Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

นักลงทุนกอดโลก : แล้วเขาก็เอาประสบการณ์นั้นมาคิดค้นเป็นทฤษฎีการสะท้อนกลับและเอาประยุกต์ใช้ในตลาดทุน และตลาดเงิน

นักลงทุนจ้องโลก : ที่สำคัญใช้กับประเทศไทยและอังกฤษด้วย

นักลงทุนกอดโลก : เออ เขาทำอย่างไงครับ

นักลงทุนจ้องโลก : ผมไม่ทราบครับ ถ้าคิดไปว่ามันเกิดขึ้นคล้ายๆ กับเรื่องจระเข้หลุดละครับจะเป็นอย่างไรบ้าง

นักลงทุนขวางโลก : เออ เขาทำอย่างไรครับ เขาปล่อยจระเข้เองเลยหรือครับ

นักลงทุนจ้องโลก : ใช่จระเข้หรือครับ เป็นที่ตัวโรงงานอิฐหรือปล่าว

นักลงทุนแบกโลก : ผมว่า ข่าวที่มีการลือว่าอิฐถล่มซึ่งก็คือประเทศไทยตอนนั้น แล้วมันถูกทำให้ถล่มเพราะสภาพของโรงงานพร้อมที่จะถล่มอยู่แล้ว ส่วนเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ ที่เข้าไปก็คือกองทุนเฮจฟันอื่นๆ ส่วนกองทุนโซรอสเองน่าจะเป็นคนให้ยืมเรือท้องแบนมากว่าครับ ท่านจ้องโลกเห็นว่าอย่างไร

นักลงทุนจ้องโลก : ไม่ทราบเลยครับ
……………………………….

ขอจบเพียงแค่นี้นะครับ
ขอบคุณครับ ขอให้ทุกท่านโชคดีครับ

humdrum เขียน:ผมเขียนไม่ดีเองครับ
ขอโทษพี่หมอด้วยนะครับ

มิกล้าครับ
เขียนได้น่าสนใจมาก และอธิบายรูปได้ดี เลยครับ
ผมเข้าใจว่าแต่ละตัวละคร อาจารย์ตั้งใจจะสร้างขึ้นมา แสดงถึงอะไรบางอย่าง
แต่ไขปริศนาไม่ออกเลย

