Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

ต้องถามว่าเราจะแก้จนไปทำไมหรือจะรวยไปทำไมกัน
ถ้าเพื่อความสุข
ก็คิดว่าที่ภูฐานแก้จนได้ดีมาก
รวยหรือจนไม่สำคัญเท่ากับมีความสุขและพอเพียง

ในประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาไม่มีประเทศใดแก้จนด้วยการนิยมบริโภคมากๆ
เพราะไม่สามารถหาทางทำให้ทุกคนบริโภคมากๆได้ทุกคน

ไม่ต้องกินหูฉลาม ไม่ต้องนอนบ้านโตๆ ก็มีความสุขได้ง่ายๆ เลี้ยงเป็ด เลี้ยงไก่ เลี้ยงหมู เลี้ยงปลา ในกระต๊อบ
ก็อยู่ได้อย่างมีความสุข
หรือการใช้ชีวิตส่วนอื่นๆ ถ้ารุ้จักใช้ ก็มีความสุขได้เสมอๆ ไม่จน(ใจ)
พอใจและมีความสุขกันได้แบบง่ายๆ ก็จะไม่มีปัญหาสังคม
ที่มีปัญหาเพราะสอนให้เขาอยากรวย ไม่รู้จะให้ทุกคนรวยไปทำไมกัน

ขอขุดกระทู้นี้ครับ  เพิ่งเจอ  ชอบ

เห็นด้วยกับคุณ J o r n ครับ
แอบสงสัยว่าจะเป็นคุณ จอน อึ๊งภากรณ์ หรือเปล่า

ประเด็นภาษีสแกนดิเนเวียน 60% ถ้าเป็นในไทยเหลือสัก 40%-50% ขอเป็นเก็บจากคนที่รายได้ปีละ 10 ล้านขึ้นไป อะไรงี้ครับ

ต่ำกว่านี้เก็บน้อยลงฮวบๆ หรือเก็บเท่าเดิมทุกวันนี้

เชื่อว่าเก็บได้พอทำระบบสวัสดิการสังคมสบายๆ

ประเทศที่รวยจะมีจุดเปลี่ยนครับ (tipping point)
คือการปฎิวัติอุตสาหกรรม ทั้งยุโรป อเมริกา ญี่ปุ่น มีหมด

เเต่ประเทศเรามีหรือเปล่า ? หรือหา อุตสาหกรรมอะไรที่จะก้าวกระโดด ทันที


 :roll:  :roll:  :roll:

ประเทศไทย เป็นประเทศเกษตรกรรม ที่สุดแล้ว
จะจัดการอะไร ต้องดูพื้นฐานทางการเกษตร

ต้องเก็บภาษีที่ดินในอัตราก้าวหน้า
ยิ่งมีมากไร่ ยิ่งต้องเสียมาก
จัดการระบบการใช้ที่ดินให้เหมาะสม

ปรับปรุงระบบสหกรณ์ให้เข้มแข็ง

พัฒนาระบบชลประทาน

พัฒนาการศึกษา

ส่วนอื่นๆ ก็ค่อยๆ ทำไป

แต่เรื่องภาษีที่ดินเนี่ยะ รออีก 20 ชาติก็คงไม่ได้เห็น ตราหน้าไว้ได้เลย  :evil:

ผมคิดว่าภาษีที่สำคัญยิ่งกว่า ภาษีเงินได้แบบก้าวหน้า (Progressive Income Tax Rate) ก็คือ ภาษีมรดก (เข้าใจว่าภาษาอังกฤษ Estate Tax) นะครับ

การสนับสนุนให้การสะสมทุนข้าม Generation นั้น คิดดูดีๆแล้ว คงจะพอมองออกว่า ไม่ส่งเสริมให้มีการใช้ทุนอย่างมีประสิทธิภาพครับ ในแนวคิดนี้เรามองว่า ควรให้โอกาสคนทุกคนพอๆกัน โอเค ถ้าคุณเกิดมาโชคดี พ่อแม่รวย คุณก็อาจได้แต้มต่อ มีคนส่งเรียนโรงเรียนดีๆกว่าลูกคนอื่นๆ แต่ปัจจุบัน ครอบครัวคนจนโอกาสได้รับการศึกษาขั้นพื้นฐานก็ยังแทบไม่ครบ (ถึงจะเรียนฟรี แต่เค้ามีค่าเสียโอกาสสูง คือต้องออกไปช่วยพ่อแม่ทำงาน ไม่งั้นไม่พอกิน ก็เลยตกลงว่ายังไม่ทันจบก็ออกซะแล้ว ยังไม่ต้องพูดถึงว่าจะไปสอบแข่งขันเข้ามหาวิทยาลัยดังได้หรือเปล่า)

