ในขณะที่เธออยู่ในคุก เธอน่ารักร่าเริง
ก่อนแม่จะพ้นโทษ เธอดีใจจะได้กลับบ้าน
วิ่งไปบอกทุกคนในคุกด้วยความดีใจ จะได้กลับบ้านแล้ว :lol:
แต่บทสุดท้าย แม่ต้องถูกส่งกลับลาว ลูกต้องพลากจากอกแม่
เล่นเอาพิธีกร คุณสุทธิพงศ์ ต้องแอบใช้แขนเสื้อตัวเองปาดน้ำตา
ผมก็อดน้ำตาซึมไม่ได้
ใครจะคิดว่าสำหรับชีวิตน้องแอน การอยู่นอกคุก กลับทุกข์กว่า การอยู่ในคุก
เป็นคำถามว่า ใครจะอุปการะเธอ ให้มีความสุขกลับมาเหมือนเดิม
ผมว่าพูดยากนะครับเรื่องอย่างนี้ พ่อผมสอนเสมอว่าต้องหัดลำบาก ตอนเด็กๆก็ไม่ค่อยเข้าใจ ทั้งๆที่มีรถแต่พ่อก็ไม่ไปส่ง ทำอะไรชอบให้ลำบากกว่าลูกชาวบ้านเขา มาเข้าใจก็ตอนนี้ที่เห็นเด็กรุ่นเดียวกันและรุ่นน้องๆ ไม่ค่อยอดทน ผมว่าการทำตัวเองให้ดีที่สุดแล้วค่อยไปช่วยเหลือคนอื่นน่ะคือแนวทางของผม ไม่ใช่อะไรก็ช่วยไปหมด ขอทานเลยยังมีอยู่ มองอีกแง่ก็เป็นกฏของธรรมชาติครับ เคยฟังเพลงของ The hurricane ไหมครับ
บันทึกไม่สำเร็จ