ไม่มีอะไรจริงๆ ครับพี่หมอ
ประสบการณ์ผมเป็นอย่างนั้นเอง
ผมเคยยึดติดอะไรบางอย่างไว้มาก
แล้วมันพลิกกลับจนผมล้มทั้งยืน
ผมจะคุยกับตัวเอง แย้งตัวเองกลับไปกลับมาอย่างที่พี่หมออ่าน
เป็นทั้งสี่แบบ แล้วแต่แบบใดเป้นช่วงใดมากกว่า ผมทะเลาะกับตัวเองตลอดเวลา
บางช่วงเวลา แยกตัวเองออกมามองตัวเองทั้งสี่คนเถียงกัน
ผมพบว่า ไม่ว่าแบบใดเป้นมากไปก็ไม่ดี อย่างท่านกอดโลก มองแต่แง่ดี
ท่านขวางเอาแต่มองแง่ร้าย ท่านแบกโลกตำหนิติเตียนทุกอย่าง
ท่านจ้องโลกพร้อมลุยทุกสถานการณ์
ท่านจ้องกับท่านกอดวิ่งเข้าหาโอกาส
ท่านแบกกับท่านขวางคอยเป้น risk management
การมองหาโอกาสที่จะทำเงินและสร้างผลตอบแทนในตลาดในขณะที่ต้องจัดการกับความเสี่ยงไปด้วยนั้นเป้นศิลปะที่ต้องสร้างความสมดุลของทั้งสองฝั่งให้ได้
เวลาจะตัดสินใจทำอะไร ไม่ว่าลงทุน เดินข้ามถนน ซื้อโอเลี้ยงกิน
ก็เหมือนทั้งสี่ท่านที่อยู่ด้วยกันและพูดคุยกันตลอดถึงทั้งโอกาสและความเสี่ยงเวลา
การสร้าง characteristics ขั้วตรงข้ามขึ้นมาเฉพาะท่านกอดโลกกับท่านขวางโลกนั้นไม่พอครับ
เราต้องสร้างท่านแบกโลกขึ้นมาเป้น risk management ชั้นที่สองเพื่อแย้งตัวท่านขวางโลก
หลักความคิดของโซรอสนั้นอยู๋บนพื้นฐานของความเชื่อกับความจริงที่เกิดขึ้นค้น
บ่อยครั้งความเชื่อของเราไม่เป็นอย่างที่เราคิด
การจัดการกับความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในใจของเรานั้นจึงเป้นสิ่งที่ต้องได้รับความสนใจอย่างมาก
ผมระวังการรับรู้ของตัวเอง และ ถามตัวเองว่า ผมกำลังถูก อีโก้ของตัวเองหลอกหรือไม่
ไปดูว่า great mind อย่างโซรอสทำอย่างไรกับเรื่องพวกนี้
เขาก็สรุปออกมาสั้นๆ ว่า I 'm always wrong and I try to correct my mistakes.
ผมไม่เข้าใจหรอกครับ ประโยคที่เขาบอก เพราะตอนแรกยังมองหาความแน่นอนในสิ่งต่างๆ
แต่พอนั่งจดอคติของตัวเองลงในสมุดบันทึกแล้ว ถึงรู้ว่า กรอบการรับรู้ของเรานั้นผิดเยอะทีเดียว
"การตะหนักรู้ในตนเองจะเกิดขึ้นได้ก่อต่อเมื่อไม่มีตัวตนของเราดำรงอยู่แล้วเท่านั้น"
เรื่องนี้โซรอสไม่ใช่เป็นคนค้นพบ มีอาจารย์อีกมากมายค้นพบมานานแล้ว
พระพุทธเจ้า * ชิโยโนะ * จวงจื่อ * ไดโอนิซิอุส * คาลิล ยิบราน * เกอร์จิยา * เฮราคลิตุส * พระเยซู * กาบีร์ * พระกฤษณะ * เจ.กฤษณะมูรติ * เล่าจื่อ * มีรา * นิทเช่ * พิธากอรัส * ราบิยา อัล-อดาบิยา * รูมี * ซานาย * โสกราตีส *
ไม่ว่าตะวันตก หรือ ตะวันออก ศาสตร์ของการละตนเองนั้นมีการค้นพบมานานแล้ว
ถ้าโลกนี้เป็นเกม หนทางเดียวที่ชนะในเกมนี้ คือ อย่ายึดติด
ไม่ใช่มองหาความแน่นอน แต่เป็นการมองหาความไม่แน่นอนที่เป็นหัวใจของ reflexivity
มันยากตรงนั้น reflexivity ไม่มีอะไรซับซ้อนเลย
เราเพียงแต่คุ้นที่จะทำความเข้าใจกับสิ่งต่างๆ ให้เกิดความแน่นอนเกิดขึ้น
ผมชอบเข้าไปอ่าน Great Minds ต่างๆ ใน Youtube
พวกเขาเข้าใจวิธีอยู๋ในโลกนี้เหมือนปรมารย์ท่านต่างๆ ของโลกทั้งนั้น
อันนี้คือสิ่งที่นักลงทุนที่ยึดติดความแน่นอนไม่มีทางเข้าใจได้
บางท่านล้มเหลวครั้งเดียวก็ถอดใจแล้ว ครั้งที่สองก็ไม่เอาแล้ว
ครั้งที่สามก็หนีไปทำอาชีพอื่นแล้ว ไปไม่รอด เพราะเขาไปยึดติดในบางอย่างมากเกินไป
คนที่เข้าใจความไม่แน่นอนนั้นต้องหนักแน่นมั่นคงต่อเป้าหมายของตัวเองว่าคืออะไร
ทุกอย่างในโลกนี้ มีความสำเร็จหมด อย่าไปยึดติดมันให้มากเกินความจำเป็น
มีอีโก้ ก็มีให้เพียงพอต่อการดำรงชีวิตเท่านั้น อย่าให้มันมากไป
มีอีโก้ ก็มีให้พอต่อการลงทุนเท่านั้น อย่าให้มันมากไป
มันมีความสำเร็จของมันเห็นอยู่แล้ว ทั้ง Buffett และ Soros เป็นตัวอย่าง
ในสายอาชีพการลงทุนของเรา เราก็เห็นความสำเร็จของคนเก่า เดินรอเราอยู่ข้างหน้าแล้ว
แล้วทำไมเราจะไม่ประสบความสำเร็จบ้าง หากในโลกนี้ไม่มีคนที่ประสบความสำเร็จเลย
แล้วเราจะไปอย่างไร มนุษย์เราต้องเห็นสิ่งที่มนุษย์ทำอยู่ข้างหน้าแล้ว
แต่ไปเข้าใจว่าเขามีสุตรลับกันหมด มีความแน่นอนให้เราเดินตามเขา
ประสบการณ์ของคนคนหนึ่งที่ไปถึงเป้าหมายแล้ว ไม่มีทางเหมือนของเราได้
โลกความสำเร็จที่เรามองหาอยู๋ที่การทำความเข้าใจกับตนเอง
ผมยังจำตอนหนึ่งในคำประกาศอิสรภาพของ USA
ทุกคนมีสิทธิวิ่งหาความสุขได้
pursuit of happiness แต่พระเอกเขายอมรับตัวเองว่าตัวเองผิด และ suck มาก
ยิ่งวิ่งหาความสุขเท่าใด มันก็ยิ่งวิ่งหนีเราเท่านั้น
ทำความเข้าใจกับความเชื่อของตนเองทุกวินาทีให้ดีที่สุดต่างหากที่สำคัญครับ

Great Minds: Richard Feynman - The Uncertainty Of Knowledge



"I can live with doubts and uncertainity and not knowing. I think it is much more interesting to live not knowing than to have answers which might be wrong...I don't feel frightened by not knowing things, by being lost in a mysterious universe without any purpose." (Richard Feynman)

ผมก็เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง รอรูปที่สี่ครับ

ขอสรุปนะครับ ท่าน murdur
จบแล้วนะครับ ผมขอพอแค่นี้ครับ
สวัสดีครับ แล้วเจอกันปลายปีครับ
ขอบคุณครับ โชคดีทุกท่านครับ

................................


1.

แบบที่ 1 : ใช้อีโก้ตัวเองเทรดเยอะเกินไป

2.

แบบที่ 2 : อีโก้ตัวเองน้อยเกินไป ใช้อีโก้คนอื่นเทรดหุ้น

3.

แบบที 3 : ไม่ใช้อีโก้ตัวเองเทรด ใช้อีโก้คนแบบที่ 1 และ 2 เป็นตัวกำหนดเกมที่จะเทรด

4. [/quote]

แบบที่ 4 : พิจารณาและตรวจสอบอีโก้ของตนเองตลอดเวลา ระวังไม่ให้อีโก้ของตนเองถูกหลอกใช้โดยคนแบบที่ 3

ชอบมากเลยครับ รอปลายปี คุณhumdrumจะมาเล่าอีก
หรือหนังสือเล่มอื่นของโซรอสก็ได้นะครับ

humdrum เขียน:"การตะหนักรู้ในตนเองจะเกิดขึ้นได้ก่อต่อเมื่อไม่มีตัวตนของเราดำรงอยู่แล้วเท่านั้น"

