Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

คนขายของ เขียน:ขอฝากถึงเจ้าของกระทู้หน่อยครับว่า

อยากให้ลองหาความสุขในปัจจุบันให้เจอก่อน แล้วหลังจากนั้นคุณอยากทำอะไรก็ทำ

การเป็นนักลงทุนเต็มตัว ถ้าคุณมีความสุขกับการอ่านหนังสือการลงทุน ติดตามข่าว ทำวิเคราะห์ ด้วยตัวคุณเอง อ่านกราฟ แวะเวียนเยี่ยมชมบริษัทต่าง ผมว่าคุณควรวางแผนออกมาเป็น FULL TIME Investor

ถ้าหากคุณมีความสุขเฉพาะเวลาที่หุ้นขึ้นอย่างเดียว ไม่ชอบอ่าน หรือ วิเคราะห์เอง ผมว่าอย่าเลยครับ

ถ้ามีการให้ Give ผมจะให้100 Give โดยไม่ลังเลเลย

คนขายของ เขียน:ขอฝากถึงเจ้าของกระทู้หน่อยครับว่า

อยากให้ลองหาความสุขในปัจจุบันให้เจอก่อน แล้วหลังจากนั้นคุณอยากทำอะไรก็ทำ

การเป็นนักลงทุนเต็มตัว ถ้าคุณมีความสุขกับการอ่านหนังสือการลงทุน ติดตามข่าว ทำวิเคราะห์ ด้วยตัวคุณเอง อ่านกราฟ แวะเวียนเยี่ยมชมบริษัทต่าง ผมว่าคุณควรวางแผนออกมาเป็น FULL TIME Investor

ถ้าหากคุณมีความสุขเฉพาะเวลาที่หุ้นขึ้นอย่างเดียว ไม่ชอบอ่าน หรือ วิเคราะห์เอง ผมว่าอย่าเลยครับ

+100 ครับ

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เครียดมากคำพูดคน เฮ้อ หาความสุขกับปัจจุบันให้เจอเนี่ยไม่ง่ายเลย ต่อไปเราจะพยายามแคร์คำพูดของคนอื่นให้น้อยลงคะ คนเราอายุไม่ยืนยาว เราจะเครียดไปทำไมจริงไหม บ่นไปบ่นมาไม่เกี่ยวกับหุ้นเลย ขอโทษด้วยคะแค่อยากระบาย

SOIVEGA เขียน:วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เครียดมากคำพูดคน เฮ้อ หาความสุขกับปัจจุบันให้เจอเนี่ยไม่ง่ายเลย ต่อไปเราจะพยายามแคร์คำพูดของคนอื่นให้น้อยลงคะ คนเราอายุไม่ยืนยาว เราจะเครียดไปทำไมจริงไหม บ่นไปบ่นมาไม่เกี่ยวกับหุ้นเลย ขอโทษด้วยคะแค่อยากระบาย

เท่าที่ดูก็ยังไม่เห็นตอบว่ามีครอบครัวแล้วหรือยัง ดูจากการเขียนข้อความ assume ว่ายังไม่มีนะ

ขอให้ตั้งใจหาประสบการในจากการทำงาน หากไม่ชอบงานนี้ ก็ดูหางานและเจ้านายที่ชอบมากกว่านี้ แต่ต้องได้งานใหม่ก่อนถึงยอมลาออก

จงคำนึงและตระหนักอีกข้อคือ "คนนอกอยากเข้า คนในอยากออก" ในโลกนี้มันก็เป็นแบบนี้แหละ ไม่รู้ใช้ภาษาไทยถูกหรือเปล่า
ผมเองอยากกลับไปทำงานที่เก่า ถึงงานจะเครียด Target Sale จะสูงขึ้นทุกปี แต่ก็ได้เดินทางไปต่างประเทศทุกปี
มีการอบรมอยู่เรื่อยๆ มีลูกน้องให้ดูแล มีทั้งดีทั้งไม่ดี แต่สังขานมันไม่ให้ เลยต้องจำยอมสละเรือให้น้องๆเค้าไป