ลูกของคนรวย ไม่จำเป็นว่าต้องหาเงินได้เก่งเหมือนพ่อแม่ การอนุญาตให้ส่งต่อทุนข้าม Generation ทำให้ Capital Allocation วิปริตไป และในพร้อมๆกันนั้น ก็เป็นการ disincentivize ลูกคนรวยๆ เหล่านี้ด้วยครับ คือเกิดมารวยขนาดนั้นแล้ว ไม่รู้จะดิ้นรนเพิ่มขึ้นไปอีกทำไม (จริงๆถ้าเกิดมาไม่รวยขนาดนี้ อาจได้ดึงเอาความสามารถออกมาใช้ได้ด้วย เพราะจะมีแรงขับดันในชีวิตมากกว่า)

ฉันใดก็ฉันนั้น ลูกของหมอ อาจจะเป็นหมอที่ไม่เก่ง แต่อาจเป็นศิลปินฝีมือเลิศ ลูกของพ่อค้า อาจค้าขายไม่ได้เรื่อง แต่อาจทำอาหารเก่ง ... คนเราเก่งไม่เหมือนกัน บางคนอาจร้องเพลงเก่ง ขับเครื่องบินเก่ง ฯลฯ ถ้าเกิดเราไม่สนับสนุนให้เกิดการบิดเบือนโดยการไม่คิดการสะสม และ สืบทอด ก็น่าจะดีนะครับ ประเทศพัฒนาแล้วเค้ามองจุดนี้เป็นสำคัญกันทั้งนั้น ปัญหาเรื่อง absolute poverty จึงน้อยกว่าเรา (บางคนอาจแย้งว่า เรื่อง wealth distribution เค้าก็ไม่ดีนัก แต่ผมคิดว่าสิ่งที่สำคัญกว่า wealth distribution คือ จำนวนคนที่เป็นคนจนจริงๆ มากกว่าครับ)

Warren Buffett กล่าวไว้ว่า
You should leave your kids enough to do anything but not enough to do nothing.

ผมอยากให้เก็บภาษีตามการบริโภคมากกว่าครับ ยุติธรรมที่สุด คนจะได้ไม่ต้องมาเครียดเรื่องภาษีกัน

ภาษีที่เก็บจากการบริโภคก็คือภาษีมูลค่าเพิ่มไงครับ

ภาษีมูลค่าเพิ่มแท้จริงแล้วคือภาษีอัตราถดถอย เพราะ จะรวยจะจน จะหาเงินได้มากน้อยเท่าไหน ถ้าจะเอากันจริงๆ ถ้าแค่ประทังชีวิตให้รอด ก็บริโภคเท่าๆกันแหละครับ

อันนี้เก็บอยู่แล้วครับ

ภาษีอีกอันที่เก็บแต่คนจนก็คือ หวยครับ เพราะหวยนั้นในทางความน่าจะเป็นเป็นการไม่สมเหตุผลเลยที่จะซื้อ (คุณสุมาอี้คงอธิบายให้ฟังได้ดี) แต่คนจนก็ยังเล่นหวย เพราะอาจเป็นโอกาสเดียวในชีวิตที่จะรวยได้ ...

