Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

ถ้าลงทุนในกิจการที่ขายเนื้อสัตว์ แล้วไม่รู้ได้อย่างไรว่ากิจการตนเองได้กำไรหรือรายได้จากการฆ่าสัตว์

ถ้าเทียบกับการฆ่าเชื้อโรคนั้น เชื้อโรคเป็นอัตรายต่อร่างกาย ถ้ากินเข้ามาก็ตาย หรือป่วย แล้วสัตว์เช่นเป็ดไก่ เป็นอันตรายไหม ฆ่าเพื่ออะไร เพื่อไม่ให้เป็นอันตรายต่อเรา? หรือฆ่าเพื่อกำไร ฆ่าเพื่อขาย?

ถึงท่านไม่ได้ฆ่าด้วยตัวเอง หรือมีเจตนาจะฆ่า แต่เงินลงทุนท่านก็ทำให้ท่านเป็นนายจ้างคนที่ฆ่า หรือระบบที่ฆ่าอยู่ดี

ผมว่าศีล 5 ไม่ผิด แต่บาปและวิบากกกรมมีแน่นอนครับ

เคยถือหุ้นกลุ่มนี้อยู่ช่วงนึงนะครับ
แรกๆไม่คิดอะไรแต่หลังๆมาเห็นเค้าเพิ่มกำลังการผลิต พอมาคิดดูมันก็คือการฆ่าเพิ่มมากขึ้น เราจะแกล้งทำเป็นไม่รู้มันก็คงไม่ได้ละ
ท้ายสุดก็ทำการขายออกไป
เดี๋ยวพยายามไม่เล่นหุ้นในกลุ่มนี้เท่าไรครับ

cobain_vi เขียน:

HARINLUX เขียน:ลองหาคำตอบดู
- หากเราล้างแก้วน้ำด้วยน้ำร้อน เพื่อทำความสะอาด ผลปรากฏว่า เกิดการฆ่าเชื้อโรคในแก้วนั้นซึ่งเป็นสัตว์ หลายล้านตัว โดยจิตใจเราไม่มีเจตนาฆ่าเลย อย่างนี้จะเป็นบาป ได้หรือเปล่า

เท่าที่ศึกษาธรรมมาพอสมควร การเกิดบาปหรือไม่ บางครั้งต้องดูที่เจตนาด้วย

**ฉะนั้น ศีล5 ข้อ 1.งดเว้นการฆ่าสัตว์ การจะผิดศีล หรือเป็นบาป คนทำต้องมีเจตนาฆ่าสัตว์ด้วย

..สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ


เชื้อโรคไม่มีจิต ไม่ได้เป็นสัตว์์ครับ เพราะฉนั้นเอาน้ำร้อนล้างแก้วไม่บาปครับ




.................
ความรู้ คู่คุณธรรม

ความรู้ตอนเรียน วิทย์คณิต

เชื้อโรค มีทั้งเป็นพืชและสัตว โรคบิด ไข้มาลาเรีย เป็นสัตว์ชนิดหนึ่ง ศีล5 งดเว้นการฆ่าสัตว์ ความหมายน่าจะรวมสัตว์ทุกประเภท มีผลการศึกษาของใคร เคยศึกษาไว้หรือเปล่าครับว่า ว่าสัตว์ประเภทไหน มีจิต ไม่มีจิต

หากยกตัวอย่าง อีกหนึ่งตัวอย่าง หากเราเดินเล่นในสวน บังเอิญไปเหยียบมดตายไปหนึ่งตัว โดยไม่มีเจตนา จะเป็นบาป หรือเปล่า


แลกเปลี่ยนความรู้กันนะครับ





...............
ความรู้ คู่คุณธรรม

ลองไปหาอ่านดูครับ พระพุทธเจ้าก็เคยบอกไว้ ครูบาอาจารย์ก็เคยพูด นิยามสัตว์ทางโลกกับทางธรรมไม่เหมือนกันครับ ถ้าเชื้อโรคเป็นสัตว์ตรงตามความหมายของพระพุทธศาสนาแล้ว พระที่ต้มน้ำร้อนคงอาบัติกันหมดแล้ว(เพราะในน้ำก็มีเชื้อโรค)

