Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

ผมเพิ่งลงทุนในตลาดมาประมาณ 3 ปี ศึกษาเองคนเดียวมาตลอด ทั้งซื้อหนังสือมาอ่าน และศึกษาจากพี่ๆในบอร์ด thaivi ไม่เคยลงคอร์สอบรมใดๆ ซึ่งก็ได้ผลประมาณนึง แต่ยังไม่ค่อยน่าพอใจนัก

ถ้าเรามีกลุ่มเพื่อนที่เป็นนักลงทุนด้วยกัน จะช่วยให้ผลตอบแทนของเราดีขึ้นหรือไม่ครับ (ตอนนี้คิดเองทำเองอยู่คนเดียว)

ขอบคุณครับ

จำเป็นครับ จะได้ช่วยกันมองหลายมุม แล้วได้รู้วิธีที่เพื่อนๆใช้ในการลงทุนด้วยคับ

ทุกวันนี้ เกาะ เพื่อนทำมาหากิน

มีเพื่อนเก่งเราจะพัฒนาเร็ว

มีเพื่อนขยัน จะกระตุ้นให้เราไม่inert

แต่อะไรกะไม่สำคัญ เท่ากับเพื่อนเราเป็นคนดีคับ

กราบขอบพระคุณ เพื่อนแสนดี ทุกท่าน บนกระทู้นี้ด้วยคับ

จากที่ลงทุนมาเกือบ10ปี ถามว่าจำเป็นมั้ย ไม่จำเป็นครับ แต่ถ้าถามว่ามีเพื่อนนลท.ช่วยกันคิดช่วยกันดูดีมั้ย ดีครับ ชีวิตสบายขึ้นค่อนข้างมาก แต่คุณต้องมีเพื่อนที่เก่งนะครับ ไม่ใช่เอากะโหลกกะลาที่ไหนไม่รู้ไปตั้งก๊วนตั้งกลุ่มไลน์ แบบนั้น10ปีก้อไม่ไปไหนครับ (ผมรู้จักบางคนมีกลุ่มนลท.แบบที่ว่า 3-4ปีผ่านไป คุยไปก้อเหมือนเดิม ย่ำอยู่กับที่ ความรู้เท่าเดิม)
ปล.จริงๆผมไม่เรียกว่ามีก๊วนดีกว่า ปกติผมคุยแค่3-4คนเท่านั้น แค่โชคดี3-4คนนั้นเค้าเป็นคนเก่งผมเลยสบาย

ไม่จำเป็นครับ

ช่วงประมาณ 5-6 ปีหลังนี่ ผมลงทุนคนเดียว คุยกับนักลงทุนคนอื่นน้อยลงๆ จนช่วง 2-3 ปีมานี้ แทบจะไม่ได้คุยกับนักลงทุนคนอื่นเลย ลงทุนคนเดียวจริงๆ ก็พบว่าได้ผลลัพธ์ที่น่าพึงพอใจ ได้ความสงบ สุข จากการไม่ต้องมารับข้อมูลข่าวสารที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อการลงทุน

ปัญหาของโลกยุคนี้ คือ ข้อมูลมันมากเกินไปซะมากกว่า ไม่เหมือนโลกยุคก่อนที่ข้อมูลไม่พอจำเป็นต้องมีกลุ่มก๊วนที่ทำการแลกเปลี่ยนข้อมูล โลกยุคนี้อยากได้ข้อมูลอะไร เราสามารถค้นหาได้ โดยไม่ต้องมีกลุ่มหรือก๊วนนักลงทุนครับ เพียงแต่ว่าเราต้องมีเข็มทิศ มุมมอง ที่รู้ว่าต้องการค้นหาอะไรมากกว่า

การคบเพื่อน ผมคิดว่าไม่ว่าวงการไหนๆก็เหมือนกันครับ คือคุณภาพ สำคัญมากกว่าปริมาณ มีน้อยๆค่อยๆช่วยเหลือสนับสนุนกัน ตักเตือนกันด้วยความจริงใจ ไม่ว่าวงการไหนก็ดีทั้งนั้น แต่มิตรภาพควรเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ ไม่ใช่แบบตั้งใจมุ่งมั่นที่จะเสาะแสวงหา ประเด็นหลักคือเราต้องหวังพึ่งพาตัวเองก่อน หวังที่จะยืนได้ด้วยลำแข้งของตัวเองและในระหว่างการเดินทางสู่จุดหมายหากมีคนที่เราคิดว่าเขาน่าคบหาสมาคมเข้ามา ก็อาศัยพึ่งพาช่วยเหลือกันไป

