พบตัวจริงเสียงจริง SAI จากเด็กวินสู่วีไอ

[เด็กใหม่ไฟแรง]

อย่าพลาดวันอาทิตย์ 8 สค.นี้นะครับ
4 ทุ่ม รายการ moneytalk weekly ทาง money channel
พี่ SAI เปิดตัวให้สัมภาษณ์พิเศษครับ
ฉายซ้ำอีกครั้ง 4 ทุ่ม วันอังคารครับ

[picatos]

พี่เด็กใหม่ไฟแรง ตื่นเช้าจังนะครับ...

รอดูเลยพี่ SAI ด้วยคนครับ...

[oatty]

พี่เด็กใหม่ไฟแรง ตื่นเช้าจังนะครับ...

รอดูเลยพี่ SAI ด้วยคนครับ...

ส่วนมากวีไอที่มีภรรยา จะเป็นโรคเกียมัวร์ ครับ นอนเร็ว ตื่นเช้า  :)

[Dekfaifah]

คราวนี้ได้เห็นตัวเป็นๆหละครับ พี่น้อง

[ake3004]

wait n see also kab

[superboy]

ส่วนมากวีไอที่มีภรรยา จะเป็นโรคเกียมัวร์ ครับ นอนเร็ว ตื่นเช้า

[j21]

ขอบคุณครับ  

รอดูเหมือนกันครับ

[madam]

คุณ Sai เคยเป็นวินมอเตอร์ไซค์เหรอคะ  :roll:

[newbie_12]

[quote="madam"]คุณ Sai เคยเป็นวินมอเตอร์ไซค์เหรอคะ

[<< New >>]

mark ตารางไว้แล้วครับ พลาดไม่ได้จริงๆ  

[porpiangrich]

ผมจะรอดูครับ

[dome@perth]

[quote="newbie_12"][quote="madam"]คุณ Sai เคยเป็นวินมอเตอร์ไซค์เหรอคะ

[Saran]

รับทราบครับ จัดคิวเตรียมรอดู

[boat37564]

SAI นี่คือใครหรอครับ
ขอโทษด้วยเป็นมือใหม่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยครับ

[OutOfMyMind]

SAI นี่คือใครหรอครับ
ขอโทษด้วยเป็นมือใหม่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยครับ

Read more and you will surely enjoy being a member of ThaiVI krab

[picklife]

SAI นี่คือใครหรอครับ
ขอโทษด้วยเป็นมือใหม่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยครับ

sai คือคนที่จบแค่ม3ครับ แต่!!!กลายเป็นเซียนท่านหนึ่งในวงการหุ้นบ้านเราโดยใช้เวลาเพียง2ปีครับ

ลองดูประวัติครับ พี่คนนี้ตัวจริงเสียจริง ประสบการณ์ชีวิตโชกโชนมาก ทำกิจการส่วนตัวมาหลายอย่าง ลองไปตามดูนะครับอิอิ

และที่สำคัญที่สุดพี่เขาเป็นเซียนที่ฮามากๆและไม่ถือตัวเลยครับ

[reiter]

พี่ sai นี่ตัวจริงครับ แถมยังเป็นคนเฮฮา ใจดี ให้คำปรึกษาด้านการลงทุนกับน้องๆตลอด ผมเองก็ได้รับคำชี้แนะจากพี่ sai มามาก

ขอคารวะครับ    

[เกล้า]

ผมเคยอ่านประวัติพี่เค้าครั้งนึงก็อ่านในเว็บไทยวีไอนี่แหละครับ..ยังไม่เคยเห็นหน้าเป็นๆสักที..เท่าที่ทำจำได้ประมาณว่าพี่sai..เป็นคนสู้ชีวิตพอสมควรเห็นทำธุรกิจส่วนตัวมาหลายอย่างมาก..ทั้งร้านขายคอมพิวเตอร์..อินเทอร์เน็ตคาเฟ่ด้วยจำได้ว่าลงเครื่องคอมหลายร้อยเครื่องด้วยในยุคนั้น..สุดท้ายก็ต้องเลิก..แต่ที่ชอบพี่เค้าเป็นการส่วนตัวคือแบบว่าท้อได้แต่ไม่เคยถอยเป็นผู้ชายหัวใจสิงห์ในอุดมคติผมเลยคนหนึ่ง..อันนี้ขอชมจากใจ    

[IWILLBEVI]

