ไม่มีคำว่าสาย/ดร. นิเวศน์ เหมวชิรวรากร

[little wing]

โลกในมุมมองของ Value Investor 1 เมษายน 2555
ดร. นิเวศน์ เหมวชิรวรากร

ในเรื่องของการลงทุนในหุ้นนั้น นักวิชาการจำนวนมากมักจะบอกว่ามันเป็นเรื่องที่ “เสี่ยง” กว่าการลงทุนในพันธบัตร เงินฝากธนาคาร หุ้นกู้ เพราะที่กล่าวมาทั้งหมดนั้นเงินต้นจะยัง “อยู่ครบ” เสมอ พร้อมกับดอกเบี้ยที่กำหนดไว้ล่วงหน้าแน่นอน นอกจากนั้น หุ้นก็ยังถูกมองว่ามีความเสี่ยงกว่าที่ดินหรือทองคำในสายตาของคนทั่วไปในแง่ที่ว่า ทั้งสองอย่างนั้น “จับต้องได้และไม่สึกหรอ” และมันรักษาคุณค่าของมันได้เสมอ ราคาทองคำและที่ดินมีแต่จะ “เพิ่มขึ้น” แม้ว่าในช่วงหลังนี้ราคาทองคำอาจจะมีการ “ปรับตัวลงบ้าง” ในระยะสั้น ๆ แต่ในระยะยาวแล้ว มัน “ไม่เสี่ยง” ผิดกับหุ้นที่ราคาขึ้นลงทุกวัน หุ้นบางตัวนั้น ราคาตกลงไปมากในเวลาสั้น ๆ จนแทบจะหมดค่า หุ้นสำหรับบางคนนั้นคงเหมือนกับ “กระดาษ” ที่ราคาขึ้นลงได้รวดเร็ว บางครั้งขึ้นไปหลายเท่าได้ในเวลาอันสั้น แต่บางครั้งก็สามารถตกลงมาได้มากมายแทบจะไม่มีค่าเหมือน “กระดาษ” ดังนั้น หุ้นจึงเป็นอะไรที่ “เสี่ยงมาก”

ข้างต้นนั้นก็เป็นการวิเคราะห์เรื่องของความเสี่ยงในบางมิติ นั่นก็คือ เป็นการวิเคราะห์โดยอิงอยู่กับการลงทุน “ระยะสั้น” และเป็นการมองทรัพย์สินหรือหุ้นเป็น “รายตัว” แต่ถ้าเรามองการลงทุนเป็น “ระยะยาว” และลงทุนในทรัพย์สินหรือหุ้นเป็นแบบ “พอร์ตโฟลิโอ” หรือกระจายการลงทุนโดยการถือทรัพย์สินหรือหุ้นเป็นกลุ่ม เรื่องของความเสี่ยงก็จะเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง เหตุผลสำคัญก็คือ ในระยะยาวแล้ว มิติสำคัญที่เข้ามาเกี่ยวข้องอีกตัวหนึ่งก็คือ “อัตราเงินเฟ้อ” เพราะนี่จะทำให้เงินมีค่าลดลงแม้ว่าเม็ดเงินของเราจะยังอยู่ครบ ตัวอย่างเช่น ถ้าสมมุติว่าในอีก 20 ปีข้างหน้าอัตราเงินเฟ้อเท่ากับปีละ 3% แต่เงินลงทุนของเราได้ผลตอบแทนปีละ 2% เมื่อครบ 20 ปี เงินลงทุนของเราจะโตขึ้นจาก 100 บาท เป็น 149 บาท แต่ในวันนั้น สินค้าจะขึ้นราคาจาก 100 บาท เป็น 181 บาท ทำให้เรา “ขาดทุน” 32 บาท หรือซื้อของได้น้อยลงไปประมาณ 18% และนี่ก็คือความเสี่ยงของการถือ
ทรัพย์สินที่มีมูลค่าคงที่แต่ไม่เติบโตหรือเติบโตช้ากว่าเงินเฟ้อในระยะยาว