ขอบคุณมากๆครับ หวังว่าจะได้ติดตามอ่านต่อนะครับ หมื่นรู้มิรู้ปล่อยวาง

humdrum เขียน:ไม่มีอะไรจริงๆ ครับพี่หมอ
ประสบการณ์ผมเป็นอย่างนั้นเอง
ผมเคยยึดติดอะไรบางอย่างไว้มาก
แล้วมันพลิกกลับจนผมล้มทั้งยืน
ผมจะคุยกับตัวเอง แย้งตัวเองกลับไปกลับมาอย่างที่พี่หมออ่าน
เป็นทั้งสี่แบบ แล้วแต่แบบใดเป้นช่วงใดมากกว่า ผมทะเลาะกับตัวเองตลอดเวลา
บางช่วงเวลา แยกตัวเองออกมามองตัวเองทั้งสี่คนเถียงกัน
ผมพบว่า ไม่ว่าแบบใดเป้นมากไปก็ไม่ดี อย่างท่านกอดโลก มองแต่แง่ดี
ท่านขวางเอาแต่มองแง่ร้าย ท่านแบกโลกตำหนิติเตียนทุกอย่าง
ท่านจ้องโลกพร้อมลุยทุกสถานการณ์
ท่านจ้องกับท่านกอดวิ่งเข้าหาโอกาส
ท่านแบกกับท่านขวางคอยเป้น risk management
การมองหาโอกาสที่จะทำเงินและสร้างผลตอบแทนในตลาดในขณะที่ต้องจัดการกับความเสี่ยงไปด้วยนั้นเป้นศิลปะที่ต้องสร้างความสมดุลของทั้งสองฝั่งให้ได้
เวลาจะตัดสินใจทำอะไร ไม่ว่าลงทุน เดินข้ามถนน ซื้อโอเลี้ยงกิน
ก็เหมือนทั้งสี่ท่านที่อยู่ด้วยกันและพูดคุยกันตลอดถึงทั้งโอกาสและความเสี่ยงเวลา
การสร้าง characteristics ขั้วตรงข้ามขึ้นมาเฉพาะท่านกอดโลกกับท่านขวางโลกนั้นไม่พอครับ
เราต้องสร้างท่านแบกโลกขึ้นมาเป้น risk management ชั้นที่สองเพื่อแย้งตัวท่านขวางโลก
หลักความคิดของโซรอสนั้นอยู๋บนพื้นฐานของความเชื่อกับความจริงที่เกิดขึ้นค้น
บ่อยครั้งความเชื่อของเราไม่เป็นอย่างที่เราคิด
การจัดการกับความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในใจของเรานั้นจึงเป้นสิ่งที่ต้องได้รับความสนใจอย่างมาก
ผมระวังการรับรู้ของตัวเอง และ ถามตัวเองว่า ผมกำลังถูก อีโก้ของตัวเองหลอกหรือไม่
ไปดูว่า great mind อย่างโซรอสทำอย่างไรกับเรื่องพวกนี้
เขาก็สรุปออกมาสั้นๆ ว่า I 'm always wrong and I try to correct my mistakes.
ผมไม่เข้าใจหรอกครับ ประโยคที่เขาบอก เพราะตอนแรกยังมองหาความแน่นอนในสิ่งต่างๆ
แต่พอนั่งจดอคติของตัวเองลงในสมุดบันทึกแล้ว ถึงรู้ว่า กรอบการรับรู้ของเรานั้นผิดเยอะทีเดียว
"การตะหนักรู้ในตนเองจะเกิดขึ้นได้ก่อต่อเมื่อไม่มีตัวตนของเราดำรงอยู่แล้วเท่านั้น"
เรื่องนี้โซรอสไม่ใช่เป็นคนค้นพบ มีอาจารย์อีกมากมายค้นพบมานานแล้ว
พระพุทธเจ้า * ชิโยโนะ * จวงจื่อ * ไดโอนิซิอุส * คาลิล ยิบราน * เกอร์จิยา * เฮราคลิตุส * พระเยซู * กาบีร์ * พระกฤษณะ * เจ.กฤษณะมูรติ * เล่าจื่อ * มีรา * นิทเช่ * พิธากอรัส * ราบิยา อัล-อดาบิยา * รูมี * ซานาย * โสกราตีส *
ไม่ว่าตะวันตก หรือ ตะวันออก ศาสตร์ของการละตนเองนั้นมีการค้นพบมานานแล้ว
