ข้อเด่น ข้อด้อย ของประเทศไทยคืออะไร

[Jeng]

ดูจากแผนที่ สิงคโปร์ไปอยู่ตรงนั้นได้อย่างไร

มาเลน่าจะยึดสิงค์โปร์ไปให้สิ้นซาก

ล้อเล่นนา

[Jeng]

โห ดู กูเกิ้ล เอิทแล้ว

ไม่น่าเชื่อเลยว่า สิงค์โปร์จะอยู่ตรงนั้น และโดนกั้นจากมาเลเซียด้วยภูเขา สูง

จริงๆ หมีน่าจะ ออกข่าว ว่าจะนำโครงการคอคอดกระมาพิจารณาใหม่ สิงค์โปร์หน้าเงินอยู่แล้ว

ก็คงต้องเงียบ และไม่กล้าพูดมากอีก

[jaychou]

ถ้าได้จริง ก็ถือเป็นผลงานชิ้นโบว์แดง(แสลงใจ) เลยครับพี่เจ๋ง


รู้เขารู้เราซะก่อน http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AA% ... 3%E0%B9%8C

[ลูกไม่ท้อ]

ขอเสียอันหนึ่งของคนไทย ก็คือ คนไทยเป็นคนที่ คิดสั้น และ คิดแคบ เกินไปครับ
คิดสั้น ก็คือ ไม่มองไกลไปถึงอนาคตภายภาคหน้าว่าถ้าเราทำแบบนี้เกิดผลเสียอะไรตามมา เราจึงทำเอาแค่พอให้เกิดผลงานได้ในสิ่งที่เราต้องการ แต่จะเกิดผลไปภายภาคหน้าอย่างไรเราไม่สนใจ
คิดแคบ ก็เป็นลักษณะคล้ายกัน คือ เรามักจะ scope ผลลัพธ์มายังกลุ่มของเรา คนของเรา ญาติพี่น้องของเรา โดยไม่สนใจว่าคนอื่นจะเป็นอย่างไร ไม่สนใจว่าบริบทจะเป็นอย่างไร

[2 dogs]

ข้อเสียคือไม่ชอบศึกษาหาความรู้  ดักดานแบบฝังยีนส์
ถึงจะมีคนป้อนอะไรเข้าไป ก็จะรับรู้อยู่แค่นั้น
ไม่พยายามupdateอะไรเพิ่มเติมอีกด้วยตนเอง
เลยต้องดักดานต่อไป

[lekmak333]

โครงการนี้เคยได้ยินเมื่อสิบปีที่แล้ว บอกว่าประมาณ 80,000 ล้าน ถ้าจำไม่ผิด

ถ้าทำได้ 80,000 ไม่ใช่น้อยเลยครับ สามารถสร้างกระแสเงินหมุนเวียนได้เยอะเลย คนมีงานทำอีกเยอะแน่ๆ

ทำเลยๆๆ หนับหนุนๆๆๆๆ

[สามัญชน]

ทฤษฎีลิงกระโดดต้นไม้...นัยต่อการกำหนดทิศทางประเทศ

ดร.เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์

ตามทฤษฎีความได้เปรียบเชิงเปรียบเทียบ (Comparative Advantage) เมื่อประเทศต่างๆ ทำการค้าระหว่างประเทศ จะทำให้ประเทศเหล่านั้นมั่งคั่งมากขึ้น แต่คำถามคือ เหตุใดหลายประเทศในโลก แม้ส่วนใหญ่ได้เปิดประเทศเพื่อทำการค้าระหว่างประเทศแล้ว แต่ประชาชนยังคงยากจนอยู่ (ทั้งนี้ไม่รวมถึงผลกระทบของการค้าที่ไม่เป็นธรรม และการผูกขาดภายในประเทศ)

คำถามดังกล่าวมีความน่าสนใจอย่างยิ่งในเชิงการกำหนดนโยบาย เพื่อแก้ไขปัญหาความสามารถในการแข่งขัน และความยากจน โดยเฉพาะในยุคที่โลกถูกผลักไปในทิศทางของการเปิดเสรีทางการค้า และสังคมไทยกำลังถกเถียงกันว่าทิศทางด้านเศรษฐกิจของประเทศควรเป็นอย่างไร

