Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

เห็น PE 2 เท่า เลยโดดใส่ ครับ + มั่นใจเกินเหตุ

ลืมไปว่า แกเคยบอกมาแล้วว่ากันสำรองไว้แล้วตอนไปเยี่ยมชมบริษัท (ลืมกลับไปดูงบ)
ฉะนั้น การกันสำรอง 200 ล้าน มันเลยมาอยู่ใน Q ที่รองบอยู่พอดี

ประมาณนี้มั้งครับ  8)  ...

- เคยหลงซื้อ PICNI ตามมาร์เพราะมาร์บอกว่าหุ้นดีมาอนาคต หลังจากนั้นไม่นาน อนาคตหม่นหมองเลย

เคยเก็บ TTA หลังอุ๋ย 100จุดมา 20,000 ราคาเฉลี่ยๆแถวๆ 21 บาท แล้วไปเชียร์เพื่อนบอกว่า เฮ้ยตัวนี้ PEต่ำ BDI เป็นเทรนด์ขึ้นยังไงทะลุ 8000 จุดแน่ๆ (ตอนนั้น BDI 3000) พอ BDI ขึ้นมาสัก 6000 หุ้นนิ่งๆแถว 32-34 บาทเลยตัดสินใจเทกระจาดมันเกือบยกแผงเลยหลังจากนั้น 2อาทิตย์ มันวิ่งตุงๆๆอย่างเดียว สุดท้ายมันขึ้นไปแถวๆ 70 บาท ซีดเลย ตรุ เพื่อนที่เชียร์ให้ซื้อรวยไปเลย ส่วนตัวเองนั่งแห้วรับประทานเพราะดั้นเทไปตั้งแต่ 34 กับ 42

เคยซื้อ BCP-DR1  เนื่องจากคิดว่ามันถูกมากแล้ว (PE ต่ำ และราคาต่ำสุดในรอบหลายปี) ไม่ได้คิดเรื่องพื้นฐาน รอมา 2 ปี จึงค่อยขายเสียดายเวลาจริงๆ บทเรียนก็คือ ถ้ากิจการไม่ดีต่อให้ราคาถูกยังไงก็ไม่น่าซื้อ (ยกเว้นมี Turnaround story)

ซื้อRRCที่20บาทแล้วขายที่20.5 แต่ตอนหลังดันไป26บาท
t-fex 2ชม.เงินหายไป2หมื่นกว่าๆ
ซื้อTTAที่60บาทเพราะคิดว่ามันลงมาพอสมควรแล้ว แต่ตอนนี้เหลือ43บาทเอง
ITD ที่โบรกเชียร์ก็ติดดอย

จริงๆข้อผิดพลาดต่างๆก็คงเป็นบทเรียนให้ผิดพลาดน้อยลงในอนาคตแหล่ะมั้ง

ใจร้อนครับ คือผมวิเคราะห์งบบริษัทหนึ่งแล้วให้ PE 10 สมมุติราคาที่เหมาะสมที่คำนวณไว้คือประมาณ 6.9 บาท แต่ตอนนี้ราคา 8 บาท และมีแนวโน้มว่าจะขึ้นไปกว่านี้ เลยเก็บไปพอประมาณ สุดท้ายหุ้นตัวนั้นถอยมาที่ ต่ำกว่า 7 บาท

เคยครั้งหนึ่ง (3-4ปีก่อน)แต่เป็นความผิดของ มาร์มากกว่า
สั่งเคาะซื้อ RCL  แต่มาร์ฟังผิด (หรือเราพูดผิดก็ไม่รู้ )
ดันกลายเป็นซื้อ RCI  แต่โชคดีที่RCI ขึ้นต่ออีก 50%
แต่ RCL กลับนิ่งสนิท  เลยฟาดกำไรไปหลายตังค์
  แฮะๆ  คนคำนวณมิเท่าฟ้าลิขิต  ผู้มีฝีมือหรือจะสู้ดวง