มิติของการลงทุนแบบ “พอร์ตโฟลิโอ” นั้น ช่วยให้การลงทุนมี “ความผันผวน” น้อยลงมากทั้งในระยะสั้นและระยะยาว การลงทุนในทรัพย์สินอย่างอื่นนั้น อาจจะมองได้ไม่ชัด แต่การลงทุนในหุ้นนั้น ถ้าเราลงทุนในหุ้นเพียงตัวเดียว ความเสี่ยงจะสูงมาก เนื่องจากหุ้นตัวนั้นอาจจะประสบปัญหารุนแรงได้ กิจการอาจจะเจ๊งไปและทำให้ราคาหุ้นกลายเป็นศูนย์ แต่ถ้าเราถือหุ้นหลาย ๆ ตัว โอกาสที่ทุกกิจการจะล้มละลายมีน้อยมาก ดังนั้น ราคาของหุ้นก็จะคละเคล้ากันไป บางตัวดี บางตัวอาจจะไม่ค่อยดี แต่โดยรวมแล้ว ราคาหุ้นก็จะเปลี่ยนแปลงไปไม่มากนัก อย่างไรก็ตาม ในระยะสั้น แม้ว่าเราจะถือหุ้นเป็นพอร์ตหลาย ๆ ตัวหรือถือกองทุนรวมที่มีหุ้นจำนวนมาก มูลค่าหุ้นก็อาจจะลดลงได้เนื่องจากปัจจัยร้อยแปด แต่ในระยะยาวแล้ว มูลค่าหุ้นโดยรวมก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อย และถ้าเราสามารถถือหุ้นได้ถึง 20 ปี โอกาสที่มูลค่าหุ้นจะลดลงนั้นน้อยมาก ในทางตรงกันข้าม โอกาสที่หุ้นจะขึ้นไปสูงจะมีมาก โดยเฉลี่ยแล้ว ผลตอบแทนจะอยู่ที่ประมาณ 10% ต่อปี เงิน 100 บาทจะกลายเป็นประมาณ 673 บาทในเวลา 20 ปี เทียบกับการฝากเงินที่เราจะได้ประมาณ 149 บาทแล้ว ต้องบอกว่าการลงทุนในหุ้นนั้น ดีกว่ามากถ้าเรามีเวลาลงทุนถึง 20 ปี หรือเป็นการลงทุนระยะยาว

ข้อสรุปในขั้นนี้ก็คือ ถ้าเรามีเวลาลงทุนถึง 20 ปีแล้ว การลงทุนในหุ้น โดยการลงทุนแบบเป็นพอร์ตโฟลิโอหรือถือกองทุนรวม จะให้ผลตอบแทนที่ดีที่สุดโดยที่มีความเสี่ยง “ต่ำที่สุด” และนี่ทำให้เราควรถือหุ้นเป็นสัดส่วนที่มากเมื่อเทียบกับทรัพย์สินอย่างอื่น มากเท่าไรนั้นคงขึ้นอยู่กับความมั่งคั่งและความรู้เกี่ยวกับการลงทุนของแต่ละคน แต่ใจผมคิดว่าอย่างน้อยไม่ควรต่ำกว่า 50% ของทรัพย์สมบัติที่มีอยู่ และคนที่มีความเข้าใจเกี่ยวกับการลงทุนเป็นอย่างดีจะมีหุ้นเกิน 90% ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

ประเด็นสำคัญต่อมาก็คือ คนมักจะคิดว่าตนเองแก่แล้วหรือมีอายุมากแล้ว การลงทุนในหุ้นอาจจะเป็นเรื่องที่ “สายเกินไป” แล้ว เขาไม่มีเวลา 10 หรือ 20 ปี ที่จะทำให้การลงทุนในหุ้นเป็นเรื่องที่ “ไม่เสี่ยง” ดังนั้น เขาขอฝากเงินหรือซื้อพันธบัตรดีกว่า นี่อาจจะเป็นเรื่องที่ “ผิดพลาด” เรามาดูกันว่าเพราะอะไร?