ถ้าถามผมว่าจำเป็นไหม ผมก็คิดเหมือนเพื่อนๆหลายๆท่านว่าไม่จำเป็น เพราะการลงทุนต้องอาศัยความคิดที่เป็นอิสระจากเสียงภายนอก การที่จะทำกำไรมากๆได้ มักมาจากการคิดสวนทางกับคนส่วนใหญ่ แต่ถ้าโอกาสเปิดให้มีกัลยามิตรที่ดีๆ ผมคิดว่าคบไว้ก็ไม่เสียหลาย โลกในการลงทุนนั้นมักโดดเดี่ยว เหมือนนักกอล์ฟที่เวลาประสบความสำเร็จไม่มีเพื่อนๆที่จะแชร์ moment ด้วย ต่างกับทีมฟุตบอล ซึ่งทีมที่ได้แชมป์จะดูสนุกสนานเฮฮากว่านักกอล์ฟมาก

พี่ๆหลายท่านผ่านการลงทุนมาหลายปี เท่าที่สังเกตส่วนใหญ่ 10 ปีขึ้นไป จะตอบว่าไม่จำเป็น ผมขออนุญาตตอบในมุมของ Trader full time อายุงานแค่ 5 ปี ว่าจำเป็นครับ

โดยเฉพาะช่วงเวลาที่เป็นจุดเปลี่ยน ยกตัวอย่างตอนนี้ผมเองกำลังวางมือจากการเก็งกำไรสั้นๆ (เพราะไม่ทำให้พอร์ทโตอย่างเสถียร) หันมาโฟกัสพื้นฐานมากขึ้น ทำให้ความรู้สึกตอนเริ่มเทรดใหม่ๆ กลับมา นั่นคือ รู้สึก เคว้งครับ ตอนใช้เทคนิคเทรดแม้คุณจะเรียนออนไลน์มาเยอะ, อ่านหนังสือ technical/mindset ปีละ 30 เล่ม มันอาจไม่ก่อให้เกิดความเชื่อมั่นเท่ากับการเทรดกับกลุ่มเพื่อนที่ร่วมตกตะกอนทางความคิดไปด้วยกัน

โจทย์ของมือใหม่และคนที่กำลังอยู่ในช่วงเปลี่ยนแปลงแนวทาง จะเหมือนกันตรงที่จำเป็นต้องมีกลุ่มเพื่อน(ที่มีคุณภาพ) ช่วย calibrate ความคิด เมื่อเกิดความเชื่อมั่นท้ายที่สุด เสถียรภาพการเติบโตของพอร์ท จะเป็นตัวคอนเฟิร์มเองว่า คุณสามารถลงทุนคนเดียวได้แล้วจริงๆ

จริงๆ ผมตั้งใจว่าจะไม่ Post อะไรในเว็บ Thai VI มาหลายปีแล้ว แต่เนื่องด้วยหัวข้ออันนี้มันตรงกับชีวิตตัวเองมากๆ เลยคิดว่าจำเป็นต้องออกมายืนยันกับคนที่ตั้งใจที่จะลงทุนคนเดียว แล้วเกิดความไม่มั่นใจว่าควรไหมที่จะก้าวเดินคนเดียว แบบที่ไม่มีใครเลยจริงๆ ว่ามันสามารถทำได้ไหม?

