แล้วข้าจะว่าอย่างไรดี หากเหตุการณ์เป็นเช่นนั้นจริง ท่านคงต้องปล่อยสหายทั้ง 3 ไปตามความต้องการของพวกเขาเอง เนื่องจากก่อนหน้านี้ ท่านก็ได้ใช้ข้าวของเงินทอง แลกเปลี่ยนกับความช่วยของพวกเค้า มาจากสถานที่แห่งหนึ่ง ที่จะต้องรู้สึกสูญเสีย เช่นเดียวกับที่ท่านรู้สึกอยู่ตอนนี้เช่นกัน และเวลานี้ ก็เป็นท่านที่ต้องรู้สึกเช่นนั้นบ้าง ดังนั้น ท่านจึงไม่จำเป็นต้องคิดมาก เพราะท่านไม่มีทางเลือกใด ๆ นอกจากการปล่อยพวกเขาไป จะใช้ข้าวของเงินทองที่มากกว่าไปรั้งพวกเค้าไว้ ก้อรังแต่จะก่อให้เกิดวังวนแห่งความโลภที่ไม่จบสิ้น ทางที่ดี ท่านก็เพียงแต่กลับไปเป็นเช่นดังสถานะเดิม คือมิได้มีพวกเค้า และผลประโยชน์ที่เมืองของท่านได้รับ ก้อคือกำไรจากข้าวของที่ท่านได้ลงทุนไป แต่ถ้าสถานการณ์ของท่านคือสารพันหลักทรัพย์ที่หลายผู้หลายนามกำลังทายกันอยู่ สถานการณ์มันก้อจะแตกต่างกันไป เนื่องจากท่านมีทางเลือก คือเก็บสหายเก่าไว้หรือปล่อยสหายเก่าไป เพื่อแลกกับข้าวของเงินทองที่มากกว่าที่ท่านเสียไปมาก สิ่งที่แตกต่างกันกับสถานการณ์แรกคือ สหายของท่านมิได้เป็นผู้เรียกร้องที่จะจากไป แต่เป็นใจของท่านเองต่างหากที่ชั่งน้ำหนักระหว่างมิตรที่เปลี่ยนแปลงไปทั้งสามนี้ กับข้าวของและกำไรมากมายที่ท่านจะได้รับ ซึ่งผลตัดสินทุกอย่าง จะอยู่ที่ตราชั่งของท่านว่าจะโอนเอียงไปในทิศทางใด ข้าน้อยมิอาจชี้แนะท่านได้ และหาได้มีความรู้เพียงพอจะไปชี้แนะใครได้ไม่ เพียงแต่ท่าน ก็เพียงแต่พิจารณาสหายที่เปลี่ยนแปลงไปทั้งสามนี้ ว่าสหายท่านใด จะสามารถทำประโยชน์ให้กับเมืองของท่านได้บ้าง พิจารณาเหมือนกับที่ท่านเคยพิจารณาเมื่อแรกรับสหายเหล่านี้มาร่วมพัฒนาเมือง เพียงแต่พิจารณาด้วยต้นทุนที่เพิ่มขึ้น นั่นก้อคือด้วยปริมาณข้าวของเท่ากับที่ท่านจะได้รับจากการปล่อยสหายเหล่านี้ไปให้กับเมืองอื่นนั่นเอง ข้าวของ 10 เล่มเกวียน 15 เล่มเกวียน ที่ท่านเคยใช้และคิดว่ามันเป็นจำนวนน้อยนิดนั้น มันยังเป็นจำนวนที่น้อยนิดและคุ้มค่าที่จะใช้จ่ายเพื่อการนี้หรือไม่ เมื่อมันได้กลายเป็น 16 เกวียน 25 เกวียน และ 30 เกวียน ซึ่งคนที่จะตอบได้ ก็คือท่านนั่นเอง ข้าน้อยเพิ่งเข้ามาในประเทศนี้ และเพิ่งโต้ตอบกับท่านเป็นคนแรก รวมทั้งข้าน้อยไม่ถนัดในการใช้วาจาด้วยภาษาของท่าน หากได้เอ่ยวาจาใด ให้เป็นที่ไม่พอใจของท่าน ข้าน้อยขออภัยมา ณ โอกาสนี้ โดย BLuEMaNiA พฤหัสฯ. พ.ค. 04, 2006 5:18 pm