เรื่องที่ทำให้คนคิดผิดน่าจะอยู่ที่ประเด็นของ “อายุเกษียณ” หรือเวลาเลิกทำงานที่มักกำหนดไว้ที่ 60 ปี นี่ทำให้เรารู้สึกว่าเราแก่แล้วตั้งแต่อายุใกล้เกษียณที่ 50 ปีขึ้นไป แต่ความเป็นจริงก็คือ อายุของคนกำลังยืนขึ้นเรื่อย ๆ เช่นเดียวกับสุขภาพก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ และผมคิดว่า คนรุ่นนี้จำนวนมากน่าจะมีอายุถึง 80 ปีขึ้นไปก่อนตาย นอกจากนั้น ความสามารถในการลงทุนในหุ้นก็น่าจะทำได้จนถึงอายุ 80 ปี และนี่ทำให้ผมคิดว่าการวางแผนเกี่ยวกับการลงทุนของเรานั้น เราควรกำหนดว่าเราจะลงทุนจนถึงอายุ 80 ปี และถ้าเป็นเช่นนั้น คนส่วนใหญ่ที่ยังไม่เกษียณในวันนี้หรือแม้แต่คนที่กำลังเกษียณจึงมีเวลาที่จะลงทุนอีกถึง 20 ปี ซึ่งทำให้การลงทุนในหุ้นเป็นสิ่งที่เหมาะสมที่สุด

คำแนะนำของผมสำหรับคนที่คิดว่าตนเอง “แก่” เกินที่จะเริ่มลงทุนก็คือ การลงทุน โดยเฉพาะในแนว Value Investment นั้น ไม่ได้ยากหรือใช้พลังอะไรมากมายนักแต่มันใช้ความสุขุมรอบคอบและใจเย็นยึดมั่นศรัทธาในสิ่งที่เราเห็นว่าถูกต้องซึ่งสิ่งเหล่านี้คนมีอายุไม่ได้เสียเปรียบคนหนุ่มสาวเลย ดังนั้น คนแก่ทำได้แน่นอน แต่จริง ๆ แล้วบางทีคุณอาจจะไม่ได้แก่อย่างที่คุณคิด และถ้าคุณสามารถลงทุนได้อีกถึง 20 ปี คุณก็สามารถเริ่ม “อาชีพใหม่” นี้ได้แม้ว่าคุณจะอายุ 60 ปีแล้ว และถ้าคุณทำได้ดี โอกาสที่คุณจะเป็น “เซียน” และมีความมั่งคั่งเพิ่มขึ้นมหาศาลก็ยังมีอยู่

พูดถึงเรื่องนี้ทำให้ผมนึกถึง แอนน์ ไชเบอร์ ซึ่งผมเคยเขียนถึงนานมาแล้วว่า เธอน่าจะเป็น “ไอดอล” ของนักลงทุน “คนแก่” ทั่วโลก เพราะเธอเริ่มลงทุนเมื่ออายุ 50 ปี โดยที่เธอเป็นเพียงเสมียนและมีเงินเดือนน้อยมากไม่ต้องพูดถึงความรู้ในการเลือกหุ้น เธอเริ่มจากเงินประมาณ 5,000 ดอลลาร์ โดยลงทุนซื้อหุ้นที่เป็น “ซุปเปอร์สต็อก” ที่ผลิตและขายสินค้าที่เธอรู้จักดีเช่น โคคาโคลา บริษัทยาเช่นเชอริงพลาวก์ เธอซื้อแล้วก็เก็บ ติดตามดูกิจการของบริษัทไปเรื่อย ๆ เมื่อได้เงินปันผลมาก็ลงทุนเพิ่มในหุ้นทบต้นไปเรื่อย ๆ สุดท้ายในวันที่เธอตาย ความมั่งคั่งเพิ่มขึ้นเป็น 20 ล้านเหรียญ ซึ่งเธอบริจาคให้กับโรงพยาบาลหมดเนื่องจากเธอไม่เคยแต่งงานและไม่มีญาติพี่น้อง สิ่งที่ทำให้เธอประสบความสำเร็จระดับนั้นก็คือ เวลาในการลงทุนอีก 51 ปี เพราะเธอตายตอนอายุ 101 ปี และผลตอบแทนที่เธอทำได้คือเฉลี่ยปีละประมาณ 17-18% ซึ่งก็เป็นผลตอบแทนที่ดีมาก ๆ แต่ก็เป็นสิ่งที่ Value Investor มีโอกาสทำได้

