ประเทศไทยจะรอดได้ไง ดูหนี้สาธารณะดิ

[Willpower]

เรียนทุกท่านขณะนี้ มีธนาคารแลนด์แอนเฮ้าส์เพื่อรายย่อย จำกัดมหาชน แล้วจ้า

คุณเจง
1. ปกติ ประเทศทุกประเทศที่เป็นสมาชิก IMF หรือ WorldBank ADB ในแต่ละปีเราส่งเงินไปลงขันกับเขาหนะครับหรือแล้วแต่เขาเรียกเก็บ แล้วประเทศที่เป็นสมาชิกก็จะสามารถกู้ได้ และเราไม่เป็นสมาชิก เราก็จะกู้ไม่ได้
หรือเช่น การออกพันธบัตร อันนี้ก็กู้เงินจากประชาชนหรือนักลงทุนหนะครับสมมุติว่าออกพันธบัตรแล้วให้เอาไปทุนให้กู้ต่อ ก็ทำให้ยังมีเงินให้กู้ได้เรื่อย ๆ หนะครับ มันหมุนรอบ หรือเวียนเทียน


ซึ่งปริมาณเงินที่เพิ่มขึ้นอีกส่วนนี้อาจจะอธิบายได้โดยเรื่อง Multiplyer ของปริมาณเงินตามหลักเศรษฐศาสตร์การเงิน อันนี้ผมคงอธิบายไม่ชัดหนะครับเพราะ อ่านแล้วก็งง ๆ แต่หาอ่านได้ตามตำราเศรษฐศาสตร์มหภาคด้านการเงินทั่วไป คล้ายกับว่าธนาคารให้เรากู้ 1000 ล้าน ปกติเราก็คงไม่เบิกหมดมาฝังตุ่ม ถูกไหมครับ เราก็ฝากธนาคารมันอยู่ดี ดังนั้นธนาคารต้องกันสำรองไว้ส่วนหนึ่งแต่เงินสดบางส่วนที่เราไม่ถอนเขาก็ต้องไปฝากไว้ธนาคารอืน เงินจึงเพิ่มขึ้นในระบบหนะครับ

คุณดิงด่าง ก็พึ่งอ่านมาเหมือนกันว่า Friedman บอกว่าบางครั้งจีดีพีเยอะอาจไม่ทำให้คนรู้สึกรวยขึ้นเพราะคนเราจะรู้สึกรวยขึ้นบางครั้งเราเปรียบเทียบกับคนข้างเราแล้วเขาจนกว่าหนะ

คล้าย เบียร์เชียร์มีความสุขกับสิ่งเล็ก ๆ บ้างชีวิตจะรู้สึกดีขึ้นเยอะ

[Willpower]

คือ ทุกประเทศส่วนใหญ่ คือ มีทั้งกู้แล้วให้กู้ในเวลาเดียวกันหนะครับ

[genie]

อะไรกันเนี่ย ไม่เข้ามาวันเดียวโพสต่อเยอะขนาดนี้ นึกว่าไม่มีใครสนใจซะอีก เอาเป็นว่าขอทำการบ้านแป๊บนะครับแล้วจะมาตอบเพิ่ม ตอนนี้ส่งงานไม่ทันคร้าบ  

[genie]

นี่นายRocker ไม่ต้องมาอุปโลกพี่เป็นซงเป็นเซียนเลย อย่างพี่มันศิษย์ชั้นปลายแถวห่างไกลกับคำว่าเซียนเยอะ เหากินกะบาลพี่พอดี  :x  :x  :x  :x

[genie]

เรื่องเงินไหลเข้าออกให้ดูที่ตารางนี้นะครับ http://www.bot.or.th/bothomepage/databa ... /tab54.asp เวลาดูตารางนี้ต้องดูแบบตารางCash Flow Statementนะครับ แต่ถ้าอยากดูข้อมูลย้อนหลังยาวๆคลิ๊กที่มุมซ้ายบนนะครับ มันจะออกมาเป็นExcelครับ    ส่วนถ้าอยากรู้ว่าเรื่องเงินไหลออกจากไทยโดยบริษัทต่างชาติมันเยอะแค่ไหนลองเอาบรรทัดเงินลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในส่วนของส่งออก(อันนี้หมายความว่าส่งเงินออกนอกประเทศนะครับไม่ใช่ส่งสินค้าออกนอกประเทศอย่าสับสน) แล้วเอาไปplot graphดูนะครับว่าแนวโน้มเป็นยังไง แล้วลองพล็อตตัวอื่นๆด้วยนะครับจะได้เปรียบเทียบได้  

[genie]

เท่าที่ลองพล็อตกราฟดู เงินลงทุนไหลเข้าประเทศยังคงสูงกว่าเงินไหลออกนะครับ แต่ในปีท้ายๆส่วนต่างชักแคบลงเหมือนกัน อืม.....น่าคิดๆ  :idea:

[genie]

