การเิพิ่มค่าจ้างขั้นต่ำ 300 บาท

[miracle]

ปี 2556 เป็นปีที่หนึ่งที่ประชาชนซึ่งเป็นผู้ใช้แรงงานทั้งหลายดีใจอย่างยิ่งยวด
ปี 2556 นี้เป็นปีที่ผู้ใช้แรงงานได้เงินค่าจ้างขั้นต่ำในราคา 300 บาททุกจังหวัด ไม่ได้จำกัดสิทธิ์เพียงจังหวัดใหญ่อีกต่อๆ
มาตราการดังกล่าวเป็นมาตราการที่ส่งผลกระทบต่อนายจ้าง ลูกจ้าง ประชาชนทั่วไป และรัฐ เป็นวงกว้าง

ด้านรัฐบาล ได้ผลประโยชน์ด้านลบและด้านลบในตัวนี้ดังนี้
ด้านบวกคือ รัฐได้ภาษีในการจัดเก็บจากประชาชนผู้ทำงานมากยิ่งขึ้น ซึ่งประชาชนกลุ่มนี้เป็นประชาชนที่จ่ายภาษีแน่นอนไม่ปวดหัว เพราะบริษัทฯได้ตัดจากเงินเดือนแล้วส่งให้สรรพากรในแต่ละเดือน
แต่เมื่อมีด้านดีแล้วยังมีด้านตรงข้ามคือ รัฐจำเป็นต้องไม่ให้ราคาสินค้าขึ้นในระยะเวลาหนึ่ง เพื่อไม่ให้อัตราเิงินเฟ้อเพิ่มขึ้นโดยมีอัตราเร่งที่สูงจนทำให้เศรษฐกิจของประเทศไม่สามารถขับเคลื่อนเดินหน้าไปอย่างที่ต้องการ ไม่เีพียงแค่นั้น รัฐยังต้องเสียงบประมาณในการจ้างเงินเดือนข้าราชการ ลูกค้าประจำ และลูกค้าชั่วคราวในอัตราที่สูงกว่าเดิมเพื่อป้องกันโรคสมองไร้จากภาครัฐไปสู่ภาคเอกชนด้วย

มามองด้านบริษัทและเจ้าของกิจการที่มุ่งแสวงหากำไร แค่ปีนี้ (ปี 2555) บริษัทฯก็มีผลกระทบจากน้ำท่วม ไม่เพียงแค่นั้น บริษัทก็ได้รับแรงกดดันจากผู้ใช้แรงงานในการเพิ่มค่าแรงหรือเงินเดือนระดับล่าง เมื่อแรงงานระดับล่างได้เงินเดือนหรือค่าจ้างเพิ่มขึ้นแล้ว ทำให้พนักงานระดับอื่นๆจำเป็นต้องปรับเงินเดือนหรือค่าแรงเพิ่มขึ้นไปด้วย ซึ่งค่าแรงนั้นเป็นส่วนหนึ่งของต้นทุนราคาสินค้า แต่ราคาขายสินค้านั้นโดนรัฐกำหนดไว้ ทำให้บริษัทฯก็ไม่สามารถปรับราคาขายได้ เป็นผลทำใ้ห้เจ้าของบริษัทนั้นเห็นท่าทางแล้วทำไปไม่ได้กำไรก็ปิดเสียดีกว่า จุดนี้เองธนาคารบางแห่งก็มีมาตราการช่วยเหลือเจ้าของกิจการให้ปล่อยกู้เงินเพื่อให้กิจการเดินหน้าต่อไป แต่อย่างไงก็ตามก็ต้องดูว่ามาตราการดังกล่าวที่ว่าสามารถช่วยเหลือชะลอการตกงานของพนักงานได้แค่ไหน
นอกเหนือจากมาตราการสินเชื่อดอกเบี้ยต่ำเพื่อชะลอการปิดกิจการของเจ้าของแล้ว เจ้าของก็ดีดลูกคิดต่อไปว่า ในเมื่อจ่ายค่าแรงวันละ 300 บาทแล้ว เมื่อก่อนจ่ายวันละ 200กว่าบาทนั้นให้สวัสดิแก่พนักงานอะไรบ้าง มีสวัสดิการอันไหนที่สามารถลดหรือตัดทอนได้หรือไม่ ถ้าตัดไ้ด้ก็ตัด ถ้าลดลงได้ลดลงเพื่อกิจการยังคงมีต้นทุนสินค้าที่สามารถแข่งขันกับบริษัทฯอื่นๆได้ แต่อย่างก็ตามบางบริษัทก็ลดพนักงานลง เพื่อลดค่าใช้จ่ายเรื่องเงินเดือยของพนักงานลง ด้วยก็มี