ผมได้มีโอกาสไปทำงานวิจัยที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด และได้รู้จักศาสตราจารย์ ริคาร์โด เฮาส์แมนน์ (Ricardo Hausmann) ซึ่งสอนวิชาที่ชื่อว่า "ทำไมหลายประเทศยังยากจน" ใน Kennedy School of Government ศาสตราจารย์ท่านนี้เคยเป็นอดีตรัฐมนตรีการคลังของประเทศเวเนซุเอลา และได้คิดทฤษฎีที่มีชื่อว่า "ทฤษฎีลิงกระโดดต้นไม้"

ศาสตราจารย์เฮาส์แมนน์ เชื่อว่า การพัฒนาประเทศในระยะยาว เกิดจากการเปลี่ยนโครงสร้างของประเทศ (Structural Transformation) แต่คำถามอยู่ที่ว่า ทำไมการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของแต่ละประเทศจึงต่างกัน ซึ่งส่งผลทำให้บางประเทศร่ำรวย แต่อีกหลายประเทศยังยากจนอยู่

จากการศึกษาด้วยการสังเคราะห์ทฤษฎีต่างๆ และพยายามหาหลักฐานจากประเทศทั่วโลก ศาสตราจารย์เฮาส์แมนน์ ได้ข้อสรุปในเชิงทฤษฎีว่า การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างทางเศรษฐกิจของแต่ละประเทศ ขึ้นอยู่กับ ความได้เปรียบเชิงเปรียบเทียบแต่เดิมของประเทศนั้นว่าอยู่ที่ผลิตภัณฑ์ชนิดใด และการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างไปสู่ผลิตภัณฑ์ที่มีมูลค่าสูงนั้น เป็นไปได้ยากหรือง่าย

หากเปรียบเทียบบริษัทต่างๆ เหมือนกับลิงที่กระโดดจากต้นไม้ต้นหนึ่งไปยังต้นไม้อีกต้นหนึ่ง ในขณะที่ป่าหมายถึงทางเลือกของผลิตภัณฑ์ทั้งหมด และต้นไม้แต่ละต้นคือ ผลิตภัณฑ์แต่ละชนิด โดยที่แต่ละต้นมีความอุดมสมบูรณ์แตกต่างกัน เปรียบได้กับผลิตภัณฑ์แต่ละประเภทที่มีผลิตภาพ (Productivity) แตกต่างกัน

ลิงแต่ละตัวต้องพยายามกระโดดไปยังต้นไม้ที่อุดมสมบูรณ์ แต่มีข้อจำกัดคือมันไม่สามารถกระโดดไปต้นที่อยู่ไกลเกินไปได้ เนื่องจากการผลิต ผลิตภัณฑ์แต่ละชนิดคือ ต้องการสินทรัพย์ (Assets) และความสามารถ (Capability) ในการผลิตที่ต่างกัน

ด้วยเหตุนี้ ประเทศที่เปลี่ยนแปลงโครงสร้างได้เร็ว เกิดจากการที่ประเทศนั้นเริ่มต้นพัฒนาความได้เปรียบเชิงเปรียบเทียบในผลิตภัณฑ์ที่สามารถ "กระโดด" ไปสู่ผลิตภัณฑ์ที่มูลค่าสูงได้ง่าย เช่น อุตสาหกรรมเบา อิเล็กทรอนิกส์ และสินค้าทุน ขณะที่บางประเทศมีความสามารถในการแข่งขันในผลิตภัณฑ์ที่กระโดดไปสู่ผลิตภัณฑ์ที่มูลค่าสูงได้ยาก เช่น น้ำมันดิบ สินค้าเขตร้อน และวัตถุดิบต่างๆ

จากทฤษฎีลิงกระโดดต้นไม้ทำให้เกิดคำถามต่อไปว่า แล้วประเทศไทยควรกำหนดทิศทางอย่างเจาะจงหรือไม่ว่าควรปรับโครงสร้างไปสู่ผลิตภัณฑ์ประเภทใด

ทั้งนี้เพราะการพัฒนาอุตสาหกรรมทั่วโลกแบ่งได้เป็นสองแนวทาง คือ การปล่อยให้เป็นไปตามกลไกตลาด ดังตัวอย่างของประเทศสหรัฐอเมริกา สิงคโปร์ และฮ่องกง อีกแนวทางหนึ่งคือ การแทรกแซงโดยรัฐบาลเพื่อกำหนดทิศทางการพัฒนาประเทศ ดังที่ปรากฏในประเทศญี่ปุ่น เกาหลีใต้ และไต้หวัน