คนมักจะถามว่า แก่แล้วจะหาเงินมาก ๆ ไปทำอะไร ได้แล้วก็ “ไม่มีโอกาสใช้” หรือคนที่มีเงินเก็บ “พอดี ๆ” ก็อาจจะกลัวว่าจะขาดทุนจากหุ้นแล้วเงินจะไม่เหลือพอใช้จนตาย คำตอบของผมก็คือ เราไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไร เราอาจจะคำนวณว่าเราจะตายเมื่ออายุ 80 ปี แต่เราอาจจะอยู่จนถึง 100 ปีก็ได้ และเมื่อถึงเวลานั้นเรายังจะมีเงินพอใช้หรือไม่? ดังนั้น การไม่ลงทุนในหุ้นจึงอาจจะเป็นเรื่องที่เสี่ยงพอ ๆ หรือมากกว่าการลงทุนในหุ้นก็ได้ ข้อสรุปสุดท้ายของผมก็คือ มีโอกาสสูงที่คุณควรลงทุนในหุ้นแม้ว่าคุณจะอายุมากแล้ว ไม่มีคำว่าสายเกินไป

[rerkit]

ขอบคุณบทความดี ๆ ครับ

[imerlot]

ขอบคุณครับ..ดร.

Anne Scheiber

http://money.cnn.com/magazines/moneymag ... /index.htm

[MYBIZ]

ขอบคุณครับสำหรับความรู้ดีๆ

[ลูกเต่า]

ยอดเยี่ยมเช่นเดิมครับ

[pakhakorn]

กระตุ้นความคิดและมุมมองดีจริงๆ แผนชีวิตที่ " ไม่มีคำว่าสาย "

ชอบมาก ครับ แตกต่างจากที่ได้ยิน ได้ฟังมาบ่อยๆ จริงๆ

ขอบคุณ ท่าน ดร. มากๆ และคุณ little wing ด้วย ครับ

[Oatarm]

การลงทุนแบบ อาวุโส OK. ไม่จำกัดอายุ เมือ่จากไปก็ยังมีเงินปันผลให้ลูกหลานทุกปี

[springs]

เป็นบทความที่ให้กำลังใจสำหรับคนที่กำลังจะท้อแท้เนื่องจากอายุมากๆครับ

[caffeol]

ขอบคุณครับ

[dragonrider]

กว่าที่ผมจะเข้ามาสู่การลงทุนก็อายุ 33 แล้ว บ่อยครั้งที่คิดว่าน่าจะเข้ามา
เร็วกว่านี้ เห็นหลายคนยังเด็กแต่ก็เริ่มลงทุนกันแล้ว พอมาคิดอีกทีก็คิดว่า
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะปัจจัยหลายอย่างมันเปลี่ยนไป ถ้าข้อมูลข่าวสารต่างๆ ยัง
เข้าถึงยาก และ มาตรฐานบัญชี ยังไม่มีระบบอย่างปัจจุบัน การลงทุนก็อาจไม่
ได้ต้อนรับนักลงทุนรุ่นใหม่ๆ อายุน้อยๆ เหมือนอย่างปัจจุบัน

คิดอีกทีก็อาจเป็นช่วงจังหวะที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองก็ได้ ที่เริ่มลงทุนในช่วงที่
วัยอยู่ในช่วงนี้ ที่ความคิดอะไรต่างๆ เปลี่ยนไปพอสมควรจากช่วงที่เรียนจบ
ใหม่ๆ ซึ่งสมัยนั้น ส่วนใหญ่เริ่มมองหางานทำ เรียนต่อ ป โท หาแฟน เที่ยว
และ ยังสนุกกับชีวิต ซึ่งตัวเองก็ผ่านมาหมดไม่ได้พลาดอะไรไป

ปัจจุบันทำงานประจำ รายได้ประจำเหมือนกระแสเงินสด ส่วนสินทรัพย์ และ
ความมั่งคั่ง มาจากการลงทุนโดยส่วนใหญ่

อย่างที่อาจารย์บอก ไม่มีใครแก่เกินไปที่จะลงทุน น้ำยังเหลืออีกตั้งครึ่งแก้ว
มันไม่ได้หมดไปแล้วครึ่งแก้วเสียหน่อย

[บูรพาไม่แพ้]

ขอขอบพระคุณอาจารย์มากๆครับ ได้เตือนสติและให้คิดถึงวันข้างหน้า

[กล้วยไม้ขาว]

บทความชิ้นนี้เขียนดีมากๆ เลยครับ

[Teerasak Boonrat]

