โพสต์
วันหนึ่งผมไม่รู้จะเขียนอะไรในสมุดบันทึก ผมเริ่มจากตั้งคำถามตัวเองไปเรื่อยๆ บนกระดาษเปล่า คิดถึงที่อาจารย์มังเกอร์สอนว่า
"If u want to finish first, u have to first finish."
อ้า อย่างนี้ตั้งเป้าว่าจะเขียนให้ได้คำถามสักร้อยคำถาม
โห ตั้งร้อย จะถึงไหมนี่!!!! ....
คิดถึงกฎของ critical mass ที่สิงสถิตในธรรมชาติของคน อย่างนี้ก็น่าลอง คำถามอะไรในการลงทุนที่มีความสำคัญมากๆ รวบรวมมาให้หมด แบบใดก็ได้ ตั้งแต่ วันนี้จะซื้ออะไรดี? ไปจนถึง ทำไมบัเฟฟตถึงใช้เวลากว่า 40 ปี กว่าจะเปิดเผยตัวเองต่อสาธารณะชน? หรือว่า เป็นเพราะหนังสืออัตชีวประวัติของลี ไอโคคา ที่ปฏิบัติวงการหนังสือในอเมริกาเป็นครั้งแรกด้วยการลงเรื่องราวเกี่ยวกับความสำเร็จของ CEO? ไปจนถึง อะไรคือความหมายและจุดหมายที่จะไปถึงในชีวิต?
เขียนไปเรื่อยๆ แบบรวดเดียวอีกด้วย อย่าเว้นบรรทัด เขียนไปเร็วๆ ติดๆ กันไปเรื่อยๆ ดูซิว่ามันจะพาเราไปหน อย่าหยุดเขียน อย่ายกมือออกจากกระดาษ อย่าหยุดแก้ไขคำผิด เขียนต่อเนื่องอย่าหยุดาอย่างเด็ดขาด ถ้าพิมพ์ในคอมพ์ อย่าห่วงเรื่องตัวสะกดต่างๆ ว่าจะเขียนผิด ยิ่งเขียนซ้ำแสดงว่าคำถามนั้นมันสำคัญกับเรามากกว่าข้ออื่น ผมรู้ว่าท่านไม่คุ้นทำกันแบบนี้ ทำไมต้องทำแบบนี้หรือครับ? ทำไมต้องเขียนเยอะขนาดนี้?
**** คำตอบคือ ผมอยากรู้ว่ากฏของ CRITICAL MASS จะทำงานอย่างไร?
การทดลองที่น่าทึ่งนี้คือ ประมาณ 20-30 คำถามแรกจะออกมาจากสมองที่กลี่นกรองคำถามอย่างดีทีสุด หลังจากนั้นสัก 40-60 มักจะมีคำถามใหม่ที่เราไม่คิดถึงมานาน ที่เหลือจะเป็นคำถามที่เราไม่เคยคิดถึงมาก่อน
ท้าย ๆ มันเริ่มเหนื่อยแล้วครับ พอเริ่มเหนื่อยและเบื่อด้วย มันจะได้สาระและไร้สาระในคำถามก็จริง บางทีก็ถามแล้วถามอีก แต่มันถอดใจออกมาทั้งหทดเลย อย่าไปคิดว่านี่เราเขียนไร้สาระนี่ ถ้าถึงจุดนี้ได้ นั่นละสัญญานที่ดีว่าเรากำลังก้าวข้ามอะไรบางอย่างที่ตัวเราไม่เคยรู้มาก่อน ผมก็คืดถึง ALBERT EINSTEIN ที่บอกว่า
Boring is the highest state of mind.
เมื่อเสร็จสมอารมณ์หมาย อ่านตั้งแต่ข้อแรก ใช้ปากกาเน้นคำถามออกเป็นกลุ่มประเภทที่คล้ายกัน ลองดูถาพรวมทั้งหมดแบบไม่ต้องคิดอะไรมาก ดูว่าคำถามส่าวนใหญ่เกี่ยวกับเรื่องอะไรมากที่สุด?
คำถามสุดยอดของทุกท่าน
เลือกมาสัก 10 คำถามที่มีความหม่ายกับท่านที่สุดจริงๆ ยังไม่ต้องตอบคำถาม แค่เขียนออกมาให้ชัดเจนบนกระดาษก็เพียงพอแล้ว
ผมสงสัยว่าคำถามสุดยอด 10 ข้อแรกของสมาชิกใน THAIVI เป็นอย่างไร?
การจดจ่ออย่างนี้ได้ทั้งสติและสมาธิ ทำก่อนเทรดทุกวันจะเป็นอย่างไร? แต่ละวันเลือกสักหัวข้อหนึ่ง จดได้ทั้งวัน เตรียมสมุดไว้เล่มหนึ่ง เดินไปไหนคิดได้ก็จดเอาไว้ จดไมได้ตรงนั้นก็จดไว้ในใจ ให้มันเรียบง่ายที่สุด ผมเชื่อในข้อมูลต่างๆ ตามทฤษดีการลงทุนในหนังสือที่วางขายอกสาธรณะชน อย่างของเบนจามิน แกรม เชื่อเรื่องที่ว่าด้วย MOS และ MR. MARKET ของ วอเร็น บัฟเฟต ที่ว่าด้วยBUSINRSS PARTNERSHIP ของจอร์จ โซรอส เรื่อง FALLIBILITY ความรู้เหล่านี้ดีมาหนะครับ แต่การสังเกตตามความเป็นจริงในแบบเฉพาะของตนเองนั้น จะให้ข้อมูลที่มีค่าลึกซึ้งและติดตัวเราได้นานที่สุด
อัดไปแรงๆ ถามตัวเองแต่ละวัน จะทำคนเดียวหรือเล่นกับเพื่อน นำเอามาเปรียบเที่ยบกัน
ผมลองเอามาให้ดู วันนี้ผมตั้งหัวข้อ: กายในตอนเช้า
ตื่นนอน: เท่าเหยียบพื้นลุกขึ้น มันเย็นจริงๆ พื้นนี่สำคัญจริงๆ ถ้าไม่มีมันจะเอาอะไรพยุงตัวขึ้นวะ มันแข็งแต่แข็งละดีจะได้ไม่ล้มง่ายๆ
อาบน้ำ ; จ้องน้ำอยู่นานกว่า สองนาที กว่าจะอาบ ขันแรกกระทบผิวกาย โอ้ พระเจ้าจอร์จมันหนาวจริงๆ ไม่อาบแล้ว จะเดินออก ตัดสินใจ อาบแล้วนี่ จ้วงขันสองตาม ขันที่สามตาม ขันต่อมา มันไม่หนาวแล้ว ขันแรกเท่านั้นที่หนาว น้ำก็เหมือนอุปสรรคในชีวิต
แปรงฟัน : จับแปรงแน่นเกินไป จะรีบไปไหน ยิ่งแน่นยิ่งลามไปถึงไล่ นั่นเห็นในกระจกไหม ไหล่เกร็งนะ นั่นทรุดไปข้างหนึ่งแล้ว อะไรที่มากไปมันอาจทำให้ส่วนอื่นๆ นั้นน้อยไป
กินข้าว: รีบกินจนไม่รู้ว่าเมียใส่อะไรลงไปในข้าวผัด กลืนลงไปก็จริง แต่ไม่รู้รสเลย ความเร็วสำคัญก็จริงแต่มั้นทำให้เราเสียประสาทสัมผัสที่ลิ้นไป
ออกไปนอกบ้านเดินย่อยอาหาร: ลมหนาวพัดมา สั่นไปหมด อ้า แสงอาทิตย์ อุ่นเหลือเกิน อาบไออุ่นของแสงแดด เอาแสงแดดลูบหน้า ถ้าไม่มีลมหนาวก็ไม่คิดถึงคุณค่าของแสงแดด ถ้าไม่มีความทุกข์ก็ไม่คิดถึงคุณค่าของความสุข
สมัยโลกอินเตอเนต ยุคแห่งเวลาไม่คอยใคร การคิดไตร่ตรองเป็นเรื่องที่คนเขาไม่ค่อยทำกันแล้ว สมาธิของนักลงทุนในเว็บดูเหมือนจะสั้นลงทุกวัน ลองทำดูครับ ครั้งแรกมันจะยาก หาที่เงียบ ๆ ผ่อนคลาย ตั้งคำถามกับตัวเอง ถ้าปวดตด กลั้นไปก่อน แล้วสูดหายใจลึกๆ ผายลมออกมา ผ่อนลมหายใจ เมื่อความคิดเฉล๊บออกไปเรื่องที่อื่นตามธรรมชาติของจิต ดึงตัวเองกลับมา ออกเสียงดังๆ ถ้าทำก่อนนอน จะนอนไม่หลับในตอนแรก แต่ทำไปสักพักอย่างจริงจัง ท่านจะพบว่าท่านมองสิ่งต่างๆ ได้อย่างลึกซึ้งมากขึ้น
ผมชอบคิดถึงโซรอสที่ชอบตั้งคำถามถามลูกน้องในตอนเช้าว่า
อะไรจะเกิดขึ้น ถ้า.?
โซรอสพยายามสร้างวัฒนธรรมให้ผู้จัดการกองทุนของตนที่เข้าขั้นระดับเซียนเหล่านั้น กลับไปมีความรู้สึกเหมือนตอนเข้ามาสู่โลกการลงทุนใหม่ๆ ธรรมชาติของพวกเขาในตอนแรกๆ นั้น อยากรู้ทุกอย่าง ความคิดอะไรก็เปิดกว้าง กระตือรือร้นที่จะตั้วคำถามต่างๆ อย่างไม่หยุดหย่อน อะไร? เมื่อไหร่ ? ที่ไหน ? ใคร ? อย่างไร ? มีความกระหายในความรู้ตามธรรมชาติเหมือนเด็ก ๆ
คิดถึงเด็กแล้ว.... เมื่อลูก ๆ กลับจากโรงเรียนถึงบ้านในวันนี้ ลองถามลุกๆ ของเราดูว่า
"วันนี้ลูกถามครูอะไรบ้าง?
ผมอยากเห็นบรรยากาศเมื่อสี่ห้าปีที่แล้ว สมาชิกเก่าๆ ที่ตอนนี้เก่งๆ กันหมดแล้ว ....บางทีคำถามของท่านอาจมีค่ามากกว่าคำตอบซะอีกครับ ขอสักข้อนะครับท่าน
"วันนี้ท่านถามอะไรน้องๆ บ้างครับ"
ขอบคุณมากครับ
บันทึกไม่สำเร็จ