ขอเอี่ยวประเด็นที่ว่า ...เอาน้ำร้อนลวกแก้ว เชื้อโรคตาย เราจะบาปมั้ย...
บาปไม่บาปอยู่ที่เจตนา แต่ที่แน่ๆเป็นกรรมครับ กตัตตากรรม คือ กรรมสักแต่ว่าทำ
กรรมนี้ให้ผลแน่นอนแต่เบาบาง
ถ้าการที่คุณเอาน้ำร้อนลวกแก้ว แล้วเจตนาสะใจว่าเชื้อโรคดิ้นกระแด่วตาย ผมว่าน่าจะเป็นกรรมที่ให้ผลหนักกว่าเอาน้ำร้อนลวกแก้วเจตนาเพียงเพื่อให้มันสะอาด

ทีนี้มาประเด็นที่ว่าการลงทุนในหุ้นที่เกี่ยวกับสัตว์ ตามความเชื่อของผมนะครับ มีกรรมแน่นอน คุณเป็นส่วนหนึ่งของกิจการ
ที่เบียดเบียนชีวิตสัตว์ แม้จะไม่ได้ตั้งใจฆ่าด้วยตนเอง แต่กรรมอันนี้ก็จะให้ผลอย่างใดอย่างหนึ่งถึงคุณอย่างแน่นอนครับ...

จากหัวข้อกระทู้ ในมุมมองของผม ผิดศีล และไม่เป็นสัมมาอาชีวะตามหลักของพุทธศาสนาแน่นอนครับ ส่วนถ้าเป็นเรื่องของมุมมอง เพื่อที่จะทำให้รู้สึกดีและสบายใจนั้นเป็นอีกเรื่องครับผม

ศีลไม่ขาด แต่น่าจะด่างพร้อย องค์ประกอบ 5 ประการ ข้อที่ทำให้ด่างพร้อย คือ สัตว์นั้นมีชีวิต รู้ว่าสัตว์นั้นมีชีวิต สัตว์นั้นได้ตายลง

และอาจได้รับผล คือ อาจโดนผู้อื่นทำแบบนี้กับเราโดยไม่มีเจตนาจะฆ่า (เมื่อไรไม่รู้) มังคะ

เท่าที่ผมเคยได้ยินมา การฆ่าเชื้อโรคต่าง ๆ ไม่นับว่าเป็นการฆ่าสัตว์นะครับ

ไม่อย่างนั้นคำนิยามของคำว่าสัตว์คืออะไร คือสิ่งที่มีชีวิตมีความรู้สึกเจ็บปวด หรือแค่อะไรที่มีชีวิตก็ได้ แบบเชื้อโรคเช่นแบคทีเรีย ถ้าจะเอาถึงขนาดนั้นจะรวมไวรัสด้วยไหม ซึ่งทางวิทยาศาสตร์ตัวของไวรัสเองก็ไม่นับว่าเป็น cell ด้วยซ้ำ แล้วทำไมไม่รวมพืชเข้าไปด้วยเพราะพืชก็มีชีวิต

ถ้าคิดว่าการลวกน้ำร้อนทำลายเชื้อโรคเป็นบาป คนที่เป็นโรคติดเชื้อแล้วใช้ยาปฏิชีวนะเพื่อรักษาโรค จะต้องเป็นบาปด้วยหรือไม่

ผมว่าหุ้นแบบนี้ ถ้าไม่สบายใจจะซื้อก็อย่าไปซื้อครับ

Zolaa เขียน:ในความเห็นส่วนตัวศีลไม่ผิดนะแต่ผิดในมรรคข้อสัมมาอาชีวะ(อาชีพที่ควรเว้น การค้าขายสัตว์เพื่อเป็นอาหาร) เอาเป็นว่าใครไม่สบายใจก็เลี่ยงดีกว่า แต่ผมยังดอยหาทางลงอยู่อิอิ

ลงเมื่อไหร่ดีครับ

WaayVI เขียน:ถ้าลงทุนในกิจการที่ขายเนื้อสัตว์ แล้วไม่รู้ได้อย่างไรว่ากิจการตนเองได้กำไรหรือรายได้จากการฆ่าสัตว์

ถ้าเทียบกับการฆ่าเชื้อโรคนั้น เชื้อโรคเป็นอัตรายต่อร่างกาย ถ้ากินเข้ามาก็ตาย หรือป่วย แล้วสัตว์เช่นเป็ดไก่ เป็นอันตรายไหม ฆ่าเพื่ออะไร เพื่อไม่ให้เป็นอันตรายต่อเรา? หรือฆ่าเพื่อกำไร ฆ่าเพื่อขาย?

