ธรรมดา = เคล็ดลับ ได้ไง

[areliang]

มีวันนึงไปงานฉลอง ได้เจอกับเพื่อนๆ กินไปนั่งพูดคุยไปเรื่อยๆ  บนโต๊ะกลมๆ 10 ที่นั่ง

เพื่อนคนนึงมาคุยเรื่องหุ้น ได้เรื่องเลย ชอบอยู่แล้วเรื่องหุ้น

เพื่อนก็ถามว่าเล่นหุ้นอยู่ใช่มั้ย
-ใช่
แล้วตอนนี้เล่นหุ้นกลุ่มไหน ตัวไหนเหรอ
-ก็ไม่ได้เล่นเป็นกลุ่มอะไรหรอก ส่วนใหญ่จะมีหุ้นเป็นพวกบริษัทเล็กๆ(แบบไม่ค่อยมีคนสนใจอ่ะ) แล้วเพื่อนล่ะ

อืมเหรอ ตัวเราจะลงทุนพวกหุ้น blue chip อย่างพวกกลุ่มพลังงาน กลุ่มก่อสร้าง และก็ตัวที่พี่ๆที่ทำงานแนะนำ แบบเพื่อนเค้าทำงานแนว วิศวะก่อสร้าง
-อืม บลูชิพ ก็ดูมั่นคงปลอดภัยดี ตามความรู้สึกนะ
แล้วทำไม  คุณไม่ลงในหุ้นบลูชิพล่ะ ลงในหุ้นตัวเล็กๆไม่กลัวมันไม่ดีเหรอ มันจะปลอดภัยเหรอ
-อืม เจอคำถามอย่างนี้ ต้องใช้ความคิดซะแล้ว

ก็เลยพูดต่อว่า สมมุติ บริษัท ตั้งขึ้นมาไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ ก็ต้องการหากำไร ถูกป่ะ กำไร ก็มาจาก รายรับ รายจ่าย = กำไร  บริษัท ก็ต้องมี ทรัพย์สิน หนี้สิน = ส่วนของเจ้าของ ถูกป่ะ
ถ้าบริษัท ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ ถ้ามีรายรับ ซึ่งมากกว่ารายจ่าย สม่ำเสมอ ก็ไม่น่าจะล้มได้ และถ้าบริษัท ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ ถ้าไม่มีหนี้สิน และทำบัญชีอย่างถูกต้องระดับที่ดี ก็ไม่น่าจะล้มได้
ถ้าบริษัทใหญ่แต่มีหนี้สินเยอะแยะ กับ บริษัทเล็กแต่ไม่มีหนี้สินเลย และอัตราการทำกำไรต่อเงินลงทุนเท่าๆกันจะเลือกอะไร
และถ้าเราเปรียบเทียบระหว่างมีบริษัท เป็นของเราเองขนาดเล็ก และรู้ขั้นตอนการดำเนินงานอย่างค่อนข้างดี กับ การเป็นเจ้าของ บริษัทที่ใหญ่ รายละเอียดมาก จนตัวเราไม่เข้าใจมันดีพอ โดยไม่คำนึงถึงมูลค่าที่เป็นตัวเงิน จะเลือกอะไร

เพื่อนก็ตอบว่า ถ้าอย่างนั้นก็เลือก บริษัทเล็กที่รู้ดีก็ดีกว่า

-ใช่ งั้นดูเหมือน ความมั่นคงไม่ได้ขึ้นอยู่กับ ว่า เป็นบริษัทเล็ก หรือใหญ่ แม้ บริษัทใหญ่จะมีความยืดหยุ่น หรือสายป่านที่ยาวกว่าก็จริง แต่ความมั่นคงขึ้นอยู่กับว่า บริษัทสามารถสร้างรายรับที่สม่ำเสมอได้ดีขนาดไหน เช่นแบบสมมุติบริษัทหนึ่งขายของกินราคาทั่วไป กับบริษัทหนึ่งขายรถ ถ้าเกิดภาวะที่ไม่ดี ยังไงคนเราก็ต้องกิน แต่อาจจะไม่ต้องซื้อรถใหม่ได้ไว้ซื้อทีหลัง รายได้ในภาวะที่ไม่ดี บริษัทของกินก็ยังมีรายได้ และถ้ามีรายจ่ายไม่มากกว่ารายรับ ไม่มีหนี้สินยิ่งดี เราว่านี่แหละถึงจะมั่นคง และปลอดภัย
เพื่อนเลย มองมาแล้วพูดว่า นี่บอกเคล็ดลับกันเลยนะเนี่ย ไม่หวงความรู้เลยหรือไง

-อืม แล้วก็ยิ้ม เงียบ นั่งคิดในใจว่า รู้สึกดีนะ ที่เพื่อนเห็นว่าสิ่งที่พูดมีประโยชน์ แต่เอ ที่เราพูดนี่เป็นเคล็ดลับ เลยเหรอ เราก็พูดเรื่องจริง ธรรมดา ที่เรารู้นี่นา เรื่องธรรมดาของเรา แต่เป็นเคล็ดลับในความคิดของเพื่อนเราเลยเหรอ อืม แปลกดี แต่ก็เต็มใจพูดให้ฟัง ไม่หวงความรู้หรอก แบบเคยได้ความคิดจากหนังสือเล่มนึงว่า ไม่มีอะไรที่เราเป็นเจ้าของจริงๆหรอก การที่จะถือเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว ดูจะหยิ่งยโสไปสักหน่อย(หนังสือ เจค็อบคนทำขนมปัง)  เรื่องที่พูด ก็เป็นเรื่องจริงในระบบธุรกิจ เพียงแต่รู้หรือไม่รู้เท่านั้นเอง ใครๆที่ศึกษาก็รู้ได้ ถ้าเรารู้ และหวงว่าเป็นความรู้ของเราเพียงผู้เดียวมันก็อาจดูไม่เหมาะเท่าไหร่ การให้ต่อที่เหมาะสมนั้นดูเหมาะกว่า 555

[ศิษย์เซียน007]

เมือนสุดยอดวิชาในหนังการ์ตูนเรื่อง"นักรบมังกร"เลยครับ  :8)

[ศิษย์เซียน007]

หรือว่าที่แท้ท่านareliang ก็คือนักรบมังกรในตำนานที่ร่ำลือกันนั่นเองครับ  :)