ข้อผิดพลาดที่ 1   ไม่ได้ติดตามอ่านเว็บวีไอ  และไม่ได้ศึกษาจริงจัง ปล่อยเวลาผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์

ตอนเข้ามาลงทุนใหม่ๆ  เชื่อคนอื่นที่เข้ามาเล่นหุ้นก่อนเรา  ไม่เชื่อตัวเอง     เชื่อเขา  เราเจ๊ง  ตัวที่เขาขู่  มันวิ่งตามที่เราคาด  ... เป็นความผิดพลาดที่เจ็บปวด   ตอนนี้ ทำการบ้านให้หนัก  มั่นใจใส่เลย  ถ้ามันเจ๊งก็ขอให้เจ๊งด้วยมือตัวเองดีกว่า  แต่ถ้ารวยก็ภูมิใจยิ่งนัก

ซื้อหุ้นมาตัวหนึ่งกะว่าตัวนี้แหละสุดยอดหุ้น super stock จะถือสัก 3 ปี พอดีวันนึงตื่นมาตอนบ่าย4 มึนหัวมาก เห็นเอ้ยมันตกอีกแล้วตกมาจากจุด peak ประมาณ 15 เปอเซน ขายหมดเลย อีกวันตั้งสติได้ต้องกลับมาซื้อคืนแพงกว่าเดิม

เชื่อเพื่อนไป ซื้อ หุ้น thai เยอะด้วย
แต่ไม่ไปเกิน ipo เรยเซ้งเป้ด

ซื้อหุ้นที่ไม่มีความเข้าใจในธุรกิจครับ เลยไม่รู้ว่าเมื่อไรควรขาย
1 ปีก่อน เริ่มซื้อหุ้นครั้งแรก ก็ซื้อ PTT มาประดับพอร์ท ทั้งที่อ่านรายงานประจำปีไม่เข้าใจเลยสักนิด งบก็ยุ่งยากอ่านไม่รู้เรื่อง ไม่กี่เดือน ราคาก็ลงเอาๆ สุดท้ายยอมตัดขายขาดทุนที่ 208  :shock:
จากนั้นมันก็พุ่งเป็นจรวดอย่างที่เห็นๆกันครับ  
ไม่ได้เสียใจนะครับ ถือเป็นค่าวิชา
ยังไงปีนี้ก็ได้เกินเป้าที่ตั้งไว้มากแล้ว

ขอบคุณเจ้าของกระทู้ครับสำหรับการตั้งกระทู้ที่เป็นประโยชน์ต่อเพื่อนๆ รวมถึงขอบคุณพี่ๆท่านอื่นด้วยครับที่มา shareประสบการณ์ล้ำค่าให้ทราบครับ

ขอบคุณครับ

ซื้อหุ้นบริษัทนึงที่เป็นบริษัทที่ดี ผู้บริหารมีธรรมาภิบาล ถือมา 3 ปีได้แต่ปันผล เนื่องจากบริษัทไม่โต ราคาหุ้นไม่ไปไหน
ซื้อหุ้นบริษัทนึง เพราะหวังกำไรจากราคาหุ้น พอบริษัทประกาศปันผลมามากมายเลยอยากได้ปันผลด้วยสุดท้าย อดทั้ง gain ปันผล แถมขาดทุนอีกต่างหาก
ซื้อหุ้นบริษัทนึง เพราะคาดหวังว่าจะต้องประมูลงานได้แน่ๆ แต่ปรากฏว่าอด
ขายหมูไปหลายเล้า ทั้งๆที่คำนวณราคาไว้ถูกต้องแล้ว แต่เวลาตลาดกระทิง อะไรๆ ก็บินได้
ถูกความกลัวครอบงำ ช่วง subprime ทำให้ไม่ได้ลงทุนอย่างเต็มที่ในช่วงนาทีทอง

onemanshow เขียน:เพราะความผิดพลาดในอดีต เราจึงอยากได้กำไรเยอะๆ มาชดเชยความผิดพลาดในอดีต  :oops:

