โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์ 7 สิงหาคม 2554 22:10 น. ซีอีโอ บล.ฟิลลิป มองหุ้นไทยมีโอกาสแตะ 1,220 จุด ชี้จับตานโยบายรัฐบาลใหม่ จะเป็นปัจจัยสำคัญต้านรับผลกระทบจากวิกฤตหนี้ในต่างประเทศทั้งสหรัฐฯ และยุโรป จากการลงทุนโครงสร้างพื้นฐานต่างๆ วงการประเมินกรณีอเมริกาโดนลดเครดิต จะดันเม็ดเงินเข้าเอเชียรวมถึงไทย แต่หุ้นอาจร่วง ส่วนทองคำราคาขยับเพิ่มอีก ภาพรวมยังเชื่อหุ้นมีโอกาสรีบาวน์
นายปรัชญา กุลวณิชพิสิฐ ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร บริษัทหลักทรัพย์ ฟิลลิป (ประเทศไทย) จำกัด (มหาชน)หรือ PST กล่าวว่า ภาวะตลาดหุ้นไทยขณะนี้ได้ประเมินยาก เนื่องจาก มีปัจจัยภายนอกประเทศเข้ามากระทบคือปัญหาหนี้ของสหรัฐอเมริกา และยุโรปที่เข้ามาบั่นทอนความเชื่อมั่นในการลงทุน แต่ส่วนตัวเชื่อว่าจากการที่สหรัฐอเมริกามีการเพิ่มเพดานหนี้ครั้งนี้ อาจทำให้สหรัฐฯจะมีการออกมาตรการเชิงปริมาณ (QE3)ออกมา แต่อาจจะไม่ใช้ชื่อ QE ซึ่งลักษณะก็จะเป็นการอัดฉีดเม็ดเงินเข้าไปในระบบเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจให้มีการฟื้นตัว
ส่วนปัจจัยในประเทศ ทั้งนี้หากรัฐบาลใหม่มีการจัดตั้งรัฐบาลเสร็จ มีโครงการลงทุนโครงสร้างพื้นฐาน ออกมา จะส่งผลให้เศรษฐกิจไทยมีการเติบโตเพิ่มขึ้น จากการลงทุนของภาครัฐและภาคเอกเชน ก็จะทำให้ตลาดทุนไทยมีเสถียรภาพและมีความผันผวนไม่มากนัก จากปัจจัยลบในต่างประเทศ สำหรับดัชนีตลาดหุ้นไทยปีนี้ ทางบล.ฟิลลิป เชื่อว่าดัชนีตลาดหุ้นไทยโอกาสที่จะปรับตัวเพิ่มขึ้น อยู่ที่ 1,220 จุด ได้
"ตอนนี้มองภาพตลาดหุ้นไทยยาก จากที่มีปัญหาหนี้ยุโรปและอเมริกาที่คอยบั่นทอนความเชื่อมั่นในการลงทุน แต่ส่วนตัวเชื่อว่าหากรัฐบาลใหม่มา มีโครงการลงทุนชัดเจน หวังว่าเศรษฐกิจในประเทศจะดี จากที่มีการลงทุนของภาครัฐและเอกชน ก็จะเป็นภูมิต้านทานจากปัญหาต่างประเทศที่จะเข้ามากระทบต่อการลงทุนได้"นายปรัชญา กล่าว
อย่างไรก็ตาม ปัญหาด้านวิกฤตเศรษฐกิจของสหรัฐฯ ก็ได้รับปัจจัยลบเพิ่มเติมเข้ามาเมื่อ สถาบันจัดลำดับความน่าเชื่อถือ "สแตนดาร์ด แอนด์ พัวร์" หรือ เอส แอนด์ พี ได้ปรับลดระดับความน่าเชื่อถือของสหรัฐ ลงมาเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ โดยลดระดับลงมา 1 ขั้น จาก AAA เหลือ AA+ แล้วยังมีภาพรวมในแง่ลบอีก เพราะยังมีโอกาสที่จะถูกปรับลดลงอีกครั้งภายใน 2 ปีนี้ หากยังไม่มีความคืบหน้าใด ๆ ในการตัดลดงบประมาณขาดดุลของรัฐบาล
เรื่องดังกล่าวทำให้นักวิเคราะห์มองว่า การที่สหรัฐฯถูกลดอันดับความน่าเชื่อถือลงถือเป็นข่าวในเชิงลบ และมีโอกาสกระทบต่อจิตวิทยาการลงทุนอย่างต่อเนื่อง ซึ่งจากนี้ต้องประเมินว่าประเทศในแถบเอเชียจะได้รับผลกระทบแรงหรือไม่ เพราะการลดอันดับเครดิตจะส่งผลให้เงินทุนไหลออกจากสหรัฐฯ โดยในระยะกลางประเทศ ไทยและเอเชียอาจได้รับประโยชน์จากเงินไหลออกดังกล่าว แต่ต้องประเมินด้วยว่ารัฐบาลชุดใหม่จะมีมาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจภายในประเทศอย่างไร
ขณะเดียวกันมองว่า จะมีนักลงทุนจำนวนมาก จะขายสินทรัพย์เสี่ยง และหันไปซื้อทองคำแทน เนื่องจากเป็นสินทรัพย์ที่มีความมั่นคงปลอดภัย โดยในระยะสั้นหากดัชนีหุ้นไทยปรับลดลงแรง
ด้านนายสมชาย เอนกทวีผล ผู้อำนวยการฝ่ายวิเคราะห์หลักทรัพย์ บล.ฟินันเซีย ไซรัส มองว่า หุ้นไทยสัปดาห์นี้ (8-12 ส.ค.) ดัชนีอาจจะปรับตัวขึ้นได้ ซึ่งขึ้นอยู่กับปัจจัยภายนอก คือ เรื่องการประชุม ของเฟด ซึ่งตลาดต่างคาดหวังว่า จะมีการส่งสัญญาณถึงมาตรการ QE3
ทั้งนี้ แม้เศรษฐกิจสหรัฐฯจะชะลอตัว และยังมีปัญหาหนี้ในกลุ่มประเทศ ยุโรป แต่ภาวะเศรษฐกิจในเอเชีย ยังแข็งแกร่ง ดังนั้นในท้ายที่สุดก็เชื่อว่า เม็ดเงินจากต่างชาติจะ ไหลเข้ามาลงทุนในกลุ่มประเทศที่มีเศรษฐกิจที่แข็งแกร่ง โดย มองตลาดหุ้นไทยมีแนวรับที่ 1,075 จุด ส่วนแนวต้าน อยู่ที่ 1,110 และ 1,120 จุด
ด้านน.ส.อาภาภรณ์ แสวงพรรค ผู้อำนวยการอาวุโสฝ่ายวิจัยหลักทรัพย์ บล.ดีบีเอส วิคเคอร์ส(ประเทศไทย)กล่าวว่า แนวโน้มการลงทุนในสัปดาห์นี้ ต้องรอติดตามการประชุมธนาคารกลางสหรัฐฯ(เฟด) ในวันที่ 9 ส.ค. ว่าจะมีถ้อยแถลงอะไรที่บ่งชี้ว่าจะมีการออกมาตราการกระตุ้นเศรษฐกิจอะไรออกมาเพิ่มเติมหรือไม่ ซึ่งถ้ามีก็อาจช่วยให้ตลาดฯรีบาวน์ได้ พร้อมให้แนวรับ 1,050 จุด แนวต้าน 1,090-1100 จุดhttp://www.manager.co.th/StockMarket/Vi ... 0000098250
โบรกฯจับตาลงทุนภาครัฐชี้เป็นตัวช่วยกู้วิกฤตหุ้นไทยไม่รูดยาว#
โพสต์
2 โพสต์
• หน้า 1 จากทั้งหมด 1
-
thaihandsome
- Verified User
- โพสต์: 348
- ผู้ติดตาม: 0
โบรกฯจับตาลงทุนภาครัฐชี้เป็นตัวช่วยกู้วิกฤตหุ้นไทยไม่รูดยาว#
โพสต์ที่ 1
-
thaihandsome
- Verified User
- โพสต์: 348
- ผู้ติดตาม: 0
Re: โบรกฯจับตาลงทุนภาครัฐชี้เป็นตัวช่วยกู้วิกฤตหุ้นไทยไม่รูด
โพสต์ที่ 2
Financial markets
High hopes, low returns
Equities struggle in the face of sluggish rich-world growth
Aug 6th 2011 | from the print edition
MANY equity investors started 2011 with high hopes. Interest rates were low and set to remain so; corporate profits were strong; and the buoyancy of emerging markets would offset any lingering weaknesses in the developed economies. At Goldman Sachs’s global strategy conference in January, an upbeat Jim O’Neill, the boss of the bank’s asset-management arm, struggled to imagine what arguments the bears could possibly assemble.
Quite a few, as it happens. After the first seven months of the year global stockmarkets are in effect flat (see chart 1). Despite a last-minute deal on the US debt ceiling, a sharp fall on Wall Street on August 2nd meant that the S&P 500 had lost all its gains for the year. In Europe the mood has turned very sour: the Euro Stoxx 50 index is down by 17% from its February high, and the Italian market has fallen by almost 24%.
What has gone wrong? The economic data have been a severe disappointment to the bulls. Revisions published on July 29th show that American economic output is still below its 2007 level. At the start of the year the consensus forecast for American GDP growth was 2.6%, but the annualised increase in the first half was just 0.8%. Bank of America Merrill Lynch has cut its full-year forecast to 1.7% and is predicting 2.3% for 2012, barely in line with trend.
Some of this weakness was attributed to the impact of the Japanese earthquake in March, which disrupted output in the world’s third-largest economy. But that explanation is wearing thin. Japanese activity is now rebounding but the data in much of the developed world are still deteriorating. The latest source of gloom was the July Institute for Supply Management (ISM) index for American manufacturing. At 50.9, the index was barely above the line that separates expansion from contraction; the new-orders component was below it.
David Rosenberg, an economist at Gluskin Sheff, a Canadian asset manager, has consistently raised doubts about the strength of the recovery. He points out that the 9.5-point decline in the ISM index over the past three months is similar to falls that preceded each of the past six American recessions, with only one false signal in 1984.
Another problem has been the continued strength of the oil price. This surged in early 2011 on the back of the conflict in Libya. Many analysts expected it to drop back in the following months but Brent crude is still around 25% more expensive than it was at the end of 2010. For consumers the key number is the price of petrol at the pump: in America it has risen by 67 cents a gallon, or 22%, so far this year.
Normally a weakening economy leads to a fall in commodities. But their prices are still double their level in December 2008 (as measured by The Economist’s all-items index), indicating that prices are now set not by Western consumers but by those in the developing world. This shift of economic power creates another headwind for Europe and America (see our Economics focus).
Chris Watling of Longview Economics, a consultancy, points out that commodity and equity markets seem to be negatively correlated. The commodity boom of 1968-80 coincided with a bear market for equities. As raw-materials prices fell in the 1980s equities started a long bull run, peaking in 2000. Commodities have since taken off again, and the MSCI World stockmarket index is below its March 2000 high.
The inability of developed-world governments to put their debt worries behind them has added to negative sentiment. Attempts by the euro zone to solve its debt crisis have conspicuously failed. Greece, Ireland and Portugal are still unable to borrow long-term funds; worse still, the contagion has spread (see article).
Many bond investors thought that yields would rise as the global economy recovered. But outside the euro periphery, rich-world yields are below where they were at the start of the year. Long-term British bond yields are at their lowest since 1946. In America the ten-year Treasury-bond yield fell even as Congress flirted with default.
That is not too surprising. Treasury bonds are still the most liquid market in the world. America for now retains its AAA rating from the big three agencies (although Dagong, a Chinese outfit, downgraded it to A on August 3rd) and there are no other highly rated assets of comparable size (see chart 2). Investors are nonetheless seeking other havens. The Swiss franc is up against all main currencies, prompting the Swiss National Bank to cut interest rates almost to zero on August 3rd; the Japanese authorities intervened the following day to weaken the yen; gold has risen by 18% this year to a new nominal high of $1,672 a troy ounce.
The current crisis of confidence was probably inevitable given the events of recent years. Governments and central banks stepped in to rescue their banks and economies by allowing budget deficits to surge, slashing interest rates and introducing quantitative easing (QE), the creation of money to prop up asset markets. In an ideal world these measures would have been used only temporarily, until the private sector took over as the engine of growth. The ability of governments to deliver continued stimulus has since been hurt by political opposition to big deficits and, in some places, by market nerves. That puts the onus on central banks to keep interest rates low (and, perhaps, do more QE).
Given this gloomy context the doubling of the S&P 500 since its March 2009 low, and the market’s high cyclically adjusted price/earnings ratio—22.2, according to Robert Shiller of Yale, compared with an historical average of 16.4—make American investors look overly sanguine. Wall Street still has the support of buoyant corporate profits, thanks to foreign earnings and cost-cutting. According to Standard & Poor’s, second-quarter earnings for S&P 500 companies are on track to reach $25.12 a share, beating the record set four years previously. If the economic outlook keeps deteriorating, that will not last.from the print edition | Finance and Economics
http://www.economist.com/node/21525420
High hopes, low returns
Equities struggle in the face of sluggish rich-world growth
Aug 6th 2011 | from the print edition
MANY equity investors started 2011 with high hopes. Interest rates were low and set to remain so; corporate profits were strong; and the buoyancy of emerging markets would offset any lingering weaknesses in the developed economies. At Goldman Sachs’s global strategy conference in January, an upbeat Jim O’Neill, the boss of the bank’s asset-management arm, struggled to imagine what arguments the bears could possibly assemble.
Quite a few, as it happens. After the first seven months of the year global stockmarkets are in effect flat (see chart 1). Despite a last-minute deal on the US debt ceiling, a sharp fall on Wall Street on August 2nd meant that the S&P 500 had lost all its gains for the year. In Europe the mood has turned very sour: the Euro Stoxx 50 index is down by 17% from its February high, and the Italian market has fallen by almost 24%.
What has gone wrong? The economic data have been a severe disappointment to the bulls. Revisions published on July 29th show that American economic output is still below its 2007 level. At the start of the year the consensus forecast for American GDP growth was 2.6%, but the annualised increase in the first half was just 0.8%. Bank of America Merrill Lynch has cut its full-year forecast to 1.7% and is predicting 2.3% for 2012, barely in line with trend.
Some of this weakness was attributed to the impact of the Japanese earthquake in March, which disrupted output in the world’s third-largest economy. But that explanation is wearing thin. Japanese activity is now rebounding but the data in much of the developed world are still deteriorating. The latest source of gloom was the July Institute for Supply Management (ISM) index for American manufacturing. At 50.9, the index was barely above the line that separates expansion from contraction; the new-orders component was below it.
David Rosenberg, an economist at Gluskin Sheff, a Canadian asset manager, has consistently raised doubts about the strength of the recovery. He points out that the 9.5-point decline in the ISM index over the past three months is similar to falls that preceded each of the past six American recessions, with only one false signal in 1984.
Another problem has been the continued strength of the oil price. This surged in early 2011 on the back of the conflict in Libya. Many analysts expected it to drop back in the following months but Brent crude is still around 25% more expensive than it was at the end of 2010. For consumers the key number is the price of petrol at the pump: in America it has risen by 67 cents a gallon, or 22%, so far this year.
Normally a weakening economy leads to a fall in commodities. But their prices are still double their level in December 2008 (as measured by The Economist’s all-items index), indicating that prices are now set not by Western consumers but by those in the developing world. This shift of economic power creates another headwind for Europe and America (see our Economics focus).
Chris Watling of Longview Economics, a consultancy, points out that commodity and equity markets seem to be negatively correlated. The commodity boom of 1968-80 coincided with a bear market for equities. As raw-materials prices fell in the 1980s equities started a long bull run, peaking in 2000. Commodities have since taken off again, and the MSCI World stockmarket index is below its March 2000 high.
The inability of developed-world governments to put their debt worries behind them has added to negative sentiment. Attempts by the euro zone to solve its debt crisis have conspicuously failed. Greece, Ireland and Portugal are still unable to borrow long-term funds; worse still, the contagion has spread (see article).
Many bond investors thought that yields would rise as the global economy recovered. But outside the euro periphery, rich-world yields are below where they were at the start of the year. Long-term British bond yields are at their lowest since 1946. In America the ten-year Treasury-bond yield fell even as Congress flirted with default.
That is not too surprising. Treasury bonds are still the most liquid market in the world. America for now retains its AAA rating from the big three agencies (although Dagong, a Chinese outfit, downgraded it to A on August 3rd) and there are no other highly rated assets of comparable size (see chart 2). Investors are nonetheless seeking other havens. The Swiss franc is up against all main currencies, prompting the Swiss National Bank to cut interest rates almost to zero on August 3rd; the Japanese authorities intervened the following day to weaken the yen; gold has risen by 18% this year to a new nominal high of $1,672 a troy ounce.
The current crisis of confidence was probably inevitable given the events of recent years. Governments and central banks stepped in to rescue their banks and economies by allowing budget deficits to surge, slashing interest rates and introducing quantitative easing (QE), the creation of money to prop up asset markets. In an ideal world these measures would have been used only temporarily, until the private sector took over as the engine of growth. The ability of governments to deliver continued stimulus has since been hurt by political opposition to big deficits and, in some places, by market nerves. That puts the onus on central banks to keep interest rates low (and, perhaps, do more QE).
Given this gloomy context the doubling of the S&P 500 since its March 2009 low, and the market’s high cyclically adjusted price/earnings ratio—22.2, according to Robert Shiller of Yale, compared with an historical average of 16.4—make American investors look overly sanguine. Wall Street still has the support of buoyant corporate profits, thanks to foreign earnings and cost-cutting. According to Standard & Poor’s, second-quarter earnings for S&P 500 companies are on track to reach $25.12 a share, beating the record set four years previously. If the economic outlook keeps deteriorating, that will not last.from the print edition | Finance and Economics
http://www.economist.com/node/21525420
โพสต์
2 โพสต์
• หน้า 1 จากทั้งหมด 1
บันทึกไม่สำเร็จ