เข้ามาคอนเฟิร์มเหมือนกันครับ ว่าน้อง Sai เป็นนักลงทุนที่น่าทึ่งและฮามาก ที่สำคัญมีน้ำใจและแบ่งปันความรู้ดีๆเสมอครับ  

จะคอยรอดูครับ  :D

[sutee_p]

พลาดไม่ได้ซะแล้ว  :B

[Coca-Cola]

SAI เป็นคนที่สู้ชีวิตคนหนึ่ง  เป็นคนที่พัฒนาศักยภาพทั้งทางด้านบู๊และบุ๋น ได้อย่างสุดยอด ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ  และที่สำคัญ เป็นคนที่มีน้ำใจอย่างดียิ่ง

สำหรับคนที่สนใจความเป็นมาของคุณ SAI  ทั้งวีรกรรมทางด้านการสร้างอาชีพด้านอื่นๆ (เช่น พี่วินโลจิส  การใช้โอกาสเมื่อไปเรียนหนังสือที่ประเทศจีน  การลงทุนเปิดร้านขายคอมพ์และเชื่อมต่อไปเป็นร้านเน็ต  และการมีอาชีพทำหมูยอในปัจจุบัน)  และอาชีพหลัก (การลงทุนในบริษัทในตลาดหลักทรัพย์)  สามารถหาอ่านได้ในกระทู้

มุมมองลงทุนสไตล์ Sai
http://www.thaivi.com/webboard/viewtopi ... sc&start=0

[benjamin]

ขอรอชมและเชียร์ด้วยคน ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ได้อะไรดีๆ จากพี่ sai มาแล้วเหมือนกัน

[maiaowna]

ถามหน่อยครับ เดี๋ยวนี้ดูย้อนหลังไม่ได้แล้วหลอครับ

เห็นล่าสุดก็มีถึงอ่านงบการเงิน กับอาจารย์วรศักดิ์

[Paul VI]

มารอดูเซียน ซาอิ  :D

[Paul VI]

ส่วนมากวีไอที่มีภรรยา จะเป็นโรคเกียมัวร์ ครับ นอนเร็ว ตื่นเช้า

[dhunter]

มารอดุด้วยคนขอรับ  :lol:

[leaderinshadow]

จากหน้า 4 นะครับ

yoyo wrote:
พี่มี่นี่เป็นทั้งนักลงทุนนักธุรกิจแบบตัวจริงเสียงจริงเลย
ขยันทำงาน ขยันอ่าน ขยันทำการบ้านเล่นหุ้น
ผมอยากฟังพี่เล่าประวัติก่อนมาเล่นหุ้นนะครับ ว่าทำอะไรมาบ้าง
ผมนั่งฟังพี่พูดเมื่อนานมาแล้วเรื่องที่ปล่อยเงินกู้โดยให้พวกสินค้า elec วางประกัน แต่มารู้ทีหลังว่านั้นแค่หยิบมือเดียว ทำมาแล้วสารพัดอย่าง
ผมไม่มีโอกาสได้ผ่านประสบการณ์แบบนั้นมา อยากฟังจากคนทำงานตัวจริงครับ

SAI (อ่านว่า ซาอิ จากเรื่อง ฮิคารุ เซียนโก๊ะ ผมชอบการ์ตูนเรื่องนี้เหมือนกัน )
ซาอิ เก่งโคตร ... หัตเทวะ เหอๆๆ
 
ออกตัวก่อนนะครับ น้องโย ผมเอง ไม่เคยคิดเลยครับว่าเป็นนักธรุกิจ เพราะ
ทำงานมาไม่เคยผูกไทด์เลย  คิดว่าเป็นพ่อค้ามาตลอดครับ อิอิ  เอาเป็นว่าขอเล่าแบบเป็นเรื่องราวแล้วกันนะครับจะได้นึกภาพตามได้ง่ายหน่อย ผมเริ่มทำงานตั้งแต่อายุค่อนข้างน้อยครับ เริ่มจากงานที่แรกที่หาเงินได้เลยเกิดจากตอนจบ ม. 3 ครับ ผมได้คุยกับเพื่อนคนหนึ่งที่เรียนจบมาพร้อมกันได้ความว่าเพื่อนไปทำงานเกี่ยวกับโลจิสติก ได้เงินค่อนข้างมากคือเดือนละ ประมาณ 2-3 หมื่นบาทต่อเดือน (สมัยนั้นถ้าผมจำไม่ผิดจบ ป.ตรี เงินเดือนประมาณ 5000 บาทเท่านั้นเอง ) จึงไปขออนุญาติคุณแม่ว่าไม่อยากเรียนแล้วอยากทำงานถ้าทำหนึ่งปีถึงสองปี แล้วค่อยขยับขยายอีกครั้งหนึ่ง แม่ก็กลุ้มใจมากเพราะแม่อยากให้เรียนมากกว่า แต่ก็ขัดไม่ได้ เลยให้ไปทำงานด้านโลจิสติก (จริงจริงคือขี่มอเตอร์ไซค์รับจ้างนั่นเอง )


