Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

ความสุึข คนเรา ไม่เหมือนกันครับ

ที่เจ้าของกระทู้กล่าว เป็นสุขที่กาย

ถ้าสุขที่ใจ แม้ไม่มีสิ่งของมีค่าอันใด

ก็เป็นสุขได้ครับ ตามหลักพุทธศาสนาของเรา

ก็กล่าวอยู่แล้วว่า อย่าไปยึดมั่น ถือมั่น

แม้แต่ร่างกายเราเอง ก็อย่าไปยึดมั่น ถือมั่น ว่าเป็นของเรา

ทุกสิ่งล้วนไม่อนิจจังครับ

ขอบคุณทุกท่าน ที่เข้ามาช่วยไขปัญหานะครับ ช่วยเปิดมุมมองของผมได้เยอะเลยทีเดียว

วันนี้เพิ่งมีโอกาสได้ซื้อหนังสือ Super Stock ของท่านดร.นิเวศน์มาอ่านครับ อ่านไปอ่านมา พบว่ามีบทอยู่นึงที่ท่านดร.ได้เขียนในลักษณะคล้ายๆกับสิ่งที่ผมสงสัยในหัวข้อนี้ จึงอยากจะแนะนำให้เพื่อนๆที่อาจจะยังสงสัยเหมือนผมได้ลองอ่านกันดูครับ ผมว่าเป็นอีกมุมมองที่น่าสนใจ และเป็นการเตือนสติให้ไม่ประมาทในการลงทุนทั้งในตอนนี้และในอนาคตได้เป็นอย่างดี ซึ่งตัวผมต้องขอขอบคุณแง่คิดและมุมมองดีๆของท่านดร.นิเวศน์ที่มา ณ ที่นี้ด้วยครับ

หาความสุขจากความเรียบง่ายได้นี่มันสุขสุดๆเลยครับ
พลังของ Buffet น่าจะมาจากการใช้ชีวิตของเค้าด้วยแหละครับ

การลงทุนเพื่อชีวิตก็สำคัญ แต่การใช้ชีวิตก็สำคัญเหมือนกันนะครับ

คุณปู่ของเราบอกว่ามีความสุขที่ได้ลงทุน และอยู่บ้านเล่นไพ่ online ของแก นั่นคือแกได้ทำในสิ่งที่รักและได้ลงทุนไปในตัว ทั้งสิ่งที่แกมีก็สามารถตอบสนองความต้องการของแกได้หมดแล้ว จึงไม่ต้องการอะไรเพิ่มเติม...

ส่วนผมลงทุนเพื่อเป้าหมายการเป็นอิสระจากการทำงาน มีเงินกินได้ใช้สบายโดยไม่ต้องลำบากไปทำงานอีกต่อไป แน่นอน... บ้านรถ ผมอยากมี ต้องไปเที่ยวกับครอบครัวในสถานที่ ๆ เรายังไม่เคยไปเมื่อมีโอกาส ทั้งนี้ชีวิตของผมเรียงลำดับอย่างนี้ครับ 1. ครอบครัว 2.งาน 3.คิดไม่ออก....

จะเห็นได้ว่า ความต้องการของคุณปู่และผมแตกต่างกันเยอะทีเดียว และผมเชื่อว่าความต้องการของคุณ จขกท คงต่างจากผมและคุณปู่เหมือนกัน ดังนั้น ต่างคนต่างใช้เงินและลงทุนในรูปแบบของตัวเองดีกว่าครับ คิดง่าย ๆ ว่า อะไรที่ทำให้ตัวเราและคนรอบข้างมีความสุข โดยยังคงทำให้เงินลงทุนเติบโตไปเรื่อย ๆ คงเป็นอะไรที่มีความสุขดีนะครับ...

ชอบแบบไหนก็ทำแบบนั่นแหละคับ
เพียงแต่ไม่เบียดเบียนตัวเองและผู้อื่น
และก็ได้ประโยชน์ทั้งตัวเองและผู้อื่น

อยากมีรถ มีบ้าน ท่องเที่ยว มีกำลังก็ทำได้คับ
มีความสุขกับการลงทุน ทำสิ่งต่างๆอย่างคุ้มค่าก็ทำไปคับ