ทำให้ตอนกำไรไม่ขาย เพราะพอกำไรทีไรก็ชอบคิดว่ามันดี เราจะขายตัวดีๆ ทำไม เอากำไรอีกหนอยดิ พอมันลงก็ว่าเฮ้ยมันดีอยู่แล้วนี่หว่า จะขายทำไม

สรุป พอมีตัวอื่นอยากซื้อ ก็เลยไม่ได้ซื้อ เพราะไม่มีเงิน เพราะไม่ได้ขายทำกำไรในช่วงราคาดี

ปัญหาเหมือนกะของผมเลย หลัง ๆ ก็ไม่สนใจล่ะราคาจะขึ้นจะลง เว้นแต่จะมีเงินสด

ตั้งเป้าไว้ว่าถ้าเก็บเงินไม่ถึงเป้า ยังจะไม่มีการซื้อ หรือ ขายทั้งสิ้นครับ

ไม่ชอบ ถือเงินสด

พอขายหุ้นตัวไหนแล้ว ต้องหา ตัวอื่น ถือต่อทันที

ตอนเล่นหุ้นใหม่ๆ
ผมพยายามหาวิธีที่ดีที่สุด
เลยลองทุกวิธีเลย
ลองทุกรูปแบบเพื่อหาวิธีที่เหมาะกับตัวเอง
ฟังแคนี้ก็ดูจะไม่น่าผิดอะไรใช่ไหมครับ
เชื่อว่าบางท่านอาจจะคิดในใจด้วยซ้ำว่าทำแบบนี้ไม่ใช่แค่ไม่ผิด แต่ถูกมากๆด้วยซ้ำไป
จะมีอะไรดีกว่านี้ล่ะ

แต่พอคิดทบทวนหลายๆครั้งแล้วก็เจอจุดที่ผิดอยู่ครับ
ยกตัวอย่าง
ตอนวัยรุ่นก็ทำทั้งที่ถูกและที่ผิด
หนึ่งในที่ผิดก็คือ ผมลองสูบบุหรี่
สูบใหม่ๆก็สำลักควันบ้าง เจ็บคอบ้าง
แต่ด้วยความมุ่งมั่น(เพราะคิดว่าเท่)ก็อดทนสูบไปเรื่อยๆ
พอถึงจุดหนึ่ง ใจมันได้รางวัล คือสูบแล้วอร่อย
สูบแล้วสบาย สูบแล้วครึ้มๆ
ทีนี้มันติดหนึบเลย ก็ใจมันชอบ
จะเลิกก็คงได้ แต่ใจมันชอบ แล้วจะเลิกไปทำไม เลยยังไม่เลิกจนบัดนี้

เรื่องบุหรี่นี้นับว่าเป็นตัวอย่างที่เห็นชัดๆอันหนึ่งที่ผมยังต้องรับวิบากกรรมอยู่
กลับมาเรื่องหุ้นซึงเป็นเรื่องทำนองเดียวกัน
หนึ่งในความผิดพลาดก็คือ
ผมเคยลอง short against port
คือว่าพอดูราคาหุ้นทุกวัน มันจะคิดว่าตัวเองรู้ว่าถ้าหุ้นออกอาการอย่างนี้เดี๋ยวมันก็ลง
ถ้าอาการอย่างนั้นเดี๋ยวมันก็ขึ้น ก็เลยลองวิชา
แล้วก็มีทั้งขาดทุนบ่อยๆและได้กำไรบ้าง
แต่ด้วยความุ่งมั่นอย่างผิดๆก็อดทนทำไปเรื่อยๆ
และแล้วมันก็ได้รางวัลคือได้กำไรมาพิสูจน์ว่าเราถูก(ทั้งที่จริงๆมันผิดมากกว่าถูกแต่ไม่รู้ตัว)
แล้วมันก็ติดใจเหมือนติดบุหรี่เลิกไม่ได้
โชคดีที่ผมไม่ได้ทำเป็นล่ำเป็นสัน ทำแค่นิดๆหน่อยๆ

บทเรียนก็คือ
ไม่ควรเปิดโอกาสให้ใจเราได้รับรางวัลจากสิ่งที่ผิดๆเพราะมันจะติดใจ
รางวัลจากสิ่งที่ถูกนั้นดีกว่า ได้เยอะกว่า
สบายกว่า ยั่งยืนกว่า
ประะหยัดเวลากว่า
และสุดท้ายมีคุณค่ากว่า

สามัญชน เขียน:ตอนเล่นหุ้นใหม่ๆ
ผมพยายามหาวิธีที่ดีที่สุด
เลยลองทุกวิธีเลย
ลองทุกรูปแบบเพื่อหาวิธีที่เหมาะกับตัวเอง
ฟังแคนี้ก็ดูจะไม่น่าผิดอะไรใช่ไหมครับ
เชื่อว่าบางท่านอาจจะคิดในใจด้วยซ้ำว่าทำแบบนี้ไม่ใช่แค่ไม่ผิด แต่ถูกมากๆด้วยซ้ำไป
จะมีอะไรดีกว่านี้ล่ะ

แต่พอคิดทบทวนหลายๆครั้งแล้วก็เจอจุดที่ผิดอยู่ครับ
ยกตัวอย่าง
ตอนวัยรุ่นก็ทำทั้งที่ถูกและที่ผิด
หนึ่งในที่ผิดก็คือ ผมลองสูบบุหรี่
สูบใหม่ๆก็สำลักควันบ้าง เจ็บคอบ้าง
แต่ด้วยความมุ่งมั่น(เพราะคิดว่าเท่)ก็อดทนสูบไปเรื่อยๆ
พอถึงจุดหนึ่ง ใจมันได้รางวัล คือสูบแล้วอร่อย
สูบแล้วสบาย สูบแล้วครึ้มๆ
ทีนี้มันติดหนึบเลย ก็ใจมันชอบ
จะเลิกก็คงได้ แต่ใจมันชอบ แล้วจะเลิกไปทำไม เลยยังไม่เลิกจนบัดนี้

เรื่องบุหรี่นี้นับว่าเป็นตัวอย่างที่เห็นชัดๆอันหนึ่งที่ผมยังต้องรับวิบากกรรมอยู่
กลับมาเรื่องหุ้นซึงเป็นเรื่องทำนองเดียวกัน
หนึ่งในความผิดพลาดก็คือ
ผมเคยลอง short against port
คือว่าพอดูราคาหุ้นทุกวัน มันจะคิดว่าตัวเองรู้ว่าถ้าหุ้นออกอาการอย่างนี้เดี๋ยวมันก็ลง
ถ้าอาการอย่างนั้นเดี๋ยวมันก็ขึ้น ก็เลยลองวิชา
แล้วก็มีทั้งขาดทุนบ่อยๆและได้กำไรบ้าง
แต่ด้วยความุ่งมั่นอย่างผิดๆก็อดทนทำไปเรื่อยๆ
และแล้วมันก็ได้รางวัลคือได้กำไรมาพิสูจน์ว่าเราถูก(ทั้งที่จริงๆมันผิดมากกว่าถูกแต่ไม่รู้ตัว)
แล้วมันก็ติดใจเหมือนติดบุหรี่เลิกไม่ได้
โชคดีที่ผมไม่ได้ทำเป็นล่ำเป็นสัน ทำแค่นิดๆหน่อยๆ

บทเรียนก็คือ
ไม่ควรเปิดโอกาสให้ใจเราได้รับรางวัลจากสิ่งที่ผิดๆเพราะมันจะติดใจ
รางวัลจากสิ่งที่ถูกนั้นดีกว่า ได้เยอะกว่า
สบายกว่า ยั่งยืนกว่า
ประะหยัดเวลากว่า
และสุดท้ายมีคุณค่ากว่า

