โพสต์
โค้ด: เลือกทั้งหมด
ผมใช้เวลาสองสัปดาห์ที่ผ่านมาเที่ยวประเทศนิวซีแลนด์ ด้วยการขับรถบ้านซึ่งเป็นที่นิยมในประเทศนี้ การเดินทางโดยรถบ้านทำให้เรามีอิสระในการเดินทาง สามารถเลือกที่พักได้หลากหลาย ตั้งแต่ริมทะเลสาบที่เงียบสงัด จอดอิงภูเขาใหญ่ท่ามกลางหมู่ดาว ฟังเสียงคลื่นที่ริมทะเล ไปจนถึงจอดพักในเมืองใหญ่ ซึ่งเป็นวิถีการท่องเที่ยวที่เป็นเอกลักษณ์พิเศษของประเทศนี้ ระหว่างเดินทางผมพบสิ่งที่น่าสนใจมากมาย เช่นจำนวนนักท่องเที่ยวในนิวซีแลนด์ที่มีจำนวนต่อปีเพียงสองล้านกว่าคน แต่ก็สร้างมูลค่าต่อหัวนักท่องเที่ยวสูงมาก เป็นประเทศที่น่าศึกษา สมกับที่เป็นประเทศแรกที่รัฐบาลมีการก่อตั้งหน่วยงานสนับสนุนการท่องเที่ยวอย่างเป็นระบบ และนี่คือสิ่งที่ผมเห็น
1. การสร้างมูลค่าเพิ่มนั้นเกิดขึ้นในทุกกิจกรรม ยกตัวอย่างเช่น การล่องเรือทะเลสาบ แทนที่จะเป็นการล่องเรือชมวิวธรรมดา ก็เพิ่มความหลากหลายเช่น การมีเรือที่มีขนาดเล็กลง โดยมีจุดขายคือเพื่อสัมผัสธรรมชาติใกล้ชิดมากขึ้น มีการให้ความรู้บนเรือว่าธรรมชาติบริเวณนี้ หรือสิ่งมีชีวิตบริเวณนี้เป็นอย่างไร แต่สำหรับเรือที่ใหญ่ขึ้นก็มีการบริการอาหาร รวมไปถึงมีการแวะตามจุดที่น่าสนใจ ยังมีเรือที่เรียกว่า JET ซึ่งให้บริการเรือความเร็วสูงสำหรับนักท่องเที่ยวที่ต้องการความตื่นเต้น เรียกได้ว่าจะเรือใหญ่เรือเล็ก พวกเขาสร้างความน่าสนใจและมูลค่าได้ตลอดเวลา
อีกตัวอย่างหนึ่งคือ ชาวนิวซีแลนด์สามารถสร้างกิจกรรมที่โด่งดังไปทั่วโลกได้โดยการผูกเชือกด้านหนึ่งไว้ที่สะพาน ผูกอีกด้านหนึ่งไว้ที่ขาทั้งสองข้างและกระโดดลงมา ด้วยการสร้างมาตรฐานความปลอดภัยที่สูงมาก นี่คือต้นกำเนิดของ “บันจี้จั๊ม” ทางธุรกิจ ซึ่งมีจุดกำเนิดจากสะพานข้ามแม่น้ำธรรมดา ๆ แห่งหนึ่ง และที่นี่ยังคงเป็นสถานที่กระโดดบันจี้จั๊มที่ใหญ่ที่สุดในโลก
นอกจากนั้นสินค้าของฝากในนิวซีแลนด์ที่ถือว่า “น้อยมาก” คือมีอยู่ไม่กี่อย่าง เช่น ขนแกะ ครีมรกแกะ น้ำผึ้ง ปลาซัลมอน แต่สินค้าเหล่านี้กลับได้ “มูลค่า” สูงมาก ด้วยความที่โปรโมทเป็นสินค้าคุณภาพสูง และเป็นสินค้าแท้ ๆ จากแหล่งผลิต “Pure New Zealand” สินค้าไทยมีหลากหลายมากแต่เราไม่โฟกัสและทำการตลาด
2. ความปลอดภัยของนิวซีแลนด์ถือว่าสูงที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ไม่ว่าจะเป็นประวัติอาชญากรรมที่ต่ำมาก การท่องเที่ยวนิวซีแลนด์จึงเป็นไปได้สำหรับการขับรถบ้านไปจอดกลางป่าโดยไม่ต้องกลัวโจรขโมยปล้น นี่คือสร้างมูลค่าให้นักท่องเที่ยว “ยอมจ่ายราคา” สิ่งที่น่าทึ่งคือ “ถนน” ซึ่งเป็นทางหลวงทั่วประเทศ กลับมีแค่สองเลน และเป็นทางสวนกัน ซึ่งเป็นเส้นทางผ่านหุบเขาสูง คดเคี้ยว ทางข้ามสะพานส่วนมากก็เป็นวันเวย์ คือรถต้องรอเพื่อสลับกันข้าม และ “ไม่มีไฟข้างทาง” ดังนั้นในเวลากลางคืนถนนจะมืดมาก ไม่น่าเชื่อว่าสถิติอุบัติเหตุทางรถยนต์กลับต่ำมาก สาเหตุน่าจะเนื่องจากระบบ “ป้าย” ที่ชัดเจน และที่สำคัญมากคือ ทุกคนเคารพกฎจราจร เคารพ “ความเร็ว” ที่ขับได้ การขับรถที่นี่จึงเป็นประสบการณ์ที่น่าอภิรมณ์