ผมขอยืนยันครับว่า มันทำได้จริง ถึงแม้ว่าอาจจะยากในช่วงแรก แต่ถ้าทำได้แล้ว มันสงบสุข ปลอดภัย มีชีวิตที่ดีได้อีกแบบหนึ่ง โดยไม่จำเป็นต้องไปรวมกลุ่มแบบคนอื่นๆ เค้า

ตามธรรมชาติของมนุษย์ที่พัฒนามาจากสัตว์สังคม การที่จะลงทุนอย่างมีเพื่อน มีกลุ่ม มีก๊วน มันคือ สามัญสำนึกปกติ ที่ถูกฝังอยู่ใน DNA ของสัตว์สังคม

การเข้ากลุ่ม เลียนแบบ เรียนรู้ พฤติกรรมของฝูง และทำตัวให้เข้ากับฝูง เป็นลักษณะขั้นพื้นฐานของสัตว์สังคม

ข้อแตกต่างของมนุษย์ กับ สัตว์ประเภทอื่นๆ คือ ความสามารถในการสังเคราะห์องค์ความรู้ใหม่จากองค์ความรู้เดิม และเผยแพร่องค์ความรู้ใหม่ให้กับมนุษย์คนอื่นๆ

ถ้าเราเลือกฝูงได้ดี คนในฝูงโดยส่วนมาก ขยัน มีความรู้ มีความสามารถในการสังเคราะห์องค์ความรู้ใหม่ๆ และดูดซับองค์ความรู้ที่เกี่ยวข้องจากฝูงอื่นๆ ได้ องค์ความรู้ของฝูงที่เราอยู่จะพัฒนาไปได้เร็วมากอย่างเหลือเชื่อ

นั่นเป็นข้อดีของฝูง ของกลุ่ม ถ้าหากเราอยู่ในฝูงหรือกลุ่มที่ดีนะ

แต่ถ้าเราอยู่ฝูงที่ไม่ดี ที่มีแต่คนรู้น้อย ขี้เกียจมาก ก็คงไม่ต้องพูดถึงความสำเร็จอะไรกัน เราก็คงจะเป็นฝูงแมงเม่า ฝูง Lemming ที่เคลื่อนไหวตามฝูง ตื่นเต้นคึกคัก หรือหดหู่ไปตามสภาวะตลาด ถูกพวก Smart Money จูงจมูกเราไปซ้ายที ขวาที และสุดท้ายก็พบแต่ความวิบัติในการลงทุน

ถึงแม้ว่าเราจะอยู่ในฝูงที่ดีมาก ขยันมาก จากที่เคยเห็นมา บางฝูงนี่ขยันสุดๆ จัดกลุ่มไปศึกษาหุ้นที่ต่างจังหวัด คุยหุ้นโต้รุ่ง กัน 3 วัน 2 คืน ศึกษาหุ้นกันวันละเกือบ 10-20 ชั่วโมง ระดับความเข้มข้นของความขยันนี่โหดมาก ซึ่งสุดท้ายแล้วความขยันก็ออกดอกออกผลเป็นความสำเร็จในการลงทุน

แต่ถ้าระดับความขยันดังกล่าวนั้นมากเกินไปที่จะทำได้จริงในระยะยาว เมื่อประสบความสำเร็จในการลงทุนแล้ว ส่วนใหญ่จะเกิดปฏิกิริยาตีกลับ เพราะ เหนื่อยมากๆ เป็นทุกข์มากๆ จากความขยัน เลยไม่อยากกลับไปทรมานแบบนั้นแล้ว ก็เลยลดระดับความขยันลง

คนเราจะขยันได้ ในความเห็นผม มี 3 เหตุ
1. อยากได้ อยากมี อยากเป็นอะไรมากๆ
2. กลัวภัย
3. มีสันดาน นิสัย ที่ขยัน

เมื่อคนขยันเป็นอย่างมาก ได้รับความสำเร็จ ชื่อเสียง การยอมรับในสังคม
- เขามีเงิน มีพอร์ตใหญ่มากเสียจนมีคนเอาข้อมูลต่างๆ มาให้แทนที่จะต้องไปหาเองอย่างในอดีต
- มีคนวิเคราะห์ข้อมูลต่างๆ ให้ เพื่อชวนให้เขาไปซื้อหุ้นตาม โดยที่เค้าไม่ต้องลงแรงเหนื่อยวิเคราะห์หุ้นเองอย่างในอดีต
- เค้าได้ข้อมูลเร็วกว่าคนอื่นๆ จากผู้บริหาร และนักลงทุนคนอื่นๆ ทำให้ไม่จำเป็นต้องวิเคราะห์ให้เฉียบคม ห้ามพลาด อย่างในอดีต เพราะ ทุกครั้งที่เค้าซื้อขาย เค้าจะเคลื่อนไหวได้ก่อนคนอื่น
- ขนาดพอร์ตที่ใหญ่โต ทำให้ถึงพลาดไป ก็ไม่อดตาย จึงทำให้ประมาท