ขอบพระคุณมากครับ สร้างกำลังใจเสมอครับ

[rakoilnaka]

ขอบคุณครับ

[wyn]

ยอดเยี่ยมเหมือนเดิมครับ เวลาเป็นสิ่งสำคัญในการลงทุนจริงๆครับ

[superboy]

ขอบคุณครับ อาจารย์

ปล. ถึง อ.ดร นิเวศน์ ไม่หล่อเท่า ณเดช แต่ท่านได้ใจผมไปเต็มเลย

บทความนี้ สุดยอด

[Dekfaifah]

ขอบคุณบทความดีๆ อีกครั้ง ครับผม

[PrasertsakK]

ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับบทความดี ๆครับ

[maneela]

เคารพในความเข้มแข็ง และมั่นคงของ ดร.ไม่เปลี่ยนแปลงค่ะ

[iruma]

ดร. เคยเขียนเกี่ยวกับเรื่องอายุกับการลงทุนในบทความชื่อ "เกมคนแก่" อยู่ในหนังสือ ชนะอย่างเต่า

"คนแก่นั้นกลัวขาดทุน ในขณะที่คนหนุ่มสาวมักจะเน้นหุ้นที่จำ 'ทำกำไร' ได้เร็ว ดังนั้น คนอายุน้อยมักจะเน้นไปที่หุ้นเก็งกำไรมากกว่า บางคนอาจจะมองว่า นี่ไม่ใช่ข้อได้เปรียบของคนแก่ แต่ผมเชื่อคำพูดของบัฟเฟต์ที่ว่า การลงทุนนั้น สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ 'อย่าขาดทุน' "

[Petey]

บทความดีๆขออาจารย์สามารถ "เปลี่ยนชีวิต" แมลงเม่าที่บินอย่างไร้จุดหมาย จากแต่ก่อนที่ชีวิต
ผลักดันด้วยความโลภ ที่ไหนมีไฟวูบวาบ ก็บินเข้าหา ถึงตอนนี้ได้แปลงร่างเป็นเต่าตัวน้อยๆ
ที่มีสติ ตัดสินใจโดยใช้"แก่น"เป็นหลักยึด มีความสุขกับปัจจุบัน และสามารถรอคอยการ"ชนะแบบเต่า"ได้

ขอบคุณอาจารย์มากครับ ที่กรุณาช่วยสั่งสอนลูกๆหลานๆ ผมถือว่าเป็นโชคดีอย่างหนึ่งของชีวิต
ที่ได้เจอหลักการ VI ที่สามารถนำไปปรับใช้ได้ในทุกๆอย่างของชีวิต ไม่ใช่เพียงแค่การลงทุนเท่านั้น

[ichbinpao]

ขอบคุณบทความของดร.ครับ

[chukieat30]

ยอดเยี่ยมมากครับ สมแล้วที่ท่านอาจารย์เป็นต้นตำรับคิดใหญ่ไม่เคยคิดเล็ก

คนคิดเล็กมักจะอ้างโน่นอ้างนี่ ว่าแก่ไปบ้าง เด็กไปบ้าง

คนจริง ทำจริงผิดก้คือผิด ถูกก้คือถูก

ถ้าไม่ล้ม จะเดินเป็นได้ยังไง นี่แหล่ะ มนุษย์

[boats26]

ขอบคุณอาจารย์มากครับ สำหรับบทความดีๆ

[per]

ยิ่งอ่านยิ่งมีกำลังใจ ขอบคุณอาจารย์มากครับ

[knapoj]

ขอบคุณ ทั้งอาจารย์ และคุณ little wing ครับ...

[methaanunkul]

ผมยังมีเวลาอีกตั้ง 50 ปี

[dome@perth]

บทความนี้ถูกใจคนแก่ อย่างผมด้วย ครับอาจารย์
ผมเริ่มลงทุนหุ้น 37 จะเปลี่ยน "อาชีพใหม่" 42 ครับ

[Rakkiat]

ขอบคุณครับท่านอาจารย์

[tigerroad197]

ขอบคุณ ท่าน ดร.นิเวศน์ ฯ และ ท่าน เจ้าของกระทู้ มากครับ

เป็นอีกหนึ่งบทความของ ดร.นิเวศน์ ฯ ที่ชอบมากครับ