ถ้าโลกนี้เป็นเกม หนทางเดียวที่ชนะในเกมนี้ คือ อย่ายึดติด
ไม่ใช่มองหาความแน่นอน แต่เป็นการมองหาความไม่แน่นอนที่เป็นหัวใจของ reflexivity
มันยากตรงนั้น reflexivity ไม่มีอะไรซับซ้อนเลย
เราเพียงแต่คุ้นที่จะทำความเข้าใจกับสิ่งต่างๆ ให้เกิดความแน่นอนเกิดขึ้น
ผมชอบเข้าไปอ่าน Great Minds ต่างๆ ใน Youtube
พวกเขาเข้าใจวิธีอยู๋ในโลกนี้เหมือนปรมารย์ท่านต่างๆ ของโลกทั้งนั้น
อันนี้คือสิ่งที่นักลงทุนที่ยึดติดความแน่นอนไม่มีทางเข้าใจได้
บางท่านล้มเหลวครั้งเดียวก็ถอดใจแล้ว ครั้งที่สองก็ไม่เอาแล้ว
ครั้งที่สามก็หนีไปทำอาชีพอื่นแล้ว ไปไม่รอด เพราะเขาไปยึดติดในบางอย่างมากเกินไป
คนที่เข้าใจความไม่แน่นอนนั้นต้องหนักแน่นมั่นคงต่อเป้าหมายของตัวเองว่าคืออะไร
ทุกอย่างในโลกนี้ มีความสำเร็จหมด อย่าไปยึดติดมันให้มากเกินความจำเป็น
มีอีโก้ ก็มีให้เพียงพอต่อการดำรงชีวิตเท่านั้น อย่าให้มันมากไป
มีอีโก้ ก็มีให้พอต่อการลงทุนเท่านั้น อย่าให้มันมากไป
มันมีความสำเร็จของมันเห็นอยู่แล้ว ทั้ง Buffett และ Soros เป็นตัวอย่าง
ในสายอาชีพการลงทุนของเรา เราก็เห็นความสำเร็จของคนเก่า เดินรอเราอยู่ข้างหน้าแล้ว
แล้วทำไมเราจะไม่ประสบความสำเร็จบ้าง หากในโลกนี้ไม่มีคนที่ประสบความสำเร็จเลย
แล้วเราจะไปอย่างไร มนุษย์เราต้องเห็นสิ่งที่มนุษย์ทำอยู่ข้างหน้าแล้ว
แต่ไปเข้าใจว่าเขามีสุตรลับกันหมด มีความแน่นอนให้เราเดินตามเขา
ประสบการณ์ของคนคนหนึ่งที่ไปถึงเป้าหมายแล้ว ไม่มีทางเหมือนของเราได้
โลกความสำเร็จที่เรามองหาอยู๋ที่การทำความเข้าใจกับตนเอง
ผมยังจำตอนหนึ่งในคำประกาศอิสรภาพของ USA
ทุกคนมีสิทธิวิ่งหาความสุขได้
pursuit of happiness แต่พระเอกเขายอมรับตัวเองว่าตัวเองผิด และ suck มาก
ยิ่งวิ่งหาความสุขเท่าใด มันก็ยิ่งวิ่งหนีเราเท่านั้น
ทำความเข้าใจกับความเชื่อของตนเองทุกวินาทีให้ดีที่สุดต่างหากที่สำคัญครับ

Great Minds: Richard Feynman - The Uncertainty Of Knowledge



"I can live with doubts and uncertainity and not knowing. I think it is much more interesting to live not knowing than to have answers which might be wrong...I don't feel frightened by not knowing things, by being lost in a mysterious universe without any purpose." (Richard Feynman)

ขอบพระคุณพี่ humdrum มากครับ

ขุดกระทู้ Classic ขึ้นมา ซักหน่อย

ลงชื่อไว้ก่อน เดี๋ยวตามอ่าน

ยอมรับครับว่า ผมเองตั้งคำถามไว้เมื่อราวๆสิบปีก่อน กลับมาอ่านวันนี้ ก็ยังคงงงครับ แต่ก็ขอบคุณคุณ humdrum มากๆครับ