ผลของความสำเร็จได้กัดกร่อนความขยัน ทำให้คนที่เคยขยันสุดๆ กลายเป็นคนขยันธรรมดา และเมื่อลองทดลองขยันแบบธรรมดาก็ยังรวยเพิ่มขึ้นได้มากยิ่งขึ้นไปอีก ก็เลยลองเป็นคนขี้เกียจดู และพบว่าถึงแม้จะขี้เกียจ ถึงแม้ว่าจะประมาท ก็ยังประสบความสำเร็จในการลงทุนอยู่ได้ จึงเลือกที่จะเป็นคนขี้เกียจ เพราะ โดยธรรมชาติแล้วจิตมนุษย์นั้นไหลลงสู่ที่ต่ำ ร่างกายมนุษย์ถูกสร้างให้ใช้พลังงานเท่าที่จำเป็น จะลงแรงไปทำไม ถ้าหากแม้จะไม่ลงแรงก็ได้ผลตอบแทนในการลงทุนไม่ต่างกัน

ถึงแม้ว่าลงทุนผิดพลาด แต่ก็ยังออกได้ก่อนคนอื่น สามารถพูด ทำให้คนอื่นเชื่อ แล้วมารับของที่ตัวเองอยากออกได้ ความกลัวภัยก็น้อยลง

แต่สุดท้ายแล้ว ธรรมดา ธรรมชาติของโลกใบนี้ คือ ความประมาทเป็นหนทางไปสู่ความตาย เพราะ ขี้เกียจจึงประมาท เพราะ มีเงินมากจึงเป็นเหยื่ออันโอชะ ที่ทุกคนมุ่ง พุ่ง เข้ามารุมกัดกิน ราวเป็นชิ้นเนื้อที่ฝูงเหยี่ยว นก ตะกลุม รุมกันแย่งกิน

เงิน พอร์ต อันใหญ่โตมโหฬาร ของเรา จะเป็นเหยื่ออันโอชะของเหล่าโจรร้ายที่มุ่งหมายจะเข้ามาตักตวงเท่าที่ตักตวงได้ ถึงแม้ว่าเราจะขยันเป็นอย่างมาก ไม่ลดละความขยันลงเลยแม้แต่น้อย ระดับความยากของเกมส์ก็เพิ่มขึ้นไปอีกระดับ เมื่อขนาดพอร์ตของเราใหญ่เกินกว่าที่จะลงทุนในกิจการเล็กๆ ได้ เราจำเป็นต้องลดความคาดหวังของผลตอบแทนลง หรือเราจำเป็นต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับกิจการที่คุณภาพต่ำลง ที่บางทีแล้วกิจการเหล่านั้นก็เป็นแหล่งที่อยู่ของโจรในคราบนักธุรกิจ

และเมื่อเป้าหมายของเรา คือ ผลตอบแทนในการลงทุนกับโจร แต่เป้าหมายของโจร คือ เงินของเรา สุดท้ายแล้วใครแพ้ใครชนะเป็นเรื่องที่พอจะเดากันได้

ระดับความยากของการลงทุนจึงเพิ่มขึ้นไปอีกระดับ จากที่ลงทุนยากขึ้นอยู่แล้ว ก็จะยากขึ้นไปอีก เพราะ เราจำเป็นต้องเพิ่มทักษะในการดูโจรให้ออก ซึ่งก็ทำให้หลายๆ คนถอดใจ ไม่เล่นกับโจร แต่เลือกที่จะลดความคาดหวังผลตอบแทนตัวเองลง เลือกที่จะลงทุนปลอดภัยมากขึ้น ขยันน้อยลง และกลายเป็นนักลงทุนที่ได้ผลตอบแทนธรรมดาๆ (ถึงแม้ว่าจะยังดังอยู่ก็ตาม)

