โพสต์
โค้ด: เลือกทั้งหมด
บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งที่ผมสรุปมาจากหนังสือชื่อ A Random Walk DownWall Street ซึ่งเขียนโดย Burton G. Malkiel เป็นช่วงที่ผู้เขียนพูดถึงการลงทุนโดย "การวิเคราะห์เชิงเทคนิค" (Technical Analysis) กับ "การวิเคราะห์เชิงพื้นฐาน" (FundamentalAnalysis)
1. การวิเคราะห์เชิงเทคนิค (Technical Analysis)
การวิเคราะห์เชิงเทคนิคเป็นวิธีการทำนายเวลาที่เหมาะสมในการเข้าซื้อหรือขายหุ้นโดยคิดถึง"ทฤษฏีวิมานในอากาศ" (Castle-in-the-air theory)ซึ่งจะโฟกัสไปที่ปัจจัยทางด้านจิตวิทยาโดยจะวิเคราะห์ล่วงหน้าถึงแนวโน้มที่คนส่วนใหญ่ในตลาดจะคิดและปฏิบัติเมื่อเกิดเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่งการวิเคราะห์แบบนี้จะใช้กราฟในการประกอบการตัดสินใจซึ่งนักวิเคราะห์ส่วนใหญ่ที่ใช้วิธีนี้มีความเชื่อที่ว่าตลาดเคลื่อนไหวโดยมีความสมเหตุสมผลพียง10% ที่เหลืออีก 90% เกิดจากจิตวิทยามวลชนนอกจากนั้นการวิเคราะห์เชิงเทคนิคนี้จะใช้ข้อมูลในอดีตในการทำนายเหตุการณ์ในอนาคตที่คาดว่าคนส่วนใหญ่ในตลาดจะเลือกปฏิบัติ
ผู้เขียนพูดถึงจุดที่เลี่ยงไม่ได้ของการลงทุนเชิงเทคนิคคือ (1)เนื่องจากการซื้อจะเกิดขึ้นเมื่อวิเคราะห์ทางด้านราคาและโวลุ่มแล้วเห็นแนวโน้มขาขึ้นของราคาหุ้นและการขายเกิดขึ้นเมื่อเป็นในทางกลับกันซึ่งการพุ่งตัวของราคาในตลาดอาจจะทำให้ผู้ซื้อพลาดโอกาสดีดีในการลงทุนในหุ้นดีดี หรือที่เรียกว่า "ตกเรือ" (Thechartist often misses the boat) หรือพูดได้ว่าช่วงที่กราฟบอกเราถึงสัญญาณในการซื้อ ราคาอาจจะวิ่งนำหน้าไปไกลแล้วก็ได้(2) วิธีนี้มีลักษณะของการแข่งขันสูง ยิ่งมีผู้ใช้มากขึ้นเท่าไหร่ยิ่งยากต่อการประยุกต์ใช้เนื่องจากการพุ่งหรือกลับหัวของราคาจะเกิดเร็วและแรงขึ้น
2. การวิเคราะห์เชิงพื้นฐาน (Fundamental Analysis)
นักวิเคราะห์เชิงพื้นฐานเชื่อว่าท้ายที่สุดแล้วตลาดสามารถสะท้อนมูลค่าที่แท้จริงๆของหุ้นออกมาในราคาได้โดยนักวิเคราะห์ประเภทนี้ส่วนใหญ่เชื่อว่าในระยะยาวตลาดนั้นมีความสมเหตุสมผล 90% อีก 10% ที่เหลือเป็นจิตวิทยามวลชนเพราะฉะนั้นงานหลักๆของการวิเคราะห์หุ้นรูปแบบนี้คือการคาดการผลประกอบการในอนาคตของบริษัทให้ใกล้เคียงกับความเป็นจริงได้ยิ่งมากยิ่งดี ซึ่งเป็นที่แน่นอนว่าการคาดการณ์อนาคตให้ใกล้เคียงได้นั้น ผู้ลงทุนต้องเข้าใจถึงลักษณะของธุรกิจที่ตัวเองเลือกลงทุน ความเสี่ยงต่างๆที่มีโอกาสส่งผลกระทบต่อรายได้และกำไรของบริษัท รวมถึงปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการไหลเข้าออกของเงินในบริษัทและที่สำคัญที่สุดคือ โอกาสและแผนในการเติบโตของบริษัทในอนาคต
