ขายหุ้นเมื่อไหร่ดีครับ

[MaytungVI]

• ขออนุญาตเรียนถามพี่ๆว่าขายหุ้นเมื่อไหร่ดีครับ
เมื่อปี 2563 วิกฤติ COVID-19 ผมซื้อหุ้น BH, BDMS, CPALL, CENTEL และ AOT และถือมาจนเดือนตุลาคม 2565 จึงขายทั้งหมดไปซื้อหุ้นจีนที่ตกมาหนักมาก ประกอบด้วย Alibaba, Tencent, Bidu, Xiaomi, BYD, Pingan หุ้นเวียดนาม Diamond
เพราะเห็นว่าหุ้นไทยเกินมูลค่าไปมาก
•
ผมมีเรื่องสงสัยอยากเรียนถามพี่ๆ การลงทุนแบบ VI เราซื้อหุ้นต่ำกว่ามูลค่า 50-70%
แต่จะขายเมื่อไหร่ครับ บัฟเฟตต์บอกว่า “ให้ถือตลอดไปในบริษัทที่ดีและพื้นฐานไม่เปลี่ยนไม่ต้องขาย”
แต่ผมฟังพี่โจ ลูกอีสานและพี่มี่บอกว่าให้ขายเมื่อหุ้นถึงหรือเกินมูลค่า ความหมายนี้ผมสงสัย

•
สมมุติหุ้นมีมูลค่าแท้จริง 100 บาท เราซื้อที่ 50 บาท เมื่อราคาหุ้นขึ้นไป 100 บาทก็ขายเลยหรอครับ หรือ ขายที่ 120 หรือ 150 บาท ครับ

•
แต่ถ้าหุ้นเติบโตทุกปีแบบ Diamond เวียตนาม ถ้าราคาเกินมูลค่า แต่หุ้นยังเติบโตทุกปี จะขายไหมครับ

ขอบพระคุณพี่ๆที่ให้ข้อแนะนำครับ

[Introverted investor]

(ความเห็นส่วนตัว) อธิบายแบบกระชับมากที่สุดคือยึด "มูลค่าพื้นฐาน" เป็นหลักครับ เมื่อเลือกบริษัทที่น่าสนใจจากปัจจัยพื้นฐานมาดีแล้ว จุดที่เข้าซื้อคือจุดที่ราคาตลาดต่ำกว่ามูลค่าพื้นฐาน ส่วนจะต่ำกว่ามากน้อยแค่ไหน (ส่วนเผื่อเพื่อความปลอดภัย) ก็สุดแล้วแต่แผนการของเรา

สมมุติ หากเราประเมินมูลค่าพื้นฐานจากการคาดการณ์กำไรสุทธิของบริษัทในอนาคตอีก 3 ปีข้างหน้า นั่นแสดงว่าเราสามารถรอคอย (ถือหุ้น) ไปอีกไม่ต่ำกว่า 3 ปีนับจากปัจจุบัน เพื่อให้ราคาตลาดมาบรรจบกับมูลค่าพื้นฐานตามแผนการ "แล้วจึงขาย" แต่หากราคาหุ้นวิ่งไปถึงราคาพื้นฐานอย่างรวดเร็วแม้ผ่านไปเพียง 3 วัน "ผมก็ขาย" ในทางกลับกันหากเราถือหุ้นไป 3 ปี แล้วราคายังไม่ไปไหน กำไรไม่เป็นไปตามคาด แสดงว่ามีบางอย่างผิดพลาด "เราก็ขาย"

โดยสรุปแล้วผมจะขายหุ้นเมื่อ

1. ราคาแพง (เกินมูลค่าพื้นฐาน)
2. คิดผิด (ประเมินมูลค่าพื้นฐานผิดพลาด)
3. เปลี่ยนใจ (ประเมินมูลค่าพื้นฐานบริษัทอื่นแล้วมี upside มากกว่าจนคุ้มค่าที่จะเปลี่ยนใจ)

ข้ามเรื่องปัจจัยเชิงคุณภาพไปก่อนเลยนะครับ สมมุติฐานว่าทุกบริษัทนั้นเราวิเคราะห์มาอย่างดีแล้ว เหลือแค่การ Valuation

สุดท้ายการยึด Valuation เป็นหลักนั่นคือการคอยติดตามและสังเกตการณ์ความเปลี่ยนแปลงของบริษัท แล้วประเมินมูลค่าใหม่เสมอ ส่วนใหญ่หลายท่านก็จะแนะนำว่าทุกไตรมาสที่งบการเงินประกาศออกมา นั่นจึงเป็นเหตุผลซ่อนเร้นอยู่ในประโยคของนักลงทุนที่คุณหยิบยกมาเป็นตัวอย่าง