ฉะนั้นผมมองว่าปัจจุบัน ภาษีก็กึ่งๆ อัตราถดถอยอยู่แล้วครับ

ผมคิดว่าคนไทยไม่ประหยัดครับ
คริสมาส ปีใหม่ ตรุตจีน พี่ไทยเมาทุกวัน
ชาติอื่นเมาวันเดียว

แล้วก็พวกประเภณีที่มีค่าใช้จ่ายสูงๆ จะทำใหัีประเทศนั้นจนลง
เช่นแต่งงานทีเอาดอกไม้ปูทางเดิน เลี้ยงแขกทุกคน
งานศพที แทนที่จะจัดง่ายๆ มีการแสดงก่อน แล้วค่อจัดการศพ

หรืออาจดูได้จากผู้นำของประเทศ ถ้าออกพันธบัตรมากๆ ประเทศจะจน
เพราะกู้ไว้เยอะ

เห็นด้วยกับคุณ bangkokwu
และขอย้ำอีกทีว่า ภาษีที่เก็บจากการบริโภคนั้น
ยิ่งลด  สังคมจะยิ่งเป็นธรรมครับ
ไม่มีเลยได้ยิ่งดี เพราะ อาหาร น้ำ ยา แฟ้บ สบู่ ฯลฯ นั้น
คนรวยคนจน 1 คนใช้เท่ากัน ฉะนั้น คนรวยจ่ายเป็น % น้อยกว่ามากมาย

ถามกลับกันได้ไหมครับว่า
มีประเทศไหนในโลกไม่ต้องแก้ปัญหาความจน  8)
1.ภูฐาน เพราะสะกดคำว่าจนไม่เป็น (วานูอาตูไม่รู้ว่าพอจะรวมได้ไหม)
2.ประเทศเจ้าของบ่อน้ำมัน อย่างบรูไน (แต่ก็ยังมีบางที่ที่คนจนๆๆ จริงอย่างไนจีเรีย)

ส่วนประเทศทุนนิยม +วัตถุนิยม ที่พัฒนาแล้วมีที่ไหนบ้างที่ไม่ต้องแก้ปัญหาความจน
....ไม่มี (หรือว่ามีแต่ผมไม่รู้นะ จะได้ขอแวะไปเยี่ยมชม)  :D

แต่ทุนนิยมก็มีข้อดีคือ สามารถผลักดันให้มนุษย์พัฒนาศักยภาพของตัวเองได้อย่างเต็มที่  :idea:

อย่างหนึ่งที่ผมไม่เชื่อ คือ "ประเทศเกษตรกรรม เป็นประเทศที่ยากจน"

หลายประเทศ ที่พัฒนาแล้ว ผลิตภัณฑ์มวลรวมที่สำคัญของประเทศก็เป็นสินค้าเกษตร
เพียงแต่ มีการใช้องค์ความรู้ และ ใช้เทคโนโลยี มากกว่าประเทศกำลังพัฒนา

"ประเทศเกษตรกรรม เป็นประเทศที่ยากจน"

จากนี้อาจไม่ไช่แล้วก็ได้นะคับ
สินเกษตรหลายตัวเริ่มีแนวโน้ม
ราคาสดใส  เหตุเพราอากาศที่แปรป่วน
ทำให้การผลิตหดหายไป

คงต้องดูต่อไป ว่าประเทศไหนรับส้มหล่นกัน

[quote="ISUZU"]แต่ทุนนิยมก็มีข้อดีคือ สามารถผลักดันให้มนุษย์พัฒนาศักยภาพของตัวเองได้อย่างเต็มที่

เคยอ่าน เรื่อง ยูโทเปีย ของ โทมัส มอร์ ครับ เป็นรัฐในอุดมคติ อ่านแล้วก็ชอบครับ

ในโลกแห่งความจริง คิดว่า น่าจะเป็น ชาวอามิช นะครับที่น่าจะมีความเพียงพอมากที่สุด น่าจะสงบที่สุด แต่พวกนี้ก็อยู่กันเป็นกลุ่มเล็กๆครับ ซึ่งก็ไม่รู้จะต้านกระแสทุนนิยมได้นานแค่ไหน

ผมเคยอ่านมาว่า อดีตตั้งแต่สมัยจอมพลสฤษฎิ์ 2500 มา
รัฐบาลไทยเคยมีการเก็บ "พรีเมียมข้าว" หรือภาษีพิเศษ
จากข้าวที่ส่งออกด้วยครับ

เพราะว่าส่งออกแล้วได้ราคาดีกว่าในประเทศมาก
ถ้าไม่เก็บ ราคาในประเทศจะสูง
เลยเก็บภาษีเสียจนการส่งออกมันไม่คุ้มเท่าขายในประเทศ

