โพสต์
..............................................................
เมื่อสักประมาณ 1 ปีผ่านมาแล้ว ผมเคยเขียนบทความชิ้นหนึ่ง และตั้งชื่อว่า "นักลงทุนอาชีพ : คนช่างฝัน ที่ยังไปไม่ถึงฝัน" บางตัวอักษรในเนื้อหานั้นได้กล่าวถึงเรื่องของ "แรงกดดัน 3 ทาง" นั่นก็คือ "แรงกดดันจากตลาดการเงินการลงทุน, แรงกดดันทางสังคม และสุดท้ายคือ แรงกดดันจากตนเอง" แรงกดดันเหล่านี้อาจไม่มีวันที่เราจะสามารถสลัดมันให้หลุดพ้นออกไปจากชีวิตตลอดอายุขัยของมนุษย์เลยก็เป็นไปได้ ในบทความนี้เราจะลองกลับมาใคร่ครวญถึง “แรงกดดันทางสังคม” ที่ไม่เคยจางหายไปไหนเลยตลอดเส้นทางของการเป็นนักลงทุน
................................
"แรงกดดันทางสังคม" จากสภาพแวดล้อมที่คุณจำเป็นต้องข้องเกี่ยว ทั้งมิตรสหาย บุคคลรอบตัว พ่อแม่ ลูก สามี ภรรยา ครอบครัว หรือแม้กระทั่งใครก็ตามที่คุณรักพวกเขามากที่สุด อาจไม่เคยแม้แต่จะเข้าใจ หรือพยายามที่จะเข้าใจคุณเลยแม้แต่นิดเดียวว่าชีวิตในแต่ละวันที่ผ่านไปคุณกำลังทำอะไรอยู่ เป้าหมายในชีวิตของคุณคือสิ่งใด แล้วสิ่งที่คุณทำอยู่ในทุกวันนี้มันสามารถผลักดันให้คุณเดินทางไปสู่เป้าหมายและประสบความสำเร็จได้จริงหรือไม่?
................................
▶"นักลงทุนอาชีพ" อาจหาคำอธิบายแบบศัพท์เฉพาะได้อย่างยากเย็นพอๆ กับ "ศิลปินอาชีพ" หรืออีกหลายๆ อาชีพหน้าที่การงานที่มิได้ดำรงตนอยู่ภายใต้แนวคิดกระแสหลักทางสังคม
แล้วคุณจะทำอย่างไรล่ะ? จะโทษพวกเขาที่ไม่เคยเข้าใจคุณ หรือกล่าวโทษตนเองที่ไม่เคยสื่อสารหรือปฏิบัติตัวให้คนรอบข้างเข้าใจและเชื่อใจ
................................
นักลงทุนเต็มเวลา (Full Time Investor) ส่วนตัวแล้วผมคิดว่ามันคือ “อาชีพ” เมื่อถูกจัดอยู่ในหมวดดังกล่าวนี้ แสดงว่าเบื้องหลังของมันต้องมี “กระบวนการทำงาน” ที่คาดหวังต่อ “ผลลัพธ์” ซึ่งจะบังเกิดขึ้นในปัจจุบันและอนาคต คนส่วนใหญ่ที่ประกอบอาชีพอื่น หรือทำงานประจำ ผมมีความเชื่อ (ซึ่งอาจจะผิดก็ได้) ว่า เหตุที่พวกเขายังคงมุ่งมั่น “ทำงาน” อยู่ในทุกวันนี้ ล้วนตั้งอยู่บนพื้นฐานของแรงผลักดัน 3 ประการ นั่นคือ “ความหลงใหล ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นกับตนเองหรือสังคม สุดท้ายก็คือรายได้เพื่อการดำรงชีวิต” แล้วคุณผู้อ่านกำลังทำงานเพื่อสิ่งใด?
................................
นักลงทุนในหุ้น อาจมีความคล้ายคลึงกับการเป็น “นักวิจัย” ที่ถลำลึกไปกับกองข้อมูลมากมายมหาศาล โดยเริ่มต้นจากการศึกษา เพื่อพัฒนาและขมวดปมความคิด แนวคิด หลักการ อันส่งผลต่อการกำหนดกรอบการเรียนรู้ และ “กระบวนการในการทำงาน” เบื้องหลังกระบวนการทำงานนั้นคือ กระบวนการค้นคว้าวิจัย เรียงลำดับไปตั้งแต่การศึกษาหาความรู้ การกำหนดเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์ในการกระทำบางสิ่ง การตั้งสมมติฐาน การกำหนดกรอบแนวคิด ส่งต่อไปยังการสืบค้นและเก็บรวบรวมข้อมูล การวิเคราะห์และสังเคราะห์ข้อมูล การแปลผลที่ได้รับจากข้อมูล สู่ปลายทาง คือการสรุปและนำเสนอผลลัพธ์ของมันซึ่งตรงกับวัตถุประสงค์ที่เราได้กำหนดไว้ตั้งแต่ต้น
...