โดยส่วนตัวแล้ว ผมเลือกที่จะออกจากสังคม มาลงทุนคนเดียว ออกจากการลงทุนในไทย ไปลงทุนต่างประเทศ ในจุดที่ยังไม่เป็นที่สนใจของคนอื่นๆ ยังไม่ไปถึงจุดที่จะเป็นเป้าของโจร แต่ก็เป็นจุดที่มีพอร์ตและองค์ความรู้มากเพียงพอระดับหนึ่งที่จะออกจากสังคม ก้าวเดินไปคนเดียว

การเปลี่ยน Universe ของการลงทุนไปเป็นต่างประเทศ เป็นโลกทั้งใบ ทำให้มีตัวเลือกในคุณภาพของกิจการระดับสุดยอด ที่มีคนดีๆ ขยันๆ มีความคิดสร้างสรรค์ ในการทำผลิตภัณฑ์เจ๋งๆ เยอะแยะมากมาย

การเดินคนเดียว ไม่มีเพื่อน ไม่มีใคร ในโลกอันกว้างใหญ่ไพศาล ทำให้ต้องระวังภัย ขยัน อยู่ตลอดเวลา จนมีโอกาสที่จะพัฒนาความขยันในการลงทุนให้กลายเป็นนิสัย เป็นสันดาน เป็นเนื้อแท้ของเราได้ เพราะ ในต่างประเทศ ถึงพอร์ตคุณจะใหญ่เป็น หมื่นล้าน ก็เป็นแค่เศษเงินขี้ประติ๋ว ของคนอื่นเค้า เงินพันล้านหมื่นล้านจะไม่ทำให้คุณรู้สึกผยอง เพราะ จะไม่มีใครมาซูฮกคุณกับเงินแค่นี้ คุณจะไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองใหญ่คับฟ้า ทำอะไรก็ไม่ผิด ถ้าขี้เกียจ ประมาท และพลาด คุณจะได้เห็นผลกรรมของความมักง่ายของคุณในเวลาไม่นาน จนทำให้คุณไม่กล้าขี้เกียจ

และเมื่อคุณจำเป็นต้องพัฒนาความขยันในแบบใหม่ของคุณขึ้นมาให้เป็นเนื้อแท้ แบบที่ Sustainable อยู่ได้ในระยะยาวจริงๆ คุณจำเป็นต้องมีสติในการพัฒนาวิถีชีวิตให้ขยันอย่างพอดี ที่อยู่ได้ในระยะยาวอย่างแท้จริง

ในช่วงที่คุณจำเป็นต้องพัฒนาแนวทางในการลงทุนคนเดียว มันจะมีความไม่มั่นคงหลายๆ อย่างเข้ามา ทำให้รู้สึกเสียวๆ กลัวๆ ไม่มั่นใจ ถ้าเราไม่ล้มเลิก สุดท้ายแล้ว เราจะรู้สึกสนุกกับความเสียวๆ กลัวๆ เราจะอยู่กับมันอย่างรู้ชัดว่าอันนี้เป็นอาการทางจิต หรือว่านี่เป็นความจำเป็นต้องศึกษาหาข้อมูลเพิ่ม ถ้ารู้ชัดว่านี่เป็นอาการทางจิต ก็แค่ดูมันเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป แต่ถ้ามันจำเป็นต้องศึกษาเพิ่ม ก็แค่ศึกษาเพิ่ม

เมื่อคุณเจอความสมดุลที่ลงตัว กับความขยันในการลงทุน มุมมอง แนวคิด ตลอดจนการจัดการกับสภาวะจิตใจในการลงทุนด้วยตัวคนเดียวแล้ว ผมสามารถสรุป แล้วฟันธงได้เลยความ ว่าชีวิตที่ลงทุนของผมเองที่ลงทุนคนเดียว เป็นชีวิตที่ผมชอบมากกว่า ชีวิตที่ต้องไปเสียเวลาไปกับกลุ่มก๊วนมากๆ สงบกว่า มีเวลามากกว่า ใช้เวลามีประสิทธิภาพมากกว่า มีความสุขมากกว่า ทำอกุศลน้อยกว่า

สุดท้ายนี้ ผมอยากให้กำลังใจกับคนที่กำลังเดินคนเดียว หรือปรารถนาที่จะเดินคนเดียว อยากให้มั่นใจว่าหนทางแบบนี้มีอยู่จริง และทำได้จริง เหมาะกับคนที่เป้าหมายหลักในชีวิต เป็นผู้ปรารถนาความสงบ หลุดพ้นไปจากความวุ่นวายของโลก ไม่เหมาะกับคน 99.99% ในโลกนี้ครับ

จริงๆผมตั้งใจที่จะลงทุนแบบตัวคนเดียว โดยไม่มีกลุ่มก๊วน เพราะเชื่อว่าการมีกลุ่มก๊วน"อาจจะ"ทำให้เรามีความคิดและพฤติกรรมแบบเดียวกันกับตลาดได้

แต่เนื่องจากการลงทุนที่ผ่านมา ยังได้ผลไม่น่าพอใจนัก จึงทำให้เริ่มแกว่งจากแนวทางเดิม ซึ่งคำตอบจากพี่ๆหลายๆท่าน ช่วยเปิดมุมมองทางความคิดได้เยอะมากๆ

ขอบคุณทุกท่านครับ

คำถาม ถามว่า จำเป็นมั้ย
คำตอบคือ ไม่จำเป็น

แต่ถ้าถามว่า ควรหรือไม่ ความเห็นส่วนตัว มี 2 ระดับครับ

1. ระดับแรก เพิ่งเริ่มต้น/ลงทุนไม่นาน/ความรู้ไม่แน่น/การเข้าถึงข้อมูลจำกัด/พอร์ตไม่ใหญ่ ควรที่จะหากลุ่มเพื่อน นลท ที่เก่งๆ จริงใจ แชร์ความรู้/ข้อมูลและความเห็น และจัดมีทติ้งเป็นครั้งคราว อาจจะ 3 เดือนต่อครั้ง หรือเดือนละครั้ง แล้วแต่โอกาส เพื่อเป็นการฝึกฝนฝีมือ ฝึกฝนมุมมอง และแชร์แนวคิด ไม่มีใครรู้ทุกเรื่อง แต่สามารถที่จะเรียนรู้ได้ ทางลัดทางหนึ่งก็คือ กลุ่มเพื่อนเรานั่นล่ะ
2. ระดับสอง เก่งมาก/ข้อมูลแน่น-หาเองได้-มีคนมาถวาย/พอร์ตใหญ่ อาจไม่มีกลุ่มก๊วนลงทุนก็ได้ เพราะกลุ่มเพื่อนที่เคยร่วมกันมาต่างประสบความสำเร็จไปแล้วระดับหนึ่ง อย่างมาก ก็แค่นัดกัน ทานข้าว คุยกัน เรื่องทั่วไป เรื่องหุ้นก็อาจมีบ้าง แต่ต่างกับระดับแรก

สุดท้าย ไม่ว่าอย่างไร การตัดสินใจลงทุน ก็ต้องตัดสินใจด้วยตนเอง อย่างเป็นอิสระ ไม่ได้ขึ้นกับกลุ่มเพื่อน / ถามตนเองก่อนว่า ตนเองขาดอะไร หรือ มีความพร้อมทุกด้านแล้ว ถึงพิจารณาต่อว่า ควรมีกลุ่มก๊วน นลท หรือไม่ครับ

คำคมที่ได้มาจาก อจ.โจ
.
ผมเข้าใจความหมายของคำคมว่า “เราต้องมีความอิสระทางความคิดในการลงทุน” (ไม่ได้หมายถึง ต้องไปอยู่โดดเดียว ไม่คุยกับใครเลย 555)

ส่วนตัว ผมว่าขึ้นอยู่กับแนวทางการลงทุนครับ ซึ่งเพื่อนก็ต้องลงทุนในแนวทางเดียวกัน ไม่อย่างงั้นมันจะเกิดความไขว้เขวมากกว่า ผมเองเน้นไปแนวทาง contrarian ก็วิเคราะห์หุ้นคนเดียวครับ