ถึงท่านไม่ได้ฆ่าด้วยตัวเอง หรือมีเจตนาจะฆ่า แต่เงินลงทุนท่านก็ทำให้ท่านเป็นนายจ้างคนที่ฆ่า หรือระบบที่ฆ่าอยู่ดี

ลองคิดต่อดู กินน่าจะบาปเหมือนกันนะครับ
เหมือนเป็นการจ้างให้ไปฆ่ามาให้เรา
เงินที่เราจ่ายจ้างเป็นส่วนหนึ่งของระบบ

ผมว่า ผู้ถือหุ้นมีส่วนเป็นเจ้าของกิจการ ซึ่งได้ประโยชน์มาจากการฆ่า ผมว่าถึงจะไม่ลงมือเองก็ต้องมีส่วนรับผิดชอบต่อผลนั้น ถ้าไม่สบายใจนี่ ในตลาดมีอีกหลายตัวให้ถือนี่ครับ ไม่เห็นต้องคิดมากเลย เอาความสะบายใจเป็นที่ตั้งก่อน ส่วนใครจะมองอย่างไรเป็นเรื่องจริตของบุคคลนั้นครับ

bennn เขียน:

WaayVI เขียน:ถ้าลงทุนในกิจการที่ขายเนื้อสัตว์ แล้วไม่รู้ได้อย่างไรว่ากิจการตนเองได้กำไรหรือรายได้จากการฆ่าสัตว์

ถ้าเทียบกับการฆ่าเชื้อโรคนั้น เชื้อโรคเป็นอัตรายต่อร่างกาย ถ้ากินเข้ามาก็ตาย หรือป่วย แล้วสัตว์เช่นเป็ดไก่ เป็นอันตรายไหม ฆ่าเพื่ออะไร เพื่อไม่ให้เป็นอันตรายต่อเรา? หรือฆ่าเพื่อกำไร ฆ่าเพื่อขาย?

ถึงท่านไม่ได้ฆ่าด้วยตัวเอง หรือมีเจตนาจะฆ่า แต่เงินลงทุนท่านก็ทำให้ท่านเป็นนายจ้างคนที่ฆ่า หรือระบบที่ฆ่าอยู่ดี

ลองคิดต่อดู กินน่าจะบาปเหมือนกันนะครับ
เหมือนเป็นการจ้างให้ไปฆ่ามาให้เรา
เงินที่เราจ่ายจ้างเป็นส่วนหนึ่งของระบบ

ลองหาเวลาไปพบพระที่นับถือแล้วขอสนทนาธรรมกับท่านดูครับ แล้วจะทราบเองว่าเท็จจริงเป็นอย่างไร

WaayVI เขียน:

bennn เขียน:

WaayVI เขียน:ถ้าลงทุนในกิจการที่ขายเนื้อสัตว์ แล้วไม่รู้ได้อย่างไรว่ากิจการตนเองได้กำไรหรือรายได้จากการฆ่าสัตว์

ถ้าเทียบกับการฆ่าเชื้อโรคนั้น เชื้อโรคเป็นอัตรายต่อร่างกาย ถ้ากินเข้ามาก็ตาย หรือป่วย แล้วสัตว์เช่นเป็ดไก่ เป็นอันตรายไหม ฆ่าเพื่ออะไร เพื่อไม่ให้เป็นอันตรายต่อเรา? หรือฆ่าเพื่อกำไร ฆ่าเพื่อขาย?

ถึงท่านไม่ได้ฆ่าด้วยตัวเอง หรือมีเจตนาจะฆ่า แต่เงินลงทุนท่านก็ทำให้ท่านเป็นนายจ้างคนที่ฆ่า หรือระบบที่ฆ่าอยู่ดี

ลองคิดต่อดู กินน่าจะบาปเหมือนกันนะครับ
เหมือนเป็นการจ้างให้ไปฆ่ามาให้เรา
เงินที่เราจ่ายจ้างเป็นส่วนหนึ่งของระบบ

ลองหาเวลาไปพบพระที่นับถือแล้วขอสนทนาธรรมกับท่านดูครับ แล้วจะทราบเองว่าเท็จจริงเป็นอย่างไร