อย่าลืม หาประสบการจากงานที่ทำและบริษัทที่เรา deal ด้วย เก็บเงินพร้อมกับค่อยๆลงทุน หาประสบการไปเรื่อยๆ
จนเงินก้อนนั้นสามารถเลี้ยงเราและครอบครัวได้ อาจต้อง 40 ขึ้นไปจึงค่อยตัดสินใจใหม่นะครับ

ปล. หลายๆบริษัทที่ผมลงทุนอยู่ ผมเคยได้ติดต่อตอนยังทำงาน บ้างก็เคยร่วมทำ Project บ้างก็เคยไปประชุม รู้จักผู้บริหารตอนทำงานประจำ

คนเรามัก "ค้นหา" เพราะเราคิดว่าเรา "ไม่มี"
แต่ถ้าเราคิดว่าเรา "มี" ในสิ่งที่ไม่ต้องไป "ค้นหา"
เราก็จะค้นพบกับความสุขได้ "พอดี"

ปล.
ขออภัยครับ บ่นให้ฟัง

phemstap เขียน: เลยต้องจำยอมสละเรือให้น้องๆเค้าไป

สละลำไหนครับ
     เทกองหรือเรือตู้...ฮ่า...
     ต้องระวังเรือของเดวี่ โจนส์แบบในหนังนะครับ
     มันดำน้ำได้ด้วย จับเรากดน้ำซะไม่ให้มีโอกาสโผล่มาหายใจเลย

SOIVEGA เขียน:วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เครียดมากคำพูดคน เฮ้อ หาความสุขกับปัจจุบันให้เจอเนี่ยไม่ง่ายเลย ต่อไปเราจะพยายามแคร์คำพูดของคนอื่นให้น้อยลงคะ คนเราอายุไม่ยืนยาว เราจะเครียดไปทำไมจริงไหม บ่นไปบ่นมาไม่เกี่ยวกับหุ้นเลย ขอโทษด้วยคะแค่อยากระบาย

ใครชัง ช่างเถิด
ใครเชิด ใครชู ช่างเขา
ใครดุ ใครด่า ทนเอา
ตัวเรา ร่มเย็น เป็นพอ

โลกสอนมนุษย์ว่าทุกสิ่งต้องมีการเปลี่ยนแปลง.แต่โลกก็กลับสอนให้มนุษย์ผูกพัน
ความสุข ๒ ชั้น ( ธรรมะเดลิเวอรี่)


โดยพระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต

อาตมาอ่านเจอกลอนในหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง ที่ผู้เขียนระบายไว้ได้สาแก่ใจมากเลย

เร็ว ก็หาว่าล้ำหน้า
ช้า ก็หาว่าอืดอาด
โง่ ก็ถูกตวาด
พอฉลาด ก็ถูกระแวง
ทำก่อน บอกไม่ได้สั่ง
ทำทีหลัง บอกไม่มีหัวคิด
เฮ้อ นี่แหละชีวิตคนทำงาน


ข้างต้น น่าจะเป็นกลอนที่โดนใจบรรดาคนทำงานหลายๆ คน เพราะสะท้อนความรู้สึกกดดันอย่างชัดเจน
ซึ่งจากการได้พูดคุยกับโยมที่เข้ามาปรึกษาหารือถึงสาเหตุที่ทำงานกันอย่างไม่มีความสุขก็มีปัจจัยมากมาย เช่น ทำงานที่ตัวเองไม่ถนัด ทำงานที่ไม่ชอบ โดนหัวหน้างานกดขี่ หรือรู้สึกว่าหน้าที่ที่ตัวเองได้รับมอบหมายนั้นต่ำต้อย ฯลฯ
โดยจะว่าไปแล้ว บริษัทก็เหมือนกับบ้านหลังที่สองของเรา บางคนใช้ชีวิตในบริษัทมากกว่าที่บ้านซะอีก เพราะต้องตื่นขึ้นมาทำงานตั้งแต่ตี ๔ ตี ๕ กลับถึงบ้านก็ ๒-๓ ทุ่ม วันหนึ่งมี ๒๔ ชั่วโมง หากต้องใช้ชีวิตในการทำงาน (รวมนั่งรถไป-กลับ) วันละ ๑๐ กว่าชั่วโมงแล้ว ถ้าโยมไม่มีความสุขกับงานที่ทำ จึงเป็นเรื่องที่น่าเห็นใจมากๆ