3. เส้นทางธรรมชาติในนิวซีแลนด์ ถือว่าดีที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ทั้งในแง่ของการ “จัดเส้นทาง” ให้สามารถเดินได้สะดวก สามารถชื่นชมธรรมชาติได้ใกล้ชิด มีป้ายที่สวยงามให้ความรู้ระหว่างเส้นทาง ภูเขาลูกเดียวมีเส้นทางเดินมากมายตั้งแต่ง่ายจนยาก เป็นเส้นทางเดินที่สะอาด ปลอดภัย มีความสวยงามทางภูมิสถาปัตย์ และกลมกลืนไปกับธรรมชาติ เป็นตัวอย่างที่ผมคิดว่าเรียบร้อยที่สุดแห่งหนึ่งที่ผมเคยเดินทางมา
4. การผูกเรื่องราวการท่องเที่ยวกับ “ภาพยนตร์” หรือ “ประวัติศาสตร์” มากมาย ภูเขาจะเป็นเพียงแค่ภูเขาหากปราศจากเรื่องราว การท่องเที่ยวนิวซีแลนด์เติบโตเร็วทั้งในแง่ปริมาณและคุณภาพจากการผนวกเรื่องเข้ากับภาพยนตร์ Lord of The Ring ซึ่งผู้กำกับ นอกจากนั้นยังผูกกับเรื่องราวของผู้สำรวจบุกเบิกประเทศ ให้ข้อมูลอย่างน่าสนใจ เรื่องราวเหล่านี้ทำให้นักท่องเที่ยว “อิน” กับสถานที่ ทั้ง ๆ ที่บางแห่งก็สวยแบบธรรมดา ๆ ถ้าเทียบมาตรฐานสถานที่ท่องเที่ยวของไทย
5. ความยั่งยืน สถานที่ท่องเที่ยวส่วนมากคือสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติ นิวซีแลนด์รู้ว่านี่คือทรัพยากรที่ “จำกัด” ดังนั้นพวกเขาจึงต้องใช้ทรัพยากรท่องเที่ยวอย่างคุ้มค่า โดยดึงดูดนักท่องเที่ยวที่มองหา “คุณภาพธรรมชาติชั้นเลิศ” สถานที่ต่าง ๆ จึงถูกดูแลอย่างปราณีต และมีการให้ความรู้นักท่องเที่ยวตลอดเวลา ว่าพวกเขามาเท่าไหร่ ก็กลับไปเท่านั้น ขยะจึงไม่มีเห็นในสถานที่ท่องเที่ยวของนิวซีแลนด์แม้แต่ชิ้นเดียวจริง ๆ
ทั้งหมดนี่คือประเทศที่ผมคิดว่าการท่องเที่ยวจะเติบโตได้อย่างยั่งยืน มีคุณภาพสูง และสร้างมูลค่าเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ทั้ง ๆ ที่ประเทศนี้ ไม่มีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานเหมือนประเทศอื่น อาคารสถานที่ สิ่งปลูกสร้างสวย ๆ ก็มี “น้อยมาก” และเสียเปรียบในแง่ภูมิศาสตร์ที่อยู่ “หลบมุม” และแทบจะ “ตกขอบ” เป็นโลเกชั่นที่แย่มาก ประเทศไทยมีสิ่งที่ได้เปรียบมากมาย ผมคิดว่าความสำเร็จของอนาคตการท่องเที่ยวไทยไม่ควรวัดด้วยจำนวนนักท่องเที่ยวอย่างเดียว แต่เป็นการ “จัดการ” ทรัพยากรที่เรามีอยู่มากมาย ให้อยู่คู่กับเราไปอย่างยาวนานที่สุด พร้อม ๆ กับเพิ่มมูลค่าให้หาดทราย ทะเล ภูเขา โบราณสถานต่าง ๆ และขายประสบการณ์ให้นักท่องเที่ยวในราคาที่มันควรจะเป็น
บันทึกไม่สำเร็จ