ลองคิดแบบตามหลักเหตุผล โดยยกความเชื่อออกครับ
ถ้าบอกว่าคนที่สนับสนุนเงินทุนบาป คนลงมือบาป แล้วคนจ่ายเงินซื้อกับคนเอามาขายต่อไม่บาปเหรอครับ
เพราะมันก็คือเงินทุนที่ทำให้เกิดวงจรต่อไป

ผมเห็นหัวข้อนี้พูดกันหลายครั้ง มันขึ้นอยู่ความเชื่อของแต่ละบุคคลครับ
บางทีความเชื่อต่างกันค่อนข้างยากในการคุยครับเรื่องนี้
ถ้าเกินเลยไป ต้องขออภัยด้วยครับ

bennn เขียน:

WaayVI เขียน:

bennn เขียน:

WaayVI เขียน:ถ้าลงทุนในกิจการที่ขายเนื้อสัตว์ แล้วไม่รู้ได้อย่างไรว่ากิจการตนเองได้กำไรหรือรายได้จากการฆ่าสัตว์

ถ้าเทียบกับการฆ่าเชื้อโรคนั้น เชื้อโรคเป็นอัตรายต่อร่างกาย ถ้ากินเข้ามาก็ตาย หรือป่วย แล้วสัตว์เช่นเป็ดไก่ เป็นอันตรายไหม ฆ่าเพื่ออะไร เพื่อไม่ให้เป็นอันตรายต่อเรา? หรือฆ่าเพื่อกำไร ฆ่าเพื่อขาย?

ถึงท่านไม่ได้ฆ่าด้วยตัวเอง หรือมีเจตนาจะฆ่า แต่เงินลงทุนท่านก็ทำให้ท่านเป็นนายจ้างคนที่ฆ่า หรือระบบที่ฆ่าอยู่ดี

ลองคิดต่อดู กินน่าจะบาปเหมือนกันนะครับ
เหมือนเป็นการจ้างให้ไปฆ่ามาให้เรา
เงินที่เราจ่ายจ้างเป็นส่วนหนึ่งของระบบ

ลองหาเวลาไปพบพระที่นับถือแล้วขอสนทนาธรรมกับท่านดูครับ แล้วจะทราบเองว่าเท็จจริงเป็นอย่างไร

ลองคิดแบบตามหลักเหตุผล โดยยกความเชื่อออกครับ
ถ้าบอกว่าคนที่สนับสนุนเงินทุนบาป คนลงมือบาป แล้วคนจ่ายเงินซื้อกับคนเอามาขายต่อไม่บาปเหรอครับ
เพราะมันก็คือเงินทุนที่ทำให้เกิดวงจรต่อไป

ผมเห็นหัวข้อนี้พูดกันหลายครั้ง มันขึ้นอยู่ความเชื่อของแต่ละบุคคลครับ
บางทีความเชื่อต่างกันค่อนข้างยากในการคุยครับเรื่องนี้
ถ้าเกินเลยไป ต้องขออภัยด้วยครับ

ธรรม หรือที่บางคนเรียกรวมๆ ว่าพุทธศาสนา คือความจริงครับ ไม่ใช่เป็นเพียงความเชื่อ แนะนำให้สนทนาธรรมกับพระที่ท่านนับถือครับ