ตัวที่จะบอกได้ว่าอะไรมันดีที่สุดก็คงเป็นตัวเราเอง

บางคนชอบไปเที่ยวทะเล ได้เห็นทะเลแล้วมันสบายใจ
บางคนได้เล่นไอโฟนอยู่ แชทกับเพื่อน อัพเดทก็แฮปปี้
บางคนนั่งอ่านหนังสือเงียบๆ สงบไปกับตัวหนังสือ ได้คิดนั่นคิดนี่ ก็สุขใจ
บางคนได้ดูหนังสนุกๆซักเรื่องก็มีความสุข ได้หัวเราะ ได้ร้องไห้ ได้ซึ้ง
บางคนได้ทานของอร่อยๆซักมื้อนึงก็อิ่มใจ
บางคนได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัวก็สุขมากๆแล้ว

คนเราก็ต้องมีสิ่งที่ทำให้รู้สึกเป็นสุขบ้างล่ะคับ
ตามกำลังความสามารถของแต่ละคน

สุดท้ายก็อย่าเพลินจนเกินไป
กลับมาทำหน้าที่ของเราต่อสิ่งต่างๆให้ดีที่สุด

warrant_buffer เขียน:บัฟเฟตมีบุคลิกแบบนึงที่น่าสนใจ คือมีลักษณะการใช้ชีวิตที่เรียบง่าย ไม่ฟุ่มเฟือย ไม่ฟุ้งเฟ้อ ซึ่งแตกต่างจากนักลงทุนคนอื่นๆ ในวอลล์สตรีต ที่อาจจะได้กำไรจากการลงทุนมากมาย ซึ่งผลตอบแทนเทียบเป็นเปอร์เซนต์ต่อปีอาจจะมากกว่าบัฟเฟตด้วยซ้ำ แต่ ชีวิตปกติกลับใช้ชีวิตแบบฟุ่มเฟือย อยากได้อะไรก็ต้องได้ อยากซื้ออะไรก็ต้องซื้อ ออกงานสังคมไฮโซ งานสังสรรค์ต่างๆ ซึ่งจริงอยู่ว่าเงินที่ใช้ไปในสิ่งเหล่านั้น อาจจะเป็นจำนวนไม่มาก เมื่อเทียบกับเงินกำไรที่ได้จากการลงทุน แต่ทำไมนักลงทุนที่ประสบความสำเร็จจริงๆ กลับหลีกเลี่ยงที่จะมีพฤติกรรมเช่นนั้น ในทางตรงกันข้ามกลับทำตัวอีกแบบคือ low profile high profit หรือพยายามอยู่ห่างจากสังคมให้มากที่สุด เพราะอะไร?:|

ผมคิดว่าบางทีการทำไปตามฝูงชนก็อาจจะไม่ใช่ทางที่ถูกต้องเสมอไป
การเข้าสังคมหลายๆครั้งมักจะก็ทำให้ภาระทางใจเพิ่ม และไม่ได้มีความสุขอย่างที่คนส่วนมากหวังไว้

นี่อาจจะเป็นการสะท้อนในพฤติกรรมการลงทุนของ Buffett เอง ทาง ดร.นิเวศน์เองก็เคยพูดไว้ว่า อันที่จริงเรายิ่งห่างตลาดทุนยิ่งมากเท่าไหร่ยิ่งดี
การเข้าสังคมบ่อยๆมันจะทำให้เราเสียจุดยืน และจะมีความคิดต่างๆทั้งของตัวเองและคนอื่นมาทำให้รกสมองและเป็นทุกข์ได้้

ส่วนตัวผมคิดว่า Buffett นั้นกำลังดำเนินวิถีแห่งพุทธะ โดยการคิดและไตร่ตรองได้ด้วยตัวเอง
ซึ่งถ้าไม่เคยมีคนชี้แนะ ก็นับว่าBuffett เป็นบุคคลที่เก่งมากในเรื่องการเข้าใจและศึกษาจิตใจของตัวเอง

คิดว่าคำตอบเป็นเรื่องที่ตรงไปตรงมากง่าย ๆ ครับ

บัฟเฟตต์เขาชอบหาเงิน แต่เขาไม่ชอบใช้เงินครับ

ไปซื้อมาอีกแล้วครับท่าน
เซ็งจิตตัวเองเหลือเกิน - -"

กล่าวคือ...
เมื่วานว่างๆ เลยขับรถเล่นไปดูบริษัทฯของตัวเองแถวๆระยองนิดหน่อย พอชิวล์ๆ
(ไปยืนเกาะรั้ว แอบถ่ายรูป แล้วก็มองๆพอชื่นใจอ่ะนะ)
พอดูเสร็จขับรถผ่าน IRPC ไปถึงทะเลหาดแม่รำพึง