ผู้เขียนพูดถึงจุดที่เลี่ยงไม่ได้ของการลงทุนเชิงพื้นฐานคือ (1)ข้อมูลที่ใช้อาจจะผิดทำให้การวิเคราะห์ท้ายที่สุดผิดไปด้วย เช่นเราอาจจะคาดการณ์การเติบโตของรายได้และกำไรจากบทสัมภาษณ์ของผู้บริหารหรือข้อมูลจากนักวิเคราะห์(2) แม้ว่าข้อมูลถูกเราอาจจะวิเคราะห์ผิดเอง (3)มีโอกาสที่ตลาดอาจจะไม่ตอบสนองกับผลประกอบการที่ดีของบริษัทหรือใช้เวลานานเกินไปกว่าจะรับรู้และ (4) ถึงแม้ว่าทั้งข้อมูลและการวิเคราะห์มูลค่าของเราถูกต้องหุ้นที่เราซื้อราคาก็อาจจะตกลงได้เรื่อยๆเช่นกัน
3. การวิเคราะห์เชิงผสมผสาน (Technical-Fundamental Analysis)
การวิเคราะห์เชิงผสมผสานเป็นการประยุกต์รูปแบบการลงทุนเชิงพื้นฐานและเชิงเทคนิคเข้าด้วยโดยมีการตั้งกฏของการลงทุนไว้ล่วงหน้าคือ (1) เลือกลงทุนเฉพาะในบริษัทที่เราคาดว่ามีโอกาสในการเติบโตของกำไรสูงโดยเฉลี่ยในระยะยาวมากกว่า 5 ปีขึ้นไป (2) เมื่อเราเลือกหุ้นโดยใช้ P/E ประกอบการตัดสินใจการเลือกหุ้นที่มีแนวโน้มการเติบโตสูงในระยะยาวและยังไม่ได้รับ premiumจากตลาด เมื่อการเติบโตนั้นเกิดขึ้นจริง ผู้ลงทุนจะได้ประโยชน์สองต่อคือทั้ง "กำไรที่โตขึ้นและค่า premium ของ P/E ที่ตลาดมอบให้"ซึ่งส่งผลโดยตรงต่อ capital gain ของผู้ลงทุน อย่างไรก็ตามควรระมัดระวังการลงทุนในหุ้นที่มี P/Eสูงโดยความคาดหวังเกี่ยวกับการเติบโตถูกรวมไปในราคาหุ้นขณะนั้นแล้วซึ่งถ้าการเติบโตนั้นไม่สามารถทำได้ ความเสียหายอาจจะรุนแรงเนื่องจากผลของทั้งตัวกำไรเองและค่า P/E ที่ตลาดให้อาจจะปรับลดลงด้วย (3)เลือกลงทุนในหุ้นที่เราสามารถมองเห็นเรื่องราวการเติบโตในอนาคตได้โดยพิจารณาไปถึงจิตวิทยามวลชนเมื่อเกิดเหตุการณ์ตรงตามที่เราคาดไว้ในอนาคตจริง
กล่าวโดยสรุป นักลงทุนแต่ละท่าน อาจมีแนวทางการลงทุนแตกต่างกันผมเชื่อว่าเราไม่อาจบอกได้ว่าการวิเคราะห์แบบไหนดีกว่าแบบไหนเราบอกได้เพียงว่าตัวเองอาจจะเหมาะกับการลงทุนแบบไหน เพราะอะไรแม้ว่าบางครั้งอาจต้องใช้เวลาพอสมควรในการค้นหาแนวทางที่ตัวเองถนัดซึ่งเมื่อเราค้นพบแนวทางที่เหมาะสมกับตัวเองแล้วขอให้ยิดมั่นในหลักการและแนวทางนั้นๆ ท้ายที่สุดแล้วการมีวินัยในการลงทุน เป็นสิ่งสำคัญที่ผมเชื่อว่าจะเป็นบันไดที่นำพานักลงทุนทุกท่านไปสู่ความสำเร็จในระยะยาว
บันทึกไม่สำเร็จ