นั่นคือรัฐบาลยุคนั้นและต่อมาหลายรัฐบาล
ได้เลือกให้ชาวนาจน เพื่อให้คนเมือง คนอาชีพอื่น
ได้มีข้าวถูกๆกิน เมื่อข้าวถูก

ผลคือชาวนาและลูกหลานชาวนามากมาย
ต้องเลิกทำนาเพราะอยู่ไม่ไหว ย้ายเข้ามาเป็นแรงงานในเมือง
เมื่อหลั่งไหลเข้ามามากๆ oversupply ค่าแรงก็เลยถูกอีก
คนเมือง นายทุน ก็ได้สองต่อ ค่าครองชีพก็ถูก ค่าแรงคนงานก็ต่ำ

เลยเป็นผลเรื้อรังมาถึงทุกวันนี้ ที่รู้สึกว่าพรีเมียมข้าวจะเลิกไปแล้ว
แต่แม้จะเลิกไปแล้ว ชาวนาก็ยังจนอยู่เยอะ
เพราะความไม่เป็นธรรมเกี่ยวกับพ่อค้าคนกลาง ซึ่งผมไม่รู้อะไรนัก
วอนผู้รู้มาอธิบายทีละกันครับ

สมศักดิ์ : นี่เีืพื่อนข้าถามหน่อยว่าทำไมประเทศสิงคโปร์มันเจริญกว่าไทยวะ
เนวิน    : ฮี่โธ่ เองก็เซ่อไปได้ ก็สิงคโปร์มันเล็กกว่าไทยตั้งเยอะ ประชากรก็
             แค่ สอง สามล้านคนเอง มันก็พัฒนาง่ายจะตายไป
สมศักดิ์ : อ้อเหรอ แล้วทำไมประเทศจีนมันถึงเจริญกว่าไทยได้ล่ะ
เนวิน    : ปัดโธ่ เองนี่เซ่อแล้วยังโง่อีก  ก็ประเทศจีนมันใหญ่กว่าไทยตั้งเยอะ
             แล้วประชากรมันมีตั้งพันสองร้อยล้านคน มันไม่ต้องอะไรมากหรอก
             แค่ทำกันคนละนิด คนละหน่อยมันก็เจริญแล้ว
สมศักดิ์ : เออจริงว่ะ ข้านี่โง่จริงๆ
                          ------------------------------

จำเขามาเล่าสนุกๆครับ

ความรวย จน ไม่สำคัญอยู่ที่การรู้จักพอ
หลักการของระบบทุนนิยมไม่ดีก็ตรงนี้ ผมว่าถ้าอนาคต
ภูฏานเปิดประเทศ มาก ๆ อาจจะประสบปัญหาเรื่อง บริโภคนิยม ดูอย่าง รัสเซีย

http://www.prachatai.com/05web/th/home/ ... guage=Thai

รัฐสวัสดิการ ครับ  ลองคลิกกันเข้าไปอ่านแล้วเก็บมาคิดเล่นๆดู

ส่วนมุขประเทศใหญ่ประเทศเล็ก  ฮาดีครับ อ่านแล้วนึกไปถึงอีกประเด็นหนึ่งที่ว่า ประเทศที่รัฐบาลมั่นคงมากๆ ไม่มีการโต้เถียงขัดแย้งในชาติ อย่าง สิงคโปร์ จีน ถึงจะเจริญ   ในขณะที่อีกฝ่ายบอกว่า ประเทศที่ประชาธิปไตยเต็มใบ ถึงจะเจริญ อย่าง อเมริกา อังกฤษ  ญี่ปุ่น ฯลฯ

ประเทศไหนที่คนส่วนใหญ่ คิดดี พูดดี และทำดี เยอะ ๆ

คงต้องจูงใจให้เด็กเก่งๆ ไปเรียนด้านการ เกษตร
พัฒนาองค์ความรู้ด้านการเกษตรให้ก้าวหน้า
และเอาไปใช้ในการเพิ่มผลผลิต

และก็จัดการเรื่องน้ำให้ดี อย่าให้ท่วมทุกปีจนเกษตรกรเดือดร้อน