ผมก็ทำได้อยู่ราวราว หกเดือนครับ มีรายได้ค่อนข้างดีเหมือนที่คิดไว้ ครับ แต่คุณแม่ก็มาขอร้องให้ไปเรียนต่อที่ประเทศจีนเพราะท่านมองว่างานที่มีอยู่เป็นงานที่ไม่มีอนาคต ตอนนั้นตามประสาเด็กก็อยากไปเที่ยวต่างประเทศเลยรับปากไปเรียนครับ ไปเรียนได้สองปี เต็ม ระหว่างเรียนก็ไปแอบรู้มาว่า นักศึกษาที่มาเรียน สามารถหิ้วของสี่ชิ้นจากฮ่องกงเข้ามาใช้ในแผ่นดินใหญ่ได้โดยไม่เสียภาษี และมีร้านค้าหัวเสต้องการนำสินค้ามาขายในราคาส่วนลดโดยที่ร้านค้าเป็นตัวกลางให้เราเป็นเพียงตัวกลางถือเอกสารผ่านแดนโดยไม่ต้องลงทุนใดใด ผมก็ลองไปขนมาก่อนหนึ่งรอบปรากฎว่าได้เงินมาสามหมื่นบาท พอกลับมาที่หอพักก็พบว่าเพื่อนนักศึกษาส่วนมากไม่รู้ข้อมูลตรงนี้ เราเลยอาสาพาไปหิ้วของเข้ามาขายรอบละราว 10 คน กินหัวคิวหัวละ 10000 บาท ช่วงนั้นรายได้ค่อนข้างดีมาก แต่ก็ใช้จนหมดตามประสาเด็กครับ (ช่วงนั้นผมได้เงินไปเรียนส่วนที่นอกเหนือจากค่าเทอม ค่าอาหารค่อนข้างน้อยครับ พ่อให้เงินส่วนพิเศษ แค่ 7000 บาทต่อปี ) หลังจากนั้นก่อนกลับเมืองไทยผมก็ยังอยุ่ที่ฮ่องกงทำงานที่ร้านอาหารสีฟ้า ที่ตรงถนน จอร์แดน อีก หกเดือน เพราะไม่มีเงินค่าตั๋วกลับบ้านและยังไม่อยากกลับครับ (ตอนนั้นเงินหมดและไม่กล้าขอทางบ้านครับ ) ก็กินเที่ยวอยู่พักหนึ่งจึงเดินทางกลับมาประเทศไทย เริ่มต้นทำงานเป็นล่ามให้กับบริษัทไต้หวันแห่งหนึ่ง หนึ่งปี เป็นไกด์ หกเดือน หลังจากนั้น ก็เป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้มาเป็นเจ้าของธรุกิจอย่างจริงจังครั้งแรกในชีวิตครับ คือมีพี่แถวบ้านคนหนึ่งชักชวนให้ไปเป็นลูกจ้างเค้าเกี่ยวกับร้านขายคอมพิวเตอร์ที่ห้างแห่งหนึ่ง ผมเป็นคนหลงไหลในเทคโนโลยี่มากจึงไปฝึกงานด้วย และ ทำงานอยู่กับพี่ท่านนี้อยู่พักใหญ่ จนกระทั่งคืนหนึ่งผมจำได้ว่าพี่ท่านนี้หลังปิดร้านได้คุยกับผมว่า ต้องการเซ้งร้านเพราะมีปัญหาส่วนตัว (เสียพนันบอล)โดยจะให้ราคาพิเศษมากมาก แบบแค่ราคาสินค้าและราคามัดจำร้านเท่านั้น ผมเองไม่มีเงินครับ พี่เค้าก็รบเร้าให้พาไปคุยกับคุณแม่  โดยคุณแม่ก็ขอแบ่งจ่ายเป็นเงินสดและเป็นเช็คจ่ายต่างหากอีกสาม สี่งวดได้ หลังจากนั้นผมก็ได้เป็นเจ้าของร้านคอมพิวเตอร์โดยไม่ได้ตั้งใจครับ ช่วงนั้นจำได้เหมือนว่าอยู่ช่วงปี 2537-2538 ช่วงนั้นคอมพิวเตอร์กำลังอยู่ในช่วงแรกของการเติบโตครับ ราคาค่อนข้างสูง แต่กำไรต่อเครื่องค่อนข้างสูง (ผมจำไม่ผิด 486 dx2-66 เครื่องละ 28900 กำไรต่อเครื่องเกือบ 8000 บาท ) ผมก็มีรายได้แบบก้าวกระโดดขึ้นมาเลยในวัยเด็ก ตอนนั้นประมาณ 18-19  ได้ครับ  และที่ร้านแห่งนี้เองผมก็ได้พบกับภรรยาครับเนื่องจากพี่ชายเค้ามาซื้อคอมพิวเตอร์ แล้ว เกิดมีการสานสัมพันธ์กันจนแต่งงานกันตอนช่วงตอนผมอายุ 19 ปีนิดนิดครับ ช่วงนั้นผมและภรรยาใช้จ่ายเงินกันสุรุยสุร่ายมากครับ เนื่องจากรายได้มาค่อนข้างดี ซื้อคอนโด ซื้อรถ อาบน้ำให้หมาตัวที่เลี้ยงครั้งละ 1700 บาทก็เคย