ไม่ผิดศีลครับ แต่ผิดมรรค 8 ในหัวข้อ สัมมาอาชีวะ

สัมมาอาชีวะ
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สัมมาอาชีวะเป็นหนึ่งในมรรค 8 หรือ มรรคมีองค์แปด
เลี้ยงชีพชอบ หมายถึงการทำมาหากินด้วยอาชีพที่สุจริต
ฆราวาส สัมมาอาชีวะ หมายถึง การเว้นมิจฉาอาชีวะ อันได้แก่ การเลี้ยงชีพไม่ชอบ คือการแสวงหาปัจจัยมาบริโภคที่มิชอบ คือการโกงหรือหลอกลวง เว้นการประจบสอพลอ การบีบบังคับขู่เข็ญ และการต่อลาภด้วยลาภ หรือก็คือการแสวงหาลาภโดยไม่ประกอบด้วยความเพียร (สัมมาวายามะ ) คือขี้เกียจ อยากได้มาง่ายๆโดยไม่อาศัยกำลังแห่งสติปัญญาและแรงกาย ซ้ำโลภจนไม่ชอบธรรม เช่น เบียดเบียนลูกจ้าง และทำลายสิ่งแวดล้อม สังคม เพื่ออย่างได้มาก เสียให้น้อย
รวมถึงการไม่ประกอบมิจฉาอาชีวะ 5 ประเภท ดังนี้
สัตถวณิชชา คือ การขายอาวุธ ได้แก่ อาวุธปืน อาวุธเคมี ระเบิด นิวเคลียร์ อาวุธอื่น ๆ เป็นต้น อาวุธเหล่านี้หากมีเจตนาเพื่อทำร้ายกัน จะก่อให้เกิดการทำลายล้างซึ่งกันและกัน โลกจะไม่เกิดสันติสุข
สัตตวณิชชา หมายถึง การค้าขายมนุษย์ ได้แก่ การค้าขายเด็ก การค้าทาส ตลอดจนการใช้แรงงานเด็กและสตรีอย่างทารุณ รวมถึงการขายตัวหรือขายบริการทางเพศ
มังสวณิชชา หมายถึง ค้าขายสัตว์เป็น สำหรับฆ่าเพื่อเป็นอาหารเป็นการส่งเสริมให้ทำผิดศีลข้อที่ 1 คือการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต
มัชชวณิชชา หมายถึง การค้าขายน้ำเมา ตลอดจนการค้าสารเสพติดทุกชนิด
วิสวณิชชา หมายถึง การค้าขายยาพิษ ซึ่งเป็นอันตรายต่อผู้ใช้ รวมทั้งเป็นอันตรายต่อสัตว์
บรรพชิต (นักบวช)สัมมาอาชีวะ หมายถึง การใช้ชีวิตด้วยการบริโภคปัจจัยสี่ อย่างมักน้อย จำเป็น ถ้าเป็นนักบวชที่อยู่ด้วยการขอ ต้องรักษาปัจจัยสี่ของทายกอย่างดี เพื่อให้คุ้มค่าต่อผู้ให้ ไม่เบียดเบียน และไม่เสพสิ่งที่นอกเหนือจากปัจจัยสี่โดยไม่จำเป็นเช่นกามคุณ 5 เพราะแม้ไม่เสพกามคุณ มนุษย์ก็สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ สัมมาอาชีวะของผู้บวชคือไม่เสพบริโภคเกินจำเป็น เช่น ดูการละเล่น แต่งตัว เป็นต้น ตลอดจนเสพยาเสพติด

องค์ประกอบของการฆ่าสัตว์มี5อย่าง
1 รู้ว่าเป็นสัตว์. คนที่เป็นเจ้าของหุ้นเจ้าของกิจการผมว่าเค้าต้องรู้แน่ๆครับว่ากิจการของเราเช่นไก่ กุ้งเป็นสัตว์
2 รู้ว่ามีชีวิต เราต้องรู้แน่ๆว่าสัตว์ต้องมีชีวิต
3 ตั้งใจอยากให้มันตาย ถ้ามันไม่ตายเราจะขายได้อย่างไร ข้อนี้ก็ต้องผิดด้วย
4 ลงมือทำ. เราไม่ได้ลงมือข้อนี้ไม่ผิด
5 สัตว์นั้นได้ตายลง.
5ข้อนี้ผิดซะสี่ข้อ

มรรค 8 เป็นหนทางแห่งความพ้นทุกข์ ถ้าเราปฏิบัติไม่ครบ จะสามารถพ้นทุกข์ได้มั๊ยครับ รบกวนผู้รู้ช่วยตอบด้วย ตามความเข้าใจของผมคิดว่า มรรค 8 ต้องสมบูรณ์ ถึงจะสามารถพ้นทุักข์ได้ แต่หาข้อมูลอ้างอิงไม่ได้ครับ

การลงทุนแบบวีไอ เราลงทุนโดยคิดว่าเราเป็นเจ้าของกิจการ เพราะฉะนั้นกิจการที่เป็นมิจฉาอาชีวะ แล้วเราไปเป็นเจ้าของ ย่อมเปรียบเหมือนกับเราประกอบมิจฉาอาชีวะหรือเปล่า และเมื่อเรายินดีที่กิจการเติบโตขึ้น เราก็เหมือนกับมีจิตยินดีหรือเปล่าว่าเราขายสัตว์ได้มากขึ้น ซึ่งย่อมหมายถึงมีกิจกรรมการฆ่าสัตว์มากขึ้นด้วย

