Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

[quote="Voldtrest"][quote="truetempo"]คุณ Voldtrest ครับ ผมเคยถามตัวเองหลายๆครั้ง และยังเคยไปโพสถามในตะแกรงร่อนหุ้นด้วย ว่าควรลาออกจากงานดีไหม จำได้ว่าตอนนั้นคุณ Voldtrest ก็แนะนำให้ทำงานไปและออมเงินไปด้วย

วันนี้เพิ่งมาเห็นกระทู้นี้ (ก่อนหน้านี้ ไม่ได้ศึกษาเกี่ยวกับการลงทุนให้มากเท่าที่ควรน่ะครับ

[quote="truetempo"][quote="Voldtrest"][quote="truetempo"]คุณ Voldtrest ครับ ผมเคยถามตัวเองหลายๆครั้ง และยังเคยไปโพสถามในตะแกรงร่อนหุ้นด้วย ว่าควรลาออกจากงานดีไหม จำได้ว่าตอนนั้นคุณ Voldtrest ก็แนะนำให้ทำงานไปและออมเงินไปด้วย

วันนี้เพิ่งมาเห็นกระทู้นี้ (ก่อนหน้านี้ ไม่ได้ศึกษาเกี่ยวกับการลงทุนให้มากเท่าที่ควรน่ะครับ

มาเป็นกำลังใจต่อครับ ผมชอบจริงๆเลยคนที่ขยันขันแข็ง(ไม่ใช่อย่างอื่นขันนะครับ)

ผมคิดว่าคนเราจะรวยหรือจน มันมีปัจจัยหลายอย่าง ทั้งจากตัวเองและสิ่งรอบข้าง โชคลาภวาสนา ที่ผมคิดก็คือ ปัจจัยภายนอกที่เราไม่สามารถควบคุมได้ ดังนั้นถ้าเราสามารถควบคุมตัวเองได้มีสติ มีความมุ่งมานะ ทำแล้วเกิดผลอย่างไรกลับมาสำรวจว่าเกิดจากตัวเองมากน้อยเพียงใด ถ้าทำเต็มที่แล้วเราสำรวจหาตัวเองแล้วพบว่าสิ่งที่เกิดขึ้นที่เป็นปัจจัยหลักๆที่ให้เกิดผลลัพธ์นี้เกิดจากภายในคือตัวเราเอง แบบนี้เราก็ต้องปรับปรุงให้ดีขึ้น แต่ถ้าเราคิดพิจารณาแล้วเกิดจากปัจจัยภายนอกอันนี้ก็สุดแต่ความเชื่อครับว่าเพราะอะไร บางทีเราทำดีแล้วแต่วาระที่ประจวบเหมาะกับเราอาจจะไม่มาถึงก็ได้ครับ (ผมนี่ขายหมูประจำ 55+ คิดผิดวิเคราะห์ผิดก็เยอะแต่ยังโชคช่วยให้รอดมาได้ คิดกลับไปสยองเหมือนกันครับ ด้อยปัญญาแต่ผมลงทุนแบบไม่กี่ตัวในพอร์ตยัง ดีที่ไม่ขาดทุนไม่งั้นอาจโดนท่านป๊าท่านม๊าเทศน์)

ส่วนตัวผมเชื่อเรื่องเวรกรรม คือ เวลามีผลที่ไม่ดีหรือดีเกิดขึ้นเราอย่าไปโทษชาติที่แล้ว เพราะเราก็ไม่รู้ว่ามีจริงๆหรือเปล่าอีกอย่างคิดไปเรื่องชาติที่แล้วก็ไม่มีประโยชน์อันใดเพราะทำผ่านมาแล้วก็แก้ไขอะไรไม่ได้ ดังนั้นต้องลองคิดก่อนว่าชาตินี้เราทำอะไรจึงส่งผลต่อผลนี้หรือเปล่า ซึ่งผมมองว่าปัจจัยหลักๆจริงๆผมว่าน่าจะเกิดจากตัวเองมากที่สุด ส่วนปัจจัยภายนอกที่คุมไม่ได้ก็เยอะเหมือนกัน แต่สิ่งที่คุมยากที่สุดคือใจของตัวเราเองครับ

ส่วนตัวผมคิดว่าถ้าพี่ขยันขันแข็ง มีมานะ  อดทน เป้าหมายมีไว้ไม่ให้เอนเอียงหรือไขว้เขว ผมว่าสักวันหนึ่งผลจากการกระทำและความคิดจะทำให้พี่ไปถึงจุดหนึ่งได้ไม่มากก็น้อยแน่นอนครับ ต่างคนต่างก็มีเป้าหมายของตน เป็นกำลังใจให้ครับสู้ๆ

ขอบคุณกระทู้ดีๆ

ทำให้ผมได้เข้ามาเก็บความรู้อีกมากมายครับ

ขอบคุณจากใจจริงๆ

ขอบคุณกระทู้ดีๆๆค่ะ. ทําให้ได้ข้อคิดอะไรมากขึ้นอีกเยอะเลย^^


.....…..........................................................................

