Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

ความเชื่อของคนทั่วไปอาจจะเชื่อว่าคนที่ “ทำงานหนัก” จะได้รับผลตอบแทนมากกว่าคนที่ไม่ทำงาน หรือ ขยันน้อยกว่า ผมคิดว่าความเชื่อนี้อาจจะใช้ได้กับการแข่งขันที่เป็นเรื่องเฉพาะเท่านั้น เช่น การขยันฝึกซ้อมเพื่อแข่งขันกีฬา หรือการอ่านหนังสือเพื่อสอบไล่ แต่ถ้าเราวัดผลตอบแทนเป็นเรื่องของ “เงิน” แล้ว แม้ว่าการ “ทำงานหนัก” จะมีผลอยู่บ้าง แต่ผมคิดว่ามีปัจจัยอื่นอีกมากมายที่จะส่งผลให้เราได้ผลตอบแทนมากกว่าคนอื่น

ผมได้พบกับคนรอบข้างผมหลายคนที่เขาได้ทำงานหนักตลอดชีวิตที่ผ่านมา แต่ในปัจจุบันเขาก็ยังคงมีสภาพทางการเงินที่ไม่ค่อยสู้ดีนักเมื่อเปรียบเทียบกับความทุ่มเทในการทำงานของเขา ผมจัดคนกลุ่มนี้ว่าเป็น “บุคคลที่ไม่มีอิสรภาพ” รายได้ของพวกเขาจะใกล้เคียงกับรายจ่ายที่เขาต้องใช้ในชีวิตประจำวัน รายจ่ายดังกล่าวอาจจะเปลี่ยนแปลงไปตามช่วงอายุ เช่น ถ้าเริ่มต้นวัยทำงานก็จะหมดไปกับการซื้อของฟุ่มเฟือย ผ่อนรถ ผ่อนบ้าน และต่อมาแต่งงานมีครอบครัวก็จะมีรายจ่ายค่าเลี้ยงดูลูก การศึกษาของลูก เมื่อแก่ตัวก็จะมีรายจ่ายในการรักษาพยาบาล ถึงแม้ว่ารายได้ของพวกเขาในปัจจุบันจะมากกว่ารายได้ของเขาในอดีต แต่เมื่อเปรียบเทียบกับรายจ่ายที่มากขึ้นและค่าครองชีพที่สูงขึ้นก็เหมือนกับว่าเขามีเงินเก็บเท่าเดิมหรืออาจจะน้อยลงด้วยซ้ำ บุคคลประเภทนี้จะต้อง “ทำงานหนัก” ตลอดชีวิตเพื่อหาเงินมาให้เพียงพอกับค่าใช้จ่าย

สำหรับกลุ่มคนอีกประเภทหนึ่งที่ผมจัดว่าเป็น “บุคคลกึ่งอิสรภาพ” บุคคลประเภทนี้เขาจะมีรายได้มากกว่ารายจ่ายในช่วงตลอดชีวิตการทำงานของเขาอยู่พอสมควร อาจจะมาจากการที่เขาเป็นคนประหยัด ใช้จ่ายน้อย หรือเป็นคนโสดที่ไม่ต้องมีภาระการเลี้ยงดูลูก หรือเขาเป็นคนที่มีความสามารถที่โดดเด่นทำให้รายได้ของเขามากกว่าเกณฑ์เฉลี่ยทั่วไป ซึ่งจะทำให้เขามีเงินเก็บอยู่บ้างแต่ก็ฝากเงินไว้กับธนาคารโดยไม่ค่อยสนใจการลงทุนมากนัก ถ้าพวกเขายังมีสุขภาพที่แข็งแรง พวกเขาก็น่าจะสามารถใช้ชีวิตได้อย่างสบายเพราะจะได้ผลตอบแทนจาก “การทำงานของตนเอง” อย่างไรก็ตามเขาจำเป็นต้องทำงานต่อไปจนเกษียณอายุ ถ้าวันใดเขาเหนื่อยและอยากจะหยุดพักก็คงมีรายได้ไม่เหมือนเดิม และรายได้จะหมดไปถ้าเขาต้องเผชิญกับปัญหาร้ายแรง เช่น ป่วย หรือพบอุบัติเหตุ