อาตมาชอบใจคุณยามที่บริษัทแห่งหนึ่งมาก เคยถามเขาว่า ไม่เบื่อเหรอ เปิดประตูทั้งวัน เขาตอบกลับอย่างฉะฉานว่า

' ไม่เบื่อหรอกครับท่าน เพราะคนจะเข้าไปที่นี่ได้หรือไม่ได้ มันอยู่ที่ผม ถ้าผมไม่เปิดประตู ไม่อนุญาตหรือบอกไม่ให้เข้า เขาก็ไม่ได้เข้านะ อย่างพระอาจารย์มาบรรยายที่นี่ ผมไม่ให้เข้าก็ได้ ... แต่ผมให้เข้าครับ' ( แล้วไป)

อาตมาจึงไม่แปลกใจเลย เวลาไปทำธุระที่บริษัทนี้ทีไร มักเห็นเจ้าหมอนี่ ทำหน้าที่ตัวเองอย่างกระตือรือร้น ก็เพราะเขามีทัศนคติที่ดีต่อหน้าที่ เห็นความสำคัญของตัวเอง จึงทำให้เขาทำงานได้อย่างมีความสุข (แถมมีมุขอำกลับอาตมาอีกต่างหาก)

ดังนั้นอาตมาจึงอยากจะหนุนใจญาติโยมที่กำลังรู้สึกย่ำแย่กับงานของตัวเองว่า
ถ้าเราทำงานจนเมื่อยมือเหลือเกิน
ก็จงดีใจเถอะ ที่มีมือให้เมื่อย
ถ้าเราเดินไปเดินมาจนปวดขาเหลือเกิน
ก็จงดีใจเถอะ ที่มีขาให้ปวด
ถ้าเราเห็นหัวหน้า แล้วเซ็งเหลือเกิน
ก็จงดีใจเถอะ ที่มีหัวหน้าให้เซ็ง
ถ้าเราเห็นงาน แล้วเราเบื่องานเหลือเกิน
ก็จงดีใจเถอะ ที่มีงานให้เบื่อ

เพราะหลายคนพอไม่มีงานให้ทำ ก็จะประท้วงกัน อยากทำงาน ! อยากทำงาน ! ดังนั้นเมื่อคุณโยมมีโอกาสทำแล้ว ก็จงทำให้ดีที่สุด เริ่มต้นด้วยการเปลี่ยนทัศนคติต่องานที่ทำก่อน เห็นความสำคัญของหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้ได้ ทำมันอย่างเต็มที่และดีที่สุด เหมือนดั่งคุณยามที่อาตมายกมาเป็นตัวอย่างข้างต้น

อาตมาเคยอ่านเจอคำแนะนำของท่านพระธรรมปิฎก (ป.อ.ประยุตฺโต) ในหนังสือเล่มหนึ่ง ท่านเขียนชี้แนะไว้ว่า

งานมีผลตอบแทนสองชั้นด้วยกัน
ผลตอบแทนชั้นที่ ๑ คือ ตอนเงินเดือนออก นี่คือความสุขชั้นที่หนึ่ง ซึ่งหลายๆ คนมีความสุขในการทำงานแค่วันนั้นวันเดียว แต่ถ้าเราสามารถพัฒนาตัวเองไปพร้อมกับงานได้ มันก็จะก้าวไปสู่อีกระดับ อันนำมาซึ่งผลตอบแทนหรือความสุขชั้นที่ ๒ นั่นเอง

หนึ่งเดือน คุณโยมอยากมีความสุขเพียง ๑ ชั้น หรือ ๒ ชั้น ก็เลือกเอาตามใจชอบเลย

เจริญพร.

