Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

ขอคิดต่อเช่นกันครับ  ตัวรายละเอียดเรื่องสินทรัพย์ หนี้สิน ส่วนของผู้ถือหุ้น ต้องเป็น ณ เวลาที่ระบุ เนื่องจากเป็นความจริง ณ เวลานั้น อันนี้ ตรงไปตรงมา ขยับไม่ได้

แต่ตัว "ความสงสัย" ในหนี้"สงสัย"ว่าจะสูญ ไม่ใช่ความจริง แต่เป็นการคาดเดาตั้งแต่ต้น (อาจจะมีการใช้วิธีทาง Quantitative เช่น ระยะเวลาที่ไม่จ่าย มาช่วยในการคาดเดา) ดังนั้น ภายหลังถ้ามีข้อมูลที่่ชัดเจนกว่าการคาดเดาที่เดาไว้ตอนแรก ณ วันสิ้นสุดรายงานการเงิน (เช่นลูกหนี้จ่ายหนี้เรียบร้อย หลังวันสิ้นสุดในรายงาน แต่ก่อนทำรายงานเสร็จ ทำให้ไม่สงสัยว่าหนี้จะสูญอีกต่อไป)  แล้วยังใช้การคาดเดา (ที่ไม่ใช่ความจริงอะไร) ที่รู้ว่าผิดในรายงานอีก ผมคิดว่าก็ไม่น่าจะเหมาะสม  การปรับสิ่งที่เดาผิด ให้ถูกต้องกว่า น่าจะเป็นสิ่งที่ดีกว่าครับ

จริงด้วย ไปไปมามา เหมือนไปนั่งฟังพี่มนบรรยายอีกรอบเลยล่ะเนี่ย

หลักบัญชีบอกไว้อีกหลักว่า ถ้าอะไรที่เล็กน้อยก็อย่าไปสนใจมัน
แต่อะไรที่อยู่ในกรอบแล้วดันทะเล้นทำนอกกรอบงานนี้น่าสงสัยไว้ก่อน

ผมเข้าใจความหมายของพี่มิราเคิลครับ แต่เหรียญที่ไหนก็มี 2 ด้านเสมอ

มาตรฐานการบัญชีกำหนดไว้เพื่อต้องการให้ผู้จัดทำบัญชี ทำบัญชีได้ถูกต้องตามความเป็นจริงมากที่สุด แต่กลับกลายเป็นช่องว่างให้ผู้ไม่ประสงค์ดีใช้เป็นเครื่องมือหาประโยชน์ให้ตัวเอง

คนจัดทำงบมีไม่กี่คน แต่คนใช้งบการเงินมีเป็นหมื่น เราต้องช่วยกันหาสิ่งผิดปกติเหล่านี้

เหมือน งบ ilink ล่าสุดเลย

นโยบายตั้งสำรอง 100% สำหรับหนี้อายุเกิน 12 เดือน

ของจริงหนี้อายุมากกว่า 12 เดือน 43 ล้าน แต่ก็ตั้งสำรองแค่ 6 ล้าน

อาจเป็นอย่างว่านะครับ ว่าอาจเป็นลูกหนี้ที่เชื่อถือได้

ประเด็นของผมขอเพิ่มเติมหน่อย
ว่าปัจจุบันการทำงบดุล งบกำไรขาดทุน งบกระแสเงินสด
ใช้ระบบบัญชีเป็นคนทำ ซึ่งคนเกี่ยวข้องน้อยมาก
คนที่เกี่ยวข้องได้มีแต่ฝ่ายบัญชีที่ทำงบเท่านั้น

คนที่ตั้งค่าต่างๆก็คือ ฝ่ายบัญชี
ซึ่งเป็นคนเลือกใช้อะไร ก็ได้รับคำสั่งจากคณะกรรมการบริษัทอยู่แล้ว

งานนี้คือ อาจจะกล่าวได้ว่า
พฤติกรรมส่อให้เห็น แต่ไม่มีหลักฐานชี้ชัดเจนเท่านั้น
แต่ถ้า เคลียร์ได้ก็น่าจะเคลียร์น่าครับ