โพสต์
ผมวิ่งวุ่นกับการฝากสะตังค์เข้า บ/ช เทรดหุ้นทางอินเตอร์เน็ต
ตามประสาแมงเม่า VI กะว่าจะช้อนซื้อหุ้นสักเล็กน้อย เพื่อ
ปรับแต่งพอร์ตลงทุนเล็กๆ ทันทีที่ตลาดหุ้นเปิดเคาะซื้อ-ขายได้
ผมก็จัดแจงซื้อหุ้นตัวโน้น ตัวนี้ 100 หุ้นบ้าง 500 หุ้นบ้าง
จนพอใจ ก่อนจะเตรียมตัวไปแบงค์ชาติต่อ
ที่จริงผมนัดกับเจ้าหน้าทีท่านหนึ่ง เพื่อเซ็นเอกสาร เกี่ยวกับ
เจ้าพันธบัตรออมทรัพย์ ผมซื้อไว้เมื่อ 5 ปีก่อน เพื่อใช้เป็น
หลักประกันมิเตอร์ไฟฟ้าที่บ้าน ได้ดอกเบี้ย 5.7%/ปี
มันกำลังจะครบกำหนดเดือนสิงหาคม ศกนี้
ราวเที่ยง...
ผมขับรถจี๊บออกจากบ้าน วิ่งตามเส้นทางถนนเกียกกาย
มุ่งหน้าไปยังแบงค์ชาติ การจราจรวิ่งสบายๆ
พอถึงจุดหมายย่านบางลำภู ผมก็วนหาที่จอดรถใกล้ๆ
วันนี้เค้ามีการจองธนบัตรที่ระลึก 60 บาท กันพอดี ผมก็
ไม่รอช้ารีบเดินไปต่อคิวกับเค้า ขณะที่บรรดาพ่อค้าแม่ค้า
หัวใสนั่งแบกกะดินขาย เหรียญ และ ธนบัตรที่ระลึกเป็น
ทิวแถว
พอหยุดที่หางแถว...
ผมมองเห็นแถวแล้วถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ แถว
ยาวเป็นงูเลื้อยกินหาง ยาวเกือบกิโลเมตรได้!!!
ยืนรอไปก็คุยกับประชาชนที่มาเข้าคิวพลางๆ แถวขยับไป
ช้าๆ กว่าจะถึงทางเข้าด้านในคงใช้เวลาหลายชั่วโมงอยู่
แต่ก็ทำใจ เพราะอยากได้ธนบัตรที่ระลึกกับเค้า แม้จะแค่
10 ใบก็ตามที
รถเข็นขายไอติม และ น้ำดื่มดูจะขายดีเป็นพิเศษ เพราะ
ประชาชนต่างยืนเหงื่อตกกันเป็นทิวแถว หลังจากเวลาผ่านไปราว
2 ชั่วโมง แถวก็ขยับใกล้จะ ถึงจุดรับบัตรคิว ห่างเพียงสิบเมตรเศษ!
นาฬิกาข้อมือบอกเวลาราวบ่าย 3 โมง
"ขณะนี้เราปิดประตุรับบัตรคิวแล้วนะครับ!...พรุ่งนี้วันสุดท้ายมาใหม่ครับ!..."
เสียงประกาศผ่านโทรโข่งจากรถสายตรวจคันหนึ่งดังลั่น
"คิดแล้วเชียว...มันต้องไม่ทันเวลาจนได้!"
ผมได้แต่ยืนตาปริบๆ บ่นพึมพำอยู่คนเดียว ท่ามกลางเสียงเซ็งแซ่ของ
ประชาชนคนอื่นๆที่มาเข้าคิวนับร้อยๆ!!!
บันทึกไม่สำเร็จ