แล้วมีเพลงของ โรจ เพลง ก้อนหินก้อนนั้น  ลองหาฟังดูครับ

เวลาใครมาทำกับเราให้เจ็บช้ำใจ
ลองไปเก็บก้อนหินขึ้นมาสักอัน ถือมันอยู่อย่างนั้นและบีบมันไว้
บีบให้แรงจนสุดแรง ให้มือทั้งมือมันเริ่มสั่น ใครคนนั้นยิ้มให้ฉัน
ถามว่าเจ็บมือใช่ไหม  
ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง ให้เธอคิดเอาเอง
ว่าชีวิตของเธอเป็นของใคร
ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่รับมันมาใส่ใจ ถูกเขาทำร้าย
เพราะใจเธอแบกรับมันเอง ใครมาทำกับเธอให้เจ็บหัวใจ ก็แค่ให้ก้อนหินก้อนนั้นให้เธอรับมา เพียงเธอจับมันโยนให้ไกลสายตา หรือเธอปรารถนาจะเก็บมันไว้หากยิ่งยอมยิ่งแบกไป หัวใจของเธอก็ต้องสั่น หากยังทำตัวแบบนั้น ถามว่าปวดใจใช่ไหม

ลองคิดสักนิดครับ

ถ้าออกมาเพราะเบื่อ..ผมว่าคุณจะยิ่งเบื่อมากกว่าเดิมเพราะเหงา ไม่มีเพื่อนๆให้คุยมากเหมือนเดิม ไม่มีรายได้เป็นเดือนๆ ต้องรอผลการลงทุนเท่านั้น สุดท้ายก็อยากทำงานเหมือนเดิม เพราะรู้สึกไม่มั่นคง

แต่ถ้าออกมาเพราะอยาก หมายถึง อยากทำงานด้านนี้ อยากหาความรู้มากขึ้น อยากไป OP Day อยากทำๆๆๆ... แบบนี้ผมว่าดีนะ ลองดูสักปี ก็ไม่เป็นไร...

ถ้าออกเพราะคิดลบ อย่าออกดีกว่าครับ
แต่ถ้าออกเพราะคิดบวก อยากทำโน่นๆ นี่ๆ ก็เห็นด้วยครับ น่าจะไปได้ไกลกว่า..

สู้ต่อไปครับ

หากจะมาลงทุนเต็มตัว อย่างน้อยที่ดูตัวเอง 3 อย่างครับ
1.ขนาดพอร์ตที่ใหญ่พอจะเลี้ยงตัวเองได้
ควรจะมีขนาดมากกว่า 200 เท่าของค่าใช้จ่ายรายเดือน
2.แน่ใจว่าตนเองจะเอาชนะตลาดได้ในทุกสภาพตลาด อย่างมีนัยสำคัญ
ไม่ว่าจะเป็นตลาดขาขึ้นหรือขาลง
และ มีประสบการณ์การลงทุนมานานพอควรแล้ว
ไม่ใช่ เพิ่งลงทุนมาปีสองปี ที่ตลาดเป็นกระทิง แล้วคิดว่า
หาเงินง่ายจังในตลาดหุ้น  อย่างน้อยก็ควรมีประสบการณ์ในตลาดขาลงบ้าง
ว่าผลการลงทุนเราเป็นอย่างไร จิตใจเราเป็นอย่างไร
3.สามารถทนต่อแรงกดดันของสังคม ที่อาจมองว่า คุณไม่มีประโยชน์ต่อสังคม
สักเท่าไหร่ หรืออาจมองว่า คุณไม่มีงานทำ มานั่งเล่นการพนันอยู่หน้าจอ
แม้ท้ายที่สุด คุณอาจประสบความสำเร็จ เขาก็อาจมองว่า คุณรวยเพราะการพนัน
เขาไม่นับถือ อยู่ดี ก็เป็นได้

อันนี้ต้องเอาข้อความ Mote_VI มาใช้

ใครชัง ช่างเถิด
ใครเชิด ใครชู ช่างเขา
ใครดุ ใครด่า ทนเอา
ตัวเรา ร่มเย็น เป็นพอ

เบื่อๆก็มาขายประกันกับหน่วยผม มามะ จุ๊บๆๆ
รับรองโดนลูกค้าไล่ไม่มีเบื่อ 55555 :lol:
(ถ้าพูดไม่เป็นนะ)

por_jai เขียน:

phemstap เขียน: เลยต้องจำยอมสละเรือให้น้องๆเค้าไป

สละลำไหนครับ

ถนนเลนอื่นไม่ได้ไปเร็วกว่าเลนเราเสมอไป

SOIVEGA เขียน:มีใครเบื่องานประจำอยากลาออกมาลงทุนหุ้นอย่างเดียว แต่กลัว
1. กลัวไม่มีสังคม
2. กลัวเงินที่ลงทุนในหุ้นไม่พอเลี้ยงชีพ เพราะความไม่แน่นอนตลาด ตอนนี้ถืือ cpall กับ hmpro
3. กลัวไม่เป็นที่ยอมรับของเพื่อนที่เคยรู้จัก เวลาถามว่าทำงานอะไร
โดยเฉพาะคนโสดมีใครกลัวจนไม่กล้าเปลี่ยนแปลงไหมคะ ยอมอดทนทำงานประจำต่อไป

