขาจะลงทุนได้กำไรทุกครั้ง และจะกลายเป็นมหาเศรษฐีในวันข้างหน้า แต่สิ่งที่พวกเขาลืมก็คือ ลืมที่จะ”คิดด้วยตนเอง”

คราวหน้าจะกล่าวถึงบันไดของการลงทุนอีก 3 ขั้นสุดท้าย ว่าแต่ว่าอ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ ในชีวิตประจำวันท่านได้พบเห็นนักลงทุนทั้งสี่ระดับแรกที่กล่าวถึงบ้างหรือไม่...


About Us I Suggestion I Site Map I GetThaiFont | Contact Us I Privacy Policy
copyright @ 2004 Nation Group / Produced & Designed by : KT Internet Dept.