บริษัทที่ดี เติบโต นั้นรายได้และกำไรก็จะเติบโตเกือบทุกปี อาจมีสะดุดบ้าง แต่สุดท้ายแล้วแนวโน้มใหญ่ในระยะยาวกำไรมันจะเป็นขาขึ้นชัดเจน เราต้องมองอนาคตให้ออก เมื่อเราประเมินมูลค่าพื้นฐานใหม่แต่ละครั้ง ราคาเป้าหมายก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทุกปี นี่คือเหตุผลของคำว่า 'ระยะเวลาการถือหุ้นที่ดีที่สุดคือตลอดไป' ไม่มีเหตุผลที่จะขาย เพราะมูลค่าพื้นฐานมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

'ขายเมื่อถึงราคาพื้นฐาน' นี่ก็เหตุผลเดียวกับด้านบน

สุดท้ายของสุดท้าย ระยะเวลาไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินใจว่าเราจะถือหุ้นไปอีกนานแค่ไหน มูลค่าพื้นฐานต่างหากที่จะคอยตัดสินใจให้เราเองว่าจะขายเมื่อใด

[ส.สลึง]

มาแลกเปลี่ยนกันครับ

ในฐานะที่ผมเลือกหุ้นไม่ค่อยจะเก่งนะ
แล้วก็หาโอกาสงามๆ ได้ไม่ค่อยบ่อยพอกัน

ส่วนตัวเวลาตัดสินใจซื้อหุ้น
ผมมักจะไม่ได้คิดถึงจังหวะและเวลาขาย
ไม่ว่าราคาจะเกินมูลค่าไปมากหรือไม่

อาจจะด้วยเหตุที่ผมยังใช้หลักการของ ฟิลลิป ฟิชเชอร์ เสมอ
คือ ขายเมื่อ..วิเคราะห์ผิด, พื้นฐานเปลี่ยน
หรือเจอหุ้นตัวใหม่น่าสนใจกว่าหุ้นตัวเก่า

ประสบการณ์ที่ผ่านมา
คิดว่าตัวเองทำตัวคล้ายเครื่องชั่งน้ำหนัก
คือหยิบหุ้นตัวใหม่ๆ มาชั่งเทียบกับหุ้นตัวเก่าบ้าง
แล้วแต่ความขยัน

หลายครั้งก็ไม่ได้ถึงกับสลับตัวหุ้นในพอร์ตเลยซะทีเดียว
แต่เมื่อมั่นใจว่าเจอโอกาสใหม่ๆ
ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจหรอกว่าราคาหุ้นตัวเก่าจะ overvalue ไปหรือไม่
ก็อาจจะแค่แบ่งขายหุ้นตัวเก่าออกไปบ้างบางส่วน
หรือแค่ปรับสัดส่วนหุ้นตัวเก่ากับตัวใหม่ให้พอเหมาะ

พอเหมาะในที่นี่ คือ...
ผมนอนหลับครับ

คิดว่ามันคงไม่มีผิดหรือถูกในภาคปฏิบัติ
จนกระทั่งอนาคต วันที่หวยออก
และที่สำคัญ
ประสบการณ์สอนว่า หวยไม่เคยออกครั้งเดียว

โดยสรุป
ส่วนตัวเน้นซื้อครับ ไม่ได้เน้นขาย
แต่รู้ตัวว่าขายหมูบ่อยมาก ต่อไปก็แค่แบ่งไม้ขาย
ถ้าไม่ขายเพื่อปรับพอร์ต
ก็ขายเมื่อเจอโอกาสใหม่ๆ ที่น่าสนใจกว่า
ไม่เคยขายเพราะคิดว่ามัน Overvalue
แต่พฤติกรรมมันอาจจะดูคล้ายกัน

เพราะเมื่อวิสกี้ในห้างมีราคาแพง
เหล้าสาเกในร้านชำก็เลยดูมีความน่าสนใจขึ้นมา

[Tanukicho]

ขายหมูก็เป็นเรื่องที่ดีครับ คนอื่นซื้อต่อเขาก็ได้กำไรต่อจากเรา

ถ้าปุ่ผมก็แค่อ่านตามหนังสือ
ซื้อกิจการดีก็ถือไปเรื่อยๆ ไม่ดีก็ขาย

ถ้าปัจจุบัน ผมขายเมื่อกำไร ซื้อก็เมื่อกำไรเหมือนกัน ง่ายๆแค่นั้น มันก็น่าเบื่อ เพราะทุกอย่างมันกำไรหมด มากหรือน้อยขอกำไรไว้ก่อน

อย่ายอมซื้อเมื่อขาดทุน และยอมขายเมื่อขาดทุนเป็นพอ