จากประสบการณ์ส่วนตัวนะครับ
ข้อ1. สังคมคุณจะเปลี่ยนไปครับ จากที่เคยคุยกับคนประเภทลูกจ้างสไตล์ลูกจ้างคุยกัน เงินเดือนเป็นไง หัวหน้า-ลูกน้องเป็นไง การเมืองใน Office แย่ขนาดไหน จะเปลี่ยนเป็นสังคมของนักลงทุนและนักธุรกิจ จะลงทุนอะไรดี หลักทรัพย์ตัวไหนน่าสนใจ แลกเปลี่ยนข้อมูลกันครับ

2. ต้องทำการบ้าน(ทางการลงทุน)ให้หนักมากขึ้น ตอนงานประจำถ้าพลาด หัวหน้าตักเตือน หรือ โดนไล่ออก แต่ถ้าจะใช้ชีวิตแบบนี้ถ้าพลาดหมายถึง เงิน คุณเองล้วนๆ ต้องคิดให้ถ้วนถี่ครับ

3. ไม่แคร์ครับ ลองไปเดินห้างวันธรรมดาสิครับ แล้วคุณจะรู้ว่ามันวิเศษแค่ไหนที่คุณไม่ได้ขี้ข้าใคร แถมที่สำคัญมีเวลาอยู่กับครอบครัวมากขึ้น ส่วนตัวแล้วเพื่อนผมที่ทำงานประจำ กับ เพื่อนผมที่เป็นนักลงทุนก็ยังคบหากันดีนะครับกินเหล้า เฮฮากันมันทุกอาทิตย์ ^^

นึกอะไรออกนิดหน่อยเกี่ยวกับความพร้อม
รอให้เป็นช่วงที่มีการเทรดหุ้นแต่ละวันมูลค่าต่ำกว่า 5พันล้าน แล้วถามตัวเองว่าออกจากงานตอนนี้พร้อมไหม กับหุ้นไปรอดไหม ถ้าตอบว่าพร้อมที่จะอยู่ด้วยหุ้นในช่วงที่มีการเทรดต่ำกว่า 5พันล้านต่อวัน ก็น่าจะมีความพร้อมพอทีเดียวนะครับ

กระทู้นี้สุดยอดครับ
โดนใจหลายคน
ผมว่าลองเปลี่ยนที่ทำงานดูไหมครับ
มีหลายที่ที่เจ้านายดี ผู้ร่วมงานดี
ผมก็เข้ามาตลาดได้ไม่นาน แต่ก็สำนึกตลอดเวลาว่าเราเข้ามาในช่วงแห่งความรุ่งโรจน์ของตลาด ทุกอย่างดูดีดูสดใสไปหมด
แต่ธรรมชาติของสรรพสิ่งต้องมีขาลง ต้องนึกดูนะครับว่าถ้าในช่วงนี้นั้นเราจะเป็นยังไง (ประวัติศาสตร์ของมนุษย์ไม่เคยเปลี่ยนครับ เวลาทุกอย่างดูดี เราจะมองอนาคตสดใสอย่างมาก --ลองอ่านหนังสือ value investor ก็จะยกตัวอย่างมากมาย เช่น tulip mania ในยุโรป--ลองค้นดูก็ได้ครับ)

อดทนครับ ตั้งสติแล้วหาตัวเองให้เจอ เป็นกำลังใจให้ครับ

LIKE +++

SOIVEGA เขียน:มีใครเบื่องานประจำอยากลาออกมาลงทุนหุ้นอย่างเดียว แต่กลัว...

ทุกข์ที่แท้คืออะไร ?

ในทำนองกลับกัน
ถ้าวันนึงพี่เบื่อ "หุ้น" ขึ้นมาบ้าง พี่จะทำอย่างไร ?