ผลด้านของประชาชนก็มีให้เห็นได้จากการเพิ่มค่าจ้างขั้นต่ำคือ มีเงินในกระเป๋าของประชาชนซึ่งเป็นผู้ที่ใช้แรงงานมากขึ้น มีโอกาสที่เข้าถึงแหล่งเงินทุนได้มากขึ้นกว่าเดิม มีชีวิตที่ดีขึ้น จากตัววัดเรื่องเงิน แต่อย่างไงก็ตาม การเพิ่มขึ้นของเงินเดือนต้องแลกกับสวัสดิของพนักงานที่ลดลงด้วย

ดังนันการที่ประชาชนได้อัตราค่าแรงขั้นต่ำเพิ่มขึ้น มีทั้งพลังงานด้านบวกที่ช่วยขับเคลื่อนเศรษฐกิจไทยให้เดินไปข้างหน้า และ ด้านลบที่ทำให้เศรษฐกิจของไทยสั่นคลอนต่อไปในอนาคตที่กำลังจะมาถึงนี้ แต่สุดท้ายแล้วทุกอย่างมันก็ต้องรอเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์่ต่อไปว่ามาตราการดังกล่าวดีหรือไม่ดี ประชาชนตาดำๆนั้นได้ประโยชน์จริงหรือไม่ และสินเชื่อส่วนบุคคลเติบโตตามเงินในกระเป๋าประชาชนที่เพิ่มขึ้นต้องติดตามกันต่อไป เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์

[กาละมัง]

บริษัทจดทะเบียนหลายบริษัทด้วยกัน ส่วนใหญ่ให้ข้อมูลว่า 300 บาท ส่งผลทางลบมากกว่า
บริษัทนอกตลาดก็คงรับศึกหนักกว่า
น่าคิดนะครับว่า เมื่อประกาศใช้ทั่วประเทศจะเป็นอย่างไร
การเคลื่อนไหวของแรงงานอย่างไร
ผู้ประกอบการจะอยู่กันอย่างไร จะล้มอีกมากน้อยเพียงใด
ค่าครองชีพในต่างจังหวัดจะแพงขึ้นขนาดไหน
ส่วนตัวเห็นว่านโยบายนี้รบกวนตลาด ทำให้ตลาดไม่สมดุลในหลายด้าน สร้างปัญหาทั้งในระยะสั้นและยาวมากกว่าผลดี

[อินทรีย์ทองแดง]

เห็นด้วยกับพี่กาละมังครับในเรื่องของการรบกวนสมดุลในหลายๆด้าน
ก็คงคล้ายๆการปฎิวัติเล็กๆนะครับ คงต้องมีการล้มหายตายจากกันไปบ้าง
แต่หลังจากสมดุลใหม่เกิดขึ้น ภาพความดีความร้ายคงปรากฎชัดขึ้น
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมชอบก็คือ โครงสร้างธุรกิจที่จะเปลี่ยนไป จากที่เราเคยอิงแต่การจ้างงานราคาถูก
Firmถูกบังคับให้จ่ายแพงโดยอัตโนมัติ firmที่ไม่มีความสามารถในการจ่าย ก็จะต้องหายสาบสูญไป
เมื่อดีมานการจ้างงานน้อยลง แต่ซัพพลายไม่ลด ก็เป็นโอกาสของfirm ในการเลือกคนที่มีคุณภาพ
คนที่ไม่มีประสิทธิภาพก็ต้องอยู่นอกระบบ300บาท จะไปขายขนมครก ลูกชิ้น หรือเป็นขอทานก็แล้วแต่จะเลือก
อีกจุดหนึีงที่ผมเห็นว่าจะได้รับอานิสงค์บวกก็คือต่างจังหวัด การบริโภคจะสูงขึ้น ธุรกิจจะผุดขึ้นสอดรับการบริโภค ช่องว่างความเหลื่อมล้ำระหว่างเมืองกรุงกับตจว.จะแคบลง แรงจูงใจในการเข้าเมืองมาหากิน จะน้อยลงกว่าอดีต และผมอยากให้ผลกระทบนี้ลามไปถึงการศึกษา อยากให้ตจว.มีสถาบันการศึกษาที่มีคุณภาพเกิดขึ้นมากๆ ตั้งแต่ชั้นประถม มัธยม ยันอุดมศึกษา
ก็เป็นมุมมองหนึ่งของคนๆหนึ่ง
ปล. สวัสดีครับพี่กาละมัง คงจำกันได้นะครับ ที่พี่ตั้งคำถามให้ผมเลือกหุ้นวันoppday simatน่ะครับ

[nut776]

ค่าแรงควรเป็นไปตาม productivity

[pat4310]

คุณเห็นค่าของมนุษย์ต่ำไปหรือเปล่า ด้วยค่าแรงปัจจุบันพนักงานค่าแรงขั้นต่ำ ทำงานวันละ 8 ชั่วโมง + โอที รายได้ยังไม่พอความต้องการพื้นฐานแล้วจะเอาอารมณ์ที่ไหนไปเสริมความรู้พัฒนา productivity ของตัวเอง และสร้างลูกหลานให้มีคุณภาพ มันก็เป็นวงจร "โง่ จน เจ็บ" อย่างนี้แหละ

ในขณะที่ อเมริกา ทำงานล้างจานต๊อกต๋อยค่าแรงขั้นต่ำก็ยังมีรายได้พอความต้องการพื้นฐาน ส่งตัวเองเรียนจนจบมหาลัยได้ มีข้าวกิน มีรถขับ ฯลฯ

ค่าแรง 300 คุณอาจมองว่าทำให้กำไรของบริษัทคุณหายไปหลายล้าน แต่ด้วยเงินค่าแรงที่เพิ่มขึ้นผมมองว่า โอกาสที่ผู้ใช้แรงงานตาดำๆ และครอบครัวได้ลืมตาอ้าปาก เงินเพิ่ม รายได้เพิ่ม คุณภาพชีวิตดีๆที่เพิ่มขึ้น ครับ

[ohiotour]

ส่วนตัวผมคิดว่าการขึ้นค่าแรง น่าจะมีผลในช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้นครับ เพราะการขึ้นค่าแรงก็มีการขึ้นมาตลอด ซึ่งพอมีการปรับตัวได้ในส่วนของผู้ประกอบการ ก็คงจะไม่ทำให้เกิดผลกระทบอะไรมากนัก ซ่ำระยะยาวก็อาจจะเป็นผลดีเพราะ ราคาสินค้าต่าง ๆ ก็ต้องปรับราคาขึ้นด้วยและสุดท้ายก็เข้าหาสมดุลได้เองครับ ค่าแรงขึ้น คนมีรายได้มากขึ้น สินค้าก็ขึ้นราคา

แต่ที่ผมเป็นห่วง คือ การเปิดเสรี อาเซียน ที่ภาคแรงงานจะสามารถเคลื่อนย้ายแรงงานได้อย่างอิสระ ผมว่าภาคอุตสาหกรรมที่ต้องใช้แรงงานต่างด้าว ผมว่ามีผลมากครับ โดยเฉพาะแรงงานจากประเทศพม่า. พม่าในช่วงเวลานี้มีการพัฒนาขนานใหญ่ เพื่อรองรับการเติบโต ซึ่งความต้องการด้านแรงงานในพม่าจะต้องสูงขึ้นอีกมาก ค่าแรงก็คงต้องปรับสูงขึ้นเพื่อจูงใจแรงงานต่างๆ อีกทั้งแรงงานพม่าที่มีคุณภาพ ส่วนมากก็เคยทำงานในไทยมาก่อน ซึ่งเป็นการช่วยฝึกทักษะให้กับแรงงานต่าง ๆ เหล่านั้น ซึ่งถ้าค่าแรงในพม่ากับไปมีช่วงแคบลง ผมว่าแรงงานพม่าในไทยคงย้ายกลับไป อย่างน้อยก็ยังได้อยู่กับครอบครัว และบ้านเกิดไม่ต้องมาเป็นบุคคลชั้น2 ในไทย.
และอีกประเด้นที่ผมว่าจะเป็นตัวเร่ง คือ ถ้า ออง ซาน ซูจี ลงสมัครรับเลือกตั้งผมว่าแรงงานในไทยคงย้ายกลับเกือบหมด เพราะแรงงานส่วนใหญ่เป็นฐานเสียงของ ออง ซาน ซูจี และประชาชนพม่าก็รอเวลาที่ประเทศของเค้าจะได้ประชาธิปไตย ในแบบที่ชาวพม่าต้องการเสียที ผมจึงคิดว่าปัจจัยต่างๆเหล่านี้ น่าจะทำให้หลายๆอุตสาหกรรมของไทย ต้องตกที่นั่งลำบากครับ บาง บริษัท ผมเห็นใช้แรงงานพม่าในการผลิตมาถึง70%. น่าห่วงนะครับเรื่องแรงงานเนี้ย

[nut776]

ควรปล่อยให้ไปเป็นตามกลไก
ไม่ควรไป บิดเบือนอย่างรุนแรง
productivity จะฉุดค่าแรงเอง
แต่ถ้าproductivity ตามไม่ทัน
มันก็สะท้อนไปที่เงินเฟ้อ ข้าวของแพง


ตัวอย่างสุดโต่งก็อย่างหนังเรื่อง in time
ขนาดแม่ผมการศึกษาไม่ได้สูงมาก
ยังดูออกว่า ข้าวของจะแพงขึ้น

[harikung]

อย่างน้อยก็มีโรงงานบ้านผมคนนึงล่ะครับที่จะปิดแน่ กำลังdown sizeแล้วปรับพื้นที่ไปทำเป็นwarehouseให้เช่าแทน สบายใจกว่ากันเยอะ

[harikung]

คุณเห็นค่าของมนุษย์ต่ำไปหรือเปล่า ด้วยค่าแรงปัจจุบันพนักงานค่าแรงขั้นต่ำ ทำงานวันละ 8 ชั่วโมง + โอที รายได้ยังไม่พอความต้องการพื้นฐานแล้วจะเอาอารมณ์ที่ไหนไปเสริมความรู้พัฒนา productivity ของตัวเอง และสร้างลูกหลานให้มีคุณภาพ มันก็เป็นวงจร "โง่ จน เจ็บ" อย่างนี้แหละ

ในขณะที่ อเมริกา ทำงานล้างจานต๊อกต๋อยค่าแรงขั้นต่ำก็ยังมีรายได้พอความต้องการพื้นฐาน ส่งตัวเองเรียนจนจบมหาลัยได้ มีข้าวกิน มีรถขับ ฯลฯ

ค่าแรง 300 คุณอาจมองว่าทำให้กำไรของบริษัทคุณหายไปหลายล้าน แต่ด้วยเงินค่าแรงที่เพิ่มขึ้นผมมองว่า โอกาสที่ผู้ใช้แรงงานตาดำๆ และครอบครัวได้ลืมตาอ้าปาก เงินเพิ่ม รายได้เพิ่ม คุณภาพชีวิตดีๆที่เพิ่มขึ้น ครับ

โพสท์แบบนี้แปลว่าไม่เคยอยู่ในฐานะผู้ประกอบการเลยไม่เข้าใจ ผู้ประกอบการ(รวมทั้งกิจการที่บ้านผมด้วย)พร้อมขึ้นให้อยู่แล้วครับหรือจะมากกว่านี้ก็ได้ถ้าproductivityถึง ความสามารถถึง แต่ในความเป็นจริงมันไม่ใช่ บางตรงๆว่าเวลานึกถึงแรงงานทำให้ผมนึกถึงคำว่า โลภเกินความรู้ เหมือนกันนะ

[pakhakorn]

ช่วงเปลี่ยนผ่าน และปรับตัวธุรกิจ อาจจะยากลำบากอยู่ระยะหนึ่งแน่นอน แต่โดยรวมระยะยาว หลังการปรับตัว ก็น่าจะดีขึ้นกว่าเดิม

ผมคิดว่าเจ้าของกิจการที่มีความมุ่งมั่น มีความสามารถ ก็จะหาช่องทางทำมาหากินกันได้ต่อไปในที่สุด หากรุนแรงหน่อยอาจถึงขั้นเลิกธุรกิจเดิมไปสักพักหรือชั่วคราว ปล่อยให้ผู้ที่สามารถทำได้ดีก็จะทำต่อไป (ผู้ที่ปรับตัวได้ดีกว่า)

หลังจากที่เลิกธุรกิจเดิม ถ้าเป็นคนที่มีนิสัยชอบทำธุรกิจ ก็อาจจะอยู่นิ่งๆได้ไม่นานนัก เมื่อเห็นช่องทางใหม่ๆที่คิดว่าทำแล้วมีระดับกำไรเป็นที่พอใจ ก็จะลงทุนใหม่อีกอย่างแน่นอน ก็จะเกิดงานใหม่ตามมาในที่สุด(ในธุรกิจตัวใหม่)

แต่ช่วงเปลี่ยนผ่านและปรับตัว ต้องมีแรงต่อต้านบ้างแน่นอน เพราะไม่มีใครอยากเห็นกำไรที่ลดลงหรือเหนื่อยมากขึ้นเพื่อจะได้กำไรเท่าเดิม

[miracle]

การเปลี่ยนแปลงรอบนี้เป็นการเปลี่ยนแปลงที่จุดที่เรียกว่าแกนกลางของธุรกิจ
แถมธุรกิจทุกตัวกระทบด้วย เพราะแรงงานระดับล่างนั้นรัฐบังคับโดยใช้กฏระเบียบในการจ่ายเงินค่าจ้างขั้นต่ำ
ดังนั้น หากธุรกิจไหนไม่ปรับค่าจ้างให้แก่บุคคลากรในองค์กร บุคคลากรในองค์ก็ขาดซึ่งแรงจูงใจด้วย
แต่ถ้าปรับทั้งระบบก็มีผลกระทบต่อเนื่องในการที่ ผลผลิตควรที่พึ่งพาแรงงานน้อยลง ใช้เทคโนโลยี่ให้มากขึ้นจากเดิมที่ใช้แรงงานคนอย่างเดียวเท่านั้น ตัวอย่างเช่น สิ่งทอ อาหารกระป๋อง SME เป็นต้น
เมื่อการขึ้นค่าแรงมีผลทำให้ผู้ใช้แรงงานลดลง สะท้อนให้เห็นในตัวเลขของอัตราการว่างงาน
เมื่อก่อนนี้อัตราการว่างงานของไทยน้อยมากคือ <1% เพราะคำนิยามที่ว่า คนทำงานทำงานอย่างน้อย 1 ชั่วโมงต่ออาทิตย์ก็ถือว่าเป็นคนทำงาน ดังนั้นถ้าหากอัตราการว่างงานพุ่งขึ้นไป 1% กว่าหรือ 2% อันนี้น่าคิดแล้วเกิดอะไรขึ้น
เห็นตัวเลขอย่างเดียว มันตีความหมายว่าอัตราการว่างงานน้อยจัง แต่จริงๆอ่านใส่ในด้วย อาจจะเจอซาลาเปาไส้ถุงยางอนามัยก็ได้ละ ทานลงไหมละ หรือ ขนมปังไส้เข็มล่ะ

[nonation]

ความรู้น้อยนะครับ แต่ความคิดผมถ้าจะมีการปรับค่าแรงโดยไม่อยู่บน
พื้นฐานของเหตุผล ( การเมืองล้วน ๆ ) เดือดร้อนแน่ครับแรงงาน แทน
ที่จะปรับแบบไม่มีหลักเกณฑ์ รัฐบาลควรควบคุมหรือช่วยเหลือเรื่องค่า
ใช้จ่ายไม่ดีกว่าหรือ ( ถ้ามีสมองคิด ) ผมไม่เคยไปต่างประเทศครับแต่
อยากจะลองเปรียบเทียบตามความเข้าใจของผมนะครับ
1. เมืองไทย
- ค่าข้าวต่อมื้อก่อนประกาศปรับค่าแรง 25 - 30 บาท
- ค่าข้าวต่อมื้อหลังประกาศปรับค่าแรง 35 - 40 บาท ( ปรับทันที )
- ค่าใช้จ่ายปรับขึ้นประมาณ ( 100 x 35 ) / 30 = 16.6 % ( ต่อมื้อโดยประมาณ )
- ค่าใช้จ่ายต่อวันเทียบกับรายได้ ( 100 * 105 ) / 300 = 35 %
- แรงงานมีค่าใช้จ่าย + 35 % ของค่าแรงไม่รวมค่าเดินทางต่อวัน
- แรงงานมีรายได้ต่อ ชม.ประมาณ 37.50 บาท ( ทำงาน 1 ชม.กินข้าวได้ 1 จาน )
- ขอโทษครับ เลิกงานจน กลุ้มใจกินเหล้ามันทุกวัน

2. อเมริกา ( เท่าที่รู้ ข้อมูลอาจผิดแบบมหาศาล )
- ค่าแรงประมาณ ชม.ละ 8 เหรียญ วันละ 64 เหรียญ
- ค่าอาหารต่อมื้อผมให้มือละ 4 เหรียญ ( ไม่รู้จริง ๆ ครับว่าเท่าไหร่ )
- ค่าอาหารต่อวัน + 18.75 % ของค่า่แรง
- ทำงาน 1 ชม. กินข้าวได้ 2 จาน

หลาย ๆ คนชอบพูดถึงความเป็นธรรมเรื่องค่าจ้าง ถามหน่อยเถอะครับถ้าอยากได้เยอะ ๆ ไม่ต้องเอาค่าจ้างได้ใหมตกลงกันแบบหุ้นส่วนเลย คิดเป็นหุ้นไปเลยตามความสามารถ ( ตีค่าแรงเป็นหุ้นไปเลย ) ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันตั้งแต่ต้นเลย ช่วงแรก
กิจการอาจขาดทุนคุณก็ไปหากินกันเอาเอง แต่งานต้องทำหยุดไม่ได้มีกำไรมาแบ่งกัน ทนไม่ไหวก็เดินออกไปจบกัน ขอร้องเถอะครับไม่มีใครบังคับคุณต้องมาทำงานถ้าคิดว่ามีความสามารถก็เรียกค่าตัวมาเก่งจริงคุณก็ได้ตามนั้น ส่วนมากเท่าที่ผมเห็นคือคุณก็ได้ตามที่เรียก ( ตอนสมัครงาน ) พอท้องอิ่มก็เริ่มเรียกร้องทั้ง ๆ
ที่ผลงานไม่เคยได้เพิ่มขึ้นจากตอนมาสมัครงานเลย ผมก็ลูกจ้างแต่ผมคิดว่าความ
ยุติธรรมคือสิ่งที่คุณได้ตามที่คุณเรียกร้องตอนสมัครงาน ถ้าอยากได้เพิ่มคุณก็ต้องมีผลงานและความสามารถเพิ่ม คิดว่าไม่ได้รับความเป็นธรรมก็ควรจะไปเริ่มต้นที่ ๆ
ใหม่ทุกที่ต้องการคนเก่ง เก่งจริงไม่ต้องโวยครับ