พอมาถึงปี 2540 นี่เอง ที่บรรดาไฟแนนซ์ล้มแรงแรง ที่ร้านผมช่วงหลังผมขายสินค้าเงินผ่อนผ่านลิซซิ่งหลายแห่งครับ มี อิออน  สยามเอแอนด์ซี (easy buy ปัจจุบัน ) และ อีกแห่งเป็นบริษัทลูกของไฟแนนซ์แห่งนึ่งที่ล้ม  ตัวที่ล้มนี้เองระยะหลังผมส่งลูกค้าให้เค้าค่อนข้างมากเนื่องจากการอนุมัติของเค้าค่อนข้างง่าย และ ไว (สมัยก่อนอิออน  และ อีซี่บาย ไม่รับลูกค้าที่ทำกิจการส่วนตัวเลยครับรับเฉพาะคนกินเงินเดือน และมีขั้นตอนการตรวจสอบค่อนข้างนานประมาณ 2 อาทิตย์แนะ ) โดยขั้นตอนของบริษัทเหล่านี้เมื่อเราขายสินค้าแล้ว จะมีรอบในการวางบิล เมื่อวางบิลแล้วจะมีกำหนดให้รับเช็คค่าสินค้าคืน เมื่อเค้าล้มลง ผมเลยล้มด้วยเลย ประกอบกับช่วงหลังร้านค้าในห้างดังกล่าวมีการตัดราคาสินค้าลงรุนแรงมาก เรียกว่าต่ำประมาณที่ผมซื้อก็มี (ตอนนั้นผมรู้จักความได้เปรียบเชิงการแข่งขันและ ความประหยัดจากขนาดแล้ว แต่ไม่รู้จักชื่อมันเท่านั้นเอง ) ก็เลยเลิกกิจการไป โดยความฟุ่มเฟื่อยครั้งนั้นทำให้ผมมีเงินสดเหลือเพียง 146 บาทในบัญชีธนาคารกรุงเทพเท่านั้น ตอนนั้นกลุ้มใจมากครับ รู้สึกสิ้นหวังห่อเหี่ยว   ช่วงนั้นไม่รู้จะทำไรต่อดี มองซ้ายมองขวาสิ่งที่เหลืออยู่มีคอมพิวเตอร์ประมาณ 8 เครื่อง เลยเกิดไอเดียว่าน่าจะไปเปิดร้านเกมส์และร้านเน็ตดูเนื่องจากเคยเห็นร้านประเภทอย่างน้อยยังน่าจะได้เงินสดมาใช้ประทังชีวิตครับ  เปิดวันแรกมีลูกค้าหนึ่งคน ได้เงิน 60 บาท หลังจากนั้นกิจการเริ่มดีขึ้นต่อเนื่องตอนมีเกมส์ half life และมาบูมตอน เคาร์เตอร์ สไตค์ครับ ผมอาศัยที่รู้จักกับเจ้าของร้านแห่งหนึ่งที่ขายคอมจึงไปขอเครดิตและค่อยค่อยขยายเครื่องไปเรื่อยเรื่อย จนตอนเยอะสุดผมมีเครื่องประมาณ 400 เครื่อง รายได้สูงสุดที่เคยได้จากธรุกิจนี้ประมาณ 300000 บาทต่อเดือนครับ(แต่ตอนนั้นผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าต้องมีการคิดเรื่องค่าเสื่อมราคาหรืออะไร แต่ก็รู้แค่ว่าธรุกิจนี้เวลารายได้เข้ามาไม่ได้เป็นรายได้ของเราทั้งหมดเราต้องกันส่วนหนึ่งไว้อัปเกรดเครื่อง เสมอ เวลาลงทุนหุ้นหากธรุกิจใดมีแนวโน้มต้องลงทุนเพิ่มตลอดเวลา ซึ่งการลงทุนนั้นไม่ได้เป็นการลงทุนที่ก่อให้เกิดรายได้ใหม่ เป็นแค่การลงทุนเพื่อให้เราคงสภาพธรุกิจให้แค่รักษาฐานรายได้ระดับเดิม ไว้เท่านั้น ผมจะนึกถึงตอนทำร้านเกมส์เสมอ พอเทียบกับตอนปัจจุบันที่ทำหมูยอ ซึ่งไม่ต้องมีการลงทุนใดใดเพิ่มเลยหรือหากมีก็น้อยมาก รายได้ที่ได้ใกล้เคียงกันแต่กระแสเงินสดของสองธรุกิจแตกต่างกันอย่างมาก