ลงทุน 3 ปี แรก ผมได้ผลตอบแทนแต่ละปี 7% > 25% > 125% มันช่างเป็นแนวโน้มที่สวยงามมากแบบว่าต้นปีที่ 4 คิดว่าน่าจะได้ซัก 200% :lol: ตอนนั้นก็คิดอะไรแบบ จขกท เลยครับ ดีที่มีเงินไม่เยอะเลยทำไม่ได้ เพราะสุดท้ายปีนั้นก็แพ้ SET ไป ทำให้เลิกดูถูกตลาดหุ้นนับแต่นั้นเป็นต้นมา
ส่วนเรื่องงานตอนนั้นก็เบื่องานเหมือนกันทั้งๆที่บริษัทมั่งคงดี เพื่อนร่วมงานก็ดี แต่คิดว่าตัวเองชอบทำด้านการลงทุนมากกว่า

ทางออกของผมคือ ตัดสินใจเปลี่ยนสายงาน โดยเริ่มเรียน MBA พร้อมๆกับย้ายไปทำบริษัทที่ "ใกล้การลงทุน" มากกว่าเดิม คือทำธุรกิจ financial data provider พอเรียนจบก็โชคดีมีคนรับเข้าทำงานในธนาคาร แล้วก็สอบ CFA เอาไว้เป็น pedigree เพิ่มต่างหาก (นี่โดดอ่านหนังสือมาเล่น tvi นะเนี่ย -_-')

ผมคิดว่าคนเราไม่สายเกินที่จะทำสิ่งที่ชอบ ตั้งแต่ 4 ปีที่ออกจากงานวิศวกรมาผมว่าชีวิตลำบากขึ้นเยอะ เวลาว่างไม่ค่อยมีเพราะต้องมีเรื่องเรียนบ้าง สอบบ้าง แทนที่จะไปกินข้าว ไป karaoke แบบเมื่อก่อน แต่ก็มีความสุขกับชีวิตการทำงานมากกว่าเดิมเยอะเลยครับ ถึงแม้งานที่ทำไม่ใช่ Asset Mgt ซะทีเดียว แต่ก็ได้มีโอกาสศึกษาอะไรหลายๆอย่างที่คงนำมาใช้ติดตัวได้ตลอดชีวิตการลงทุน

ยังไงก็ลองหาดูว่าอยากทำอะไร แล้วพยายามมุ่งไปทางนั้น ผมคิดว่ามันคุ้มค่ากับความลำบากเสมอครับ

ส.สลึง เขียน:

SOIVEGA เขียน:มีใครเบื่องานประจำอยากลาออกมาลงทุนหุ้นอย่างเดียว แต่กลัว...

ทุกข์ที่แท้คืออะไร ?

ในทำนองกลับกัน
ถ้าวันนึงพี่เบื่อ "หุ้น" ขึ้นมาบ้าง พี่จะทำอย่างไร ?

น่าคิดนะครับ

คิดดีดีครับหาทางหนีทีไล่เอาไว้ให้เวลาตัวเองสัก ปีหนึ่งสร้าง คอนเนคชั่นเองไว้ดีดเผื่ออยากจะกลับไปทำงานประจำใหม่

คุณจะตัดสินใจอย่างไรก็แล้วแต่แต่อย่าให้มันเกิดจากอารมณ์ชั่ววุบ อย่าให้เมื่อมองย้อนกลับมาแล้วเกิดความคิดที่ว่าไม่น่าเลยเรา

ต้องถามตัวเองว่าคุณสามารถทำได้ไหมไอ้การที่มานั่งอ่านหนังสือการลงทุนหลายเล่ม อ่านงบการเงินเองวิเคราะห์เอง ทำการหามูลค่าหุ้นเอง และ อะไรอีกมากมายและที่สำคัญเวลาที่มีมากมายมหาศาลนั้นคุณจะทำอะไรกับมัน (ผมแบ่งเวลาให้กับการลงทุนวันละ สิบ ชม เป้นการอ่านศึกษาบริษัท พบ ผู้บริหารตามงานต่างๆ ไปดูโรงงาน หรือ สาขาของบริษัท และอ่านหนังสือดีดีซะเก้าชม. นั่งดูและอาจจะปรับพอร์ตอีกสัก ชม)