กลุ่มคนประเภทสุดท้ายที่ผมจัดว่าเป็น “บุคคลที่มีอิสรภาพ” จะแตกต่างจากกลุ่มคน 2 ประเภทแรกอย่างสิ้นเชิง บุคคลประเภทนี้จะไม่ได้ให้ความสำคัญกับ “การทำงานหนัก” ในปัจจุบัน แต่เขาจะมองถึงอนาคตว่าทำอย่างไรที่เขาจะมีเงินได้โดยที่เขาทำงานเพียงเล็กน้อย หรือไม่ต้องทำงานเลย บุคคลเหล่านี้จะทุ่มเทเวลาส่วนใหญ่ไปกับการสร้างระบบใดระบบหนึ่งขึ้นมาเพื่อให้ระบบนั้นผลิตเงินให้แก่เจ้าของระบบได้ด้วยตัวของมันเอง ถ้าสังเกตจะเห็นว่าบุคคลที่ร่ำรวยต่างๆจะเป็นเจ้าของระบบหรือกิจการมากมาย แม้ว่าพวกเขาจะไม่ทำงานอะไรเลยแต่ทุกวินาทีที่เขาหายใจเขาจะได้รับเงินจากระบบที่มีบุคคลต่างๆทำงานให้กับเขา (ในบางระบบอาจจะไม่ต้องมีคนทำงานให้ก็ได้เช่น อสังหาริมทรัพย์บางสถานที่จะมีมูลค่าเพิ่มในตัวของมันเองเมื่อเวลาผ่านไป)

ผมคิดว่ามีคนจำนวนไม่น้อยที่ไต่เต้าจาก บุคคลที่ไม่มีอิสรภาพ เป็น บุคคลกึ่งอิสรภาพ และเป็น บุคคลที่มีอิสรภาพ ในที่สุด เป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่ความรู้เหล่านี้เป็นสิ่งที่สำคัญมากในการดำรงชีวิต แต่ไม่มีสอนให้กับเด็กในห้องเรียนในประเทศของเรา ทำให้มีคนจำนวนมากที่ยังคงติดกับดักในวงจรการเป็นบุคคลที่ไม่มีอิสรภาพ ซึ่งอาจจะเป็นเพราะเขาต้อง “ทำงานหนัก” โดยไม่มีเวลาออกมาฉุกคิด โดยถ้าเขาเปลี่ยนมุมมองเพียงนิดเดียวอาจจะทำให้เขามีชีวิตในอนาคตที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง

ผมขอสรุปบทความนี้ด้วยเคล็ดลับ 2-3 ประโยคที่จะทำให้เรา “เป็นบุคคลที่มีอิสรภาพ” ก็คือ “การที่เราได้เป็นเจ้าของสินทรัพย์หรือระบบที่สามารถผลิตเงินสดให้เราได้มากกว่าค่าใช้จ่ายของเรา และเราสามารถคาดการณ์ได้อย่างมีเหตุผลว่าสินทรัพย์หรือระบบดังกล่าวจะมีมูลค่าเพิ่มในอนาคตได้ด้วยตัวของมันเอง ด้วยอัตราการเพิ่มที่มากกว่าอัตราการเพิ่มของค่าใช้จ่ายที่ปรับด้วยเงินเฟ้อแล้ว”

มือใหม่หัดเขียน ฝากช่วยให้อ่านครับ
อ่านเพิ่มได้ที่ http://randomwalk.bloggang.com ครับ ขอบคุณมากครับ

สุดยอดเลยครับ

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ ครับ

ขอบคุณครับ เรื่องแบบนี้คล้ายๆ ดร. ก็เคยเขียนเหมือนกัน

ขอบคุณครับ ตามอ่านอยู่ เขียนไปเรื่อยๆนะครับ

อ่านง่ายดี ขอบคุณครับ

randomwalk เขียน:

12-05-23 Working Hard.jpg

ผมคิดว่ามีคนจำนวนไม่น้อยที่ไต่เต้าจาก บุคคลที่ไม่มีอิสรภาพ เป็น บุคคลกึ่งอิสรภาพ และเป็น บุคคลที่มีอิสรภาพ ในที่สุด เป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่ความรู้เหล่านี้เป็นสิ่งที่สำคัญมากในการดำรงชีวิต แต่ไม่มีสอนให้กับเด็กในห้องเรียนในประเทศของเรา ทำให้มีคนจำนวนมากที่ยังคงติดกับดักในวงจรการเป็นบุคคลที่ไม่มีอิสรภาพ ซึ่งอาจจะเป็นเพราะเขาต้อง “ทำงานหนัก” โดยไม่มีเวลาออกมาฉุกคิด โดยถ้าเขาเปลี่ยนมุมมองเพียงนิดเดียวอาจจะทำให้เขามีชีวิตในอนาคตที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง

ท่อนนี้ เห็นด้วย อย่างยิ่งครับ

ผมขอสรุปบทความนี้ด้วยเคล็ดลับ 2-3 ประโยคที่จะทำให้เรา “เป็นบุคคลที่มีอิสรภาพ” ก็คือ “การที่เราได้เป็นเจ้าของสินทรัพย์หรือระบบที่สามารถผลิตเงินสดให้เราได้มากกว่าค่าใช้จ่ายของเรา และเราสามารถคาดการณ์ได้อย่างมีเหตุผลว่าสินทรัพย์หรือระบบดังกล่าวจะมีมูลค่าเพิ่มในอนาคตได้ด้วยตัวของมันเอง ด้วยอัตราการเพิ่มที่มากกว่าอัตราการเพิ่มของค่าใช้จ่ายที่ปรับด้วยเงินเฟ้อแล้ว”

สรุปได้ดีมากครับ

ขอขอบคุณสำหรับบทความดีๆครับ

ขอบคุณมากครับ ที่เขียนบทความดีๆ มาแบ่งปันกันครับ

ขอบคุณครับ

เขียนได้ดีครับ

ขอบคุณครับ สรุปได้ดีมากครับ

อยากเพิ่มเติมว่า ทัศนคติ มีผลที่จะทำให้คนเป็นแบบไหน เช่นกันนะครับ

อย่างผม อ่านตีแตก กะพ่อรวยสอนลูก หลายปีก่อนมาก น่าจะสัก 10 ปีได้
สุดท้าย ก็ยังอยู่ในวังวนการเก็งกำไร และหนูถีบจักรมาหลายปี
จนวันหนึ่ง ประมาณปี 52 จะเข้าห้องน้ำ นึกอะไรไม่รู้
เดินไปหยิบหนังสือพ่อรวย ตอนเงินสี่ด้านมาอ่านอีกรอบ
แล้วก็เหมือนมีสายฟ้ามาแล่บในหัว
รีบกลับไปค้นหนังสือตีแตกมาอ่านใหม่

แล้วก็ลงทุนตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา
ด้วยความตั้งใจ จะให้เงินทำงานแทนเรา

สรุป ดวงก็มีผลนะ 55 ถ้าวันนั้นหยิบหนังสือเล่มอื่น
ก็คงไม่มีวันนี้

อยากให้เงินทำงานให้แบบกลุ่มที่สาม แต่ก็ยังอยากทำงานหนักเหมือนกลุ่มที่สอง เพราะตกหลุมรักงานที่ทำ

ไม่เห็นด้วยซักเท่าไหร่นะคับ
กับการคิดว่าการทำงานหนักเป็นสิ่งไม่ดี
และเพียงแค่คิดว่าหาระบบอะไรก็ได้ให้
สินทรัพย์ทำงานสร้างรายได้ให้เรา
มันจะทำให้เราเป็นคนไม่เห็นคุณค่าของสิ่งต่างๆ

บางทีคนที่เค้าทำงานหนัก ใช้ชีวิตทั่วไป
ซื้อรถ ผ่อนบ้าน มีครอบครัว ก็อาจเป็นความสุขของเค้า
และก็สมกับความสามารถของเค้า

สำหรับหลายๆคน มีความสามารถ ก็สามารถ
มีรายได้มากขึ้น เพียงพอต่อ การใช้ชีวิต
มีเหลือก็ช่วยเหลือผู้อื่น สังคมได้ ก็เป็นความสุข
ของเค้า และก็เหมาะสมกับความสามารถของเค้าเช่นกัน

สำหรับเจ้าของกิจการ พวกเค้าเหล่านี้ทำงานกันหนัก
ทำงานหนักของเค้า เป็นงานหนักอย่างมีเป้าหมาย
และได้ทั้งประสิทธิภาพ รวมถึงประสิทธิผล

ถ้าลองไปถามท่านเหล่านั้น ว่าอะไรทำให้ท่านประสบความสำเร็จ
ท่านคงจะตอบว่า การทำงานหนัก ทำให้ท่านประสบกับความสำเร็จ
ลองอ่านประวัติ เจ้าสัวซีพี คุณเจริญ คุณเฉลียว คุณเตียง คุณตัน ฯลฯ ดูก่อน
แม้แต่ บัฟเฟต ดร.นิเวศน์ ท่านก็ผ่านการทำงานหนัก เพียงแต่
คำพูดที่กลั่นกรองมาสอนๆกัน ดูเหมือนง่าย แต่แฝงเร้น ผ่าน
ประสบการณ์ต่างๆมากมาย ผ่านมาจากการทำงานหนักแน่ๆ

นักลงทุนอยู่ในโลกการเงิน ใช้เงินทำงาน แต่ถ้าเราไม่ทำการบ้าน
ทำงานหนัก เกี่ยวกับ ความสามารถในการวิเคราะห์ธุรกิจ ประเมินค่าธุรกิจ
ความสามารถในการจัดการจิตใจของเราในภาวะต่างๆ การมองหาผู้บริหารที่ซื่อสัตย์
ความรู้ในด้านต่างๆเกี่ยวกับโลก ข่าวสารข้อมูลต่างๆ เราคงไม่สามารถ
ประสบความสำเร็จได้

ยังไงๆผมก็เห็นว่า เราควรทำงานหนักตามหน้าที่ของเราในขณะนั้นๆให้เหมาะสม
แต่เป็นการทำงานหนักเพื่อเป้าหมายอย่างมีประสิทธิภาพ และประสิทธิผล
รวมถึงเป็นการปูทางถึงอนาคตที่ดี จากประสบการณ์ในการทำงานหนักนั้นๆ เพื่อการพัฒนาตัวเราเอง
เพื่อที่ว่าวันนึงเมื่อเราประสบความสำเร็จแล้ว เราจะเห็นคุณค่าของงานที่เราทำ
และไม่หลงลืมไปว่า ตัวเราเองก็ไหว้ตัวเราเองได้เหมือนกัน

พูดอีกก็ถูกอีก

ยังไงๆผมก็เห็นว่า เราควรทำงานหนักตามหน้าที่ของเราในขณะนั้นๆให้เหมาะสม
แต่เป็นการทำงานหนักเพื่อเป้าหมายอย่างมีประสิทธิภาพ และประสิทธิผล
รวมถึงเป็นการปูทางถึงอนาคตที่ดี จากประสบการณ์ในการทำงานหนักนั้นๆ เพื่อการพัฒนาตัวเราเอง
เพื่อที่ว่าวันนึงเมื่อเราประสบความสำเร็จแล้ว เราจะเห็นคุณค่าของงานที่เราทำ
และไม่หลงลืมไปว่า ตัวเราเองก็ไหว้ตัวเราเองได้เหมือนกัน

ผมชอบท่อนนี้ครับ และขอเสริมว่าการทำงานหนักไม่ใช่สิ่งไม่ดีแต่ควรทำอย่างพอดีและเหมาะสม ต้องดูแลรักษาสุขภาพตัวเองด้วยครับ เพราะเวลาเป็นสิ่งที่เราไม่สามารถย้อนกลับได้ ...
ถ้าได้ทำงานในสิ่งที่รัก ถึงหนักแค่ไหนเราก้อจะมีความสุขในการทำงาน ..
ผลสำเร็จของงานทีเรารัก ทำให้ความเหนื่อยหนัก..หายได้เป็นปลิดทิ้ง..
"ได้ทำงานที่รัก หรือทำใจให้รักในงานที่ทำ"
..ปัจจุบัน ผมยังไม่ได้ทำงานที่รัก แต่กำลังทำใจให้รักในงานที่ทำ และคิดว่างานที่ทำก้อหนักพอสมควร..555.. อยากมีอิสรภาพข้อ 3 เหมือนกันครับ จะได้ไปทำงานที่รัก เร็วขึ้นครับ..

ถ้าอ่านเฉพาะ Logic ในบทความผมก็ว่าถูกต้องดีครับ

แต่ผมคิดว่าคนเราไม่ได้แยกเป็นแค่ 2-3 กลุ่มเท่านั้น
ผมขอยกตัวอย่างผู้ใหญ่ที่ผมรู้จักสัก 2 ท่านนะครับ

ท่านแรกเป็น ผบห. ระดับสูงของบริษัทใหญ่ในตลาด นามสกุลไม่ดัง เส้นไม่ใหญ่ ไต่เต้ามาด้วยฝีมือ
รายได้เกือบๆ 1 MB ต่อเดือน เชื่อมั่นในการลงทุนในตลาดด้วย
ปัจจุบัน Port ใหญ่สัก 9 หลัก ปันผลก็ทำให้อยู่ได้แบบไม่ฟุ้งเฟ้อได้สบายๆ
แต่ท่านรักในงานบริหารจัดการและความท้าทายเป้าหมายในงานเป็นอย่างมาก
ปัจจุบันก็ยังทำงานหนักอยู่ครับ

ท่านที่สองทำธุรกิจส่วนตัวจำพวกวิชาชีพ รายได้มากกว่า 20 MB ต่อปี
ไม่ได้ลงทุนในตลาด เก็บสินทรัพย์ใน Saving ทอง และ อสังหาริมทรัพย์
ท่านสนุกกับงานและรักในงานที่ทำเป็นอย่างมาก เวลาอยู่ใกล้ท่านแม้เราเด็กกว่าแต่กลับรู้สึกว่าท่านมีพลังเป็นอย่างมาก
สินทรัพย์ปัจจุบันน่าจะเกิน 200 MB ไปแล้ว แต่ท่านก็ยังทำงานหนักทุกวันครับ

ส่วนตัวผมยังไม่ใกล้กลับที่กล่าวมาใดๆทั้งสิ้นครับ แต่ก็ขอหวังให้เป็นคนแบบที่ 3 ของคุณ Random ให้ได้ก่อน และก็ขอให้สนุกกับงานที่ทำอยู่ในปัจจุบันไปตลอดด้วยครับ

Work hard+heart and Work smart.

ถ้าประเทศเรามีแต่นักลงทุน สังคมเราจะมีหน้าตาแบบไหนน้อ

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆนะครับ

ทำงานที่ตนเองรัก แล้วมีรายได้พอเลี้ยงตัวเองและคนที่อยู่ข้างหลังได้ มีเงินเหลือเก็บนิดหน่อย อย่างนี้ดูเหมือนจะดีพอแล้ว
แต่เมื่อไรที่ไม่มีเรา คนข้างหลังคงลำบากไม่น้อย
เพราะฉะนั้นผมจึงต้องลงทุน ให้เงินทำงานแทนผม เมื่อถึงวันที่ผมไม่อยู่คนข้างหลังจะได้ไม่ลำบากมากนัก

ผมได้ความคิดนี้มาจากพี่ที่ทำงานคนหนึ่งเมื่อ10ปีที่แล้ว ตอนนั้นยังไม่เข้าใจเท่าไร แต่หลังจากผมมีลูกผมจึงเข้าใจ

นักลงทุนก็ต้องทำงานหนักนะครับ ต้องทุ่มเทเวลาและความคิดในการหาข้อมูลและแนวทางการลงทุน
เพียงแต่ว่างานที่ทำอาจต้องเป็นงานที่มีคุณภาพและใช้พลังความคิดสูงกว่างานประจำเช่นงานเอกสาร, งานใช้แรงงาน, หรืองานธุรการทั่วไป
อีกทั้งยังต้องใช้พลังใจและความอดทนในการรอให้ผลงานที่ตนเองคิดวิเคราะห์ประสบผลสำเร็จออกมา

Very good writing

ประมาณนี้ หรือเปล่า ครับ

"ทำงานหนัก ไม่ใช่เป็นหนทางเดียวที่จะได้เงินมากขึ้น"

จริงครับ

ดร. เคยเขียนไว้ครับ

http://www.thaivi.com/2009/10/77/

การลงทุนมีได้มีเสียครับ. แต่ทำงานหนักมีแต่ได้มากกับได้น้อย. ถ้าทุกคนเกี่ยงงานจะมามัวเมาแต่กับการลงทุนเล่นหุ้น. แล้วจะเอาใครไปทำงานที่ต้องใช้แรงล่ะครับ

patongpa เขียน:การลงทุนมีได้มีเสียครับ. แต่ทำงานหนักมีแต่ได้มากกับได้น้อย. ถ้าทุกคนเกี่ยงงานจะมามัวเมาแต่กับการลงทุนเล่นหุ้น. แล้วจะเอาใครไปทำงานที่ต้องใช้แรงล่ะครับ

ลงทุน น่าจะมีแต่ได้
แต่เล่นหุ้น มีได้มีเสีย หรือเปล่าครับ