หรือว่าคุณหมอใกล้บรรลุทางธรรมแล้วเนี่ย
อ่านแล้วอึ้งเลย กับการวิเคราะห์จิตใจตนเอง
ขอบคุณครับ สำหรับประสบการณ์ที่แบ่งปัน

ของผมอาจจะไม่ถือว่าผิดพลาด เรียกว่าคิดน้อยไปหน่อยก่อนซื้อหุ้นครับ เห็นแค่มันถูก งบการเงินใช้ได้ สุขภาพแข็งแรง แค่นั้นเลยกดซื้อเลย แต่ผ่านไปมานั่งคิดดีๆ มองในเชิงคุณภาพ และอนาคตแล้ว เปลี่ยนใจขายทิ้งเลย(บางตัว) โชคดีที่ขายได้กำไรพอสมควร

ซื้อบ้านปู 149 ขาย 151
ปูนใหญ่ 100 ขายประมาณ 90
PTL ซื้อ 8 ขึ้นไป 46 ไม่ขาย มาขาย 34
และที่เจ็บใจที่สุดคือ DCC แล IVL
DCC ซื้อได้ 10 บ. พอดี ขาย 10+
IVL ซื้อ 10 ขาย 9กว่าๆ

เฮ้อ... บทเรียนมันก็มีนะ แต่พอเห็นราคาโดนทุบๆๆๆก็สติ+สตางค์ หลุดลอยไปหมด

ซื้อ D1 เเล้วถือยาว เพราะเคยคิดว่า เป็นหุ้นพื้นฐานดีครับ

เพราะความโลภครับ ช่วงที่ตลาดลงเพราะวิกฤต หวังจะได้หุ้น A มากขึ้น เลยไปซื้อหุ้น B เพราะคาดว่ากำไรของบริษัท B ไม่น่าจะลดต่ำลงมากอย่างที่กลัวกัน ราคาน่าจะกลับมาได้ก่อนหุ้น A ซึ่งอยากได้มาก ถึงกับบอกพี่ชายว่า ถ้าหุ้น A ราคาประมาณ ... นะ มีบ้านขายบ้านซื้อเลย แต่ก็ไม่ได้ซื้อ... แล้วก็เป็นไปตามคาดเป๊ะกำไรหุ้น B ลดน้อยมากด้วยแต่ราคาไม่ไปไหน หุ้น A กำไรลดลงมากอย่างที่คิดแต่ราคาไปเหมือนโดนผีหลอก - -* ถึงที่สุดแล้วก็ได้แต่มองหุ้น A ขึ้นไป 300%+ แถมยังเป็นราคาที่สามารถถือยาวต่อได้ แม้ผมจะกำไรจากหุ้น B ถึง 100%+ แต่ราคาที่ขายไปไม่ใช่ราคาที่จะถือต่อได้สำหรับผม
อีกเรื่องที่ผิดพลาดคือ ยึดมั่นในหุ้นก้นบุหรี่มากเกินไป ไม่รู้ว่าบุหรี่ใกล้ถึงก้นกรองแล้ว เลยไหม้คามือ แม้จะเป็นช่วงแรกๆแต่พอร์ตก็เสียหายพอสมควรครับ

ที่น่าจดจำที่สุดคือ CPALL ยังจำได้เลยเมื่อปลายปี 2008 ตอนนั้นมีประชุมผู้บริหารระดับสูงระหว่างบริษัท ผมนั่งทานข้าวคุยกับ VP ของ CPALL ว่าบริษัทโตดีมากขนาดเกิดวิกฤต แต่ถ้าไม่ถึง 6 บาทไม่ซื้อ ฮาๆๆ แต่ตอนนั้นระดับ P ของ CPALL ที่นั่งตรงกลางโต๊ะ เค้าบอกเค้าซื้อสะสมแล้วช่วง 9-10 บาท เฮ้อๆๆ

อีกอันคือ unquoted equity ของเหมืองถ่านหินใน Shenyang ลงทุนตอนกลางปี 2009 แต่ด้วยความไม่รู้ แม้กระทั่งเหมืองที่ตั้ง ก็เลยซื้อด้วยเงิน 7 หลักต้นๆ เท่านั้น ขนาดผู้จัดการกองทุนชื่อดังจากฮ่องกงบอกว่า ตัวนี้ได้ 10 เท่าแน่ๆ ทุกวันนี้ได้อ่านรายงาน NAV แล้วก้อได้แต่ถอนหายใจด้วยความไม่รู้ของตน นี่ถ้ามันเข้าตลาดล่ะก้อ ผมเอาหัวแขกข้างฝาให้ตายเลย เฮ้อๆๆๆ

ซื้อCPALLที่20นิดๆ พอมันขึ้นมาแถวๆ24-25แล้วนิ่งก็ขายทิ้ง
หลังจากนั้น.............ไปดูเอาเอง

1. เริ่มสนใจการลงทุนช้าเกินไป น่าจะเริ่มมาตั้งนานแล้วยิ่งเริ่มเร็วยิ่งดี
2. ขายหมู ทั้งๆที่พื้นฐานยังเหมือนเดิม ส่วนใหญ่เกิดจากความกลัวของตัวเอง

ย้ำคิดย้ำฝัน เขียน:ผิดพลาดที่เล่นหุ้นช้าไปครับ

เคยมีเงินสดมากมาย ไม่รู้ทำไร

ผลานเงิ นไปวัน ๆ

ไม่เคยลงทุนในตราสารใดๆ ทั้งสิ้น
ต้องบอกว่าไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ
มีเงินสดก็ฝากแบงค์อย่างเดียว

เหมือนผมเลยครับ แถมผมมีหนี้เพิ่มอีกเยอะแยะมากมาย

ของผม ADVANC ครับ ซื้อเพราะเห็นปันผลเยอะดี โดยไม่ได้ประเมินความเสี่ยงด้านสัญญาสัมปทานและเรื่องที่กำลังโดนฟ้องร้องอยู่ แต่ยังดีที่ตัดสินใจยอมขาดทุนขายทันทีที่มีข่าวโดนฟ้องร้อง แต่อาจจะคิดถูกก้อได้นะครับเพราะป่านนี้ยังไม่ฟื้นเลย

๑. ลงทุนในหุ้นช้าไป เนื่องจากฐานะครอบครัวไม่ดี กว่าจะพอมีเงินเลยรอจนทุกอย่างเฟิร์ม เลย เพิ่งมาลงทุนเมื่อปีกว่าๆที่ผ่านมา อายุก็ปาจะไป ๔๐ แล้ว
๒. ชอบรอ นาน อดทนเป็นเยี่ยม เลยไม่เคยลงทุน ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ซะที (ถ้าไม่นับตอนแรก) ด้วยความเป็นคนหัวอนุรักษ์นิยม จึงนิยมอนุรักษ์เงินสดด้วย กว่าจะซื้อตัวหนึ่ง น้องมาร์เกตติ้ง กินมาม่าจนหัวโต แขนลีบไปหมดแล้ว สงสารมันจัง ดังนั้นเวลาคำนวณผลตอบแทนจึงไม่มากอย่างที่ควรจะเป็น
๓. เวลาน้อย เพราะยังทำงานประจำอยู่ ทำให้มีเวลาน้อย น้อยมาก จนถึงน้อยมากที่สุด ทำให้สนใจและเข้าใจเพียงหุ้นไม่กี่ตัว จึงต้องยอมรับความพลาดปล่อยหุ้นที่ไม่เข้าใจเขาขึ้นไปโดยได้แต่นั่งมองตาปริบๆ
ทั้งหมดคือความผิดพลาดของผมเอง แน่นอนข้อที่ ๑ คงแก้ไม่ได้ (หลังจากปรึกษากับผมหงอกบนหัวแล้ว มันบอกว่ามันจะไม่กลับมาดำแล้ว) ข้อที่ ๒ ยังคงรอต่อไปด้วยเชื่อว่า ถ้าไม่มั่นใจ คงไม่ซื้อ กลัวเจ๊งนะครับ ข็อสาม กำลังค่อยๆลดงานประจำอยู่แต่คงอีกสักห้าปี ถึงจะมีเวลามากพอที่จะหันมาดูหุ้นได้มากอย่างที่ตัวเองต้องการ หวังว่าถึงตอนนั้น คงยิ้มได้สบายๆ ซะที