ปัจจุบันผมเองก็ใช้เวลาไปกับพวกนี้ตลอดครับมีความรู้สึกว่าคุ้มค่าในการตัดสินใจออกจากงานประจำรับเงินเดือนสาเหตูเป็นเพราะผมชอบครับที่จะอ่านหนังสือ อ่านงบ ไปเจอผู้บริหาร และแน่นอนศึกษาเพิ่มเติมจากผู้รู้ในเวบดีดีเช่น ไทยว๊ไอ เป็นต้น

ปัจจุบันตอนนี้นอนดึกกว่าตอนทำงานประจำอีกครับนั่งอ่านงบตั้งแต่ A-Z ยังไม่พ้กตัว C เลยครับ

เมื่อมาทำอย่างเต็มเวลาสิ่งที่ได้คือผมรู้จักกับบริษัทที่ถืออยู่ลึกซึ่งมากกว่าเดิมครับทำให้เห็นมูลค่าที่แท้จริงได้มากกว่าตอนทำงานประจำและทำให้การตัดสินใจผิดพลาดน้อยลง และ มีเหตุผลมากขึ้น (ปกติผมชอบขายหมูเพราะไม่รู้จักหุ้นนั้นๆดีพอครับ เช่น ธนชาติขาย 8 บาท CPALL ไม่ซื้อตอน 7 บาทเพียงเพราะไม่จ่ายปันผลโดยที่ไม่ได้ดูเลยว่าเขาเอากำไรไปลงทุนเพิ่ม short against port ทีไหร่ก็ลืมซื้อคืน ระเบียบวินัยในการลงทุนติดลบ)


อย่าอยู่อย่างอยากครับ

ส.สลึง เขียน:คนเรามัก "ค้นหา" เพราะเราคิดว่าเรา "ไม่มี"
แต่ถ้าเราคิดว่าเรา "มี" ในสิ่งที่ไม่ต้องไป "ค้นหา"
เราก็จะค้นพบกับความสุขได้ "พอดี"

ปล.
ขออภัยครับ บ่นให้ฟัง

คมมากครับ  

ดีใจคะ ที่ตั้งกระทู้แล้วมีเพื่อนๆให้ความสนใจ ปกติ เราทำงาน จันทร์-ศุกร์ แต่วันนี้มาอบรมคะ งานก็ไม่ได้หนักอะไรมากคะ เพียงแต่รู้สึกเบื่องาน เบื่อคน อาจจะเป็นเพราะยังหาเป้าหมายในชีวิตไม่เจอคะ รู้แต่ว่าวันไหนตลาดเปิดมีความสุขที่ได้ดูหุ้นคะ ยิ่งเห็นหุ้นเรา+ยิ่งมีความสุขคะ สงสัยเราจะไม่ใช่ value investment

SOIVEGA เขียน:ดีใจคะ ที่ตั้งกระทู้แล้วมีเพื่อนๆให้ความสนใจ ปกติ เราทำงาน จันทร์-ศุกร์ แต่วันนี้มาอบรมคะ งานก็ไม่ได้หนักอะไรมากคะ เพียงแต่รู้สึกเบื่องาน เบื่อคน อาจจะเป็นเพราะยังหาเป้าหมายในชีวิตไม่เจอคะ รู้แต่ว่าวันไหนตลาดเปิดมีความสุขที่ได้ดูหุ้นคะ ยิ่งเห็นหุ้นเรา+ยิ่งมีความสุขคะ สงสัยเราจะไม่ใช่ value investment

กล้วยทอดแอบอ่านมาสักพักแล้วค่ะ
บางทีเบื่อเพราะว่างงาน บางทีเบื่อเพราะไม่ได้ทำงานที่ชอบ
งานบางงานก็ให้ผลตอบแทนหวือหวากว่า ใหม่ สดกว่า (อะไรเนี่ย 555) น่าลองๆ
เปลี่ยนงานบ้างก็ดีค่ะ ย้ายความสนใจไปเรื่องอื่นบ้าง