ความสมบูรณ์ในงานวิจัยขึ้นอยู่กับตัวแปรมากมาย ความสมบูรณ์มิได้หมายถึงการที่สุดท้ายแล้วเราสามารถบรรลุผลลัพธ์ตามที่ได้กำหนดไว้ตั้งแต่ต้น การค้นพบสิ่งใหม่ การล้มเหลว หรือการไม่พบสิ่งใดเลยล้วนเป็นส่วนหนึ่งของข้อสรุปเชิงวิชาการ มิได้หมายความว่าคุณไม่ประสบความสำเร็จในเส้นทางของ “นักวิจัย”
................................
เมื่อคุณหรือผมจำเป็นต้องตอบคำถามธรรมดาๆ ต่อผู้คนในสังคม ประมาณที่ว่า
...
Q : “เป็นอย่างไรบ้าง? ตอนนี้ทำอะไรอยู่? ทำงานอะไร?”
A : “เป็นนักลงทุนครับ”Q : “อ่าวแล้วไม่ทำการทำงานหรือ? ทำไมอยู่ว่างๆ ไม่เห็นทำอะไรเลย ดูสบายจัง”A : “……………………….”...
ภายในจิตใจก็อยากจะกุมมือผู้ถามเบาๆด้วยความอ่อนโยน แล้วพูดว่า “พอจะมีเวลาว่างสัก 10 – 20 นาทีไหมครับ นั่งลงก่อน ทำใจให้สบายๆ และปล่อยวาง ผมมีบางสิ่งมากมายอยากจะเล่าให้ฟัง” แต่สุดท้ายเมื่อเกิดสถานการณ์ดังกล่าวขึ้นจริง ผมก็เลือกที่จะยิ้มแห้งๆ และปล่อยวางเสียเอง ตอบคำถามแบบติดตลก จากนั้นจึงปล่อยผ่านไป วิธีเช่นนี้มันสบายใจกับชีวิตมากกว่า ผมอยากมีเวลาพินิจ พิเคราะห์ กับชีวิตส่วนตัวของตนเอง มากกว่าเรื่องอื่นรอบกายที่ไม่ได้ก่อเกิดประโยชน์นักนั่นแหล่ะ คงเป็นเช่นนั้น
................................
“กับสิ่งที่เดียดฉันท์ แม้นเพียงวินาทีเดียวก็สร้างความอึดอัดใจ แต่กับสิ่งที่หลงใหลนั้นยาวนานตราบชั่วชีวิตก็คงมิเคยมากพอ”................................
คุณผู้อ่านคงเคยได้ยินคำกล่าวที่ว่า “การตั้งคำถามที่ดี สำคัญกว่าการได้รับคำตอบ” เหตุเพราะคำถามที่ดีนั้นปูทางไปสู่คำตอบอันมีคุณค่า ส่วนคำถามที่ปราศจากแก่นสารก็อาจนำพาไปสู่ความว่างเปล่าได้เช่นกัน
................................
วิถีชีวิตนักลงทุน (หุ้น) เต็มเวลา ในแต่ละวันพวกเขาจำเป็นต้องกระทำสิ่งใดบ้าง?...
คำตอบที่ได้รับก็คงแตกต่างกันออกไปตามวิถีทางอันหลากหลายของปัจเจกบุคคล แตกต่างกันออกไปตามวิธีการเรียนรู้ แนวทาง ความเชื่อ และประสบการณ์ แตกต่างกันออกไปตามแต่ข้อจำกัดมากมายของแต่ละบุคคล ว่าแต่ว่า คำตอบของคำถามเหล่านั้นจะก่อเกิดประโยชน์ต่อคู่สนทนามากน้อยเพียงใด?
................................
อ่านหนังสือ บทความ รายงาน งานวิชาการ งานวิจัย ศึกษาประเด็นที่เกี่ยวข้องจากสื่อต่างๆ รอบด้าน...
อบรม เข้าร่วมสัมมนา หลักสูตรการเรียนรู้ต่างๆ...
อ่านรายงานประจำปี รับชม Opportunity day เข้าร่วมการประชุมผู้ถือหุ้น แลกเปลี่ยนความคิดเห็นและประสบการณ์กับผู้อื่น...