คือตอนทำร้านเกมส์นั้นผมเหมือนจะได้เงินสดมาก แต่ตอนสิ้นปีกลับมีเงินเก็บสุทธิไม่มากเท่าไรต่างจากตอนนี้  ) ภายหลัง ก็ต้องเลิกกิจการเนื่องจากกิจการร้านเกมส์นั้นไม่มี ความได้เปรียบเชิงการแข่งขันอย่างยั่งยืนเลย คู่แข่งใหม่ใหม่ที่มาทำที่หลัง ลงทุนน้อยกว่าเราเนื่องจากราคาเครื่องถูกลง แต่กลับได้เครื่องที่มีประสิทธิภาพสูงกว่า และเมื่อคู่แข่งใช้สงครามราคา ในที่สุดก็จะ สามารถแย่งชิงส่วนแบ่งทางการตลาดอย่างต่อเนื่อง ครับ  จากเหตุการณ์นี้ผมเรียนรู้ว่าธรุกิจอะไรก็แล้วแต่ที่มีการลงทุนใหญใหญ่ครั้งเดียว และ มีต้นทุนผันแปรไม่สูง จะมีแนวโน้มสงครามราคาได้ง่าย เนื่องจากทุกคนก็คิดแต่ว่าลงทุนไปแล้ว ถึงจะได้น้อยกว่าที่คิด เท่าไรก็สู้เพื่อให้ไม่ต้องขาดทุนหรือขาดทุนน้อยน้อยก็ยังดี  ผมทำร้านเกมส์เป็นเวลา 9 ปีนะครับ ระหว่างทางที่ทำนั้นภรรยาก็ทำร้านอาหารควบคู่ไปด้วยตลอด โดยส่วนมากขาดทุนมาตลอดเช่นกัน ช้าบ้าง เร็วบ้าง แล้วแต่ทำเล ก่อนจะเปิดผมคิดอย่างดีถี่ถ้วนทุกครั้ง แต่สุดท้ายก็ขาดทุนไป 6 ครั้ง ครั้งหลังสุดคือทำหมูกะทะตรงแถวลาดปลาเค้า อันนี้ลงทุนค่อนข้างมาก เนื่องจากเห็นคนอื่นทำแล้วดี เราทำบ้างก็ไม่เจ๊งทันทีแต่ค่อยค่อยซึม กินเวลาขาดทุน 2 ปี ผมจึงต้องยอม cut loss หลังจากเลิกร้านอาหาร ภรรยาผมยังไม่ยอมแพ้ไปทำ เห็ดโคน โดยไปศึกษาทั้งตลาดและวิธีการปลูกอย่างดี แต่สุดท้ายของเห็ดของเราก็ขึ้นมาได้ไม่สวยและสุดท้ายขาดทุนกับอุปกรณ์และค่าเช่าไปอีก หลายแสนบาท  หลังจากเลิกกิจการร้านเกมส์ผมก็ไปทำธรุกิจรับซื้อขายแลกเปลี่ยนจำนำ อุปกรณ์คอมพิวเตอร์ ตัวธรุกิจไปได้ด้วยดี เป็นช่วงที่ทำเงินได้มากหน่อย เพราะเงินลงทุนเป็นลักษณะหมุนเวียนไปมา อาศัยต้องบริหารสินค้าคงคลังดีดี ต้องขายให้ไว เนื่องจากสินค้าเหล่านี้มีการเปลี่ยนแปลงราคาสินค้าค่อนข้างไว ช่วงนั้นภรรยาเริ่มทำหมูยอส่งตามร้านอาหารไปด้วยครับ แต่ไม่ค่อยดีเท่าไร ช่วงแรกทำส่งตามร้านอาหารต้องงอนง้อ ขอฝากขายบ้าง โดนเบี้ยวบ้าง โดนปฎิเสธบ้าง ช่วงหลังจึงลองเปลียนแผนไปบุกขายด้วยตนเองตามตลาดนัด เพราะคิดว่าไม่ต้องพึ่งพาคนนอก หลังจากนั้นก็ดีขึ้นตามลำดับครับ หลังจากนั้นไม่นาน คอมพิวเตอร์มือสอง และ โทรศัพท์มือถือ มีราคาเปลี่ยนแปลงคือลดลงรุนแรงมากมาก ทำให้ความนิยมในสินค้ามือสองมีน้อยลงมากมาก ประกอบกับงานของภรรยาเริ่มดีขึ้นตามลำดับ ค่อยค่อยเอาญาติพี่น้อง และค่อยค่อยมีคนนอกมาช่วยกันขายอย่างต่อเนื่อง ครับ