ผมคิดว่ามิจฉาอาชีวะ แม้จะไม่ผิดศีล แต่ก็มีวิบากกรรมนะครับ เช่น การค้าสุรา แม้ไม่ได้ดื่มเอง แต่เป็นการส่งเสริมให้ผู้อื่นขาดสติ วิบากก็น่าทำให้เราเป็นผู้ขาดสติ สติปัญญาไม่ดี เป็นอุปสรรคต่อการเจริญสติ และ สมาธิ ส่วนการค้าชีวิตสัตว์ก็น่าจะได้วิบากคล้ายๆกับผิดศีลข้อ 1 ครับ

draco เขียน:มรรค 8 เป็นหนทางแห่งความพ้นทุกข์ ถ้าเราปฏิบัติไม่ครบ จะสามารถพ้นทุกข์ได้มั๊ยครับ รบกวนผู้รู้ช่วยตอบด้วย ตามความเข้าใจของผมคิดว่า มรรค 8 ต้องสมบูรณ์ ถึงจะสามารถพ้นทุักข์ได้ แต่หาข้อมูลอ้างอิงไม่ได้ครับ

การลงทุนแบบวีไอ เราลงทุนโดยคิดว่าเราเป็นเจ้าของกิจการ เพราะฉะนั้นกิจการที่เป็นมิจฉาอาชีวะ แล้วเราไปเป็นเจ้าของ ย่อมเปรียบเหมือนกับเราประกอบมิจฉาอาชีวะหรือเปล่า และเมื่อเรายินดีที่กิจการเติบโตขึ้น เราก็เหมือนกับมีจิตยินดีหรือเปล่าว่าเราขายสัตว์ได้มากขึ้น ซึ่งย่อมหมายถึงมีกิจกรรมการฆ่าสัตว์มากขึ้นด้วย

ผมคิดว่ามิจฉาอาชีวะ แม้จะไม่ผิดศีล แต่ก็มีวิบากกรรมนะครับ เช่น การค้าสุรา แม้ไม่ได้ดื่มเอง แต่เป็นการส่งเสริมให้ผู้อื่นขาดสติ วิบากก็น่าทำให้เราเป็นผู้ขาดสติ สติปัญญาไม่ดี เป็นอุปสรรคต่อการเจริญสติ และ สมาธิ ส่วนการค้าชีวิตสัตว์ก็น่าจะได้วิบากคล้ายๆกับผิดศีลข้อ 1 ครับ

มรรคมีองค์8 มาจากศีล สมาธิ ปัญญา(ศีล3 สมาธิ 3ปัญญา2 รวมกันมี8ข้อ)
ถ้าเรามีศีล5สมบูรณ์ หัดเจริญสติปัฐฐาน เมื่อปัญญาแก่รอบ จิตจะมีสมาธิ เมื่อนั้นอริยมรรคจะเกิดขึ้น
(ไม่ทราบว่าตอบตรงคำถามหรือปล่าวครับ)

เข้ามาอ่านเอาความรู้ครับ

ส่วนตัว ผมเลี่ยงหุ้นทุกประเภท ที่ทำให้ผมลงทุนแล้วไม่สบายใจ หรือกังวลเป็นทุกข์
ไม่ใช่เฉพาะหุ้นเกี่ยวกับฆ่าสัตว์ครับ....อิอิ

น่าจะละเมิดศึลข้อ1ครับ เพราะเลี้ยงหรือส่งเสริมการเลี้ยงก็เพื่อการค้าขายซึ่งเจ้าของรู้อยู่แล้วครับว่าจะต้องมีการทำให้สิ่งมีชีวิตที่จะค้าขายเสียชีวิตก่อนในเบื้องต้นก่อนนำเข้ากระบวนการอื่นๆทางอุตสาหกรรมเพื่อการค้าต่อไปครับ

ผมว่าจะไม่บาปหรือไม่ล่วงละเมิดศีลข้อที่1ก็ต่อเมื่อคุณซื้อขายหุ้นเหล่านี้เพื่อเก็งกำไรจริงๆ โดยไม่รู้ว่าหุ้นเหล่านี้ทำธุรกิจอะไร ผมเคยฟังเรื่องในอดีตของหลวงพ่อจรัญมีตอนหนึ่งน่าสนใจมากถ้าผมจำไม่ผิดตอนท่านหนุ่มๆท่านเห็นท่อนไม้ท่อนหนึ่งวางขวางทางท่านอยู่ ท่านจึงหยิบท่อนไม้ขึ้นมาและเหวี่ยงเข้าไปในโพรงหญ้าข้างทางแต่ดันไปโดนสนุขตัวหนึ่งบริเวณใบหน้าโดยที่ท่านไม่เจตนาแต่ทว่าสุนัขตัวนั้นกลับผูกใจเจ็บและจองเวรกับท่านเอาไว้ ในกาลต่อมาท่านต้องไปทำธุระที่ไหนซักแห่งในบริเวณนั้นมีเต้นท์กลางแจ้งที่กลางไว้ให้ผู้ร่วมงานงานหนึ่งแต่ปรากฎว่าสายที่ใช้ยึดเต้นท์ให้แข็งแรงกลับหลุดออกมาและเหวี่ยงอย่างแรงเข้ามาโดนบริเวณหน้าของพระคุณเจ้าขณะท่านท่านเดินผ่านไปครับ ซึงหลวงพ่อท่านทราบดีว่าเหตุการณ์นี้จะต้องเกิดขึ้นเพื่อชดใช้กรรมให้กับสุนัขตัวนั้นครับ

ขอบคุณพี่ๆทุกคนครับ ได้มุมมองแนวคิดที่น่าสนในมากๆครับ

specialonez เขียน:ถามคนที่เค้าเก่งๆเรื่องธรรมะแล้ว เค้าว่าไม่บาปครับ

เรามาลงทุนในหุ้น ไม่ใช้ร่วมมือทำธุรกิจ

เคยฟังนิทาน หรือพระไตรปิฎกไหมครับ

ที่ว่าพระอรหันต์ท่านหนึ่ง หรือผู้ที่บรรลุธรรมแล้ว มีสามี ... สามีเป็นพรานป่า สามีนางเรียกให้นางหยิบอาวุธสำหรับล่าสัตว์ เพื่อไปล่าสัตว์ นางก็หยิบให้ แต่นางไม่บาปอะไร เพราะนางแค่หยิบให้ ไม่ได้คิดทำร้ายสัตว์

ผมอธิบายไม่เก่งครับ อยู่ที่ จขกท.แล้วละครับ ถ้าไม่สบายใจ ก็เปลี่ยนตัวหุ้นที่ถือซะ

แต่ถ้าคิดมากไป หุ้นทุกตัวมันก็เกี่ยวเนื่องกับการเบียดเบียนละครับ ลองหาคลิปคุณตันกฤน( ไม่ทราบว่าเขียนถูกไหม ท่านที่เขียนหนังสือ "เสียดาย คนตายไม่ได้อ่าน"น่ะครับ )ดูนะครับ

นางไม่ได้เป็นพระอรหันต์ครับ เป็นระดับโสดาบัน... ถ้าบรรลุอรหันต์จะไม่สามารถครองเพศฆราวาสได้ครับ

ส่วนที่นางหยิบให้สามี เป็นการทำหน้าที่ของภรรยาครับ... กรรมอยู่ที่เจตนา ดังนั้นพระพุทธองค์ได้อธิบายว่าในกรณีนี้ เจตนาของนางเป็นไปเพื่อทำหน้าที่ของภรรยาให้สมบูรณ์ ไม่มีเจตนาในการฆ่าสัตว์เจืออยู่ ไม่ได้มีจิตยินดีที่สามีสามารถฆ่าสัตว์ได้เจืออยู่ จึงไม่ผิดทั้ง ศีล และ สัมมาอาชีวะ

http://www.youtube.com/watch?v=vDOMNYwQsxE[/youtube]

คลิปนี้ น่าจะชัดเจนครับ มีอาจารย์นิเวศน์ด้วยครับ

เเต่ก่อนทานเนื่อวัว ตอนนี้เลิก
เเต่ก่อนทานเนื้อหมู ตอนนี้เลิก
เเต่ก่อนทานเนื้อไก่ ตอนนี้เลิก
เเต่ก่อนทานเนื้อปลา ตอนนี้เลิก
เเต่ก่อนทานเนื้อกุ้ง ตอนนี้เลิก
เเต่ก่อนทานผักผลไม้ ตอนนี้เลิก
ต่อไปเราทุกคนก็เป็นอาหาร ของสัตว์เล็กสัตว์น้อยเช่นกัน