ลงพื้นที่สำรวจกิจการ สังเกตการณ์ สัมผัสผลิตภัณฑ์และบริการ การพูดคุยกับผู้ปฏิบัติหน้าที่หรือผู้ใช้งานโดยตรง...
การวิเคราะห์ทางบัญชี ตัวเลข งบการเงิน การคาดการณ์อนาคตและการประเมินมูลค่า...
การจดบันทึก วิเคราะห์ข้อมูลที่ได้รับ ข้อเท็จจริง ข้อคิดเห็น สิ่งใดมีประโยชน์ สิ่งใดควรปล่อยผ่านไป...
จากข้อมูลที่สืบค้นมาทั้งหมด เราได้เรียนรู้อะไรบ้าง ผลสรุปเป็นอย่างไร มีกระบวนการได้มาซึ่งข้อสรุปนั้นอย่างไร ซึ่งส่งผลต่อการตัดสินใจต่างๆ...
การสรุปผล ตัดสินใจ การซื้อขายหุ้น พัฒนาองค์ความรู้ และรอคอย...
ฟัง พูด อ่าน เขียน คิด และสังเกตการณ์ กระบวนการดังที่กล่าวมาทั้งหมดซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยและเบื่อหน่าย................................
กล่าวโดยสรุปแล้ว นักลงทุนเต็มเวลา ก็คงเป็น “งานสบายๆ” หากคุณหลงใหลกับกระบวนการเหล่านี้ แต่คงเป็นงานที่ “ยาก น่าเบื่อ และไร้ประโยชน์” สำหรับผู้ที่ไม่ได้มีเป้าหมายในชีวิตเฉกเช่นเดียวกันกับคุณ ต่างคนก็ต่างความคิด คงไม่สามารถมองหาความถูกต้องได้เสียทีเดียว
................................
“วันๆ ไม่เห็นทำอะไรเลย สบายจัง”“หนึ่งวันมันไม่เพียงพอเลย สำหรับกระบวนการทำงานเหล่านี้”...
สองประโยคดังกล่าว ช่างแตกต่างกันเสียเหลือเกิน
................................
เสี่ยยักษ์ (วิชัย วชิรพงศ์) เคยพูดไว้ว่า “สำหรับนักลงทุนเต็มเวลา คุณต้องพยายามให้มากกว่าคนอื่น ถ้านึกไม่ออก ลองเปรียบเทียบกับคนทำงานประจำก็ได้ พนักงานประจำทำงานเฉลี่ยวันละ 8 ชั่วโมง คุณต้องใช้เวลาหมกมุ่นอยู่กับกระบวนการลงทุนให้มากกว่านั้น และต้องหมกมุ่นอย่างมีประสิทธิภาพด้วยจึงจะประสบความสำเร็จ”
................................
คุณเชาว์ (เฉลิมเดช ลีวงศ์เจริญ) เคยให้สัมภาษณ์ในรายการ ‘Money Chat’ ว่า “คนรอบข้างชอบบอกว่าผมไม่ยอมทำการทำงาน ทั้งๆที่ตั้งแต่มีการลงทุนเข้ามาในชีวิต ผมรู้สึกว่าต้องทำงานหนักมากกว่าเดิมเสียอีก”
...
แล้วเราทำงานไปเพื่ออะไร? ................................
ผมทำงานเพื่อตอบสนองต่อความหลงใหล การพัฒนาตนเอง และเพื่อเงินนั่นแหล่ะ เราคงไม่แตกต่างกันสักเท่าไหร่ สิ่งที่นอกเหนือเกินเลยไปมากกว่าความต้องการขั้นพื้นฐานเหล่านี้ก็คงเป็น “การทำเพื่อผู้อื่นและได้รับการยอมรับจากสังคม” จะมากหรือน้อยก็สุดแล้วแต่ความมุ่งมั่นและโอกาสเอื้ออำนวย นักลงทุนในตำนานผู้หนึ่งเคยกล่าวไว้ว่า “ลงทุนในสิ่งที่คุณเข้าใจมันอย่างถ่องแท้” อาจจำเป็นต้องเริ่มต้นจากการเข้าใจตนเอง เข้าใจบริบทแวดล้อม เข้าใจความแตกต่างหลากหลาย ซึ่งส่งผลต่อไปยังการทำความเข้าใจผู้อื่นอย่างปราศจากอคติใดๆ
................................................................
ขอให้มีความสุขกับการลงทุน ในทุกๆวันนะครับ
บันทึกไม่สำเร็จ