ถ้าแนวโน้มการลงทุนจากต่างประเทศลดลง ถ้าเรามองในมุมเดียวอาจจะดูเหมือนว่าไม่ดี ประมาณว่าประเทศไทยมีความน่าสนใจในการลงทุนลดลง แต่.... เศรษฐกิจไทยก็ยังคงเจริญเติบโตและถือได้ว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ดีเมื่อเทียบกับประเทศข้างเคียงในระดับเดียวกัน เมื่อผนวกกับการลดลงของเงินทุนไหลเข้า นั่นน่าจะอนุมานได้ว่า(ยังไม่ดูตัวแปรอื่นๆเพิ่มนะครับ)ปัจจุบันประเทศไทยสามารถขยายตัวได้โดยพึ่งพิงเงินทุนไหลเข้าน้อยลง หรือจะพูดง่ายๆก็คือเราสามารถยืนได้ด้วยลำแข้งเราเองมากขึ้น อืม....ๆๆๆ ช่วยคิดกันต่อด้วยนะครับ  

[genie]

อืมผมขอเสริมtrickในการอ่านเศรษฐกิจให้นิดนึงนะครับ เวลาเรามองเศรษฐกิจอย่ามองเหมือนบุคคลนะครับ โดยเฉพาะเรื่องหนี้หรือเรื่องค่าใช้จ่าย เพราะหัวใจสำคัญของนโยบายทางเศรษฐกิจคือทำยังไงให้คนว่างงานน้อยที่สุด และราคาสินค้าต่ำที่สุด เหมือนอย่างบอกว่าทำไมรัฐต้องจ่ายโน่นจ่ายนี่ออกไปเยอะแยะ นั่นเพราะทุกครั้งที่รัฐจ่ายประชาชนก็จะมีงานทำมากขึ้น แต่ถ้ารัฐอมเงินเอาไว้อย่างเดียวอันนี้ฉิบหายครับ เศรษฐกิจไม่โต คนตกงานไม่มีงานทำ ดังนั้นการอ่านเศรษฐกิจอย่าอ่านในสายตาปัจเจกบุคคลนะครับ ไม่งั้นคุณจะงงและก็จะรู้สึกอะไรผิดจากความเป็นจริงไปหมด พูดเหมือนง่ายผมเองเรียนเป็นปีๆกว่าจะเข้าใจ(นิดหน่อย)  

[ด๊กดิงด่าง]

ผม(ไม่ใช่นักเศรษฐศาสตร์นะครับ)ว่า

1.ความสุข = 0 = (ความจำเป็น + ความต้องการ) - (ความสำเร็จในการตอบสนองความจำเป็นและความต้องการ)

2.จีดีพี = ความสำเร็จในการตอบสนองความจำเป็นและความต้องการของทุกคนในประเทศที่เป็นกิจกรรมทางเศรษฐกิจ(การแลกเปลี่ยนซื้อขายโดยมีเงินเป็นตัวกลาง)


ความสุขกับจีดีพีเป็นคนละตัว  แต่จีดีพีเป็นเครื่องมือให้รัฐสร้างความสำเร็จในการตอบสนองความจำเป็นและความต้องการ(ผ่านขบวนการทางภาษีตามที่คุณWillpowerว่าไว้)ซึ่งนำไปสู่ความสุขได้หากความจำเป็น + ความต้องการไม่วิ่งไปเร็วนัก(อยู่ที่ใจ)

ความสำเร็จในการตอบสนองความจำเป็นและความต้องการไม่จำเป็นต้องเป็นกิจกรรมทางเศรษฐกิจเสมอไป  เช่นการเพาะปลูกพืชอาหารไว้บริโภคเองของคนชนบท ฯลฯ

อยากถามผู้รู้ว่าแบงค์ชาติรู้ได้อย่างไรว่าจะพิมพ์ธนบัตรออกมาในระบบเมื่อไร(ไม่นับรวมที่พิมพ์ชดเชยที่ชำรุด)  แล้วยอดที่พิมพ์ออกมานี่เข้าบัญชีอะไรหรือแนะนำหนังสือก็ได้ครับ(ภาษาไทยเด้อ)

[Jeng]

อ่านแล้วก็มรึน

จะมีใครพอสรุปสั้นๆได้หรือว่า ประเทศไทยเรานี้ฐานะทางการเงิน การคลัง อยู่ในระดับไหนครับ

[WaveRider965]

เมื่อ จีดีพี เป็นการพยายามตอบสนองความจำเป็นและความต้องการของทุกคนในประเทศ
ดังนั้น GDP ดีขึ้น แสดงว่า คนส่วนใหญ่จะมีความสุขมากขึ้น หาก (ความจำเป็น + ความต้องการ) คงที่
แต่สังเกตุว่า GDP จะแสดงผลที่ดีเยี่ยม หากคนส่วนใหญ่ได้รับอานิสงฆ์จากการขับดันไม่ต่างกันมากนัก

ข้อที่สงสัยอย่างหนึ่งคือ การผลักดัน GDP นั้น มีผลทำให้ (ความจำเป็น + ความต้องการ) เพิ่มขึ้นหรือไม่
อันนี้ทำให้คิดว่าเป็นผลทำให้หนี้เพิ่มขึ้นหรือไม่

ดูไปแล้ว หากใช้ GDP เป็นหลัก มันเป็นการพัฒนาจากบนสู่ล่าง
ซึ่งในระยะยาวคงส่งผลดั่งเช่นคุณด๊กดิงด่างกล่าวไว้
การเลือกเอาความแข็งแรงภาคเมืองไปรักษาภาคเกษตรเพื่อการยังชีพ
เป็นวิถีทางที่น่าสนใจมาก แต่นั่นต้องการความเข้มแข็งของคนที่มีโอกาศในสังคมผลักดัน
เพราะคนเหล่านี้ จะเป็นปราการด่านสุดท้าย ที่จะต่อต้านการกัดเซาะทำลายรากฐานของสังคม
เราไม่อาจพูดแต่ปากว่าอย่ามาเลยบางกอก ในขณะที่เราหาความสุขอย่างไม่ลืมหูลืมตา
เราไม่อาจบอกเขาว่าอย่าสิ้นเปลืองเลย ในขณะที่เราอยู่กันอย่างหรูหรา

มีอะไรหรือไม่ที่ควรดู คู่ไปกับ GDP ... ในเมื่อ GDP ไม่ได้บ่งบอกถึงความสุขของคนในสังคม
เนื่องเพราะท้ายที่สุด ... มีเงินล้นฟ้า ก็อาจหาความสุขไม่ได้ ก็มีให้เห็นอยู่มาก
หรือ เราไม่อาจวัดหรือพัฒนาความสุขของสังคมได้ ในวิถีแห่งเศรษฐศาสตร์
หรือ เศรษฐศาสตร์ ตอบสนองเพียงความจำเป็นและความต้องการ ในเชิงเศรษฐกิจ เท่านั้น

[Willpower]

คุณเจง นอนนึกมาเมื่อคืนได้ความว่า

ในส่วนผมว่าฐานะการคลังอยู่ในระดับปานกลางมากกว่า 8) ปกติเราใช้ดอก+เงินต้น ร้อยละ 15 ของเงินงบประมาณ เงินเดือน ร้อยละ 30 และมีรูมในการลงทุนประมาณ ร้อยละ 25-30 ถ้ารายได้รัฐมันบีบลงจนกระแทกกรอบล่างเงินเดือนหรือค่าใช้หนี้และค่าใช้จ่ายประจำ อันนี้แหละปัญหาเพราะรัฐต้องก่อหนี้เพิ่มทันที

เหตุที่เขาใช้อัตราส่วนหนี้ต่อจีดีพี มาจากนักวิชาการไอเอ็มเอฟ (เนื่องไอเอ็มเอฟเป็นนักให้กู้)เขาไป solve สมการหา fiscal Sustainabilities หรือความยั่งยืนทางการคลัง ซะยืดยาวจนได้มาว่า ประเทศชาติจะอยู่ได้หรือใช้หนี้ไอเอ็มเอฟได้ต้องอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่มี Growth เร็วกว่าการgrowth ของหนี้ ปกติ จีดีพีไม่ควรต่ำกว่าร้อยละ 3 หรือติดลบ ไม่งั้นหนี้มันจะโตเร็วกว่า อัตราแลกเปลี่ยนบาทยิ่งแข็งหนี้จะลดโดยอัตโมนัติ


จริง ๆ มันมีปัจจัยอื่นมากกว่านั้น พวกกลุ่ม ภาระผูกพัน สถาบันการเงินของรัฐหรืออะไรอีกมากมาย:?:

[ด๊กดิงด่าง]

(เนื่องจากไม่มีเครื่องหมายคณิตศาสตร์ที่แป้นพิมพ์)ที่จริง

 ความสุข มากกว่า/เท่ากับ ผลต่างของทั้งสองเทอม ตามคำตอบข้างบน แต่อย่างน้อยต้องเท่ากับศูนย์

ผมพยายามเซ็ทอัพสมการแบบเบสิคๆเพื่อใช้อธิบายสิ่งที่กำลังเป็นไปตามที่ผมเข้าใจ  ถ้าผลต่างเป็นบวกก็ยิ่งดีตามที่คุณเวฟฯว่าไว้ ที่จีดีพีไม่ส่งอานิสงฆ์ไปเท่าเทียมกันให้คนส่วนใหญ่ก็เพราะจีดีพีมันต้องยืนอยู่บนพื้นฐานของทุนนิยมแบบเสรีซึ่งไม่ใช่เรื่องที่ผิด(สังคมนิยมเพียวๆล่มไปแล้ว)  คนที่มีความสามารถมากกว่าทำงานมากว่าเหนื่อยกว่าก็ต้องได้รับผลตอบแทนมากกว่าอันนี้ธรรมดา แต่เป้าหมายคือทุกคนควรมีผลต่างตามสมการเป็นบวกหรือมากกว่าศูนย์โดยปริมาณตั้งต้นของตัวแปรในสมการของแต่ละคนไม่จำเป็นต้องเท่ากัน

จีดีพีมีผลแน่นอนที่ทำให้หนี้เพิ่ม  เพราะพฤติกรรมการเลียนแบบซึ่งเป็นเรื่องของใจ(อยู่ในส่วนของความต้องการมากกว่าความจำเป็น)เป็นอีกตัวแปรหนึ่งที่เรียกว่าความสามารถในการควมคุมตนเองหรือการเลือก(ซึ่งคู่กับทางเลือกตัวนี้แหละที่ผมว่าต้องดูควบคู่ไปกับจีดีพี)

ขณะที่จีดีพีเพิ่มขึ้นทางเลือกของแต่ละคนลดลงหรือเพิ่มขึ้น คนที่มีเงินมากกับคนที่มีเงินน้อย(ระดับบนและล่างตามโครงสร้างของระบบทุนนิยมเสรี)ใครมีทางเลือกมากหรือน้อยหรือไม่มีเลย  แน่นอนระดับบนมีโอกาสมากกว่าอย่างชัดเจน  ถ้าจีดีพีเพิ่มแล้วทำให้คนมีทางเลือกน้อยลงการทำให้สมการข้างบนเป็นบวกก็คงน้อยลงด้วย(ไม่สามารถตอบสนองความจำเป็นและความต้องการได้สำเร็จ)  จีดีพีเพิ่มขึ้นแล้วดึงคนให้เข้ามาสู่ระบบทุนนิยมมากขึ้นบีบให้ความสามารถเฉพาะตัวลดลงความสุขก็คงลดลง  มีใครเคยพูดไว้ว่าทุนนิยมมันกลืนกินตัวมันเองตลอดเวลา(หาเท่าไรก็ไม่พอใช้ไม่มั่นคง) ในที่สุดอาจจะลำบากกันทั้งระบบ

ทางออกที่จะรักษาความสุขไว้นั่นคือการรักษาทางเลือกและโอกาสในการเลือกไว้  ซึ่งทางเลือกที่เหมาะสมกับสังคมไทยเราและน่าจะอยู่ได้อย่างยั่งยืนตามความเห็นของผมก็คือการเกษตรเพื่อการยังชีพที่คนส่วนใหญ่มีพื้นฐานอยู่แล้ว(ไม่ปฏิเสธทางเลือกอื่นซึ่งอาจเข้าคู่กับความสามารถในการควบคุมตนเองหรือการเลือกของแต่ละคนแตกต่างกันไป) แบบว่าอยู่ในเมืองก็มีตังค์กลับบ้านนอกก็มีกิน  ผู้ที่มีโอกาสในการผลักดันอย่างเข้มแข็งก็คือภาครัฐที่มีรัฐบาลเป็นผู้นำ แต่รัฐบาลก็ต้องตระหนักในแนวคิดนี้มากกว่าว่าต้องรักษาความสมดุลย์ของเมืองกับชนบทไว้และรับรู้ตลอดว่าปัจจุบันเสียสมดุลย์หรือยัง ความเห็นผมก็คือเสียสมดุลย์มาตั้งนานแล้ว  ชนบทล่มสลายมีแต่คนแก่กับเด็กในหมู่บ้าน ภูมิปัญญาท้องถิ่นสูญหาย ทรัพยากรธรรมชาติถูกทำลาย ฯลฯ มีการพูดถึงมานานซึ่งที่จริงรัฐบาลก็แก้ไขอยู่แต่ผมเห็นว่าโอกาสสำเร็จมันน้อยไปหน่อย(ความทุ่มเทจริงจังต่ำ)ไม่เหมือนโปรเจ็คในเขตเมือง

ถ้ารัฐจำกัดการเติบโตของเมืองนำเงินที่จะใช้ในเมกกะโปรเจ็ค ไปฟื้นฟูระบบนิเวศน์ในชนบทในรูปของการจ้างงานประชาชนรายย่อย  มีภาครัฐ ภาคเอกชนและสถาบันวิชาการต่างๆเข้าไปเป็นพี่เลี้ยงอย่างเต็มที่  วางเป้าหมายพื้นที่ต้นแบบ ผลิตผลเป้าหมาย  จำนวนประชาชนที่เข้าร่วม ระยะเวลาหวังผลตามความเป็นไปได้ทางวิชาการ  แบบทำโครงการอย่างเข้มข้นเป็นเมกกะโปรเจ็คภาคชนบทผมว่าจีดีพีที่เพิ่มขึ้นเพราะการเติบโตของชนบทจะหนุนให้เมืองมั่นคงมากขึ้นแบบที่ไม่กลืนกินตัวเอง  ไม่ทำให้ทางเลือกของคนส่วนใหญ่ลดลง

สรุปว่า  จีดีพีคู่กับทางเลือก  ถ้าจีดีพีเพิ่มแต่ทางเลือกลด ความสุขน่าจะลด ถือว่าไม่สำเร็จ รัฐต้องเอาภาษีจากจีดีพีไปรักษาความสมดุลย์และทางเลือกไว้ตลอดเวลา

เป็นแค่ความคิดเห็นหนึ่ง ไม่ใช่แฟ็ค

[genie]

อืม....ผมอ่านของคุณ ดดด ผมชักงง  บอกตามตรงนะครับไม่ใช่ว่าไม่เห็นด้วยกับไอเดีย แต่ ความสุขกับGDPมันคนละเรื่องกันเลยนะครับ เพราะสมการของGDPเกิดจาก การบริโภคภาคประชาขน(C)+การลงทุนภาคเอกชน(I)+การใช้จ่ายและลงทุนภาครัฐ(G)+ส่วนต่างระหว่างการส่งออกและนำเข้า(X-M) หรือเขียนอีกทีให้ดูง่ายหน่อยก็คือ GDP=C+I+G+X-M ซึ่งหลายๆท่านก็รู้จักสมการนี้ดี แต่ขอให้ดูในสมการนะครับไม่มี H หรือ Happyness เลยนะครับ คือประเด็นของ GDPมันเป็นเรื่องของ"การบริหารทรัพยากรครับ"มันคนละเรื่องกับ"การบริหารความสุข"ซึ่งเป็นมิติด้านสังคม คือการมองมิติของประเทศจะต้องดูหลายๆมิติและแยกแต่ละมิติออกจากกัน อันได้แก่ มิติด้านเสถียรภาพทางการเมือง มิติด้านเศรษฐกิจ มิติด้านสังคมและคุณภาพชีวิต มิติด้านการศึกษาและสันทนาการ มิติด้านสิ่งแวดล้อมและทรัพยากร เป็นต้น ดังนั้นการผมผมบอกว่าอ่านของคุณ ดดด แล้วงงก็เพราะคุณเอาเรื่องมิติด้านสังคมมาอ่านบนมิติด้านเศรษฐกิจ มันเลยเหมือนมั่วๆงงๆ ดังนั้นถ้าจะมองมิติด้านสังคมไม่ต้องไปดูGDPครับ มันไม่เกี่ยวกันเลย แต่สิ่งที่ต้องดูคือ ประเด็นเรื่องความทั่วถึงของบริการภาครัฐ โครงสร้างการใช้จ่าย การกระจายอำนาจ และมิติของการศึกษาเป็นปัจจัยเกื้อหนุน เป็นต้น ซึ่งผมว่าถ้าเรามองแบบแยกมิติจะทำให้เราเห็นภาพที่ชัดเจนมากกว่านะครับ  

[genie]

ยกตัวอย่างเอาให้เห็นง่ายๆหน่อยเรื่องมิติด้านสังคม สิ่งที่น่าจะนำมาพิจารณา 1.ระดับการรู้หนังสือ 2.ระดับรายได้ประชากร 3.อัตราการว่างงานและอัตราการมีงานทำ 4.สถิติการเกิดอาชญากรรม 5.การเข้าถึงบริการภาครัฐ 6.ปริมาณการถือครองที่ดินและการมีที่ดินทำกิน เป็นต้น เห็นไหมครับถ้าเรามองแบบนี้น่าจะเห็นภาพหรือมองปัญหาของคุณ ดดด ได้ง่ายขึ้นกว่ามองโดยใช้เครื่องมือที่เรียกว่า GDP กว่าไหมครับ  

[ด๊กดิงด่าง]

ใช่ครับคนละตัว  ผมก็ว่า(เขียน)ไว้อย่างนั้น  เพียงแต่หยิบเอานามธรรมเชิงคุณภาพของแต่ละตัวมาจัดความสัมพันธ์เพื่อพยายามอธิบายแนวคิดของผม  ซึ่งไม่อาจกำหนดเป็นตัวเลขเชิงปริมาณได้  กล่าวโดยสรุป

1.ความสุขเกิดจากความจำเป็นและความต้องการที่ได้รับการตอบสนอง(ผลต่างเท่ากับหรือมากกว่าศูนย์)
2.ความจำเป็นและความต้องการที่ได้รับการตอบสนองส่วนหนึ่งเกิดจากกิจกรรมทางเศรษฐกิจ(การแลกเปลี่ยนซื้อขาย)ทั้งระดับบุคคลต่อบุคคล  บุคคลกับองค์กรและองค์กรกับองค์กร อันนี้เป็นจีดีพีได้
3.รัฐได้ค่าต๋ง(ภาษี)จาก2.
4.จีดีพีเพิ่มบนโครงสร้างของทุนนิยมเสรีทำให้ทางเลือกและความสุขของคนบางระดับน้อยลงเพราะต้องทุ่มเทเพื่อเงินเอามาแลกเปลี่ยนกับ1.
5.รัฐควรเอา3.ไปฟื้นฟูรักษาชนบทซึ่งประชาชนดำเนินชีวิตด้วยการเกษตรเพื่อการยังชีพให้เกิดทางเลือกและความสมดุลย์ระหว่างเมืองกับชนบทซึ่งจะทำให้เกิด1.ได้มากขึ้น

ที่คุณgenieว่าผมก็เข้าใจตามนั้น แต่รัฐจะบริหารความสุขของประชาชนได้รัฐก็ต้องมีงบที่มาจากภาษีซึ่งมาจากจีดีพีอีกที  แล้วบังคับใช้งบให้เกิดความสำเร็จในมิติต่างๆตามที่คุณgenieกล่าวถึง ที่เห็นต่างก็คือจีดีพีกับโครงสร้างแบบทุนนิยมเสรีและความสุขเกี่ยวข้องกัน  เน้นที่ว่าให้รัฐเอาภาษีจากจีดีพีไปสร้างทางเลือกในการดำเนินชีวิตของประชาชนเพื่อชดเชยด้านลบของโครงสร้างแบบทุนนิยมเสรีให้มากขึ้นครับ

[Dech]

โอ้ย ยิ่งอ่านยิ่ง งง เก็บไว้ก่อน ต้องไปอ่านใหม่อีกหลายๆรอบ

[ด๊กดิงด่าง]

นั่นดิ อยาถือสาผมนะ  ผมแค่นักเศษกระดาษ(ฮาๆๆ)

[Su3]

### ตอบพี่เจ๋ง
เศรษฐศาสตร์เป็นวิชาใหม่ที่ไม่สมบูรณ์  ไม่มีหลักการไหนที่แน่นอนน่ะครับ เหมือนกับถามว่าทำไม หนี้ต่อGDPถึงห้ามเกิน 50 ทำไม 50.1 ไมได้เหรอ

นักเศรษฐศาสตร์คือกลุ่มคนที่ไม่รู้และพยายามค้นหาข้อสรุปจนถึงปัจจุบันก็ยังเป็นแบบนั้นก็คือ..ยังไม่รู้

ในช่วงนึง ทฤษฎีของนักเศรษฐศาสตร์ที่ช่วยให้ประเทศหนึ่งๆในเวลานั้นเจริญเติบโตได้ จะเป็นที่ยอมรับ แน่นอนว่าไม่นานมันก็วิกฤตเศรษฐกิจ เจ๊ง จน ตามเดิม

ถ้าหากมีใครมาบอกวิธีการทำให้เศรษฐกิจมันเจริญได้ไม่มีที่สิ้นสุด  ก็หมายความว่า  ไม่มีวัฏฐจักรเศรษฐกิจอีกต่อไป ต่อไปนี้
มีแต่ความ รวย รวย รวย กับ รวย  เมื่อนั้นวิชาเศรษฐศาสตร์อาจจะสมบุรณ์ มันก็เหมือนกับที่คนเราพยายามจะหนีออกจากวัฏฏะสงสารนั่นแหละครับ

สภาพของเศรษฐกิจโลกในปัจจุบันนี้ที่มันเหมือนกับว่าทุกประเทศติดหนี้จริงๆแล้วเงินน่ะถูกปล่อยมาจากสหรัฐ  จินตนาการไปว่า เหนือโลกนี้ในชั้นอวกาศมีก๊อกน้ำยักษ์ปล่อยน้ำลงมาสู่โลก สภาพปัจจุบันมันเป็นแบบนี้ จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม พูดยาวไปก็งง แล้วก็ไม่มีเหตุผล ไม่มีที่มาที่ไปอยู่ดี

แน่นอนว่าประเทศไทยอยุ่ในวัฏฐจักรเศรษฐกิจ และเป็นช่วงฟื้นฟูปลอมหลังวิกฤตปี 40 ผมหมายถึงมันกำลังจะค่อยๆ เจ๊ง..
กินเวลานานแค่ไหน   นานครับ  อาจจะ5-10 ปีหรือ 20ปี เศรษฐกิจไทยจะตกต่ำ จนไปสิ้นสุดเมื่อ CLSA บอกว่า ผมจะไม่มาลงทุนที่ประเทศไทยอีกผมจะไปจากประเทศนี้ถาวร และเมื่อนั้น ถึงจะเป็นช่วงเริ่มต้นยุคทองของการลงทุนใหม่อีกครั้ง ที่จะนำไปสู่ความฮ็อทในการเก็งกำไรที่จะทำให้เซ็ทไปถึง 2000 จุด

จะให้ดีต้องภาวนาให้ประเทศไทยวิกฤติอีกทีไวๆ

สาเหตุที่ทำให้เศรษฐกิจตกต่ำในปัจจุบันคือเรื่องของการกระจุกตัวของรายได้  และก็เรื่องเทคนิคการผลิต เรื่องของอุปสงค์ต่ำระดับ  ถ้ารัฐไม่มาแก้ตรงนี้ แต่กลับไปแก้โดยการปล่อยให้เงินเฟ้อเพิ่มขึ้นโดยไม่เพิ่มดอกเบี้ย ก็จะช่วยชะลอปัญหาโดยเป็นการซ้ำเติมให้เกิดความเลวร้ายมากขึ้นในวันข้างหน้าครับ

 ทั้งหมดนี้เป็นความคิดของผมในฐานะนักเศรษฐศาสตร์ที่ทำคะแนนได้ต่ำที่สุดในรุ่นครับ  ปัจจุบันยังไม่มีผลงานอะไร ยังไม่เคยทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน  ทุกวันนี้ยังทุ่มเทเวลาทั้งหมดเพื้อการแก้ปัญหาในหลายๆเรื่องที่ยังไม่เข้าใจเกี่ยวกับเศรษฐศาสตร์และผมไม่เคยใช้ทฤษฎีจากตำราเรียนเก่าๆ มาเป็นบรรทัดฐาน  ผมให้คุณค่ากับหนังสือเหล่านี้เป็นแค่บันทึกประวัติศาสตร์เท่านั้น

[genie]

เออ...ขอโทษครับ อย่าว่าอะไรผมเลยนะครับคุณ su3 ผมจับประเด็นคุณไม่ได้เลยครับ ตกลงคุณกำลังบอกว่าเศรษฐศาสตร์เป็นสิ่งที่ใช้ไม่ได้? หรือ พูดเรื่องประเทศไทยกำลังไปสู่วิกฤติ? หรืออะไรกันแน่ครับ ผมงงจริงๆครับ  

[genie]

ตอบประเด็นของคุณดดดครับ

คือประเด็นเรื่องGDPเอาง่ายๆแบบเห็นภาพเลยนะครับ GDP เป็นการสะท้อนภาพของความมั่งคั่งของประเทศ เหมือนภาพของคนรวยคนมีตังค์ประมาณนั้น แต่ผมคงต้องถามว่า คนรวยมีตังค์มาก มีความสุขจริงหรือ คือตัวเลขGDPมันก็ไม่ต่างกับตัวเลขในบัญชี ไม่สามารถบอกได้ว่าคนๆนั้นมีความสุขหรือไม่ ดังนั้นผมถึงบอกว่าGDPไม่ได้เกี่ยวข้องกับความสุขของประเทศยังไงละครับ แต่สิ่งที่จะบอกได้เบื้องต้น(ย้ำนะครับเบื้องต้น) ก็คือเรื่องต่างๆอย่างที่กล่าวไปแล้ว เครื่องมือพวกนี้ต่างหากที่จะชี้วัดความสุข เหมือนจะวัดความสุขของครอบครัว เราดูที่ตัวเลขในบัญชีหรือครับ? ซึ่งหลายๆท่านก็ทราบดีว่าเงินซื้อความสุข(ที่แท้จริง)ไม่ได้ ดังนั้นถ้าจะวัดต้องดูปัจจัยอื่น เช่น ปริมาณการที่พ่อแม่ลูกกอดกัน ปริมาณการกินข้าวพร้อมกัน หรือ จำนวนชั่วโมงที่พูดคุยกัน เป็นต้น ซึ่งเครื่องมือที่ผมบอกข้างต้นน่าจะวัดระดับความสุขของครอบครัวได้มากกว่าตัวเลขในบัญชีหรือไม่ครับ หนึ่งในประเด็นสำคัญสำหรับการวิเคราะห์คือ การใช้เครื่องมือที่ถูกต้องครับ
ตอบประเด็นของคุณดดดไหมครับ  :)  

[genie]

โถคุณCWไม่ต้องงงหรอกครับ ผมเองต้องเรียนเป็นปีกว่าจะเข้าใจ ยิ่งตอนเรียนตรีนะซ้ำแล้วซ้ำอีก บอกตรงๆเศรษฐศาสตร์มันไม่ใช่เรื่องง่ายครับ เพราะคุณต้องแม่นในเรื่องของตรรกศาสตร์แบบตกผลึก ไม่งั้นคุณวิเคราะห์เศรษฐศาสตร์คุณจะปวดกระบาลตาย  :lovl:

[สามัญชน]

เห็นฝีมือน้องยีนแล้ว  ผมอยากให้ลูกชายผมเรียนเศรษฐศาสตร์ครับ  หวังลึกๆว่าเขาจะชอบนะ

[WaveRider965]

ผีเสื้อน้อยขยับปีกในแดนไกล
ก่อให้เกิดพายุใหญ่ในแผ่นดิน

แม้เราจะรู้มากเพียงใดในกระจกใบนี้
กระจกใบอื่นอีกห้าด้าน ก็ไม่อาจมองข้าม

แยกเพื่อพิชิต แต่ต้องรวมเพื่อยั่งยืน

การแลกเปลี่ยนความรู้นี้ เป็นประโยชน์จริงๆ
... แต่ว่า ... GDP ย่อมาจากอะไรหรือ  

ช่างยากเกินปัญญาจะเข้าใจ ... นั่นคงถึงเวลาเดินทางต่อแล้วสินะ

จาก ... นักเดินทาง  เพื่อนเต่าโบราณในกะลา

[ด๊กดิงด่าง]