 
        จริงจริงถ้าคิดว่าการทำธรุกิจนั้นผมมองว่าคล้ายคล้ายกับการเล่นหุ้นเลยนะครับ เนื่องจากต้องเจอความเสี่ยงตลอดเวลา  ถ้าลองนับดูคร่าวคร่าว จะเห็นว่าผมมีการตัดสินใจผิดพลาดในการทำธรุกิจเป็นจำนวนมากกว่าธรุกิจที่ทำแล้วสำเร็จเสียอีก แต่เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เพราะทุกครั้งก่อนที่ผมตัดสินใจทำ ผมว่าผมคิดถี่ถ้วนแล้วทุกครั้งด้วยความระมัดระวัง แต่ก็ไม่แคล้วจะผิดพลาดจนได้  เหมือนกันกับการลงทุนในหุ้น  บางครั้งก่อนจะลงทุนเราคิดดีแสนดียังไง ก็ยังมีโอกาสที่จะขาดทุน  ตัดสินใจผิดพลาด หรือ ขายหมู ซื้อควาย ต่างต่าง  ส่วนตัวผมคิดว่าเราไม่ควรคิดว่าสิ่งเหล่านี้คือความผิดพลาด หรือเสียใจกับมันมากนักครับ คิดรวมไปเลยว่านักลงทุนที่ประสบความสำเร็จก็ต้องผ่านเส้นทางแบบนี้ด้วยกันทั้งนั้นโดยไม่มีข้อยกเว้น  ไม่ใช่เรื่องของความล้มเหลว แต่เป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางสู่ความสำเร็จต่างหากครับ ไปนอนก่อนนะครับ พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าครับ  
_________________
ฝันใกล้ใกล้ แล้วไปช้าช้า[/quote]

http://www.thaivi.com/webboard/viewtopi ... &start=180

[Skid]

โอ้ นับถือ คุณ Sai ทำมาแยะจริงๆ สู้จริงๆเลย สุดยอดเลย โห้ยยยย


ขอบคุณ คุณ leaderinshadow ที่มาแปะอีกที

[ซุนเซ็ก]

จะรอชมครับ พลาดไม่ได้  :lol:

[chotipat]

SAI นี่คือใครหรอครับ
ขอโทษด้วยเป็นมือใหม่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยครับ

นี่คือกระทู้พี่ SAI ครับ (อ่านว่า ซาอิ นะครับ ไม่ใช่ ทราย  :lol: )

http://www.thaivi.com/webboard/viewtopic.php?t=41244


ปล. น่าจะมีภูมิด้านหุ้นหมวดยานยนต์โดยเฉพาะ มอเตอร์ไซ  :lol: