Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

โลกนี้ไม่มีอะไรเทียงหรอกครับ ราคาหุ้นก็เหมือนกันขึ้นๆลงๆไปตามเหตุปัจจัย การลงทุนก็มีความเสียงมันไม่ได้ทุกปีหรอกครับถ้าเกิดปีไหนแย่ขึ้นมาจะเอาอะไรกิน

ผมรู้จักคนหมักยาดองเจ้าใหญ่ส่งทั่วประเทศ รายรับวันหนึ่งไม่ต่ำกว่าแสน ยังเห็นนั่งทำงานประจำเป็นงานอดิเรกเลยครับ ถ้าผมเป็นพี่ก็ไม่ออกจากงานประจำหรอกครับเล่นหุ้นเป็นงานหลักทำงานประจำเป็นงานอดิเรกไป


ส่วนเรื่องที่เปลี่ยนสังคมเรื่องที่คุยกันก็เปลี่ยนจริงๆครับ

ทำงานประจำ เรื่องที่คุยจะประมาณนี้
"พี่เงินเดือนผมออกแล้วไปไถ่ชีวิตโค(โยตี้) ที่เรนโบว์สะพานควายดีกว่า"
"อีก 2 วันเงินเดือนออกมีตังค์อยู่ 100 เดียวทำไงดีวะ"
"เซ๊งเจ้านายอ่ะ"
"ไอพอทรุ่นไหม่ออกแล้ว"

ออกมาทำธุรกิจส่วนตัว เรื่องที่คุยก็เปลี่ยนไป
"ขายไม่ดีเลยเอาอะไรเสริมดีวะ"
"จะสิ้นเดือนแล้วยังไม่มีเงินจ่ายค่าแรงลูกน้องกะค่าเช่าเลย"
"ลูกค้าหายไปไหนหมดฟ่ะ"
"พี่เงินเดือนผมออกแล้วไปไถ่ชีวิตโค(โยตี้) ที่เรนโบว์สะพานควายดีกว่า"

ผมว่าอย่างที่คุณ pat4310 ว่าไว้นะครับ พอเปลี่ยนงาน

เปลี่ยนสถานที่ ก็มีเพื่อนใหม่ๆ เรื่องใหม่ๆ มาแทนที่

ปล. รู้สึกจะชอบไถ่ชีวิตโค เป็นพิเศษเลยนะครับคุณ pat4310

(ล้อเล่นนะครับ)

jo7393 เขียน:นึกอะไรออกนิดหน่อยเกี่ยวกับความพร้อม
รอให้เป็นช่วงที่มีการเทรดหุ้นแต่ละวันมูลค่าต่ำกว่า 5พันล้าน แล้วถามตัวเองว่าออกจากงานตอนนี้พร้อมไหม กับหุ้นไปรอดไหม ถ้าตอบว่าพร้อมที่จะอยู่ด้วยหุ้นในช่วงที่มีการเทรดต่ำกว่า 5พันล้านต่อวัน ก็น่าจะมีความพร้อมพอทีเดียวนะครับ

อันนี้ของจริงเป็นตัวตัดสินว่าพร้อมหรือเปล่าที่จะอยู่ในตลาด   ช่วงนี้เทรด 3-5 หมื่นล้านทุกคนhappy แต่หากใครจำได้ในช่วงที่เมื่อก่อนมีการเทรด 2-3 พันล้านมันเป็นอะไรที่ทรมานมากๆ เล่นเอาแบบนอนไม่หลับทั้งคืนติดต่อกันหลายๆคืนจนกลายเป็นคนด้านชาต่อตลาด(ปลง  :evil: )

วันนี้นอนป่วยอยู่กะบ้าน แทนที่จะได้นอน มองดูเลขวิ่งไปวิ่งมาเสียอย่างนั้น
ยังปรับสภาพไม่ถูกกับการอยู่บ้านเฉยๆ ถ้าทำงานไปด้วย ใจสงบกว่านี้นิ

ชีวิตคนเราบางครั้งมักจะพยายามหาเหตุผลให้กับชีวิตตั้งมากมายหลายอย่างเพื่อที่จะกระทำหรือเลี่ยงการกระทำบางอย่าง อย่างที่เราอยากจะทำ บางครั้งเราก็มักจะฟังเหตุผลของคนรอบข้างที่เขาให้เหตุผลหรือตักเตือนเราด้วยความเป็นห่วง แต่ก็อีกนั่นแหละมันก็เป็นสิ่งที่เราพยายามสร้างเหตุเพื่อจะกระทำตามใจเรา มันก็จะทำให้เราตัดสินใจไม่ได้สักทีว่าจะทำอย่างไรกับมัน(ฟังแล้ววกไปวนมาไปสักหน่อยครับ) แต่สำหรับผมคิดว่าชีวิตคนเรานั้นไม่แน่นอนไม่รู้วันพรุ่งนี้จะกลับมาหาเราสักกี่ครั้ง ถ้าคิดจะทำอะไรก็ทำไปเลย อย่าไปฟังเหตุผลที่สังคมสร้างขึ้นมากมาย ฟังเสียงกระซิบจากหัวใจเราดีกว่า ครับว่าเราอยากทำอะไร ก่อนที่ชีวิตนี้จะไม่มีโอกาสได้ทำ (มันอาจจะเสี่ยงไปสักหน่อยนะครับ ให้คิดซะว่าชีวิตมีกรรมเป็นเครื่องลิขิตแล้วกันครับ ) สู้ๆ

smile_smile._. เขียน:ชีวิตคนเราบางครั้งมักจะพยายามหาเหตุผลให้กับชีวิตตั้งมากมายหลายอย่างเพื่อที่จะกระทำหรือเลี่ยงการกระทำบางอย่าง อย่างที่เราอยากจะทำ บางครั้งเราก็มักจะฟังเหตุผลของคนรอบข้างที่เขาให้เหตุผลหรือตักเตือนเราด้วยความเป็นห่วง แต่ก็อีกนั่นแหละมันก็เป็นสิ่งที่เราพยายามสร้างเหตุเพื่อจะกระทำตามใจเรา มันก็จะทำให้เราตัดสินใจไม่ได้สักทีว่าจะทำอย่างไรกับมัน(ฟังแล้ววกไปวนมาไปสักหน่อยครับ) แต่สำหรับผมคิดว่าชีวิตคนเรานั้นไม่แน่นอนไม่รู้วันพรุ่งนี้จะกลับมาหาเราสักกี่ครั้ง ถ้าคิดจะทำอะไรก็ทำไปเลย อย่าไปฟังเหตุผลที่สังคมสร้างขึ้นมากมาย ฟังเสียงกระซิบจากหัวใจเราดีกว่า ครับว่าเราอยากทำอะไร ก่อนที่ชีวิตนี้จะไม่มีโอกาสได้ทำ (มันอาจจะเสี่ยงไปสักหน่อยนะครับ ให้คิดซะว่าชีวิตมีกรรมเป็นเครื่องลิขิตแล้วกันครับ ) สู้ๆ

มีแค่ชีวิตเดียว อย่าทำให้ยุ่งยากซับซ้อนนัก

ผมเคยทำงานบริษัทสิบกว่าปี ก็เกิดปัญหาเบื่อกับคนที่คอยแต่จะเล่นการเมืองภายใน ความริษยาระหว่างเพื่อนร่วมงาน และอื่น ๆ แต่ก็ทนทำไปเรื่อย ๆ เพราะสนุกกับงาน จนวันที่ตัดสินใจลาออก มาทำงานบริษัทเล็กกว่า ซึ่งคิดว่าจะดีกว่า เพราะคนน้อย บริษัทฝรั่งและเราเป็นเบอร์หนึ่งในไทย แต่ก็ผิดคาดไม่เป็นไปตามที่คุย เลยลาออกในเวลาไม่ถึงปี และจำเป็นต้องเริ่มกิจการของตนเอง โดยเป็นนายหน้าค้าสินค้าต่างประเทศ  เรื่องของเรื่องก็คือ ไม่มีทุน การเป็นนายหน้า ใช้ปากและการบริการเป็นทุน ก็รอดมาได้จนขยายกิจการถึงทุกวันนี้

พูดตรง ๆ ว่าเป็นเจ้าของกิจการมายี่สิบกว่าปี ก็มีเรื่องเบื่อมาตลอด ทั้งกับลูกน้องเขาเราเอง ลูกค้า สภาวะตลาดในบางเวลา การเงิน วิกฤต 1997, 2008 บางครั้งขาดทุนหลายสิบล้านบาท โดยเฉพาะสินค้าเกษตรนั้น มาร์จิ้นต่ำ หากมีอะไรมากระทบ ก็ขาดทุนได้ทันที ความเครียด ความเบื่อมีตลอด แต่ก็ฝ่ามาได้ทุกวันนี้ เพียงเพราะ ผมสนุกกับการทำงานมาตลอด

และผมสนุกกับการลงทุนด้วย จึงทำไปพร้อม ๆ กัน ทั้งค้าขาย และลงทุน
จนวันนี้ ผมมั่นใจว่าอันไหนเป็นงานหลัก อันไหนเป็นงานอดิเรก

อยากจะให้คุณทำตัวให้สนุกกับการทำงานไปก่อนนะ ส่วนลงทุนนั้น ใช้เวลาตอนเย็น ๆ ศึกษาข้อมูลก็ได้ จนกว่ามั่นใจว่ามีอิสรภาพทางการเงิน

คนที่เข้ามาเล่นหุ้นช่วงที่หุ้นขาขึ้น มักมองไม่ออกว่า  

ขาลงจะเป็นอย่างไร  

หุ้นเล่นให้เป็นงานอดิเรกดีกว่าคะ่  

ยิ่งถ้าเป็น VI  ว่างๆ เย็นๆ เลิกงานศึกษาข้อมุล

ส่วนเวลางานทำให้ให้เต็มที่ดีกว่าค่ะ

VI  ไม่ต้องมานั่งเฝ้าหุ้นเหมือนคนที่เล่นเก็งกำไร

ฉะนั้น  เวลาว่างของเรา ทำงานประจำดีกว่าคะ่

เคยได้ยินมาเยอะ ลาออกมาเล่นหุ้น สำหรับคนที่คิดว่าตัวเองเก่ง

สุดท้ายหมดตัว  เพราัะเล่นแบบนักพนันไม่มีอะไรแน่นอนค่ะ

เพิ่มเติมอีกนิดค่ะ


ที่ทำงานคิดว่า  คงมีคนน่าเบื่ออยู่เยอะ
อย่าใส่ใจ ทำให้สิ่งเราได้รับมอบหมายให้ดีที่สุดก็พอค่ะ
อย่างอิจฉาเพื่อนร่วมงาน    อย่าทำตัวเด่น  อย่าไม่พอใจใคร
เพราะเราจะเป็นทุกข์ซะเองค่ะ  


งานน่าเบื่อทุกที่ค่ะ  จะลาออกหางาานใหม่  
ที่ทำงานใหม่ก็ยังมีคนน่าเบื่ออยู่
เราหนีไม่พ้นหรอกคะ่ เจอทุกที่
ฉะนั้นปรับปรุงที่มุมมองของเราเอง
เพื่อสุขภาพของเราเองดีกว่าคะ่

เยี่ยมครับสำหรับข้อเสนอดีๆ

[quote="lychee"]ผมเคยทำงานบริษัทสิบกว่าปี ก็เกิดปัญหาเบื่อกับคนที่คอยแต่จะเล่นการเมืองภายใน ความริษยาระหว่างเพื่อนร่วมงาน และอื่น ๆ แต่ก็ทนทำไปเรื่อย ๆ เพราะสนุกกับงาน จนวันที่ตัดสินใจลาออก มาทำงานบริษัทเล็กกว่า ซึ่งคิดว่าจะดีกว่า เพราะคนน้อย บริษัทฝรั่งและเราเป็นเบอร์หนึ่งในไทย แต่ก็ผิดคาดไม่เป็นไปตามที่คุย เลยลาออกในเวลาไม่ถึงปี และจำเป็นต้องเริ่มกิจการของตนเอง โดยเป็นนายหน้าค้าสินค้าต่างประเทศ

SOIVEGA เขียน:ดีใจคะ ที่ตั้งกระทู้แล้วมีเพื่อนๆให้ความสนใจ ปกติ เราทำงาน จันทร์-ศุกร์ แต่วันนี้มาอบรมคะ งานก็ไม่ได้หนักอะไรมากคะ เพียงแต่รู้สึกเบื่องาน เบื่อคน อาจจะเป็นเพราะยังหาเป้าหมายในชีวิตไม่เจอคะ รู้แต่ว่าวันไหนตลาดเปิดมีความสุขที่ได้ดูหุ้นคะ ยิ่งเห็นหุ้นเรา+ยิ่งมีความสุขคะ สงสัยเราจะไม่ใช่ value investment

แต่งงานสิ รับรองหายเบื่อ

ขอบคุณทุกคนสำหรับความคิดเห็น แง่คิดที่ดี ผมอ่านแค่หน้า 1 ก็รู้สึก"โดน"แล้ว ว่างๆจะค่อยๆอ่านให้ครบ
ผมคิดว่า
- เป็นการให้กำลังใจคนเบื่องาน ให้สู้ต่อไป (ใครก็เหมือนๆกัน มันเป็นเช่นนั้นเอง)
- เป็นข้อเตือนใจว่า อย่าประมาทในการลงทุน อย่าคิดว่าผลตอบแทนจะได้มาโดยง่าย เพียงเพราะเห็นๆอยู่ว่าตลาดหุ้นดีในช่วง 1-2 ปีนี้ เท่านั้น (อนิจจัง)
- ได้มุมมองเรื่องสภาวะตลาด กับ อารมณ์ของคน

ยังไงก็อย่าลืม หลักการลงทุนที่ดีนะครับ

"รู้จักตัวเอง" "รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไร" "เล่นในเกมที่ตนเองถนัด"

Java The Boy เขียน:

SOIVEGA เขียน:ดีใจคะ ที่ตั้งกระทู้แล้วมีเพื่อนๆให้ความสนใจ ปกติ เราทำงาน จันทร์-ศุกร์ แต่วันนี้มาอบรมคะ งานก็ไม่ได้หนักอะไรมากคะ เพียงแต่รู้สึกเบื่องาน เบื่อคน อาจจะเป็นเพราะยังหาเป้าหมายในชีวิตไม่เจอคะ รู้แต่ว่าวันไหนตลาดเปิดมีความสุขที่ได้ดูหุ้นคะ ยิ่งเห็นหุ้นเรา+ยิ่งมีความสุขคะ สงสัยเราจะไม่ใช่ value investment

แต่งงานสิ รับรองหายเบื่อ

ขอกันตรงนี้เลยเหรอครับ ฮิ้วๆๆๆ  :oops:  :oops:  :oops:  :oops:

มีหยิน ย่อมมีหยาง

มีขาว ย่อมมีดำ

มีหอม ก็มีเหม็น

ฉันใด ฉันนั้น

หุ้นขึ้นก็ย่อมมีหุ้นลง


พูดกันตรงๆ เลยนะคับ

เม่าว่า ตลาดตอนนี้ ให้เม่าหลับตาจิ้มยังไงก็กำไร

เดินไป เดินมา เซียนเต็มตลาด กำไร วันๆ 10%

หน้าใหม่เข้ามา ในตลาด และในเว็บ thaivi เยอะมากๆ
(เม่าก็หนึ่งในนั้น)

ใครที่เพิ่งเล่นหุ้นตอนหลังวิกฤตเนี่ย เม่าถือว่า เสียเปรียบมากเลย

เพราะยังไม่เคยขึ้นครู เอ้ย จ่ายค่าครู ให้ตลาดหุ้น


กำไร ติดๆกัน ก็ เอาโว้ย กรู ออกงานดีกว่า ออกมานั่งเทรดหุ้น

สนุก มีความสุข กว่าการทำงานเป็นไหนๆ ยิ่ง port บวกล่ะมึงเอ๊ยย สุขโคตร


แต่ผองเม่าครับ อย่างที่เกริ่นตอนแรก หุ้นนะครับ ไม่ใช่ จรวดนาซา ที่ยิงขึ้นฟ้า แล้วทะยานหายไปเลย

ยังไงมันก็ต้องมีร่วง แล้ว ยิ่ง ขึ้นมาใช้เวลานาน กว่า 2 ปี เวลาลง รอบมันก็ประมาณๆ กันแหละคับ แล้ว ตอนนั้น จะเอาอะไรทานกันล่ะครับ

ยิ่งที่มีความคิดว่า Port 5-10 ล้าน แล้วจะออกจากงานประจำ

เม่าว่า มีความเสี่ยงทีเดียว ลองคิดเงินเฟ้อด้วยนะครับ


ด้วยคามปรารถนาดีครับ

เงินเรา ชีวิตเรา พร้อมแล้วก็ออกมาเลย กลัวอะไรล่ะ

ถ้าไม่มีภาระ ครอบครัว ก็ ลุยเลย

เกิดหนเดียว ชีวิตไม่ ใจเลย

ความต้องการคนเรามันไม่เหมือนกัน ไม่เหมือนกันเลยจริงๆ ผมไม่อยากตอบกระทู้แบบนี้แต่ครั้งนี้ผมขอตอบหน่อยละกัน

- ผมหาได้เดือนละ 20000 มีเมียคนนึง ลูกคนนึง คุณว่าผมอยู่ได้ไหม???
 
 ผมอยู่ไม่ได้แค่คนเดียวผมก็อยู่ไม่ได้ แต่ลูกน้องที่โรงงานผมวันละ 200 บาท 2 ผัวเมียช่วยกันทำงานได้เงินแค่เดือนละ 12000 บาท มีลูกคนนึงกลับอยู่ได้

- ผมหาได้เดือนละ 1,000,000 บาท ลูก 2 คน เมีย 1 ผมอยู่ได้ไหม

 ผมสุขสบาย ชิวๆ เป็นฝันของผมเลยทีเดียว แต่หมอหน้ารามคนนึงที่รู้จัก กลับอยู่ไม่ได้ มีคลีนิค 2 แห่ง ทำงานโรงพยาบาลรับจ้อบ ขายยาลดความอ้วนผิดๆ แต่ดันมีกิ้กเต็มประเทศไทยไปหมด มีหนี้สินรุงรัง เขากลับบอกว่าเขาอยู่ไม่ได้!!!





........................"คนรวยคือคนที่ต้องการน้อย"  อยู่ได้หรือไม่ใยต้องถามคนอื่นทำไมไม่ถามตัวเอง......................

[quote="juwis"]ความต้องการคนเรามันไม่เหมือนกัน ไม่เหมือนกันเลยจริงๆ ผมไม่อยากตอบกระทู้แบบนี้แต่ครั้งนี้ผมขอตอบหน่อยละกัน

- ผมหาได้เดือนละ 20000 มีเมียคนนึง ลูกคนนึง คุณว่าผมอยู่ได้ไหม???

"สันโดษ" มาจากบาลี "สันโดษะ" แปลว่า ยินดีในตนเอง

"ยินดี" ในสิ่งที่ตัวเอง "มี"
"ยินดี" ในสิ่งที่ตัวเอง "ได้"
"ยินดี" ในสิ่งที่ตัวเอง "เป็น"

ชีวิตมีแค่นี้ ก็อยู่ได้ "สบาย" แล้วล่ะครับ

ส.สลึง เขียน:"สันโดษ" มาจากบาลี "สันโดษะ" แปลว่า ยินดีในตนเอง

"ยินดี" ในสิ่งที่ตัวเอง "มี"
"ยินดี" ในสิ่งที่ตัวเอง "ได้"
"ยินดี" ในสิ่งที่ตัวเอง "เป็น"

ชีวิตมีแค่นี้ ก็อยู่ได้ "สบาย" แล้วล่ะครับ

ขอบคุณพี่ ส. สลึงครับ  ที่ช่วยแก้ไขความเข้าใจผิดของผมกับคำๆนี้
ผมสำคัญตนผิดไปจริงๆ  จวบจนวันนี้ผมไม่เคยรักสันโดษ อย่างที่ใจคิดเลย

หางานให้เจอว่าเรารักที่จะทำงานอะไร
คนเราควรมีอะไรทำบ้าง การได้ทำงานที่รักเป็นลาภอันประเสริฐ
หากคำตอบคือเล่นหุ้น แล้วมีความสุขเสียวซ่านจังเลย
ออกมาเลยครับ  :lol:

ผมเองตอนออกจากงานใหม่ๆ  นอนฝันว่าไปทำงานอยู่นาน  :lol:

1
ฝนตก ถนนเปียก
ถนนเปียก  ไม่ได้หมายความว่าฝนตก (เลข ม 4)

2
ไม่จน  อยู่อย่างไม่รวย จะรวย
ไม่รวย อยู่อย่างไม่จน   จะจน  (ปรีดี)

3
คนรวย  เป็นคนมีเงินเยอะ
แต่คนมีเงินเยอะ  ไม่ใช่คนรวย  (ผมเอง อิอิ)

[quote="canuseeme"]1

คนรวย

no offense นะครับ แต่การตั้งกระทู้แบบนี้ ผมคิดว่าคุณได้ตอบคำถามตัวเองไปในระดับนึง (มาก) แล้ว ว่าคุณยังไม่พร้อม


สมองพร้อม ใจพร้อม เงินพร้อม คุณจะรู้เอง ไม่ต้องให้คนอื่นมาบอก

มีคนมาตอบเยอะเลย เจ้าของกระทู้คงได้แนวทางบ้างแล้ว (แต่จะกลับมาอ่านมั่งไหมเนี่ย อิอิ )

เข้ามาอ่านอยู่เรื่อยๆคะ ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำคะ ตอนนี้ก็ยังทำงานประจำอยู่คะ แต่เริ่มทำงานแบบสบาย สบาย ไม่คิดมากแล้วคะ ไม่คิดว่าเงินเป็นตัวบังคับว่าเราต้องทำงานแล้วคะ เริ่มเป็นอิสระมากขึ้น ไม่ใช่เพราะมี port ลงทุนมากพอสำหรับไม่ทำงานนะคะ แต่เปลี่ยนความคิดว่าทำยังไงให้เรามีความสุขกับการทำงานมากขึ้นคะ และพร้อมเสมอสำหรับการเปลี่ยนแปลงคะ

เป็นคนหนึ่งซึ่งเคยประสบปัญหานี้ ปัจจุบันก็ยังทำอยู่ที่เดิม เรื่องมันมีอยู่ว่าตอนเข้ามาทำงานใหม่ผู้จัดการแผนกรับเราเข้ามาเป็นฝรั่งวัย48 ใจดีมากๆลูกน้องรักแกทุกคน แต่อยู่มาได้ 5 ปีต่อมาแกมีอันเป็นไปหัวใจวายฉับพัน พวกเราเลยเคร้งคว้างในระหว่างนั้นเองหัวหน้าเราก็ตั้งตนเป็นใหญ่ ซึ่งเค้าเป็นคนชอบนินทาลูกน้อง ขี้อิจฉาใครได้ดีต้องสกัด แล้วเราก็ประเภทอะไรไม่ถูกต้องจะไม่เอาเลย เป็นสาเหตุให้เค้ากลั่นแกล้งเราสาระพัด ไม่พอใจก็ไม่จ่ายงานให้ทำ ไม่พูดด้วยเป็นอาทิตย์ๆ ทุกวันนี้ยังโดนอยู่ แต่เราโชคดีที่พี่ชายแนะนำให้ลองลงทุนในหุ้นดูก็เป็นแมงเม่าช่วง 1 ปี แรกปีที่ 2 ก็ได้ฟังดร นิเวศน์เลยรู้จักเวปนี้ ปัจจุบันเป็นviฝึกหัด แต่ข้อดีนอกจากกำไรที่เป็นกอบเป็นกำคือเรามีจุดมุ่งหมาย มีเรื่องอื่นให้สนใจนอกจากเรื่องที่ทำงาน มีเพื่อนๆพี่ที่ให้ความรู้ดีๆในเวปนี้ ปัจจุบันก็ยังทำงานอยู่ที่เดิมแต่เบื่อน้อยลงเพราะเราโฟกัสเรื่องที่ทำงานน้อยลง แต่เจ้านายเรายังไซโคใส่เราเหมือนเดิมนะแต่เราไม่แคร์สื่อ แต่เราก็ยังคงทำงานให้ดีที่สุดทั้งบริษัทมีคนอื่นอีกเยอะที่ดีกับเรา
โม้มาซะนาน ลองโฟกัสเรื่องที่ทำงานน้อยลงแล้วมาสนใจเรื่องอื่นที่ให้ประโยชน์กับเราดีกว่าเนอะ เป็นกำลังใจค่ะ

Kokoi เขียน:เป็นคนหนึ่งซึ่งเคยประสบปัญหานี้ ปัจจุบันก็ยังทำอยู่ที่เดิม เรื่องมันมีอยู่ว่าตอนเข้ามาทำงานใหม่ผู้จัดการแผนกรับเราเข้ามาเป็นฝรั่งวัย48 ใจดีมากๆลูกน้องรักแกทุกคน แต่อยู่มาได้ 5 ปีต่อมาแกมีอันเป็นไปหัวใจวายฉับพัน พวกเราเลยเคร้งคว้างในระหว่างนั้นเองหัวหน้าเราก็ตั้งตนเป็นใหญ่ ซึ่งเค้าเป็นคนชอบนินทาลูกน้อง ขี้อิจฉาใครได้ดีต้องสกัด แล้วเราก็ประเภทอะไรไม่ถูกต้องจะไม่เอาเลย เป็นสาเหตุให้เค้ากลั่นแกล้งเราสาระพัด ไม่พอใจก็ไม่จ่ายงานให้ทำ ไม่พูดด้วยเป็นอาทิตย์ๆ ทุกวันนี้ยังโดนอยู่ แต่เราโชคดีที่พี่ชายแนะนำให้ลองลงทุนในหุ้นดูก็เป็นแมงเม่าช่วง 1 ปี แรกปีที่ 2 ก็ได้ฟังดร นิเวศน์เลยรู้จักเวปนี้ ปัจจุบันเป็นviฝึกหัด แต่ข้อดีนอกจากกำไรที่เป็นกอบเป็นกำคือเรามีจุดมุ่งหมาย มีเรื่องอื่นให้สนใจนอกจากเรื่องที่ทำงาน มีเพื่อนๆพี่ที่ให้ความรู้ดีๆในเวปนี้ ปัจจุบันก็ยังทำงานอยู่ที่เดิมแต่เบื่อน้อยลงเพราะเราโฟกัสเรื่องที่ทำงานน้อยลง แต่เจ้านายเรายังไซโคใส่เราเหมือนเดิมนะแต่เราไม่แคร์สื่อ แต่เราก็ยังคงทำงานให้ดีที่สุดทั้งบริษัทมีคนอื่นอีกเยอะที่ดีกับเรา
โม้มาซะนาน ลองโฟกัสเรื่องที่ทำงานน้อยลงแล้วมาสนใจเรื่องอื่นที่ให้ประโยชน์กับเราดีกว่าเนอะ เป็นกำลังใจค่ะ

ข้อความที่ทำสีแดงไว้ โดนมาก เหมือนกันเลยครับ
เป้นกำลังใจให้ตัวเอง และทุกๆคน ครับ

ผมทำงานเหมือนเป็นงานอดิเรก ไปพบเพื่อนและก็ไปเปลี่ยนบรรยากาศ ไม่ยึดติดในตำแหน่งหรือหน้าที่การงาน งานหลักของผม คือการลงทุนในหุ้น

ผมก็เป็นคนนึงที่ยังทำงานอยู่ครับ ก็เข้าใจครับว่าช่วงที่ทำงาน ก็ต้องมีช่วงเวลาที่แย่มากๆ ครับ แต่มันก็ไม่ได้แย่ตลอด สุดท้ายมันก็จะดีขึ้นครับ แต่ผมบางทีก็แอบคิดนะครับว่า ถ้ามีแนวโน้มว่ามีรายได้จากหุ้นมากกว่ารายได้ที่ทำงานประจำมากๆ แล้ววันๆ นึงบางช่วงยุ่งมากๆ ทำงานต้องกลับบ้านดึกๆ จนไม่มีเวลาศึกษาข้อมูลหุ้น หรือ หาความรู้เพิ่มเติม ซึ่งตรงนี้เป็นผลประโยชน์ของเราโดยตรง สำหรับผมถ้าผมทำกำไรจากหุ้นได้มากติดต่อกันหลายปีจนรายได้ประจำไม่มีนัยสำคัญ ก็อาจจะพิจารณาลาออกจากงานครับ แต่ก็แอบเสียดายสังคม กับความรู้เพิ่มเติมในที่ทำงานเหมือนกัน