ไปเจอโครงการของ QH (เป็นบริษัทฯลูกที่ QH ถือหุ้น 100%)เลยซื้อมาอีกแล้ว
ของเก่ายังไม่เข็ดจริงๆที่หัวหิน
แต่ตรงนั้น ที่หัวหินราคา 8.4 MB ซื้อมา แต่ขายไปเรียบร้อยแล้ว เพราะผลประกอบการของบริษัทฯยังไม่เป็นไปตามเป้าหมาย
นี่ถ้ายังไม่ขายทคอนโดที่หัวหินตอนนั้น แล้วมาขายตอนนี้ ผมจะมีกำไรจากการขายเยอะกว่าตอนนั้นมากๆครับ

แต่โครงการนี้ เป็นบ้านเดี่ยวครับ ริมชายหาดแม่รำพึง ใกล้สวนสน, ตลาดบ้านเพ และเสม็ด
ราคา 3.4 MBครับผม 2 นอน 2 น้ำ 1 นั่งเล่น 1 ครัว และมีบริเวณบ้าน ปลูกสวนให้เรียบร้อยครับ
รูปถ่ายโครงการที่ http://www.casaville.co.th/news_detail.aspx?nid=380

หลังๆผมเริ่มซื้อบ้าน/คอนโด โดยใช้แนวคิดเหมือนการซื้อหุ้น
กล่าวคือ เมื่อผมซื้อมาแล้ว อยู่เล่นๆพอสนุก แต่เมื่อเวลาจะขาย ผมต้องมั่นใจว่า "ผมจะต้องขายได้ราคาดีกว่าเก่า หรือขายมีกำไร" นั่นเอง
ถามว่า ทำไม?
เพราะเราน่าจะคัดสรรในเรื่องของทำเล ฮวงจุ้ย ได้ดีกว่าคนอื่น
และเราน่าจะมอง หรือคาดการณ์ตลาดล่วงหน้าได้ดีกว่าคนอื่น

พูดง่ายๆว่า เราซื้อของในราคาที่ต่ำกว่ามูลค่าที่แท้จริง
ทั้งนี้เพราะเหตุผลต่างๆ เช่น....
1. ทำเลตรงนี้ อนาคตอาจจะเจริญกว่านี้
2. ตำแหน่งที่เราซื้อ มันดีที่สุดในโครงการ จึงสามารถขายต่อได้ง่าย และเป็นที่ต้องการของตลาด
เช่น ระเบียงหันหน้าออกทะเลอย่างสวยงาม , ตำแหน่งนั้นลมพัดดีมากๆ อากาศดี และไม่มีใครมาสร้างอะไรขวาง
หรืออยู่บนฮวงจุ้ยที่ดีมากๆ หรืออาจจะอยู่ในระยะห่างจาก Facility ของโครงการอย่างเหมาะสม ซึ่งเหมาะแก่การพักอาศัย และการตากอากาศ
3. เราแบกรับความเสี่ยงบางอย่างไว้ ก่อนโครงการจะเสร็จเป็นรูปเป็นร่างจริง เช่น...
ความเสี่ยงด้านการก่อสร้าง ความเสี่ยงที่คนทั่วไปยังไม่เห็นของจริงจึงยังไม่กล้าซื้อ
ความเสี่ยงว่า ทำเสร็จออกมาแล้ว มันจะสวยเหมือนบ้านตัวอย่างไหม?

แต่การลงทุนก็ก็มีความเสี่ยง ผมอาจจะคิดผิดก็ได้
เหมือนๆการลงทุนในหุ้น มั่นใจแค่ไหน ก็สามารถมองผิดได้
แต่ตอบคำถาม จขกท. ว่า...

ผมมองว่า มันคือการใช้ทั้งชีวิตครับ ด้วยมุมมองที่ว่า "เราจะซื้อของในราคาที่ต่ำกว่ามูลค่าที่แท้จริงของมันเสมอๆ"

เอวัง...ขออย่าให้ฉันขาดทุนกับโปรเจ็คนี้เลย
ขำๆครับ


ปล.
ผมยังไม่มีหุ้น QH นะครับ เดี๋ยวจะหาว่า เชียร์หุ้น อีก 555+

ลืมแนบรูป "บ้าน(เตรียมหนีน้ำท่วม)" ไปนิดนึงอ่ะนะขอรับ
ภาพจาก http://www.casaseaside.com/

สร้างเสร็จ หรือยังครับ... เห็นมีรูปบ้านด้วย

พี่อ๋อง บ้านสวยมากเลยครับ ยินดีด้วยครับ

ไม่รู้ว่าไปอ่านมาจากไหน จำไม่ได้ แต่คิดว่าอ่านจาก thaivi นี่ล่ะ เขาบอกว่า

จุดหมายไม่สำคัญที่สุด ความสุขความรื่นรมณ์ระหว่างเดินทางไปสู่จุดหมายสำคัญกว่ามากมาย

ซึ่งผมก็เห็นด้วย และก็พยายามใช้ชีวิตให้มีความสุขทุกวัน เงินไม่สำคัญเท่าเวลา และความสุขครับ

การใช้ชีวิตแบบlow profile ของนักลงทุนวีไอนั้นแท้จริงแล้วอาจจะเป็นการพยายามทำให้วิถีชีวิตเป็นหนึ่งเดียวกับวิถีการลงทุนแบบเน้นคุณค่า หรือการนำการฝึกฝนให้มาอยู่ในการใช้ชีวิตประจำวัน เหมือนการทำให้ดาบเป็นเหมือนอวัยวะส่วนหนึ่งของร่างกายของนักดาบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดท่านหนึ่งในโลกคับ(ความคิดเห็นส่วนตัว)

"แม้ร่างกายจะหยุดนิ่งหรือเคลื่อนไหว
ก็ต้องรักษาสภาพจิตใจนี้ไว้ในทุกช่วงยามสมาธิและจิตใจต้องสงบเยือกเย็นอยู่เสมอ
จิตใจจะต้องไม่ถูกร่างกายชักจูงไป
ต้องรวบรวมสมาธิมั่นต่อจิตใจและเพิกเฉยต่อร่างกาย
การฝึกปฏิบัติอย่างเคร่งครัด จะสร้างความแข้งแกร่งให้กับจิตใจ
ไม่เปิดเผยความรู้สึกนึกคิดของฝ่ายตรงข้าม ในขณะเดียวกัน
กลับรับรู้ถึงสภาวะและแนวทางความคิดของฝ่ายตรงข้าม
สามารถประเมินรูปแบบของคู่ต่อสู้ได้อย่างถูกต้อง
การจะบรรลุถึงเส้นทางดังกล่าวจะต้องมีจิตใจที่แจ่มในเปิดกว้าง
พิจารณาถึงสภาพแวดล้อมรอบด้านอย่างละเอียดถี่ถ้วนที่สำคัญจะต้องมีการปรับปรุงความรู้ใหม่อย่างสม่ำเสมอ
เพื่อขยายจิตใจออกไปอย่างไม่จำกัด

จุดแห่งสมาธิก็คือ การระวังระไวในการต่อสู้
จะต้องมีการตรวจสอบแก่นแท้ของสภาพแวดล้อมที่มีอยู่จริงอย่างลึกซึ้ง และ
เข้าใจถึงปรากฏการณ์เปลือกนอก ที่ฝ่ายตรงข้ามจงใจเปิดเผยให้เห็น
เล็งเห็นถึงสภาพของระยะไกล และสามารถฉกฉวยความมีเปรียบจากระยะใกล้
หยั่งรู้ถึงแนวทางเพลงดาบที่แท้ของฝ่ายตรงข้าม
โดยไม่หลงกลต่อรูปแบบการเคลื่อนไหวภายนอกของคู่ต่อสู้
เพื่อชัยชนะเหนือผู้อื่น
การต่อสู้ทุกครั้งจึงจะต้องมีการคิดคำนวณและวางแผนไว้เป็นอย่างดี
โดยไม่ถูกเบี่ยงเบนไปจากสภาพแวดล้อมที่ถูกจัดสร้างขึ้น
เมื่อสมาธิและจิตใจ คือรากฐานของกระบวนท่าทั้งปวง “มุซาชิ”
จึงกำหนดการตั้งท่าในการต่อสู้ให้อยู่ในสภาวะพร้อม
ด้วยร่างกายที่ตั้งตรงไม่เอนเอียง สายตาแน่วแน่ไม่วอกแวก
ซึ่งจะต้องผ่านการฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอ
"

สิบปีผ่านไปได้กลับมาอ่านกระทู้นี้อีกครั้งและได้อ่านคอมเมนต์ของทุกท่านที่เข้ามาร่วมเสวนาทั้งหมด ทำให้ผมเข้าใจโลกมากขึ้นกว่าตอนนั้นเยอะเลยครับ แม้จะยังมีเรื่องราวอีกเยอะให้ได้ศึกษาต่อ แต่ก็ถือเป็นบุญของผมทีเดียว รู้สึกเบากว่าตอนนั้นเยอะเลยครับ ขอบคุณพี่ๆทุกท่านมากๆครับ