ตอบคุณgenie

ผมปล่าวบอกว่าจีดีพีเป็นตัวบอกว่าประชาชนมีความสุขหรือไม่นะครับ  แต่บอกว่าจีดีพีกับความสุขของคนในประเทศ มีความสัมพันธ์กัน  และมองว่าจีดีพีที่โตบนระบบทุนนิยมเสรีทำให้คนส่วนหนึ่งมีความสุขน้อยลงเพราะมีทางเลือกน้อยลง  จีดีพีเพิ่มความสุขอาจจะเพิ่มหรือลดก็ได้  ขึ้นอยู่กับการบริหารความสัมพันธ์นั้นว่าจะทำอย่างไรกับเงิน(ถ้าของรัฐก็คือภาษี ของชาวบ้านก็เงินเดือน กำไร ฯลฯ)  ในแง่รัฐผมก็บอกแล้วว่าควรนำภาษีไปสร้างทางเลือกให้กับคนชนบท(อาจมีวิธีอื่นๆอีก)ไม่ต้องเข้ามาลำบากในเมืองเพราะเข้ามาก็เป็นคนระดับล่างของระบบทุนนิยมเสรีซึ่งมีทางเลือกน้อย  

     ส่วนคนระดับบนมีทางเลือกมากกว่าเพราะฐานะทางการเงิน เช่นจะเอาเวลาอยู่กับครอบครัวมากขึ้นก็ได้  เว้นแต่ไม่เลือกอันนี้(ไม่ใช่ไม่มีทางเลือก)แต่เลือกที่จะหาเพิ่มขึ้นเอาเวลาไปสนับสนุนกิจกรรมทางธุระกิจหรืออื่นๆแบบไม่ห่วงครอบครัวซึ่งเป็นเรื่องของความสามารถในการควบคุมตนเองหรือการเลือก(ตัวความจำเป็น+ความต้องการวิ่งเร็วเกินไป-อยู่ที่ใจ ?)

     ถ้ารัฐจัดการได้ถูกต้องมิติด้านต่างๆที่เป็นตัววัดความสุขของประชาชนก็น่าจะดีขึ้น  เว้นแต่ประชาชนจะไม่เลือกเอาความสุข

[ด๊กดิงด่าง]

เพราะไม่รู้ว่าความสุขที่แท้จริงคืออะไร

[genie]

ผมไม่ปฏิเสธครับว่าGDPมีความสัมพันธ์กับความสุขของประชาชน เหมือนฐานะทางการเงินก็มีความสัมพันธ์ต่อความสุขของปัจเจกชนเช่นกัน แต่ถึงแม้มีความสัมพันธ์มันมีความสัมพันธ์ขนาดไหนครับ อธิบายความสุขได้แค่ไหนครับ 90% 80% 70%.........10%.....(ผมว่ามันไม่ถึง10%ด้วยซ้ำ) นี่คือสิ่งที่ผมพูดถึงครับ เพราะอย่างที่คุณดดดได้กล่าวไปแล้ว แม้GDPจะมีความสัมพันธ์กับความสุขของประชาชนแต่มันอธิบายได้น้อยมากครับ ถ้าคนที่เรียนวิชาสถิติน่าจะเข้าใจความหมายนี้ดี(ผมหมายถึงค่า R^2ครับ) เพราะมันเป็นเรื่องของความมั่งคั่งของประเทศ ดังนั้นถ้าเราจะพิจารณาว่า"รัฐ"ได้ให้ความสำคัญของประชาชนแค่ไหนเราไม่ควรพิจารณาแค่GDPหรือแม้แต่ไม่ควรใช้GDPเป็นตัวแปรในการวิเคราะห์ด้วยซ้ำเพราะมันอธิบายได้น้อย อีกทั้งในการที่รัฐให้ความสำคัญในเรื่องของGDPก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะเดี๋ยวนี้เขามีGPP(ผลผลิตมวลรวมรายจังหวัด)ด้วยนะครับ ลองไปดูที่เว็บสภาพัฒน์สิครับ แต่รู้สึกว่ากำลังอยู่ในช่วงพัฒนา ซึ่งตัวนี้แหละครับจะตอบโจทย์คุณดดดว่าความมั่งคั่งของประเทศได้ถูกกระจายออกไปตามภูมิภาคหรือไม่ นอกจากนี้จะมีเรื่องภาษีพัฒนาท้องถิ่นอีก ที่จะเป็นตัวชี้ถึงความสามารถในการบริหารท้องถิ่นอีกต่างหาก เครื่องมือมีให้เลือกเล่นเยอะครับ อย่ามองแค่ตัวเดียวเดี๋ยวจะงง  :)  

[ขงเบ้ง]

สินทรัพย์=หนี้สิน+ทุน  :?:  :?:  :?:  :?:  :idea: