Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

ปรัชญา เขียน:...
เราจะมีได้อย่างไรถ้าไม่เสาะแสวงหา
เมื่อแสวงหา ได้มาแล้วก็ต้องรักษามันไว้

...

picatos เขียน:

ปรัชญา เขียน:...
เราจะมีได้อย่างไรถ้าไม่เสาะแสวงหา
เมื่อแสวงหา ได้มาแล้วก็ต้องรักษามันไว้

...

บางสิ่งบางอย่างมีได้เพราะเสาะแสวงหา บางสิ่งบางอย่างมีได้แม้จะไม่เสาะแสวงหา และบางสิ่งบางจะมีได้เมื่อไม่เสาะแสวงหา

บางสิ่งบางอย่างมีได้ เมื่อมีแล้ว รู้จักแล้ว เห็นแล้ว จึงสละคืน

สุขอันปราณีตบางอย่าง เป็นเพราะ มีได้แต่เลือกที่จะไม่มี

picatos เขียน:จริงๆ แล้วความสุขกับความสำเร็จเป็นคนละเรื่องกันนะผมว่า แต่บางครั้งมันเนื่องกัน เลยทำให้เราเข้าใจว่ามันเกี่ยวกัน ซึ่งจริงๆ แล้วมันอ่านจะไม่เกี่ยวกันก็ได้...

เคยไหมที่ล้มเหลวแล้วมีความสุข... เคยไหมที่ประสบความสำเร็จแล้วไม่มีความสุข... ถ้าเคย... เราจะมั่นใจได้เลยว่าความสุขกับความสำเร็จจริงๆ แล้วเป็นคนละเรื่องกัน... และเพราะผมเจอความสำเร็จที่ทำให้ชีวิตเต็มไปด้วยความทุกข์ ทุกข์เพราะความรุ่มร้อนใจ อยากได้ อยากมี อยากเป็น วุ่ยวายใจเป็นที่สุด ไม่สามารถหาความสงบได้อย่างตอนที่ยังล้มลุกคลุกคลาน นั่นจึงเป็นเหตุให้ผมสนใจศึกษาธรรมะ อยากที่จะได้ความสงบที่เสียไปกลับมา

ความสำเร็จ แม้ว่าเราจะอยากได้มันหรือไม่อยากได้มัน หากเราเพียรสร้างเหตุให้ถูกต้อง มีฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา เพียรสร้างเหตุไปเรื่อยๆ วันหนึ่งมันก็สำเร็จเอง ไม่ว่าจะอยากได้มันหรือไม่อยากได้มัน ในทางกลับกัน แม้ว่าจะอยากได้มันมากขนาดไหน แต่ถ้าไม่สร้างเหตุมันก็ไม่มีทางสำเร็จ

ส่วนความสุขนี่ จริงๆ แล้วสุขนั้นมีหลายอย่าง มีหลายลำดับขั้น สุขทางโลก อย่างที่ได้ข้าวของอันปราณีต ได้กินของอร่อย ได้รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส หรืออารมณ์ คำเยินยอ อันน่าปรารถนา จริงๆ แล้วหากพิจารณาดูดีๆ ของอร่อยกินเข้าไปอร่อยกินแค่ไม่กี่คำ หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว แล้วถ้าเคยกินแล้ว กินซ้ำๆ วันดีคืนดีก็รู้สึกเฉยๆ งั้นๆ แถมดีไม่ดีจะเบื่อด้วยซ้ำ ทำให้เราต้องดิ้นรนไปหาของที่อร่อยยิ่งกว่านี้ รสชาติที่เราไม่เคยกินมาก่อน ร้านอาหารที่ปราณีตยิ่งขึ้นๆ พอได้เสพเสวยมันก็แค่อารมณ์ ณ ขณะหนึ่งๆ ที่เกิดขึ้นตั้งอยู่แล้วก็ดับไป ความติดใจยินดีอยากจะได้อารมณ์แบบนั้นอีกเป็นเหตุที่ทำให้เราต้องดิ้นรน ออกแสวงหา เพื่อที่จะได้อารมณ์แบบนั้นอีก และระหว่างการแสวงหาเพื่อให้ได้มาซึ่งอารมณ์แบบนั้น หากสังเกตดูจะพบความร้อนรุ่มใจในการแสวงหาสิ่งนั้น สุขประเภทนี้จึงเรียกว่าสุขที่เจือไปด้วยทุกข์ ด้วยเหตุนี้นักลงทุนบางคนมีสิบก็อยากได้ร้อย มีร้อยก็อยากได้พัน มีพันก็อยากได้หมื่น พอไปถึงจุดหมายสุขได้ชั่วครู่หนึ่ง ก็อยากได้มากกว่านี้แล้ว ระหว่างที่แสวงหาก็วุ่นวายอยู่ไม่ใช่น้อย

สุขประเภทนี้จึงเป็นสุขที่ร้อน เป็นสุขที่เป็นเหตุแห่งทุกข์

จริงๆ แล้วยังมีความสุขอีกประเภทหนึ่ง ที่เป็นสุขที่เย็น เช่น สุขจากความพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี สุขจากความสงบ สุขจากการได้ทำประโยชน์ให้กับคนอื่น สุขจากการปล่อยวางจากภาระ จากความยึดมั่นถือมั่นต่างๆ สุขจากความสงบระงับจากกิเลส เป็นต้น สุขประเภทนี้เป็นสุขอีกประเภทหนึ่งที่เราสามารถเข้าถึงได้บ่อยกว่าสุขประเภทแรก เพราะ สุขประเภทนี้เป็นสุขที่เกิดขึ้นในระดับจิต ซึ่งหากเราเข้าใจถึงการสร้างเหตุให้เข้าถึงความสุขประเภทนี้ได้ เราก็สามารถสร้างให้สุขแบบนี้เกิดขึ้นได้เรื่อยๆ บ่อยๆ ในชีวิต ไม่เหมือนสุขประเภทแรกที่ต้องใช้เวลานานกว่าจะได้มันมา แถมได้มาแล้วก็สุขแค่ชั่วขณะ และก็ต้องวุ่นวายในการหามันมาอีก

กระบวนการเรียนรู้ของคนโดยทั่วไปจะถูกปลูกฝังให้คิดว่าความสำเร็จคือความสุข แต่เมื่อประสบความสำเร็จแล้วพบว่าสุขที่เกิดขึ้นไม่จีรัง พบว่าเป็นสุขที่ร้อน จึงแสวงหาความสุขที่ละเอียดปราณีตขึ้น แสวงหาสุขที่เย็น ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่หากยังไม่ประสบความสำเร็จจึงยังไม่ค้นหาความสุขที่เย็น เพราะ สุขที่ร้อนยังไม่เห็นแจ้ง การที่จะเข้าไปเห็นสุขที่เย็นนั้นจะเห็นได้ยากกว่า

อย่างไรก็ตามคนบางคนนั้นสั่งสมบุญบารมีมาในระดับหนึ่ง จึงเห็นว่าทางที่ดำเนินไป เป็นทางที่นำไปสู่สุขที่ร้อน จึงเลือกที่จะแสวงหาสุขที่เย็นตั้งแต่ตอนที่ยังไม่ได้ร่ำรวย ตอนที่ยังไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตทางโลก ก็เป็นได้

จริงๆ แล้วมันมีหนทางที่จะดำเนินไปสู่ความสำเร็จ ที่สุขตั้งแต่ยังไม่สำเร็จ สุขขณะที่กำลังเดินทางไปสู่ความสำเร็จ และสุขแม้ว่าจะสำเร็จไปแล้วอยู่ทางหนึ่ง ทางสายนั้นก็คือทางสายกลางนั่นเอง หากคุณมานะมีโอกาส ผมอยากได้คุณมานะได้มีโอกาสได้สัมผัสความสุขที่เราเข้าถึงได้ด้วยตัวเองอยู่ทุกขณะที่เราวางใจตัวเองในตำแหน่งที่ถูก รู้วิธีการสร้างเหตุที่ถูกต้องในการเข้าถึงความสุขสงบสันติแบบนี้ แล้วคุณมานะจะเห็นว่าความสุขจากความสำเร็จนั้นยังมีอยู่ ไม่ได้หายไปไหน เรายังคงสุขใจทุกครั้งที่เราทำสิ่งต่างๆ สำเร็จ แต่เราไม่ไปยึดติด ยึดมั่นถือมั่นกับมันอีกต่อไป