ทั้งสองแนวทางมีประเทศที่ประสบความสำเร็จ และมีทั้งข้อดี และข้อเสีย กล่าวคือ แนวทางที่ยึดกลไกตลาดอาจจะทำให้เกิดผลิตภัณฑ์ที่มีความได้เปรียบเชิงเปรียบเทียบ แต่การปรับโครงสร้างจะล่าช้า และมีต้นทุนการปรับโครงสร้างสูงมาก

ขณะที่การแทรกแซงโดยรัฐบาลจะทำให้การปรับโครงสร้างรวดเร็ว แต่จะเป็นการบิดเบือนกลไกทางเศรษฐกิจ และมีความเสี่ยงว่ารัฐบาลอาจจะสนับสนุนผลิตภัณฑ์ที่ผิดประเภท ซึ่งไม่สามารถแข่งขันได้จริง

ศาสตราจารย์เฮาส์แมนน์ ได้ตอบคำถามนี้โดยอธิบายว่า การพัฒนาอุตสาหกรรม (Open Forest) เป็นการพัฒนาความสามารถที่เฉพาะเจาะจงขึ้นมาอย่างหนึ่ง ซึ่งจะทำให้เกิดการไหลล้น (Spill Over) ของความสามารถดังกล่าวไปสู่อุตสาหกรรมเดียวกันและอุตสาหกรรมอื่นๆ ที่ใช้ความสามารถคล้าย ๆ กันด้วย และเมื่อมีการพัฒนาความสามารถแบบที่ต้องการได้แล้ว ประเทศจึงสามารถเปลี่ยนโครงสร้างไปสู่การผลิต ผลิตภัณฑ์ที่เป็นเป้าหมายได้

อย่างไรก็ตาม การพัฒนาอุตสาหกรรมใหม่ๆ ที่ประเทศต้องการ จะไม่เกิดขึ้นด้วยกลไกตลาด เพราะการไหลล้นของเทคโนโลยีหรือความสามารถใหม่ๆ นั้นเป็นผลประโยชน์ที่สังคมได้รับ แต่ผู้ที่พัฒนาเทคโนโลยีหรือความสามารถใหม่ๆ กลับต้องแบกรับต้นทุนไว้ทั้งหมด (Positive Externality) ปรากฏการณ์ดังกล่าวทำให้กลไกตลาดล้มเหลว (Market Failure) ดังนั้นรัฐบาลจึงควรเข้าไปมีบทบาทในการส่งเสริมอุตสาหกรรมบางชนิด เพื่อจะสามารถ "กระโดด" ไปสู่อุตสาหกรรมที่มีมูลค่าสูงขึ้นได้

สรุปง่ายๆ  ผมจึงมองว่าผลิตภัณฑ์ส่วนใหญ่ในเมืองไทยปัจจุบันนี้เปรียบได้กับหุ้นแย่ๆที่ไม่มีความสามารถเชิงแข่งขันกับตลาดโลก เป็นหุ้นธรรมดาๆ  ดาดๆ  ราคาถูกๆ  p/e ต่ำๆ  อำนาจต่อรองไม่ค่อยมี  ผู้ถือหุ้นซึ่งก็คือคนไทยทั้งประเทศ  จึงอยู่ในฐานะย่ำแย่หน้าเหี่ยวหน้างอตามคุณภาพหุ้น(และผลิตภัณฑ์)  และเกิดความทุกข์เพราะหาได้ไม่พอจ่าย

เป้าหมายผลิตภัณ์ของประเทศไทยจึงควรกระโดดไปสู่ต้นไม้ที่มีคุณค่าและราคาสูง  ซึ่งต้องมีคุณสมบัติของหุ้นที่มี p/e สูงๆ เช่น  มีความได้เปรียบเชิงแข่งขันอย่างยั่งยืน  มีอำนาจต่อรองเหนือคู่แข่ง  เหนือลูกค้า  ผู้ถือหุ้นจึงจะพอเงยหน้าอ้าปากได้

โดยใช้การแทรกแซงจากรัฐเป็นหลักในเบื้องต้นและปล่อยให้กลไกตลาดทำงานในเบื้องปลาย

[plamuek76]

หนับหนุนคอคอดกระอีกคนครับ
อยากดูว่าสิงจะทำยังไง  :twisted:  :twisted:

[สามัญชน]

ส่วนเรื่องคลองนั้น  เมื่อก่อนผมก็เคยคิดว่าดีเพราะ ทำให้เราได้เปรียบอย่างถาวรในเรื่องทำเลและใช้ประโยชน์ได้ยาวนานเป็นร้อยเป็นพันปี

แต่จากการศึกษาประวัติศาสตร์ทำให้ผมเริ่มลังเลใจ

ประเทศที่ขุดคลอง(หรือบริษัทที่ขุดคลอง) ล้วนแล้วแต่ประสบปัญหาและดำเนินรอยตามธุรกิจรถไฟซึ่งเป็นธุรกิจตะวันตกดินทั้งนั้นเลย  หาที่ได้กำไรดีๆค่อนข้างยาก

[Jeng]

โค้ด: เลือกทั้งหมด

ประเทศที่ขุดคลอง(หรือบริษัทที่ขุดคลอง) ล้วนแล้วแต่ประสบปัญหาและดำเนินรอยตามธุรกิจรถไฟซึ่งเป็นธุรกิจตะวันตกดินทั้งนั้นเลย  หาที่ได้กำไรดีๆค่อนข้างยาก

ไม่เหมือนกันหรอก ประเทศอื่นปกครองโดยคน ประเทศเราปกครอง โดย หมู กับ หมี

รับรอง ขุดแล้วไม่เหมือนประเทศอื่น

[สามัญชน]

ธุรกิจนั้นจำเป็นต่อการดำรงชีวิตหรือไม่  ไม่สำคัญเท่ากับธุรกิจนั้นมีความได้เปรียบเชิงแข่งขันหรือไม่

ยกตัวอย่าง  ข้าว เป็นอาหารหลักของคนทั่วโลก  แต่ชาวนาไม่รวย  เพราะไม่ได้เปรียบเชิงแข่งขัน  เพราะใครๆก็ผลิตได้  จบป.4 ก็ทำนาเป็น  หรือไม่จบเลยก็ทำได้  เวียดนาม ลาว จีน อเมริกาใต้ก็ทำได้ไม่ยาก  เมื่อทำได้ง่าย มี supply เกิน demand  ราคาก็ตกเพราะไม่มีอำนาจต่อรอง

เรื่องคลองก็เช่นกัน  ถ้าไม่มีความได้เปรียบเชิงแข่งขันมากๆ  สุดท้ายก็จะกดราคาลงเพื่อให้ได้ลูกค้า  เมื่อกดราคากำไรก็น้อยลง  และด้วยธรรมชาติของธุรกิจที่มี fixed cost สูงมากๆ  ถ้ามีลูกค้าไม่มากพอก็จะขาดทุนได้ง่ายๆเหมือนคลองรุ่นพี่ๆที่ถือกำเนิดและโดนน้ำร้อนลวกมาก่อน

ยิ่งเราปกครองโดยหมูและหมีอย่างพี่เจ๋งว่า  ยิ่งน่ากลัว

[MisterK]

ขุดยากครับ   ขนาดนี้ตอนนี้ก็ตูมตามจะแยกตัวกันแทบทุกวันอยู่แล้ว

[worapong]

เมื่อก่อนเคยอ่านบทความเรื่องคอคอดกระก็เห็นดีเห็นงามนะครับว่าน่าขุด แต่ต่อมาก็คิดว่า ถ้าเราขุดจริงเราก็ไม่ได้เป็นเจ้าของเส้นทางเดินเรือเพียงรายเดียว แต่ต้องแข่งกับสิงคโปร์ ซึ่งคงตัดราคาสู้แน่นอน เราเองคงได้เปรียบเรื่องระยะทาง และเวลาที่สั้นกว่า ทีนี้ลูกค้าก็จะเปรียบเทียบกัน ว่าทางเลือกไหนดีที่สุดสำหรับเค้า การที่เราจะหวังว่าจะได้รับกระสเงินสดมากๆเหมือนที่สิงคโปร์ได้รับในปัจจุบันนั้น คงเป็นไปได้ยาก แต่สิ่งที่แน่นอนคือเราต้องลงทุนมหาศาลแน่นอน ในขณะที่รายได้ที่คาดว่าจะได้รับ ยังไม่แน่นอน ยิ่งถ้าต้องกู้หนี้ยืมสินมาลงทุน อาจเจอวิกฤติรอบใหม่ได้ แล้วปัจจุบันสิงคโปร์เองก็พัฒนาไปไกลมาก คือเริ่มต้นจากเป็นท่าเรือก่อน จากนั้นก็เป็นผู้นำด้านไฮเทค แล้วก็เริ่มทำตัวเป็นศูนย์กลางการค้า การเงิน รวมทั้งยังได้เป็นยักษ์ใหญ่ในการลงทุน คือเทมาเสค และจีไอซี

[Jeng]

เรื่อง business model แบบนี้คิดได้หลายแบบครับ

เช่น

1. ขุดเองบริหารเอง โดย ลงทุนเอง หรือกู้มา หรือ ทั้งสองอย่าง

2. เปิดเป็นสัมปทานโดยให้คนอื่นมาลงทุนขุด และบริหาร ให้สัมปทานเป็นช่วงๆ เช่น 5 ปี 10 ปี 15 ปี 20 ปี เป็นต้น โดยจ่ายให้รัตตะบาน เป็นเดือนๆไป

3. ไม่ขุด

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้สิงค์โปร์ก็นั่งหัวเราะก๊ากอยู่ที่ไทยมีปัญหาภาคใต้

และหรือ เงินแค่ 73000 ล้าน ที่โยนเข้ามา ทำให้ไทยแตกแยกกัน

โอกาสขุดก็แทบจะไม่เหลือแล้ว

เรามีทุนสำรอง เกือบ 2 ล้านๆ แต่ เงินแค่ 73000 ล้าน แค่ 3.65 % ของเงินทุนสำรองของประเทศเองครับ

ที่ทำให้ไทยแตกแยกเป็นเสี่ยงๆ

สิงค์โปร์ เค๊าคิดอะไรนี่

สู้ไม่ได้ ยุให้แตกกันไปเลย

ซื้ออะไรไม่ซื้อ ซื้อมือถือ ดาวเทียม โอกาสทำให้แตกแยกสูงมาก

[lekmak333]

ไหนๆก็มาสิงคโปร์แล้ว

ขอต่อล่ะกัน

ถ้าสิงคโปร์-ไทย ตัดสัมพันธ์กันจริงๆ รับรองแย่ทั้งคู่อย่างแน่นอน
คำถามคือใครเดี้ยงก่อนกัน??

คนไทยในสิงคโปร์อพยพกลับมา คนสิงคโปร์ก็กลับไป ธุรกิจสิงคโปร์ซบเซาลงหรือขายทิ้ง สายการบิน บริษัทในตลาดหุ้น การค้า-ขายระหว่างประเทศ
มุมมองจากต่างประเทศต่อประเทศไทย คนตกงานอีกเท่าไหร่ ห่านที่บินหนีไม่ได้จะทำยังไงต่อไป ??

[BHT]

ได้คุยกับท่านหนึ่งบอกว่า คนไทยนี่เก่งระดับโลกได้สบาย

โปรแกรมคอมพิวเตอร์ สามารถแคร็กซะจนใช้ได้ฟรีๆหรือถูกๆ แถมไม่ค่อยเจอปัญหาเลย

คนไทยสามารถทำอะไรได้ดีกว่า เหนือกว่าต่างชาติได้มากมาย ด้วยไหวพริบที่มีอยู่ รวมถึงการประยุกต์พลิกแพลง แต่มักเอาไปใช้ในด้านลบ

แต่สิ่งเดียวที่ทำให้ประเทศไทยไม่เจริญเพราะขาด วินัย นี่แหละครับ

ผมคิดเอาเองว่า เกิดจากการที่เราเป็นประเทศที่ ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว ริมตลิ่งมีผัก ให้กินกันฟรีๆมาแต่ดึกดำบรรพ์ จึงไม่รู้สึกที่จะต้องเข้มแข็ง ต่อสู้ แข่งขันกัน เลยส่งผลมาถึงทุกวันนี้ แต่ดีที่มีคนที่กล้าหาญ เสี่ยงตายป้องกันประเทศเอาไว้ได้

[sunrise]

มุมมองผมคือ

คลองคอดกระ ไม่มีทางคุ้มค่าครับ

เพราะว่าตำแหน่งที่เหมาะสมที่สุดมี พม่าติดอยู่ด้วย
ถ้าพื้นที่เมืองไทยทั้งหมด ก็จะทำให้คลองยาวมากเกินไป ต้นทุนสูงเกินไป

สำคัญที่สุดครับ
คลองไม่ได้ร่นระยะการเดินทางอย่างมีนัยสำคัญ ถึงขนาดที่คุ้มค่าทางเศรษฐกิจ
คลองคอดกระย่นระยะได้ไม่น่าจะถึง 1 วัน ขณะที่คลองที่ประสบความสำเร็จ อย่าง คลองปานามา หรือ สุเอซ
จะลดระยะทางที่เรื่อต้องใช้เวลาเดินทางหลายๆวัน เพราะเรือต้องอ้อมทวีปครับ

[jaychou]

กรณีคอคอดกระ เคยเป็นเรื่อง sensitive สุดๆ เรื่องงบลงทุนก็เรื่องนึง เรื่องความมั่นคงก็อีกเรื่อง อ้างว่าแผ่นดินไม่ติดกันมันไม่มั่งคง แล้วอย่างเกาะแก่งทั้งหลาย ไกลหูไกลตาอย่างเมืองตราด ก็มีเกาะน้อยใหญ่ แผ่นดินไม่ติดกันมันเคยมีใครมายึดได้มั้ย อาจจะได้บ้างเสียบ้าง ทั้งขุดและไม่ขุด เกลี่ยๆ กันไป สรุปแล้วอย่าไปยุ่งมันดีกว่า ขี้เกียจตอบคำถามสารพัด จะเปลืองตัวเสียเปล่าๆ

แต่มุมมองของสิงโต ช่องแคบมะละกาเป็นจุดยุทธศาสตร์หรือเป็นกล่องดวงใจเลยทีเดียว ถ้าเกิดหมดความหมายขึ้นมาเมื่อไหร่ ถึงกับหน้าเขียวได้ง่ายๆ

ก็น่าจะเป็นเหตุผลเพียงพอที่พี่สิงห์ต้องมาเฝ้าเหตุการณ์ในฟาร์มเราตลอด

ลองดูง่ายๆครับ พี่หมีลองโยนหินถามทาง พูดให้สื่อต่างฟาร์มรับรู้ว่าอยากได้คลองให้ปลาวาฬสองฝั่งอันดามันกับอ่าวไทย ได้มาจู๋จี๋กันบ้าง ใครจะพอมีปัญญามาขุดคลองปลาวาฬัลอดได้มั่ง .... ดูซิใครโวยวายออกมา หรือเกิดเหตุการณ์ร้ายๆในตอนใต้หรือไม่ แล้วก็โยงใยดูว่า ใครอยู่เบื้องหลัง

สุดท้ายก็ "จ๊ะเอ๋" ครับ

[สามัญชน]

เคยอ่านบทความของดร.นิเวศน์เรื่อง "วัฏฏะแห่งความรุ่งเรือง"
จำได้ลางๆว่าท่านยกตัวอย่างเรื่อง "ห้าง"  ห้างที่มีประวัติดีๆเปิดห้างใหม่เมื่อไหร่ก็ประสบผลสำเร็จบ่อยๆนั้น  มักเกิดจากชื่อเสียงในอดีต  บวกการทุ่มทุนในปัจจุบัน  บวกกับการคาดการณ์ในอนาคตที่แม่นยำ

ส่วนห้างที่ไม่ประสบผลสำเร็จนั้น  กลุ่มนี้อยู่ในกลุ่ม "วัฏฏะแห่งความร่วงโรย" (ขออภัย ผมจำคำพูดดร.จริงๆไม่ได้ แต่ความหมายประมาณนี้แหละ) กล่าวคือ เมื่อไม่ค่อยสำเร็จก็ไม่ค่อยมีเงินทุน  เมื่อไม่มีทุนก็ไม่กล้าเปิดใหญ่  เมื่อทำเล็กๆก็ไม่ค่อยมีคนมาเช่าพื้นที่  เมื่อร้านค้ามีน้อยคนก็เลยไม่ค่อยมาเดิน  เมื่อคนเดินคนซื้อน้อยกำไรก็น้อยและอาจจะขาดทุน(อีกแล้ว)  ทำให้ไม่มีทุนที่จะไปขยายกิจการ

เช่นเดียวกับปั๊มน้ำมัน ที่มีให้เลือกมากมาย  เรื่องราคาน้ำมันก็มีส่วนอยู่ในการดึงคนเข้าปั๊ม  แต่หลายๆคนเข้าปั๊มเพราะต้องการห้องน้ำสะอาด  ต้องการมินิมาร์ทที่ดีๆสินค้ามีให้เลือกเยอะๆ สะดวกๆ  กลายเป็นว่าบริการเสริมเป็นตัวกำหนดชะตาปั๊มก็มีเยอะเหมือนกัน  กลุ่มนี้จัดอยู่ในกลุ่ม  "วัฏฏะแห่งความรุ่งเรือง"

ส่วนอีกกลุ่มหนึ่ง  เปิดปั๊มตามหลักตามอัตภาพ ห้องน้ำสะอาดตามอัตภาพ  ร้านค้าก็พอใช้ได้แต่ไม่โดดเด่นอะไร  ราคาน้ำมันก็พอๆกับเขา  แต่กลุ่มนี้จะเข้าสู่ "วัฏฏะแห่งความร่วงโรย" ลูกค้าจะเข้าน้อย  พอได้กำไรน้อย  เรื่องความสะอาดก็เริ่มแย่ลงเพราะต้องตัดทอนงบประมาณการบริหารจัดการ  ร้านค้าก็เริ่มแย่  สุดท้าย ราคาน้ำมันอาจจะเริ่มแพงขึ้น  หรือถึงไม่แพงเพราะโดนคุมราคาอยู่แต่คงไม่สามารถขายถูกกว่าเขาได้แล้ว เพราะไม่มี economy of scale

ธรรมชาติของธุรกิจเป็นอย่างนี้เอง  ถ้าใช้หลักตามอัตภาพอาจจะต้องคิดหนักในการทำธุรกิจ

ห้างก็เป็นเช่นเดียวกับปั๊มและ คลอง

[สามัญชน]

อ้างว่าแผ่นดินไม่ติดกันมันไม่มั่งคง แล้วอย่างเกาะแก่งทั้งหลาย ไกลหูไกลตาอย่างเมืองตราด ก็มีเกาะน้อยใหญ่ แผ่นดินไม่ติดกันมันเคยมีใครมายึดได้มั้ย

เห็นด้วยครับ

[Jeng]

ใช่ครับ หมอ กำลังจะบอกอยู่เหมือนกัน ว่าคิดอย่างไรไม่คุ้ม เพราะโดยรวมๆแล้ว เหมือนร้านโชห่วย ขายบุหรี่ เห็นว่าได้กำไรน้อยมาก แต่ไม่ขายไม่ได้

[Jeng]

ไทยมี การท่องเที่ยว ส่งออก และการลงทุนต่างประเทศ ถ้าบวก ตัดคอคอดกระเข้าไปอีก

ต่อไปก็สร้าง ดีสนี่ย์ไทยแลนด์ ดึงนักท่องเที่ยว

เราต้องครบเครื่อง  เรื่อง เอนเตอร์เทนครับ อย่ารบกันเลย เราเก่งด้านการ เชียร์

เชียร์

ประมาณนี้

เมื่อตัดแล้ว ด้วยนิสัย ไม่ดีของคนสิงคโปร์ รับรอง ไม่มีใครอยากไปหรอก ใครๆก็อยากมาเมืองไทยครับ

[worapong]

พอเห็นคำพูดของพี่เจ๋งก็เลยนึกออก
ปลายปีที่แล้วนั่งรถไฟนะครับ ไปเจอพี่ที่เป็นไกด์ เค้าพานักท่องเที่ยวสวิสมาเที่ยวไทย เป็นพวกทัวร์วัฒนธรรมครับ มาดูวัดเก่าแก่อะไรพวกนั้น เค้าก็ถามผมว่ารู้มั๊ยว่าในสายตาของชาวต่างชาติ คิดว่าจุดเด่นของคนไทยคืออะไร ผมก็เดาๆว่าคงเป็นพวกวัดวาอารามสวยๆมั๊ง เพราะเคยพาพวกฝรั่งไปดูเจดีย์สามองค์ มันเห็นปุ๊บ เข่าทรุดลงไปแล้วพูดว่า very beautiful พี่ไกด์เค้าเลยบอกว่าสิ่งที่ฝรั่งประทับใจและคิดว่าเป็นข้อได้เปรียบที่สุดของคนไทยคืออัธยาศัย คือนิสัยใจคอของคนไทยนี่แหละเป็นสุดยอดแล้ว เค้ามาแล้วประทับใจนิสัยของเรา รอยยิ้มคนไทย มิตรภาพแบบง่ายๆ เค้าก็อยากกลับมาอีก พอเค้าเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็อยากมาเที่ยว แม้เรื่องนิสัยใจคอจะไม่เกี่ยวกับจีดีพีโดยตรง แต่ก็เป็นสิ่งที่มีคุณค่ามาก ถ้าเราคนไทยทุกคน หรือส่วนใหญ่ มีจิตใจโอบอ้อมอารี ยิ้มแย้มแจ่มใส แบ่งปันความสุขให้กันและกัน เราทุกคนคงมีความสุขกันมากกว่านี้ ถึงเราจะไม่รวยเหมือนสิงคโปร์แต่เราก็มีความสุขมากกว่าได้ครับ

[คนเรือ VI]

คอร์รัปชั่นครับ

ผมเคยนั่งคิดแล้วครับ ทุกปัญหาโยงไปที่จุดศุนย์รวมที่ปัญหานี้ครับ

[freemindd]

ผมเห็นภาพร้านอาหารริมน้ำ โรงแรมริมน้ำ สปาริมน้ำ หมู่บ้านจัดสรริมน้ำ คอนโดริมน้ำ จำนวนมหาศาล ริมฝั่งคอคอดกระทั้งสองฝั่งยาวตลอดแนวแล้ว  โอ้ววว

[freemindd]

คอรัปชั่นก็มาจากประชาชนที่ขาดโอกาส ขาดฐานะ ขาดความรู้ เลือกคนพวกนั้นที่ซื้อเสียงเข้ามาไงครับ คุณคนเรือวีไอ

ฉะนั้นต้องกระจายโอกาสสู่คนจนคนไกลให้มากกว่านี้มากๆ และเก็บภาษีคนรวยรายได้สูงมาก ตลอดจนสินค้าฟุ่มเฟือย อบายมุข ให้มากขึ้น

[jaychou]

[quote="freemindd"]ผมเห็นภาพร้านอาหารริมน้ำ โรงแรมริมน้ำ สปาริมน้ำ หมู่บ้านจัดสรริมน้ำ คอนโดริมน้ำ จำนวนมหาศาล ริมฝั่งคอคอดกระทั้งสองฝั่งยาวตลอดแนวแล้ว

[สุมาอี้]

คอร์รัปชั่นครับ

ผมเคยนั่งคิดแล้วครับ ทุกปัญหาโยงไปที่จุดศุนย์รวมที่ปัญหานี้ครับ

เห็นด้วยครับ ปัญหานี้กลายเป็นเรื่องในชีวิตประจำวันไปแล้วเลยรู้สึกว่าไม่สำคัญแต่ที่จริงแล้วมันคือต้นเหตุของปัญหาอื่นๆ

[คนเรือ VI]

คอรัปชั่นก็มาจากประชาชนที่ขาดโอกาส ขาดฐานะ ขาดความรู้ เลือกคนพวกนั้นที่ซื้อเสียงเข้ามาไงครับ คุณคนเรือวีไอ

ฉะนั้นต้องกระจายโอกาสสู่คนจนคนไกลให้มากกว่านี้มากๆ และเก็บภาษีคนรวยรายได้สูงมาก ตลอดจนสินค้าฟุ่มเฟือย อบายมุข ให้มากขึ้น

vicious cycle ครับ การกระจายรายได้เกิดขึ้นไม่ได้ครับถ้ามีการคอร์รัปชั่น

ผมว่าเราน่าจะศึกษา วิวัฒนาการของประชาธิปไตย กันหลายๆแบบของหลายๆประเทศ ดูสิว่าเค้าผ่านมาได้ยังไง

เท่าที่ผมดูเราตามหลังอังกฤษอยู่ 1 ศตวรรษ

[คนเรือ VI]

ขอแก้ชื่อด้วยครับ

ตามที่เคยให้ความหมายไป ชื่อผมออกเสียงว่า คน-เรือ-หก ครับ