ตอนเริ่มลงทุนใหม่ๆคิดว่าได้กำไร20%ก็okแล้ว แต่ได้ถึง60%ก็เทขายล้างPortเลย ตอนนี้ย้อนมาคิดถ้าไม่ขายจะได้กำไรประมาณ500% มันเป็นกับดักทางอารมณ์ชัดๆ

เหตุเกิดหลังจากอ่าน The little book that beats the market จบ (และตอนนั้นยังไม่เคยเข้าไปอ่านกระทู้ในคลังกระทู้คุณค่า) ผมก็ได้ทดลอง rank หุ้นตามสูตรมหัศจรรย์ทันที ก็ได้หุ้นออกมาชุดหนึ่ง โดยเลือก 30 ตัวแรกไว้เป็น shortlist

และเนื่องจากมีเงินน้อยมาก ไม่มีพอจะกระจายซื้อได้ทั้ง 20 หรือ 30 ตัว รวมกับความโลภที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจตอนนั้น จึงเลือกหุ้นจากใน list นั้นออกมาเพียง 1 ตัว และใช้เงินทั้งหมดซื้อหุ้นตัวนั้นเพียงตัวเดียว (ก่อนซื้อก็อ่าน 56-1 และดูงบแบบงูๆปลาๆแล้ว แถมยังคิดเข้าข้างตัวเองอีกว่าตัวนี้เด็ดสุดแล้ว ratio ดี งบสวย ปันผลงาม อนาคตดีแน่ๆ) ซึ่งหารู้ไม่ว่าการตัดสินใจครั้งนั้นคือบทเรียนราคาแพงในเวลาต่อมา

บริษัทนั้นเป็นธุรกิจแนวประมูลงาน ซึ่งธรรมชาติคืองานและรายได้จะไม่แน่นอน ส่วน ratio และงบที่ดูดีนั้นเกิดจากงานที่มีมากในอดีต (ซึ่งตอนนั้นผมไม่รู้เรื่องอะไรแบบนี้เลย) พอประกาศงบไตรมาสใหม่ออกมาก็กลับกลายเป็นขาดทุนเพราะช่วงนั้นไม่มีงานใหม่ ทำให้ราคาหุ้นลดลงอย่างมากและต่อเนื่อง (ในที่สุดผมก็ทำใจขายออกไป โดยขาดทุนร่วม 30%)

หลังจากได้บทเรียนครั้งนั้นมา ก็พยายามศึกษาหาความรู้ ฟังคำสั่งสอนของผู้รู้ และพยายามก้าวเดินไปข้างหน้าต่อไปครับ (นี่ยังเดินมาได้ไม่กี่ก้าวเองครับ )

เคยซื้อ SMT 6 บาทต้นๆ ขึ้นไป 7.xx แล้วลงอยู่หลายรอบ
อยู่ว่างๆ เล่นรอบดีกว่าเรา ขายไป 7.XX
กะว่า 6.XX ค่อยซื้อใหม่ ลดต้นทุน
หลังจากนั้น ก็ขึ้นมาจนปัจจุบัน