Let it be, it. Shall pass

ซากคน เขียน:สมมติฐาน

1. ทำงานสบายๆในประเทศ ใช้ชีวิตชิวๆเข้าไว้  
   ผลตอบแทนเฉลี่ยทบต้น 36-40 % ลงทุนทั้งก้อนจากเงินเก็บที่สะสมไว้

2. ทำงานที่ปรึกษาบริษัทใหญ่ในต่างประเทศ  

   2.1 ผลตอบแทนเฉลี่ยทบต้น 25 % เงินเดือน 4 แสนบาท (ออม 75 %) เป็นเวลา 3 ปี
        (เตรียมตัว+เรียนโทเต็มเวลา = 3 ปี) แล้วกลับไปทำงานที่ประเทศไทยในข้อ 3.1
         ลงทุนทั้งก้อนในเวลา 9 ปีที่เหลือในตลาดหลักทรัพย์ไทย
   
   2.2 ผลตอบแทนเฉลี่ยทบต้น 25 % ไม่กลับประเทศ หาคู่ชีวิตที่นั่น ทำงานและลงทุน
        ในตลาดหลักทรัพย์ที่นั่นและตลาดหลักทรัพย์ไทย  

3. ทำงานบริษัทใหญ่ ในไทย

   3.1 ผลตอบแทนเฉลี่ยทบต้น 25 %  กรณีผ่านข้อ 2 มาก่อน    
        กลับมาทำงานที่ไทยในต้นปีที่ 7 เงินเดือน 1.2 แสนบาท up
        (ออม 91 %) นำไปลงทุนต่อเนื่องทุกเดือนเป็นเวลา 9 ปีที่เหลือ
       
   3.2 ผลตอบแทนเฉลี่ยทบต้น 40 %  กรณีไม่ได้ผ่านข้อ 2 มาก่อน
        ตั้งใจทำงานเต็มที่และเรียนโทควบคู่ไปด้วย  คาดว่าต้นปีที่ 6
        เงินเดือน 1.2 แสนบาท up (ออม 91 %) นำไปลงทุนต่อเนื่อง
         ทุกเดือนเป็นเวลา 10 ปีที่เหลือ

มันต้องใช้ได้สักข้อนึงขึ้นไปน่า  หากใช้ได้ 2 ข้อขึ้นไป  ไม่ได้ 100 ล้าน
ก็ให้มันรู้ไปสิ  :)

1. 2010-2011 ON TRACK
2. cancel
3. (3.2) is under constructed in 2012.

โอ้วววว เิงินเดือนเยอะจริงไรจริง พี่โวล
ดูเคร่งเครียดไป นะฮะ วันหลังไปดื่มกับแมงเม่าแก้เครียด มะฮะ ชีวิตมันต้องสนุก ฮะ

http://www.gotoknow.org/blogs/posts/458531
ลองหาหนังสือเล่มนี้มาอ่านดูเน้อ
พี่ชอบตรงเรื่อง แบบจำลองแฮมเบอร์เกอร์...หลายๆครั้งพี่ก็เป็นแบบ หนูวิ่งแข่ง...เป็นทาสของอนาคตเกินไป

หาจุดสมดุลให้ดีครับ

ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยหวังกับอาชีพการงานประจำที่ทำอยู่
ไม่เคยคิดที่จะก้าวขึ้นมาในตำแหน่งสำคัญทางการงานบริษัทเอกชนที่ทำอยู่
เพราะคิดแค่ว่าทำงานหาเงินเก็บตัง เพื่อไปทำกิจการเป็นของตัวเองอะไรสักอย่าง
แต่กลับไม่เป็นดั่งหวัง ยังเริ่มกิจการอะไรไม่ได้เลย แถมยังตรงข้าม ตำแหน่งการงานในบริษัทที่ทำอยู่ ขึ้นสูงอย่างรวดเร็ว พร้อมเงินเดือนที่เพิ่มขึ้นตามตำแหน่ง จนแล้วจนรอด
ก็ออกมาทำกิจการเองไม่ได้สักที ที่ทำได้ตอนนี้ก็นำเงินที่ได้มาใส่ไว้ในหุ้น ในอุตสาหกรรมที่เราฝันไว้ว่าอยากเป็นเจ้าของ ก็สามารถมีความสุขได้เหมือนๆ กัน

ที่อยากจะบอกก็คือว่า บางครั้งสิ่งที่ตั้งความหวังไว้ มันอาจจะมาช้า หรือ ไม่มาเลยก็ได้
มันไม่ค่อยเป็นดังหวังนักหรอก อย่าไปตั้งเป้าแป๊ะจนเกินไปว่าจะต้องทำให้ได้เท่านั้นเท่านี้
หากมุ่งมั่นตั้งใจ แล้วอาจจะมีสิ่งที่ดีอื่นๆ ตามมาในรูปแบบอื่นก็ได้

เอาไปทำไมต้อง100 ล้าน
กินอยู่ ได้ สุรุ่ยสุร่ายได้ตามสมควรก็พอแล้ว
วันที่มีร้อยล้านจริงแต่ตื่นขึ้นมาไม่มีใคร ไม่รู้ว่ามีชีวิตอยู่เพื่อใคร
ไม่รู้จะทำอะไร ไม่รู้ว่าความสุขตัวเองอยู่ที่ไหน
พันล้านในมือก็ไร้ค่านะ