ตัวเองก็เป็นเหมือนกัน บ่นๆ กับพี่ๆ ที่สนิทกันอยู่เลย อยากออกจัง(โว้ย)...อิ อิ
พี่ยุส่งตลอด ออกมาเล้ย อย่างงั้น อย่างงี้ อย่างโง้น
แต่หนูมันพวกไม่รักดี...ไม่ออกเสียที

ถ้ายังกลัวกับการเปลี่ยนแปลง กล้วยทอดว่า เปลี่ยนวิถีชีวิตบ้างก็ดีนะคะ อยู่แบบเดิมๆ น่าเบื่อออก

แต่ละช่วงวัย ความสนใจก็ไม่เหมือนกันด้วยจิ  (กล้วยทอดก็เป็นค่ะ)
หางานอดิเรกทำไม๊ ค้าขาย ขายบ้าน ขายห้อง ขายของ ขายประกัน ขายตรง นั่นนี่ก็ได้นี่ (ทำมาหมดแล้วนิ)
หาสินค้าที่สนใจ และmargin ดีพอที่จะเสียเวลาทำ ควบคู่กันไป เพลินดีเหมือนกันนะคะ

มีงานตั้งเยอะที่อาจจะเสียเวลา set up ช่วงแรก ต่อไปก็เก็บกินอย่างเดียว
ทำนั่น ทำนี่ ทำไปเลยค่ะ  เวลาไม่รอใคร โอกาสดีมีมาไม่บ่อย แต่มันเข้ามาเสมอๆ จ้า  :D

ตอนนี้กล้วยทอดไม่ยุ่ง แต่ดูคนรอบๆ ข้างจะยุ่งๆ กันหมด สงสัยไม่เบื่องานกันแล้ว  :lol:

เมื่อวานว่างมากค่ะ ตอนแรกว่าจะไปอุดหนุนร้านถักไหมพรมหน่อย แต่วันนี้เห็นคนเยอะ เลยว่าจะไปให้เค้าสอนอาทิตย์หน้า
เลยไปนั่งอ่านหนังสือที่ B2S มา เห็นหนังสือการ์ตูนอยู่เล่นหนึ่ง อ่านง่ายดี
มาพูดถึงการแก้วิกฤติเบื่องาน...อ่านแล้วก็ตลกๆ ดีค่ะ
เห็นมีอยู่ 5-6 หัวข้อที่สรุปๆ มาได้นะคะ
เค้าบอกว่า

+ อย่าไปจำกัดกับกรอบชีวิตนัก แผนมี กรอบมีก็ข้ามๆ ไปมั่งก็ได้
+ จงล้มเหลวอย่างสง่างาม (ถ้าไม่เคยล้ม จะใกล้ความสำเร็จเหรอ)
+ ไปหาทำไมกับข้อด้อยของตัวเอง (หากันจริงๆ มีออกเยอะแยะ อิ อิ) เอาจุดแข็งมาแผ่กันดีกว่า
+ ....จำไม่ได้แล้ว....

ไปนั่งอ่านฟรีแบบกล้วยทอดก็ได้นะคะ (ท่าทางจะว่างจริงๆ อิ อิ)

ทบต้น

กล้วยทอด เขียน: + ไปหาทำไมกับข้อด้อยของตัวเอง (หากันจริงๆ มีออกเยอะแยะ อิ อิ) เอาจุดแข็งมาแผ่กันดีกว่า
+

ชอบข้อนี้ครับ การพยายามลดจุดด้อยนี่เป็นเรื่องที่ฝืนและไม่สนุกเอาเสียเลย
แต่การเล่นกับจุดแข็งนี่เป็นเรื่องที่น่าสนใจกว่าเยอะ

อ่านคุณกล้วยทอดแล้ว รู้สึกชีวิตเยี่ยมจริงๆ


คิดดีๆครับ กับการออกมาลงทุน

อ้อ ผมคิดว่าถ้าจะออกหาเพื่อนที่เป็นนักลงทุนไว้เยอะครับ
เอาไว้เฮฮาตอนกลางวัน
ตอนเย็นๆ ก็เป็นเวลาครอบครัว

แต่คิดเยอะๆ คิดให้หนักๆ หาตัวเองให้เจอก่อนนี่ยิ่งดี

ผมว่า พี่อยากทำอะไร ก็ทำเลยครับ ชีวิตคนเรามีเวลาไม่มาก  :lol:  :lol: