Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

ผมยังลังเลระหว่างเงินสด กับ ทองคำ ครับ

ผมมองว่าที่ดิน กับ หุ้น

อาหารและน้ำสะอาดที่บริโภคได้ตลอดปีครับ

ผมกลับว่าสินทรัพย์ประเภทที่ไม่มีอะไรมาทดแทนได้ ผมจำศัพท์เฉพาะภาษาฝรั่งไม่ได้ ใครรู้ช่วยบอกทีครับ

พวกที่ต้องไปประมูลกันใน sortheby

เช่น เพชรเม็ดใหญ่ที่สุดในโลก รูปสุดท้ายของแวนโก๊ะ เป็นต้น

อะไรเทือกๆนี้หน่ะครับ

ผมเขียนหัวข้อไม่ละเอียดเองครับ เอาสินทรัพย์แบบที่พวกเราพอจะถือครองได้ครับ

สิ่งที่ผมกังวลคือตัวเองถือหุ้นเกือบ100เปอเซ็นต์ตลอดเวลา จนบางครั้งเริ่มกลัว ลำพังถ้าเป็นวิกฤตย่อยๆที่มันก็จะผ่านไปคงไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเจอวิกฤตหนักๆอย่างที่เกิดในช่วง1930

พวกเราควรจะถืออะไรดี เพราะถือหุ้นไปอาจเจอdrawdown ที 80-90เปอเซนต์

มีใครเคยคิดเผื่อเรื่องแบบนี้ไว้ไหมครับ

ผมชอบreal assetโดยเฉพาะที่ดินที่สามารถเพาะปลูกได้กับทองคำครับ
ที่ชอบreal assetเพราะวิกฤติมาก็ช่วงระยะเวลาหนึ่ง(แต่อาจนานเป็น10ปีได้)
real assetมันคงทนคงรูป ประโยชน์ที่ได้รับซึ่งไม่เป็นตัวเงินไม่เปลี่ยนแปลง
โดยเฉพาะที่ดินที่สามารถเพาะปลูกได้สามารถเปลี่ยนเป็นอาหารให้เราได้ในยามข้าวยากหมากแพง

ทองคำที่ชอบเพราะแม้บัฟเฟตจะบอกว่าไม่เพิ่มมูลค่าในทางเศรษฐศาสตร์
แต่บัปเฟตก็บองอีกว่า มนุษย์จะยังคงบ้าทองคำไปอีกนาน
ทองคำมีค่าตั้งแต่สมัยกรีก โรมัน อียิปต์ จนตอนนี้หลายพันปีแล้วคนก็ยังคงให้ค่ากับทองคำอยู่
ฉนั้นในหลายร้อยปีต่อจากนี้ ทองคำก็น่าจะยังมีค่าอยู่เช่นเดิมครับ

richierich เขียน:ผมเขียนหัวข้อไม่ละเอียดเองครับ เอาสินทรัพย์แบบที่พวกเราพอจะถือครองได้ครับ

สิ่งที่ผมกังวลคือตัวเองถือหุ้นเกือบ100เปอเซ็นต์ตลอดเวลา จนบางครั้งเริ่มกลัว ลำพังถ้าเป็นวิกฤตย่อยๆที่มันก็จะผ่านไปคงไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเจอวิกฤตหนักๆอย่างที่เกิดในช่วง1930

พวกเราควรจะถืออะไรดี เพราะถือหุ้นไปอาจเจอdrawdown ที 80-90เปอเซนต์

มีใครเคยคิดเผื่อเรื่องแบบนี้ไว้ไหมครับ

ก่อนอื่นก็เอาเงินออมมาซื้อหุ้นที่ดีในราคาที่ไม่แพง และถือเต็มพอร์ตผ่านทั้งกระทิงทั้งหมี

เท่านี้ผมว่าก็ป้องกันการเจ๊งหุ้นไปได้ในตัว

1. ไม่ต้องห่วงปรับพอร์ตหรือรับต้นทุนใหม่ๆตลอดเวลา เพราะซื้อถูกและถือเต็มพอร์ต

2. วิกฤติจะมาก็ช่างถ้า"เราซื้อที่บริษัทมันดี และราคาไม่แพง" ก็นั่งกินปันผลไป การที่จะปรับพอร์ตในเวลาหุ้นมันลงเป็นอะไรที่อันตราย แล้วก็รอเวลาที่จะเกาะกระทิงไปด้วย

pullmeunder เขียน:

richierich เขียน:ผมเขียนหัวข้อไม่ละเอียดเองครับ เอาสินทรัพย์แบบที่พวกเราพอจะถือครองได้ครับ

สิ่งที่ผมกังวลคือตัวเองถือหุ้นเกือบ100เปอเซ็นต์ตลอดเวลา จนบางครั้งเริ่มกลัว ลำพังถ้าเป็นวิกฤตย่อยๆที่มันก็จะผ่านไปคงไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเจอวิกฤตหนักๆอย่างที่เกิดในช่วง1930

พวกเราควรจะถืออะไรดี เพราะถือหุ้นไปอาจเจอdrawdown ที 80-90เปอเซนต์

มีใครเคยคิดเผื่อเรื่องแบบนี้ไว้ไหมครับ

ก่อนอื่นก็เอาเงินออมมาซื้อหุ้นที่ดีในราคาที่ไม่แพง และถือเต็มพอร์ตผ่านทั้งกระทิงทั้งหมี

เท่านี้ผมว่าก็ป้องกันการเจ๊งหุ้นไปได้ในตัว

1. ไม่ต้องห่วงปรับพอร์ตหรือรับต้นทุนใหม่ๆตลอดเวลา เพราะซื้อถูกและถือเต็มพอร์ต

2. วิกฤติจะมาก็ช่างถ้า"เราซื้อที่บริษัทมันดี และราคาไม่แพง" ก็นั่งกินปันผลไป การที่จะปรับพอร์ตในเวลาหุ้นมันลงเป็นอะไรที่อันตราย แล้วก็รอเวลาที่จะเกาะกระทิงไปด้วย

ขอบคุณมากครับ

ขอนอกประเด็นหน่อยครับ
อาการที่กลัวว่าเศรษกิจวิกฤตหนักๆ รอบที่ผ่านมาใกล้ๆ ก็คือปี 2008 ที่ผ่านนี่เองครับ
ตอนนั้นมีนักวิเคราะห์ บอกว่าเศรษฐกิจจะแย่เหมือนปี 1930 เศรษฐกิจซบเซานานนับสิบๆ ปี จนท้ายสุดอาจนำไปสู่งครามโลกแบบในอดีต ถึงคราวทุนนิยมโลกล่มสลายแล้ว ให้ขายหุ้นทิ้งให้หมด เปลี่ยนเป็นทรัพย์สินอื่นๆ หุ้นเราตกเหลือ 400 กว่าจุด
พอผ่านไปแค่ 4-5 ปี ช่วงพฤษภาคม 56 ที่ผ่านมา ขึ้นไป 1600 จุดแล้ว ถึงเวลาสูบความมั่งคั่งกลับบ้านเค้า (ตัวอย่างหุ้นที่เค้าซื้อตอน 7 บาท ต้นปีที่ผ่านเค้าขายไปที่ 12 บาท)

ทุนนิยมปัจจุบันมันเก่งมาก เศรษฐกิจมายา เสกเงินขึ้นมาได้ ใช้ฟองสบู่แก้วิกฤตฟองสบู่ ใช้ตลาดหุ้นเป็นที่สูบความมั่งคั่ง จากทั่วโลกไปเลี้ยงตัวเองได้ ใช้ลมปากเป่าให้หุ้นขึ้นลงได้ตามใจชอบ

ตอนนี้ฟองสบู่ใกล้จะแตกยัง จะแตกตอนไหน ตอบไม่ได้ครับ รู้แต่ว่าตราบใดที่เค้ายังมาเป่าฟองสบู่ปั่นหุ้น สูบความมั่งคั่งจากประเทศอื่นๆ ไปเลี้ยงเค้าได้ ก็ยังอยู่กันได้ แต่ถ้าเป่าฟองสบู่เพลินไป ก็ตัวใครตัวมันครับ

แนะว่าถ้ายังแข็งแรง ลองไปเที่ยวแบกเป้เดินป่า แบบเข้าป่าไปสัก 3-4 วัน โดยต้องแบกเป้ขนของเองทุกชิ้น รอบแรกๆ เป้จะหนักมาก อะไรก็จำเป็น พอรอบหลังๆ เป้เราจะเบาลงๆ แล้วจะรู้ว่าสิ่งไหนสำคัญกับชีวิตเรา

pullmeunder เขียน:

richierich เขียน:ผมเขียนหัวข้อไม่ละเอียดเองครับ เอาสินทรัพย์แบบที่พวกเราพอจะถือครองได้ครับ

สิ่งที่ผมกังวลคือตัวเองถือหุ้นเกือบ100เปอเซ็นต์ตลอดเวลา จนบางครั้งเริ่มกลัว ลำพังถ้าเป็นวิกฤตย่อยๆที่มันก็จะผ่านไปคงไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเจอวิกฤตหนักๆอย่างที่เกิดในช่วง1930

พวกเราควรจะถืออะไรดี เพราะถือหุ้นไปอาจเจอdrawdown ที 80-90เปอเซนต์

มีใครเคยคิดเผื่อเรื่องแบบนี้ไว้ไหมครับ

ก่อนอื่นก็เอาเงินออมมาซื้อหุ้นที่ดีในราคาที่ไม่แพง และถือเต็มพอร์ตผ่านทั้งกระทิงทั้งหมี

เท่านี้ผมว่าก็ป้องกันการเจ๊งหุ้นไปได้ในตัว

1. ไม่ต้องห่วงปรับพอร์ตหรือรับต้นทุนใหม่ๆตลอดเวลา เพราะซื้อถูกและถือเต็มพอร์ต

2. วิกฤติจะมาก็ช่างถ้า"เราซื้อที่บริษัทมันดี และราคาไม่แพง" ก็นั่งกินปันผลไป การที่จะปรับพอร์ตในเวลาหุ้นมันลงเป็นอะไรที่อันตราย แล้วก็รอเวลาที่จะเกาะกระทิงไปด้วย

สิ่งที่ผมกังวลมากๆคือ ถึงแม้เราจะถือบริษัทที่ดีมากๆ แบบกระจายความเสี่ยงบ้าง สมมติว่ามันดีจริงๆ ปันผลเฉลี่ยปีละ6 เปอเซนต์ ถือไว้สิบล้านบาท ปันผลปีละ 600000บาท

เกิดเจอวิกฤตหนักๆ ผลประกอบการเริ่มลดลง ราคาหุ้นตกต่ำ เหลือปันผลปีละ 200000 บาท มีบางบริษัทที่ล้มหายตายจากไปบ้าง มูลค่าพอร์ทเหลือ 2-3 ล้าน กลัวจะใช้ชีวิตไม่ได้ถ้าตัวคนเดียวยังไม่เท่าไหร่ แต่ครอบครัวด้วย อาจจะกระทบความเป็นอยู่อย่างมากครับ

ถึงจุดๆหนึ่ง หุ้นจะไม่ใช่ทุกสิ่งในชีวิตครับ เมื่อความมั่งคั่งมันมากพอจะเลี้ยงตัวได้

ฝากแค่แบงค์เงินก้พอกินทั้งชาติ ถ้าถึงจุดนั้น คุณยังจะต้องการอะไรอีก

ถ้าเป็นผม ถึงจุดๆนึงก้จะหยุด และก้จะเอาเวลาที่เหลืออยู่กับพ่อแม่และลูกครับ

อยู่กับคนที่เรารักในช่วงเวลาที่เหลือ ดีกว่าไปซื้อของทำบุญให้พ่อแม่ยามตายไปแล้ว

คนเรามีเงินมากพอแล้ว คุณต้องการอะไรอีก การกราบไหว้ หรือ ชื่อเสียงหรือ

สำหรับผม ชื่อเสียงเสื่อมได้ในยามเราไม่มี มันไม่จีรังยั่งยืน

แต่ความรักและการเอาใจใส่ คนที่เรารักหน่ะ ยั่งยืน ผมไม่อยากไปทำดีกับพ่อแม่ตอนท่าน

ไม่อยู่แล้ว


ถ้าคิดว่าอยากจะพอ คิดว่ามั่งคั่งแล้ว หยุดเดินคนก้ไม่ว่าครับ เราไม่ได้เสพติดหุ้น

ที่ต้องเล่นต้องดู ต้องตามข่าวหรือต้องแคร์คนอื่น

มีร้อยล้าน พันล้าน ความสุขที่ได้รับมันก้พอๆกัน เพราะชีวิตแค่ดอกก้พอกินแล้ว

ความสุขในชีวิต ในช่วงที่มีหล่ะ เราใช้ไปยัง เรามีให้คนที่เรารักหรือยัง

สินทรัพย์อะไรจะตกต่ำน้อยที่สุดถ้าเศรฐกิจแย่แบบปี1930 ให้ตอบก็คงเป็น...

ปัญญาครับ... ถ้ามีไว้ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นก็คงไม่ตกต่ำ และรู้เห็นแจ้งว่าเวลาไหนควรทำอะไร

เมื่อมีปัญญา ก็จะมองโลกตามความเป็นจริง ไม่จินตนาการไปเองจนก่อให้เกิดความเสียหายต่อตนเอง และคนรอบข้าง...

งั้นผมขอออกทะเลไปด้วยนะครับ

ทรัพย์สินที่ไม่ลดมูลค่าตามเศรษฐกิจที่ตกต่ำ
คือ"อริยทรัพย์"ครับ
ตอนนี้พยามสร้างอยู่

ที่สำคัญกว่าทุกอย่างคือวิเคราะห์ให้ออกก่อนว่าแนวโน้มมันจะแย่หรือดียังไง
จะแย่แบบปี 1930 มั่นใจแล้วหรอ คำว่าแย่แบบปี 1930 คืออะไร
มองศก. อย่างเดียวแน่ใจหรือไม่ ปัจจัยมากมายแถมทุกวันนี้เครื่องมือต่างๆโหดกว่าสมัยก่อนเยอะ
แล้วเมื่อไหร่จะรู้ว่ามันแย่ ถ้ารอออกข่าวบอกว่าแย่คือคุณตกรถไปนานแล้ว ต้องมองให้ออกก่อนเนิ่นๆขณะที่ยังไม่มีการพูดถึงใดๆทั้งสิ้น
เอาเวลาวิเคราะห์บริษัทรายตัวดีกว่าไหม

ถ้าวิเคราะห์ผ่านเรื่องเอาเงินไปไว้ไหนทำอย่างไรดีมันมีไม่กี่ตัวเลือกหรอก ไม่ยาก
ยากตรงมองให้ออก ไม่ว่าจะเป็นศก. บริษัท มันนี่เกม

อ่านที่ตัวเองเขียนแล้วไม่แน่ใจว่าชัดเจนรึป่าว คือผมจะสื่อว่ามันไม่มีกฎหรือรูปแบบตายตัว คำว่าแย่ก็มาหลายรูปแบบมีหลายลักษณะ วิธีการรับมือก็อาจจะต่างกัน แต่ตัวเลือกมันมีไม่เท่าไหร่หรอก ถ้ามองสถานการณ์ออกก็จะมองออกเองว่าทรัพย์สินประเภทไหนเหมาะแก่การนำมาครอบครองไว้

เหมารวมว่าแย่แบบปีนู่นปีนี้ผมว่าเป็นวิธีการคิดที่ผิด และคนเรามักจะเอาเหตุการณ์ล่าสุดจะเห็นได้ว่าส่วนใหญ่ถ้าพูดถึงแย่ก็จะไปเทียบกับ sub prime 2008 ซึ่งจิงๆแล้วเหตุและผลมันไม่ได้ทำงานแบบนั้น

richierich เขียน:

pullmeunder เขียน:

richierich เขียน:ผมเขียนหัวข้อไม่ละเอียดเองครับ เอาสินทรัพย์แบบที่พวกเราพอจะถือครองได้ครับ

สิ่งที่ผมกังวลคือตัวเองถือหุ้นเกือบ100เปอเซ็นต์ตลอดเวลา จนบางครั้งเริ่มกลัว ลำพังถ้าเป็นวิกฤตย่อยๆที่มันก็จะผ่านไปคงไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเจอวิกฤตหนักๆอย่างที่เกิดในช่วง1930

พวกเราควรจะถืออะไรดี เพราะถือหุ้นไปอาจเจอdrawdown ที 80-90เปอเซนต์

มีใครเคยคิดเผื่อเรื่องแบบนี้ไว้ไหมครับ

ก่อนอื่นก็เอาเงินออมมาซื้อหุ้นที่ดีในราคาที่ไม่แพง และถือเต็มพอร์ตผ่านทั้งกระทิงทั้งหมี

เท่านี้ผมว่าก็ป้องกันการเจ๊งหุ้นไปได้ในตัว

1. ไม่ต้องห่วงปรับพอร์ตหรือรับต้นทุนใหม่ๆตลอดเวลา เพราะซื้อถูกและถือเต็มพอร์ต

2. วิกฤติจะมาก็ช่างถ้า"เราซื้อที่บริษัทมันดี และราคาไม่แพง" ก็นั่งกินปันผลไป การที่จะปรับพอร์ตในเวลาหุ้นมันลงเป็นอะไรที่อันตราย แล้วก็รอเวลาที่จะเกาะกระทิงไปด้วย

สิ่งที่ผมกังวลมากๆคือ ถึงแม้เราจะถือบริษัทที่ดีมากๆ แบบกระจายความเสี่ยงบ้าง สมมติว่ามันดีจริงๆ ปันผลเฉลี่ยปีละ6 เปอเซนต์ ถือไว้สิบล้านบาท ปันผลปีละ 600000บาท

เกิดเจอวิกฤตหนักๆ ผลประกอบการเริ่มลดลง ราคาหุ้นตกต่ำ เหลือปันผลปีละ 200000 บาท มีบางบริษัทที่ล้มหายตายจากไปบ้าง มูลค่าพอร์ทเหลือ 2-3 ล้าน กลัวจะใช้ชีวิตไม่ได้ถ้าตัวคนเดียวยังไม่เท่าไหร่ แต่ครอบครัวด้วย อาจจะกระทบความเป็นอยู่อย่างมากครับ

อย่างนี้ต้องลองศึกษา ความรู้อื่นๆ ที่สามารถลดความเครียดและกังวลครับ
ถ้าลงทุนแล้วไม่สบายใจ เครียดมากคือผิดทางครับ แต่กังวลหน่อยได้เพราะจะได้ดิ้นรน

วิธีที่จะกังวลน้อยลงเมื่อหุ้นลงคือ ทยอยถือเงินสดครับ ตามสัดส่วนที่ลงแต่วิธีนี้จะทำให้ผลตอบแทนน้อยลง
ถ้าหุ้นดีดกลับขึ้นไป นั้นคือพอเพียง กับความรู้และความทนทานของเรา

แต่ถ้าลง เรามีเงิน เราก็จะมีโอกาสและเพิ่มผลตอยแทน แต่ทั้งหมด ต้องมีแผนรองรับ
ไม่งั้นเจ๊งหนักกว่าเดิมครับ

จะมีแผนได้นั้นต้องมีความรู้และเข้าใจที่ถูกต้องก่อนนะครับ

ผมกลัวประชานิยมจะแตก เหมือนอย่างกรีซ
ซึ่งก็ทำให้เรารู้ว่า เงินสกุลท้องถิ่นยังใช้ได้อยู่ แต่จะมีมูลค่าน้อยลงเมื่อเทียบ
กับสกุลเงินต่างประเทศ

แถมอาจโดนยึด 40-60% หากเอาเงินไปฝากแบงค์ไว้ เนื่องจากรัฐมีเงิน
ไม่พอใช้หนี้ จนต้องมาเอาของประชาชนไปใช้แทน

ดังนั้นหากมีเงินสด กรณีฝากแบงค์ก็อาจมีมูลค่าลดลงหรือหายไปบางส่วนได้ครับ
สินทรัพย์บางอย่างที่มีมูลค่ามากๆ เก็บไว้ไม่มิดชิด ก็อาจโดนขโมยได้

หุ้น ที่ดิน และการสำรองเงินสดแต่พอเหมาะ น่าจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับผมครับ

ที่ผมเปรียบเทียบกับปี 1930 เพราะว่าเท่าที่ผมเคยอ่านและมีคนพูดถึงมากๆ จะเป็นช่วงนั้นครับ

ซึ่งเอาจริงๆ ผมก็ไม่รู้ว่าสาเหตุมันคืออะไรหรอกครับ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมอยากจะสื่อและขอความเห็นก็คือ

ถ้ามันเกิดขึ้นจริงๆ แล้วเราควรถือสินทรัพย์อะไรดีที่สุด ที่จะไม่ทำให้ความมั่งคั่งที่เราสะสมมามันเหลือมูลค่ามากที่สุด

เพื่อรอเศรษฐกิจฟื้นในช่วงต่อๆไป ผมยังไม่เคยศึกษาประวัติศาสตร์ว่าเป็นอะไร มีใครเคยทำสถิติไหมครับ

ว่าช่วงวิกฤตจริงๆ อะไรที่น่าจะลดค่าลงน้อยที่สุด

งั้นลองตีความคำถามใหม่นะครับ
ผมถามตัวเองว่า ถ้าตลาดหุ้นล่ม โรงงานปิด คนตกงาน มีสงครามทั่วโลก เราจะรอดตายหรืออยู่อย่างไร
ทรัพย์สินนอกกาย(โลกียะทรัพย์)อไรที่มีค่าที่สุดสำหรับชีวิต

ผมว่าน่าจะเป็นปัจจัยสี่ โดยเฉพาะอาหารครับ
หมายความว่าทุกอย่างถอยไปเป็นเศรษฐกิจเกษตรกรรม
ที่เคยได้ยินบ่อยคือ "ที่ทำกิน"คงหมายถึงที่ดินเกษตรกรรม
ซึ่งให้ได้ทั้ง อาหาร ที่อยู่ เสื้อผ้า ยารักษาโรค
และ"เศรษฐกิจพอเพียง"ครับ
ที่เหลือเกินพอ คงไม่มีค่าอะไรนักในเวลานั้น

ของนอกกายที่จับต้องได้เกินกว่านั้น เช่นโลหะมีค่า หินสีต่างๆ
ผืนดินที่สร้างปัจจัยสี่ไม่ได้ วัตถุหายาก ไม่น่ามีค่า เพราะไม่มีใครมาให้ค่า
เครื่องจักรในยุคอุตสาหกรรม มีค่าเมื่อกำลังผลิตส่วนเกินเอามาขายได้ แต่ถ้าแค่"พอเพียง" อาจไม่ต้องใช้เครื่องจักร

แปลว่าที่เราคิดว่าเป็น"ทรัพย์สิน" ในโลกยุคไอทีเนี่ย
ไม่มีอยู่จริง ทั้งจำนวนเงิน จำนวนหุ้น จำนวนเงิน ลิขสิทธิ สัมปทาน
ตำแหน่ง ใบอนุญาต ๆลๆ
เป็นแค่สัญญาณ สัญญา สมมติ ว่า"มี" มั้งครับ